ἀποστερηθείητον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰěː.ɛː.ton/ → /a.pos.te.riˈθi.i.ton/ → /a.pos.te.riˈθi.i.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰěː.ɛː.ton/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈtʰi.e̝.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.i.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.i.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.i.ton/

Verb

ἀποστερηθείητον • (aposterētheíēton)

1. second-person dual aorist passive optative of ἀποστερέω (aposteréō)