Sing-Akademie zu Berlin
| Sing-Akademie zu Berlin | ||
|---|---|---|
| ||
ĥoro 
| ||
| Komenco | 24-a de majo 1791 vd | |
| Lando(j) | Germanio vd | |
| Fondinto(j) | Carl Friedrich Christian Fasch vd | |
| Retejo | Oficiala retejo | |
Sing-Akademie zu Berlin (Kantakademio je Berlino) estas la plej antikva miksita ĥorasocio tutmonde. La ĝis nun daŭre ekzistanta institucio tenas grandan amatoran ĥoron, plurajn muzikajn ofertojn por infanoj kaj junuloj en sia reto Benevoli same kiel la arkivo reveninta en 2001 el Kievo, kiu estas unu el la plej elstaraj noto-kolektoj de la 18-a kaj 19-a jarcentoj. Ĝin gvidas arte Kai-Uwe Jirka de la Universitato pri Artoj en Berlino.
Historio
[redakti | redakti fonton]La Sing-Akademie zu Berlin estis fondita la 24-an de majo 1791 de Carl Friedrich Christian Fasch, kortega klavicenisto de Frederiko la 2-a. Estis la unuan fojon, ke viroj kantis en ĥoro kune kun inoj.
La sukcedanto de Fasch, Carl Friedrich Zelter, alligis al ĝi orkestrolernejon kaj fondis Liedertafel (kantorondo), la unuan virĥoro de la germana historio. Sub lia direktado oni finkonstruis en 1827 propran koncertejon.
En la 19-a jarcento la graveco de la Sing-Akademie eliris el la kulturado de la muzika verkaro de Johann Sebastian Bach kaj en tio, fari alirebla la sakrala muziko al burĝa publiko ekster preĝejo, flegi la tiel nomatan "seriozan muzikon" kaj ebligi tiel transiron de kortega muzikkulturo al burĝa muzikkulturado. En la kantakademio okazis la 11-an de marto 1829 tiu legendeca rea prezentado de la Mateo-Pasiono de Johann Sebastian Bach unuan fojon post ties morto sub la gvidado de la 20-jara Felix Mendelssohn Bartholdy, kiu enkondukis plej ampleksan Bach-renesancon.
Ekde la 22-a de majo ĝis septembro 1848 la prusa nacia kongreso kunvenis en la konstruaĵo de la Sing-Akademie zu Berlin.
Direktoroj
[redakti | redakti fonton]- 1791–1800: Carl Friedrich Christian Fasch
- 1800–1832: Carl Friedrich Zelter
- 1833–1851: Carl Friedrich Rungenhagen
- 1851–1876: Eduard Grell
- 1876–1900: Martin Blumner
- 1900–1952: Georg Schumann
- 1952–1973: Carl Mathieu Lange
- 1973–1999: Hans Hilsdorf
- 2002–2006: Joshard Daus
- seit 2006: Kai-Uwe Jirka (arta direktoro)
Famaj personoj el artoj, politiko kaj scienco kiel membroj kaj subtenantoj
[redakti | redakti fonton]Kantantaj membroj
[redakti | redakti fonton]- August Wilhelm Bach
- Woldemar Bargiel
- Albert Becker
- Johann Friedrich Bellermann
- Heinrich Bellermann
- Ludwig Berger
- Otto von Bismarck, posta imperiestra kanclero (baso)
- Wilhelm Bornemann
- Carl Friedrich Moritz Paul Graf von Brühl kaj edzino
- Peter Cornelius
- Eduard Devrient (baso, honormembro)
- Karl Anton Eckert
- Ludwig Erk
- Fanny Hensel, fratino de Felix Mendelssohn Bartholdy
- Friedrich Wilhelm Jähns
- Amalie Joachim (aldistino, honormembro)
- Bernhard Klein (komponisto)
- Christian Gottfried Körner
- Theodor Körner
- Friedrich Wilhelm Kücken
- Hinrich Lichtenstein (baso)
- Albert Lortzing (tenoro)
- Felix Mendelssohn Bartholdy (honora membro ekde 1828), dumtempe kun ĝis 19 familianoj en la ĥoro Chor [1]
- Giacomo Meyerbeer
- Anna Pauline Milder-Hauptmann (sopranistino, honormembro) kaj fratino Jeannette
- Otto Nicolai (baso)
- Prinz Ferdinand Radziwill
- Gustav Reichardt, baso
- Karl Martin Reinthaler
- Carl Gottlieb Reißiger
- Carl Ritschl
- Ernst Rudorff
- Wilhelm Rust
- Susanne Schinkel (edzino de K. F. Schinkel)
- Friedrich Schleiermacher (tenoro)
- Gaspare Spontini
- Julius Stern (tenoro)
- Wilhelm Taubert (honormembro)
- Franz Wüllner
Subtenantaj membroj
[redakti | redakti fonton]- Pastor Heinrich Albertz
- Bettina von Arnim
- Christian Peter Wilhelm Beuth
- Alfred Braun
- Adelbert von Chamisso
- Johann Gottlieb Fichte
- Johann Wolfgang von Goethe
- Georg Wilhelm Friedrich Hegel
- Wilhelm von Humboldt
- Christian Daniel Rauch
- Friedrich von Raumer
- Ernst Reuter kaj edzino Hanna Reuter
- Abbate Fortunato Santini, (honormembro, 1837)
- Friedrich Schlegel
- Johann Gottfried Schadow
- Friedrich von Schiller
- Karl Friedrich Schinkel
- Clara Schumann
- Carl Maria von Weber
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Wolfram Enßlin (Bearbeitung): „Die Bach-Quellen der Sing-Akademie zu Berlin", Katalog, Mit einem Geleitwort von Christoph Wolff, dem Beitrag „Die Bach-Quellen der Sing-Akademie zu Berlin" von Ulrich Leisinger, 90 Abbildungen, Konkordanzen und Registern. 2 Bände, 782 paĝoj kun notaj ekzemploj. Broschur, serio "Leipziger Beiträge zur Bachforschung" volumo 8, Georg Olms Verlag, Hildesheim-Zürich-New York 2006.
