ἀγανακτησόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡa.nak.tɛː.só.me.non/ → /a.ɣa.nak.tiˈso.me.non/ → /a.ɣa.nak.tiˈso.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.nak.tɛː.só.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.nak.te̝ˈso.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.nak.tiˈso.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.nak.tiˈso.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.nak.tiˈso.me.non/

Participle

ἀγᾰνακτησόμενον • (aganaktēsómenon)

1. nominative/accusative/vocative neuter singular of ἀγανακτησόμενος (aganaktēsómenos)