Nikolai Miaskovski
| Nikolai Miaskovski | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Modlin Fortress (en)  , 1881eko apirilaren 8a (juliotar egutegia) |
| Herrialdea |  Errusiar Inperioa  Errusiako Sobietar Errepublika Sozialista Federatiboa  Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna |
| Heriotza | Mosku, 1950eko abuztuaren 8a (69 urte) |
| Hobiratze lekua | Novodevitxi hilerria |
| Heriotza modua | : urdaileko minbizia |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | San Petersburgoko Musika Kontserbatorioa |
| Hezkuntza-maila | Doctor of Sciences in History of art (en) |
| Hizkuntzak | errusiera |
| Irakaslea(k) | Reinhold Moritzevitx Glière |
| Ikaslea(k) | ikusi
|
| Jarduerak | |
| Jarduerak | musikagilea, pedagogoa, musikologoa, musika-irakaslea eta unibertsitateko irakaslea |
| Enplegatzailea(k) | Moskuko kontserbatorioa |
| Lan nabarmenak | ikusi
|
| Jasotako sariak | |
| Kidetza | Sobietar Musikagileen Elkartea |
| Izengoitia(k) | Мизантроп eta Н. М. |
| Genero artistikoa | sinfonia musika klasikoa |
| Zerbitzu militarra | |
| Parte hartutako gatazkak | Lehen Mundu Gerra |
| myaskovsky.ru | |
        | |
Nikolai Jakovlevitx Miaskovski (errusieraz: Никола́й Я́ковлевич Мяско́вский, translit.: Nikolai Jakovlevitx Miaskovski; Nowogieorgiewsk, Batzarreko Polonia, 1881eko apirilaren 20a — Mosku, 1950eko abuztuaren 8a) musikagile errusiarra izan zen. Errusiako musikari ospetsu eta handia izan zen. Batzuetan "sinfonia sobietarraren aita" bezala ezagutzen da. Myaskovskyk Leninen Ordena jaso zuen eta bost aldiz Sobietar Batasuneko Estatuko Saria.[1]
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Lehen urteak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Poloniako errusiar gotorleku batean jaioa, Miaskovski bere familiarekin Kazanera joan zen umetan, eta han umezurtz geratu zen bederatzi urte zituela. Bi urte geroago, hamarkada eta erdiz luzatuko zen prestakuntza militar zorrotza hasi zuen. Garai horretan hasi zen konposatzen, 1896 eta 1900 artean pianorako preludio multzo batzuk eginez. Bi urte geroago, Reinhold Glièrerekin ikasten hasi zen, destakamendu militar batean Moskura egindako bidaia aprobetxatuz. Laster aldendu zen bizitza militarretik, eta 1906an Armadari uko egin zion San Petersburgoko Kontserbatorioaren alde.
Kontserbatorioa berrantolatzen ari zen 1904-1905eko gertaera zurrunbilotsuen ondoren. Gertaera horietan, Nikolai Rimski-Korsakov kaleratu egin zuten Igande odoltsuaren sarraskia gaitzesteagatik, eta gainerako irakasleek dimisioa eman zuten hari elkartasuna adierazteko. Izan ere, Miaskovski Anatoli Liadoven eta Rimski-Korsakoven klasetara joan zen. Klase haietan Sergei Prokofiev ezagutu zuen; bizitza osoa lagunak izango ziren. Miaskovski Kontserbatorioko metodologiak erakartzen zuen. Bertan, errusiar tradizio musikalaren sustraiak aztertu zituen, hasieratik oso ikuspegi pertsonalarekin bereganatu zituenak, 1. Sinfoniak (1908) erakusten duen bezala.
Miaskovski kontzertu-aretoetan proiekzioaz gozatzen hasi zen lehen sinfonia horretan lanean ari zela, Zinaida Guippiusen testuen gaineko 18 Romanzas op. 4 lanaren estreinaldiarekin, San Petersburgoko musika berriko arratsaldeetan, non Prokofiev eta Stravinski gazteen konposizio-saio ausartenetako batzuk estreinatu ziren.
Lehen Mundu Gerra eta Iraultza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Miaskovskiren lana eten egin zen Lehen Mundu Gerra hasi zenean. 1917an Armada Gorrian sartu zen, nahiz eta komunismoarekin konprometituta ez egon. Gerraren ikarak eragin zion erabaki hori hartzera. Jarraian, Errusiako Gerra Zibilean inplikatu zen, sobietar boterearen asentamenduarekin gerra amaitu arte.
