ἀέξω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ék.sɔː/ → /aˈek.so/ → /aˈek.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ék.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈek.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈek.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈek.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈek.so/

Verb

ἀέξω • (aéxō)

1. Poetic form of αὐξάνω (auxánō, “to increase, exalt”)

Inflection

   Present: ἀέξω, ἀέξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀέξω	ἀέξεις	ἀέξει	ἀέξετον	ἀέξετον	ἀέξομεν	ἀέξετε	ἀέξουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀέξω	ἀέξῃς	ἀέξῃ	ἀέξητον	ἀέξητον	ἀέξωμεν	ἀέξητε	ἀέξωσῐ(ν)
	optative	ἀέξοιμῐ	ἀέξοις	ἀέξοι	ἀέξοιτον	ἀεξοίτην	ἀέξοιμεν	ἀέξοιτε	ἀέξοιεν
	imperative		ἄεξε	ἀεξέτω	ἀέξετον	ἀεξέτων		ἀέξετε	ἀεξόντων
middle/ passive	indicative	ἀέξομαι	ἀέξῃ, ἀέξει	ἀέξεται	ἀέξεσθον	ἀέξεσθον	ἀεξόμεθᾰ	ἀέξεσθε	ἀέξονται
	subjunctive	ἀέξωμαι	ἀέξῃ	ἀέξηται	ἀέξησθον	ἀέξησθον	ἀεξώμεθᾰ	ἀέξησθε	ἀέξωνται
	optative	ἀεξοίμην	ἀέξοιο	ἀέξοιτο	ἀέξοισθον	ἀεξοίσθην	ἀεξοίμεθᾰ	ἀέξοισθε	ἀέξοιντο
	imperative		ἀέξου	ἀεξέσθω	ἀέξεσθον	ἀεξέσθων		ἀέξεσθε	ἀεξέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀέξειν				ἀέξεσθαι
participle	m	ἀέξων				ἀεξόμενος
	f	ἀέξουσᾰ				ἀεξομένη
	n	ἀέξον				ἀεξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠέξηον, ἠεξηόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠέξηον	ἠέξηες	ἠέξηε(ν)	ἠεξήετον	ἠεξηέτην	ἠεξήομεν	ἠεξήετε	ἠέξηον
middle/ passive	indicative	ἠεξηόμην	ἠεξήου	ἠεξήετο	ἠεξήεσθον	ἠεξηέσθην	ἠεξηόμεθᾰ	ἠεξήεσθε	ἠεξήοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἄεξον, ἀεξόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἄεξον	ἄεξες	ἄεξε(ν)	ἀέξετον	ἀεξέτην	ἀέξομεν	ἀέξετε	ἄεξον
middle/ passive	indicative	ἀεξόμην	ἀέξου	ἀέξετο	ἀέξεσθον	ἀεξέσθην	ἀεξόμε(σ)θᾰ	ἀέξεσθε	ἀέξοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀεξήσω, ἀεξήσομαι, ἀεξηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀεξήσω	ἀεξήσεις	ἀεξήσει	ἀεξήσετον	ἀεξήσετον	ἀεξήσομεν	ἀεξήσετε	ἀεξήσουσῐ(ν)
