ziekte

Dutch

Etymology

From Middle Dutch siecte. Equivalent to ziek (“sick, ill”) +‎ -te (“-ness, -th”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈziktə/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ziek‧te

Noun

ziekte f (plural ziekten or ziektes, diminutive ziektetje n)

1. The state of sickness.
2. An illness, disease.

Derived terms

• dollekoeienziekte
• geestesziekte
• gekkekoeienziekte
• hersenziekte
• huidziekte
• immuniteitsziekte
• infectieziekte
• kinderziekte
• longziekte
• oogziekte
• schimmelziekte
• spierziekte
• stofwisselingsziekte
• suikerziekte
• virusziekte
• weesziekte
• ziektebeeld
• ziektegeschiedenis
• ziektegeval
• ziektekiem
• ziektekosten
• ziekteverschijnsel
• ziekteverwensing

 

Descendants

• Negerhollands: siekte

Anagrams

• zeikte