inultus
Latin
editEtymology
editFrom in- (“not”) + ultus (“avenged”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /iˈnul.tus/, [ɪˈnʊɫ̪t̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /iˈnul.tus/, [iˈnul̪t̪us]
Adjective
editinultus (feminine inulta, neuter inultum); first/second-declension adjective
- unavenged
- unpunished
- Synonym: impūnis
- unharmed
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inultus | inulta | inultum | inultī | inultae | inulta | |
Genitive | inultī | inultae | inultī | inultōrum | inultārum | inultōrum | |
Dative | inultō | inultō | inultīs | ||||
Accusative | inultum | inultam | inultum | inultōs | inultās | inulta | |
Ablative | inultō | inultā | inultō | inultīs | |||
Vocative | inulte | inulta | inultum | inultī | inultae | inulta |
Descendants
editReferences
edit- “inultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inultus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.