20. hamarkada
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1921ean, Moskuko Kontserbatorioak musikagilea katedradun gisa gonbidatu zuen. Horrek aukera ematen zion musikagileen eskola sobietarraren buru izateko eta, ondorioz, musika panorama egonkortzean paper garrantzitsua jokatzeko. 1923an, Miaskovskik bere aitari eskainitako Seigarren sinfonia konposatu zuen. Aita 1918an, Urriko Iraultzaren etsaia zela eta, Errusiako Gerra Zibilean fusilatua izan zen. Miaskovskik onartua zuen Armada Gorriaren Itsas Estatu Nagusian zerbitzatzeko gonbidapena albiste gogor hori jaso zuenean. Alderdi komunistarekin kolaboratu arren, Miaskovskik aitaren oroimena gorde zuen. Hil arte mindu zuen musikagilea kontraesan horrek. Seigarren sinfonia errusiar herriaren tragediaren isla da, gerra zibilak eta iraultzak banatua. Sinfoniak sekulako arrakasta izan zuen. Miaskovski Piotr Ilitx Txaikovskirekin ere konparatu zitzaion.
Estilo aldaketa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Hogeita hamarreko hamarkadan konpositorea ez zuen hain musika korapilatsua egin: formula alaiagoak konposatzen hasi zen (11. Sinfoniaz geroztik).[2] Askok esan duten bezala aldaketa hori ez zen erregimenaren presioaren ondorio izan; Prokofievi bidalitako gutunetan jada ikusten baita musika sinpleagoa bilatzeko erabakia. 1930eko hamarkadan musikagileak errealismo sozialistaren kontzeptuaren arabera lan egin zuen. 1932an, Miaskovskik 12. Sinfonia konposatu zuen, kolektibizazioari eskainia. Kritikari modernoetako batzuek bere obrako txarrena dela uste dute. 13. Sinfonia, ordea, goibela izan zen, antsiaz eta tristuraz betea baitago. Kritikariek uste dute obra hau protesta bat izan zela, non agintari totalitaristen arbitrariotasunak eta sortzeko askatasunik ezak eragindako depresio-sentsazioa islatu zen. Aipatzekoak dira, halaber, 16. Sinfonia dramatikoa eta 17. Sinfonia handia, baikortasunez betea. Lehenengoa abiazio sobietarrari eskainia izan zen. 1935eko maiatzean Maxsim Gorky hegazkinaren hondamendiak inspiratu zuen bere dramatismoa. Bigarrena bere lagun Aleksandr Gauk orkestra-zuzendariari eskaini zion.
Bigarren Mundu Gerra
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1940an, Miaskovskik 21. Sinfonia konposatu zuen. Sinfonia horretan, 1917-1940ko gertaera tragikoei eta sozialismoan zuen fede zintzoari buruzko gogoetak egin zituen. Lan horrek mundu mailako errekonozimendua jaso zuen. Aberriaren Gerra Handiaren hasierak, bere lagun Prokofievekin batera, Kaukasora joatera behartu zuen. Han, Miaskovskik faxismoaren aurkako borrokari eskainitako 22. Sinfonia konposatu zuen. Garai hartan, konpositorea inguruko eskualdeetako folklorea ikertzen saiatu zen, 23. Sinfonia sortuz. Aldi hartan, bestetik, sentitu zuen lehen aldiz bere osasun-egoerak okerrera egin zuela. Moskura itzultzean, ohore handiz hartu zuten. 1946an Nikolai Miaskovskik 25. sinfonia konposatu zuen. Erromantizismo berantiarraren adibide bikaina da, non maisutasun polifonikoaren eta edertasun melodikoaren gailurra lortu zuen.
Azken urteak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Baina 1948an formalisten zerrendan sartu zuten. Miaskovskik uko egin zion formalismoaren aurkako borrokaren dekretua onartzeari, histeriko gisa karakterizatu baitzuen, eta horrek Tikhon Khrennikov musikagilearekin izandako gatazka eragin zuen. Zerrenda beltz horretan sartzearen kausa nagusia Kremlina gauean kantata iluna izan zen. Kantataren letra Vasiliev poeta errusiarrak idatzi zuen. Lan honetan, Stalinen irudia diktadore baten ezaugarriekin aurkeztu zen. Horrek Miaskovski eta bere lankideen aurkako errepresaliak eragin zituen. Halaber, sinfonia batzuk, tonu ilun eta polifonia konplexu batzuengatik, kritikatuak izan ziren.
Bere bizitzaren amaieran, Nikolai Miaskovskik bere 27. Sinfonia konposatu zuen, bertan aberriarekiko maitasun handia adieraziz. 1950eko abuztuaren 8an konpositorea minbiziak jota hil zen. Novodévichi hilerrian lurperatua izan zen, Prokofiev, Scriabin eta Taneiev mailako konpositoreen hilobietatik gertu.
Obra
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Nikolai Miaskovski obra ugari konposatu zituen, 27 sinfonia, biolinerako kontzertu bat eta biolontxelorako kontzertu bat barne (1944). Halaber, pianorako konposizioak, ganbera-musika, abestiak, abesbatzarako musika sortu zuen. Dena dela, musikagilea oraindik ez da oso ezaguna Errusiatik kanpo.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Ikus, baita ere
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q312778
Multimedia: Nikolai Myaskovsky / Q312778