nimius
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈni.mi.us/, [ˈnɪmiʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈni.mi.us/, [ˈniːmius]
Adjective
[edit]nimius (feminine nimia, neuter nimium); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | nimius | nimia | nimium | nimiī | nimiae | nimia | |
Genitive | nimiī | nimiae | nimiī | nimiōrum | nimiārum | nimiōrum | |
Dative | nimiō | nimiō | nimiīs | ||||
Accusative | nimium | nimiam | nimium | nimiōs | nimiās | nimia | |
Ablative | nimiō | nimiā | nimiō | nimiīs | |||
Vocative | nimie | nimia | nimium | nimiī | nimiae | nimia |
Descendants
[edit]- ⇒ Old Occitan: nemias
- Romansch: memia, mema
- → Old French: nimieux
- → Portuguese: nímio
- → Spanish: nimio
References
[edit]- “nimius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “nimius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- nimius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- nimius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) to almost lose one's reason from excess of joy: nimio gaudio paene desipere
- (ambiguous) to almost lose one's reason from excess of joy: nimio gaudio paene desipere
- Walther von Wartburg (1928–2002) “nĭmis”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volumes 7: N–Pas, page 143