Albrecht Ritschl

Albrecht RITSCHL (naskiĝinta la 25-an de marto 1822 en Berlino, mortinta la 20-an de marto 1889 en Göttingen) estis germana teologo.

Albrecht Ritschl
Albrecht Ritschl, teologo (ĉirkaŭ 1880)
Persona informo
Naskonomo	Albrecht Benjamin Ritschl
Naskiĝo	25-an de marto 1822 (1822-03-25) en Berlino,  Reĝlando Prusio
Morto	20-an de marto 1889 (1889-03-20) (66-jaraĝa) en Göttingen, Reĝlando Prusio,  Germana Imperiestra Regno
Tombo	Stadtfriedhof Göttingen (en)
Lingvoj	germana
Ŝtataneco	Reĝlando Prusio
Alma mater	Universitato de Tubingeno Universitato de Hajdelbergo Bonna universitato Universitato Marteno Lutero de Wittenberg-Halle
Familio
Infano	Otto Ritschl (en)
Okupo
Okupo	teologo filozofo universitata instruisto

Vivo

Estante filo de la protestantisma episkopo Georg Karl Benjamin Ritschl (1783-1858) li studis en Bonn, Halle, Heidelberg kaj Tübingen teologion. Li habilitiĝis en 1846 en Bonn kie li iĝis en 1853 neorda kaj en 1860 orda profesoro pri teologio. En 1864 li sekvis vokon je la universitato de Göttingen.

Inter liaj skribaĵoj menciindas: »Das Evangelium Marcions und das kanonische Evangelium des Lukas« (Tübingen 1846); »Über das Verhältnis des Bekenntnisses zur Kirche« (Bonn 1854); »Die Entstehung der altkatholischen Kirche« (Tübingen 1850, 2. eld. 1857), per kio li kontraŭis la skolon de Tübingen kies ano li estis estinta; »De ira Dei« (Tübingen 1859); »Die christliche Lehre von der Rechtfertigung und Versöhnung« (Tübingen 1870–74, 3 vol.; 4. eld.: 1. vol. 1903, 2. vol. 1900, 3. vol. 1905); »Schleiermachers Reden über die Religion« (Tübingen 1874); »Die christliche Vollkommenheit« (Götting. 1874) kaj »Theologie und Metaphysik Zur Verständigung und Abwehr« (Bonn 1881, ambaŭ kune en 3. eld. 1902); »Unterricht in der christlichen Religion« (Bonn 1875, 5. eld. 1895); »Über das Gewissen« (Bonn 1876); »Geschichte des Pietismus« (Bonn 1880–86, 3 vol.); »Drei akademische Reden« (Bonn 1887); »Fides implicita« (Bonn 1890); »Gesammelte Aufsätze« (Freiburg 1893, neue Folge 1896).

Teologiaj instruadoj

Lia inter la posta teologia esploristaro tre grava skolo karakteriziĝas ke ĝi - lerninte ĉe Immanuel Kant - neas ĉian metafizikon nekondukitan per etikaj principoj. La tuta kreda devas estu gvidata per la religia-etika ideo de la regno de Dio kiel objektiva senco de Dia revelacio kaj aktiveco de komunumoj de fideluloj.

Pri lia teologio skribis: L. Haug (Ludwigsburg 1885), Thikötter (2. eld., Bonn 1887), Lipsius (Leipzig 1888), Frank (Erlangen 1888), L. Stählin (»Kant, Lotze, A. R.«, Leipzig 1888), O. Flügel (»A. Ritschls philosophische Ansichten«, Langensalza 1886), O. Pfleiderer (Braunschweig 1891), Mielke (Bonn 1894), Pfennigsdorf (»Vergleich der dogmatischen Systeme von R. A. Lipsius und A. R.«, Gotha 1896), Ecke (»Die theologische Schule Albrecht Ritschls und die evangelische Kirche der Gegenwart«, Berlin 1897–1903, 2 vol.), Wendland (»Albrecht R. und seine Schüler«, das. 1899), Vischer (»Albrecht Ritschls Anschauung vom evangelischen Glauben und Leben«, Tübingen 1900), A. E. Garvie (»Ritschlian theology, critical and constructive«, London 1899). Unu lia grava disĉiplo estis ankaŭ Wilhelm Herrmann.

Kreiva agado de la filo

Lia filo Otto Ritschl orda profesoro en Bonn, verkis ankaŭ biografion de la patro, krome: »Cyprian von Karthago und die Verfassung der Kirche« (Göttingen 1885); »Schleiermachers Stellung zum Christentum« (Gotha 1888); »Über Werturteile« (Freiburg 1895); »Nietzsches Welt- und Lebensanschauung« (2. eld., Freiburg 1899); »Die Kausalbetrachtung in den Geisteswissenschaften« (Bonn 1901); »Wissenschaftliche Ethik und moralische Gesetzgebung« (Tübingen 1903); »Die freie Wissenschaft und der Idealismus auf den deutschen Universitäten« (Bonn 1905); »System und systematische Methode in der Geschichte des wissenschaftlichen Sprachgebrauchs und der philosophischen Methodologie« (das. 1906).

Fonto

Meyers Großes Konversations-Lexikon, Band 17. Leipzig 1909, p. 14, kio legeblas tie ĉi interrete.