Henriko la 2-a (Sankta Romia Imperio)

Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Henriko la 2-a

Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Sankta Henriko

Sankta
Henriko la 2-a
Persona informo
Heinrich II der Heilige
Naskiĝo	6-an de majo 973 (0973-05-06) en Bad Abbach
Morto	13-an de julio 1024 (1024-07-13) (51-jaraĝa) en Grone, Göttingen
Tombo	Katedralo de Bamberg vd
Religio	katolika eklezio vd
Lingvoj	latina vd
Ŝtataneco	Germanio vd
Familio
Dinastio	Liudolfidoj vd
Patro	Henriko la 2-a de Bavario vd
Patrino	Gizela de Burgundio vd
Gefratoj	Bruno de Aŭgsburgo, Gizela de Bavario kaj Brigitta de Bavario vd
Edz(in)o	Kunigunda de Luksemburgo vd
Parencoj	Henriko la 5-a de Bavario (bofrato aŭ bofratino) Rudolph III of Burgundy (en) (onklo) vd
Profesio
Okupo	reganto imperiestro vd
Postenoj Postenoj Sankta Romia Imperiestro (1014–1024) Reĝo de Italio (1004–1024) Reĝo de la Romanoj (1002–1024) duko de Bavario (995–1004) vd
Imperiestro de la Sankta Romia Imperio
Dum	1014–1024 ekde 1012 rom-germana reĝo
Antaŭulo	Oto la 3-a
Sekvanto	Konrado la 2-a
Duko de Bavario
Henriko la 4-a
Dum	995–1004
Antaŭulo	Henriko "la Kverelanto"
Sekvanto	Henriko la 5-a
2-a periodo
Dum	1009–1017
Antaŭulo	Henriko la 5-a
Sekvanto	Henriko la 5-a
Reĝo de Italio
Dum	1004–1024
Antaŭulo	Arduino de Ivreo
Sekvanto	Konrado la 2-a
Sanktulo
Kanonizo	1146 de Eŭgeno la 3-a
Festotago	13-a de julio
vd	Fonto: Vikidatumoj

Henriko la 2-a konata ankaŭ kiel Henriko la 2-a "de Germanio" (6-a de majo 973 – 13-a de julio 1024), estis reĝo germania kaj imperiestro de la Sankta Romia Imperio, la lasta el la liudolfida dinastio ("Otto-idoj"). Henriko kaj lia edzino Kunigunda estas konsiderataj Sanktuloj de la Katolika Eklezio.

Li estis frato de la beata Gizela de Bavario, kaj filo de Henriko la Kverelanto, duko de Bavario. Ĉar lia patro insurekciis kontraŭ la antaŭaj imperiestroj, li devis ekziliĝi junaĝe. Li sukcedis sian patron en la duklando de Bavario en 995 kiel Henriko la 4-a.

En 1002 Arduino de Ivreo estis proklamita reĝo de Italio en Pavio nur unu monaton post la morto de Oto la 3-a, imperiestro de la Sankta Romia Imperio, kaj tiele la revo de imperio kaj romia kaj ĝermana disfalas. Italio volas sendependon kaj nomumas sian propran monarkon. La sukcedonto de Oto la 3-a, nome ties kuzo Henriko de Bavario, Henriko la 2-a, veturas al Romo post du jaroj por ekposedi la kronon de Italio, kiu laŭleĝe korespondas al li.

En Merseburg okazis en la jaro 1002 oficiala kunveno de Henriko la 2-a kun princoj kaj dukoj. Partoprenis ĝin ankaŭ la pola reĝo Boleslao la 1-a "la Brava". Dum tiu Kunveno okazis laŭ la inspiro de Henriko la 2-a atenco (nesukcesa) kontraŭ la pola reĝo Boleslao la 1-a. El tio sekvis multjaraj militoj inter Henriko la 2-a kaj Boleslao la 1-a - rezulte en la jaro 1013 okazis paca traktato en Merseburg kaj januare en 1018 en Bautzen / Budyšin okazis la sekva paca traktato. Per la Paca Traktato en Bautzen granda parto de Luzacio, t.e. la regiono de Bautzen / Budyšin, estis aligita kiel regna feŭdo al Pollando.