- Sing-Akademie zu Berlin: „Die Sammlung der Sing-Akademie zu Berlin. Teil I: Oratorien, Messen, Kantaten und andere geistliche Werke". Mikrofiche-Edition. Bearbeitet von Axel Fischer und Matthias Kornemann. Circa 780 Silberfiches. Lesefaktor 24x (Musikhandschriften der Staatsbibliothek zu Berlin – Preußischer Kulturbesitz Teil 6/1), eldonejo K. G. Saur, Munkeno 2004, ISBN 3-598-34446-5
- Sing-Akademie zu Berlin: Die Georg Philipp Telemann-Sammlung, Supplement II: Die Georg Philipp Telemann-Sammlung aus dem Archiv der Sing-Akademie zu Berlin, Depositum Staatsbibliothek zu Berlin. Bearbeitet von Axel Fischer und Matthias Kornemann, 122 Fiches. Inkl. Katalog, ĉ. 9800 paĝoj, Fiches T S2 001 - T S2 122. Lesefaktor: 24x. Mikrofiche/Silber, Verlag K. G. Saur, München 2003, ISBN 978-3-598-34441-1
- Sing-Akademie zu Berlin: Supplement II, „Die Bach-Sammlung aus dem Archiv der Sing-Akademie zu Berlin", Depositum Staatsbibliothek zu Berlin. Bearbeitet von Axel Fischer und Matthias Kornemann. Mit einer Einführung von Ulrich Leisinger, K. G. Verlag, München 2003, ISBN 3-598-34438-4, ISBN 978-3-598-34438-1
- Gottfried Eberle und Michael Rautenberg: Die Sing-Akademie zu Berlin und ihre Direktoren. Staatliches Institut für Musikforschung (Stiftung Preußischer Kulturbesitz), Berlin 1998, 112 S., ISBN 3-922378-16-1.
- Redlich, Horst u. Chr.: Das Haus der Chormusik. Die Sing-Akademie zu Berlin. Baubezogenes, geschichtliches und aktuelles anläßlich der Ausstellung „Die Singakademie zu Berlin und ihre Direktoren" 1998 im Musikinstrumenten-Museum Berlin., Eigenverlag, Berlin 1998, 16 paĝoj kun 18 ilustraĵoj.
- Gottfried Eberle: 200 Jahre Sing-Akademie zu Berlin. Ein Kunstverein für die heilige Musik. Nicolai, Berlin 1991, 239 paĝoj kun multaj ilustraĵoj, ISBN 3-87584-380-0.
- Werner Bollert: Sing-Akademie zu Berlin. Festschrift zum 175jährigen Bestehen. Rembrandt Verlag, Berlin, 1966, 144 paĝoj kun 40 paĝoj kun 40 ilustraĵoj.
- Georg Schünemann: Die Singakademie zu Berlin. 1791–1941. Verlag Bosse, Regensburg 1941.
- Martin Blumner: Geschichte der Sing-Akademie zu Berlin. Eine Festgabe zur Säcularfeier am 24. Mai 1891, Verlag Horn & Raasch, Berlin 1891, 256 paĝoj, goldgeprägter Leinwand-Band. Mit einer Photogravure des Gründers der Sing-Akademie, Carl Friedrich Christian Fasch nach einer Radierung von Gottfried Schadow.
- Hinrich Lichtenstein: Zur Geschichte der Sing-Akademie in Berlin. Nebst einer Nachricht über das Fest am funfzigsten Jahrestage Ihrer Stiftung und einem alphabetischen Verzeichniss aller Personen, die ihr als Mitglieder angehört haben. Verlag Trautwein, Berlin 1843.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Hinrich Lichtenstein: Zur Geschichte der Sing-Akademie in Berlin, Berlin 1843, XLVIII ff (Mitgliederliste)