verachtelijk

Dutch

Etymology

From verachten (“to dispise”) +‎ -lijk.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

verachtelijk (comparative verachtelijker, superlative verachtelijkst)

1. scornful, disdainful
2. despicable

Inflection

Declension of verachtelijk
uninflected	verachtelijk
inflected	verachtelijke
comparative	verachtelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		verachtelijk	verachtelijker	het verachtelijkst het verachtelijkste
indefinite	m./f. sing.	verachtelijke	verachtelijkere	verachtelijkste
	n. sing.	verachtelijk	verachtelijker	verachtelijkste
	plural	verachtelijke	verachtelijkere	verachtelijkste
definite		verachtelijke	verachtelijkere	verachtelijkste
partitive		verachtelijks	verachtelijkers	—

Descendants

• Negerhollands: verachtlik