eenvoudich

Middle Dutch

Etymology

From êenvout +‎ -ich.

Adjective

êenvoudich

1. simple, uncomplicated
2. simple-minded, innocent

Inflection

Adjective
		Masculine	Feminine	Neuter	Plural
Nominative	Indefinite	êenvoudich	êenvoudigge	êenvoudich	êenvoudigge
	Definite	êenvoudigge		êenvoudigge
Accusative	Indefinite	êenvoudiggen	êenvoudigge	êenvoudich	êenvoudigge
	Definite			êenvoudigge
Genitive	Indefinite	êenvoudichs	êenvoudigger	êenvoudichs	êenvoudigger
	Definite	êenvoudichs, êenvoudiggen		êenvoudichs, êenvoudiggen
Dative		êenvoudiggen	êenvoudigger	êenvoudiggen	êenvoudiggen

Alternative forms

• êenvuldich

Descendants

• Dutch: eenvoudig
  • Afrikaans: eenvoudig
  • Negerhollands: eenvoudig

Further reading

• “eenvoudich”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “eenvoudich (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I