Saltu al enhavo

Psika rezilienco

El Vikipedio, la libera enciklopedio
La printebla versio ne plu estas subtenata kaj povas havi bildigajn erarojn. Bonvolu ĝisdatigi viajn retumilajn legosignojn kaj bonvolu anstataŭe uzi la defaŭltan retumilan printan funkcion.

Psikologia rezisto estas difinita kiel la individua kapablo taŭge adaptiĝi al streso kaj kontraŭeco. Streso kaj malfeliĉo povas veni en la formo de familiaj problemoj aŭ konfliktoj kun konatoj, sanproblemoj aŭ priokupoj ĉe la laborloko kaj financaj aferoj, inter aliaj.[1][2] Rezisto ne estas rara kapablo; reale ĝi troviĝas en la averaĝa individuo kaj ĝi povas esti lernita kaj disvolvigita de preskaŭ ĉiu ajn. Rezisto estu konsiderata procezo, pli ol havenda trajto.[3]

Estas ofta miskompreno ke la personoj kiuj rezistas ne spertas negativajn emociojn aŭ pensojn kaj montras optimismon en ĉiuj situacioj. Kontraŭe al tiu miskompreno, la realo estas ke rezisto estas montrita ene de individuoj kiuj povas fakte kaj relative facile navigadi sian vojon ĉe krizoj kaj uzas efikajn metodojn pro fronti malfacilajn aferojn.[4][5][6][7] Per aliaj vortoj, personoj kiuj montras reziston estas personoj kun optimisma sinteno kaj pozitivaj emocioj; ili estas pere de praktiko kapablaj fakte ekvilibrigi negativajn emociojn kun pozitivaj.[1]

Referencoj

  1. ↑ 1,0 1,1 American Psychological Association. (2014). The Road to Resilience.
  2. ↑ What is Resilience and Why is it Important to Bounce Back? (3 de enero de 2019). Alirita 3 de April de 2019 .
  3. ↑ Rutter, M. (2008). "Developing concepts in developmental psychopathology", pp. 3–22 in J.J. Hudziak (ed.), Developmental psychopathology and wellness: Genetic and environmental influences. Washington, DC: American Psychiatric Publishing
  4. ↑ Block, J. H., & Block, J. (1980). "The role of ego-control and ego-resiliency in the origination of behavior", pp. 39–101 in W. A. Collings (Ed.) The Minnesota Symposia on Child Psychology. Vol. 13. Hillsdale, NJ: Erlbaum.
  5. ↑ PMID 8656335 (PubMed)
    Citado estos kompletigata aŭtomate en malmultaj minutoj. Jump the queue aŭ ekspansiu permane
  6. ↑ Werner, E., & Smith, R. S. (1992). Overcoming the odds: high risk children from birth to adulthood. Ithaca, NY: Cornell University Press.
  7. ↑ Wolin, S. J., & Wolin, S. (1993). Bound and Determined: Growing up resilient in a troubled family. New York: Villard.

Literaturo

  • Benard, B. (2004) Resiliency: What we have learned San Francisco, WestEd. '
  • Bronfenbrenner, U. (1979). Ecology of human development. Cambridge MA: Harvard University Press.
  • Gonzales, Laurence. (2012) Surviving Survival: The Art and Science of Resilience. NYC: W. W. Norton & Company.
  • (2007) “Resilience in developing systems: Progress and promise as the fourth wave rises”, Development and Psychopathology 19 (3), p. 921–930. doi:10.1017/S0954579407000442. 
  • Masten, A. S. (1999). Resilience comes of age: Reflections on the past and outlook for the next generation of research. In M. D. Glantz & J. L. Johnson (Eds.), Resilience and development: Positive life adaptations (pp. 281–296). New York: Kluwer Academic/Plenum Press.
  • Reivich, Karen, and Shatte, Andrew (2002) The Resilience Factor: 7 Keys to Finding Your Inner Strength and Overcoming Life's Hurdles. Broadway.
  • Rutter, M. (2000). Resilience reconsidered: Conceptual considerations, empirical findings, and policy implications. In J. P. Shonkoff & S. J. Meisels (Eld.), Handbook of early childhood intervention (2nd ed., pp. 651–682). New York: Cambridge University Press.
  • (1987) “Psychosocial resilience and protective mechanisms”, American Journal of Orthopsychiatry 57 (3), p. 316–331. doi:10.1111/j.1939-0025.1987.tb03541.x. 

processes of development. LAP: Lambert Academic Publishing.

Eksteraj ligiloj

Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Psika_rezilienco&oldid=8415484"