Eztainu

Eztainua
	50 Indioa ← Eztainua → Antimonioa
; 50	Sn
Ezaugarri orokorrak
Izena, ikurra, zenbakia	Eztainua, Sn, 50
Serie kimikoa	metalak
Taldea, periodoa, orbitala	14, 5, p
Masa atomikoa	118.710(7) g/mol
Konfigurazio elektronikoa	[Kr] 4d10 5s² 5p²
Elektroiak orbitaleko	2, 8, 18, 18, 4
Propietate fisikoak
Egoera	solidoa
Dentsitatea	(0 °C, 101,325 kPa) 5.769 - 7.265 g/L
Urtze-puntua	505.08 K; (231.93 °C, 449.47 °F)
Irakite-puntua	2875 K; (2602 °C, 4716 °F)
Urtze-entalpia	(zuria) 7.03 kJ·mol−1
Irakite-entalpia	(zuria) 296.1 kJ·mol−1
Bero espezifikoa	(25 °C) (25 °C, zuria) 27.112 J·mol−1·K−1
Propietate atomikoak
Kristal-egitura	tetragonala
Oxidazio-zenbakia(k)	4, 2
Elektronegatibotasuna	1,96 (Paulingen eskala)
Ionizazio-potentziala	1.a: 708.6 kJ/mol
Erradio atomikoa (batezbestekoa)	145 pm
Erradio atomikoa (kalkulatua)	145 pm
Erradio kobalentea	141 pm
Van der Waalsen erradioa	217 pm
Datu gehiago
Eroankortasun termikoa	(300 K) 180,5
Soinuaren abiadura	(gas, 27 °C) 1310 m/s
Isotopo egonkorrenak

Eztainua elementu kimiko bat da, Sn ikurra eta 50 zenbaki atomikoa dituena. Ez da erraz oxidatzen eta beraz oso erabilgarria da korrosioari aurre egiteko. Eztainua kolore txuri zilartxuko metala da. Zinka baino gogortasun txikiagoa du eta beruna baino handiagoa. 100 °Cko tenperaturan oso harikortasun eta xaflakortasun handia du, eta horrela lortu daitezke eztainuzko orriak, dezima milimetroko batzuetako lodierakoak. Beroan oso hauskorra da eta hauskortu daiteke. Azido indartsuak atakatzen dute. Eztainua hiru forma alotropikoetan aurkitu daiteke:

Eztainu txuri erronbikoa
Eztainu txuri tetragonala
Eztainu gris kubikoa

Lehenengo bi formak kristalinoak dira, azkena, 18 °C baino gutxiagoko tenperaturan establea, hauts forman agertzen da. Tenperatura honen azpitik eztainu txuria, eztainu gris bihurtzen da, gero eta tenperatura txikiagoa izan, gero eta azkarrago. Eztainu oso elementu eskasa da lurran, bakarrik %0.001 da, nahiz eta mineral forman konzentraturik agertu, importanteena casiterita izanez, SnO2.

Erauzketa

Bi prozeso ezberdinen bitartez lortu daiteke eztainua: - Kasiteritaren erredukzio pirometalurgikoaren bidez: Kasiterita impurezetatik banantzen da, eta erreberbero labe batera bidaltzen da, non, 1200-1300 °Cko tenperaturaz, koke karboiaren bidez eztainu purura erreduzitzen da.

SnO2 + 2 C --> 2 CO + Sn

Geroago, errefinatzen da impureza guztietatik banantzeko (printzipalki burdina eta kobrea), azkenik metala lortuz %99.8ko purutasun batekin. - Latorritik errekuperazio elektrolitikoaren bidez: Latorria eztainuzko kapa bat duen altzairua da. Duen kontsumo handiarengatik industria kontserbatzailetik, metodo ezberdinak landu izan dira honetatik abiatuz eztainua lortzeko. Ekonomikoena sodio hidroxidoko disoluzio batean latorria sartzea, honek eztainua disolbatzen du, eta geroago metala lortzen da elektrolisia disoluzio hortan aplikaturik.

Aplikazioak

Eztainua da metal oso erabili bat munduko ehuneka prozesu industrialetan. Purua denean altzairua estaltzeko erabiltzen da latorria eratuz, baita aleazio asko lortzeko ere: - Brontzea: Kobrea eta eztainuaren aleazioa. - Soldatzeko metala: Beruna eta eztainuaren aleazioa. Badaude beste hainbeste aleazio eztainuarekin, eta industria aeroespazialean titanoarekin aleaturik erabiltzen da, eta intsektizida batzuen osagai bezala.

Taldea →
↓ Periodoa

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11