ἀποστερησάσθων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sás.tʰɔːn/ → /a.pos.te.riˈsas.θon/ → /a.pos.te.riˈsas.θon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sás.tʰɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈsas.tʰon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsas.θon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsas.θon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsas.θon/

Verb

ἀποστερησάσθων • (aposterēsásthōn)

1. third-person plural aorist middle imperative of ἀποστερέω (aposteréō)