	optative	ἀεξήσοιμῐ	ἀεξήσοις	ἀεξήσοι	ἀεξήσοιτον	ἀεξησοίτην	ἀεξήσοιμεν	ἀεξήσοιτε	ἀεξήσοιεν
middle	indicative	ἀεξήσομαι	ἀεξήσῃ, ἀεξήσει	ἀεξήσεται	ἀεξήσεσθον	ἀεξήσεσθον	ἀεξησόμεθᾰ	ἀεξήσεσθε	ἀεξήσονται
	optative	ἀεξησοίμην	ἀεξήσοιο	ἀεξήσοιτο	ἀεξήσοισθον	ἀεξησοίσθην	ἀεξησοίμεθᾰ	ἀεξήσοισθε	ἀεξήσοιντο
passive	indicative	ἀεξηθήσομαι	ἀεξηθήσῃ	ἀεξηθήσεται	ἀεξηθήσεσθον	ἀεξηθήσεσθον	ἀεξηθησόμεθᾰ	ἀεξηθήσεσθε	ἀεξηθήσονται
	optative	ἀεξηθησοίμην	ἀεξηθήσοιο	ἀεξηθήσοιτο	ἀεξηθήσοισθον	ἀεξηθησοίσθην	ἀεξηθησοίμεθᾰ	ἀεξηθήσοισθε	ἀεξηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀεξήσειν			ἀεξήσεσθαι		ἀεξηθήσεσθαι
participle	m	ἀεξήσων			ἀεξησόμενος		ἀεξηθησόμενος
	f	ἀεξήσουσᾰ			ἀεξησομένη		ἀεξηθησομένη
	n	ἀεξῆσον			ἀεξησόμενον		ἀεξηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠέξησᾰ, ἠεξησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠέξησᾰ	ἠέξησᾰς	ἠέξησε(ν)	ἠεξήσᾰτον	ἠεξησᾰ́την	ἠεξήσᾰμεν	ἠεξήσᾰτε	ἠέξησᾰν
	subjunctive	ἀεξήσω	ἀεξήσῃς	ἀεξήσῃ	ἀεξήσητον	ἀεξήσητον	ἀεξήσωμεν	ἀεξήσητε	ἀεξήσωσῐ(ν)
	optative	ἀεξήσαιμῐ	ἀεξήσειᾰς, ἀεξήσαις	ἀεξήσειε(ν), ἀεξήσαι	ἀεξήσαιτον	ἀεξησαίτην	ἀεξήσαιμεν	ἀεξήσαιτε	ἀεξήσειᾰν, ἀεξήσαιεν
	imperative		ἀέξησον	ἀεξησᾰ́τω	ἀεξήσᾰτον	ἀεξησᾰ́των		ἀεξήσᾰτε	ἀεξησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠεξησᾰ́μην	ἠεξήσω	ἠεξήσᾰτο	ἠεξήσᾰσθον	ἠεξησᾰ́σθην	ἠεξησᾰ́μεθᾰ	ἠεξήσᾰσθε	ἠεξήσᾰντο
	subjunctive	ἀεξήσωμαι	ἀεξήσῃ	ἀεξήσηται	ἀεξήσησθον	ἀεξήσησθον	ἀεξησώμεθᾰ	ἀεξήσησθε	ἀεξήσωνται
	optative	ἀεξησαίμην	ἀεξήσαιο	ἀεξήσαιτο	ἀεξήσαισθον	ἀεξησαίσθην	ἀεξησαίμεθᾰ	ἀεξήσαισθε	ἀεξήσαιντο
	imperative		ἀέξησαι	ἀεξησᾰ́σθω	ἀεξήσᾰσθον	ἀεξησᾰ́σθων		ἀεξήσᾰσθε	ἀεξησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀεξῆσαι			ἀεξήσᾰσθαι
participle	m	ἀεξήσᾱς			ἀεξησᾰ́μενος
	f	ἀεξήσᾱσᾰ			ἀεξησᾰμένη
	n	ἀεξῆσᾰν			ἀεξησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀέξησᾰ, ἀεξησᾰ́μην, ἀεξήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀέξησᾰ	ἀέξησᾰς	ἀέξησε(ν)	ἀεξήσᾰτον	ἀεξησᾰ́την	ἀεξήσᾰμεν	ἀεξήσᾰτε	ἀέξησᾰν
	subjunctive	ἀεξήσω, ἀεξήσωμῐ	ἀεξήσῃς, ἀεξήσῃσθᾰ	ἀεξήσῃ, ἀεξήσῃσῐ	ἀεξήσητον	ἀεξήσητον	ἀεξήσωμεν	ἀεξήσητε	ἀεξήσωσῐ(ν)
	optative	ἀεξήσαιμῐ	ἀεξήσαις, ἀεξήσαισθᾰ, ἀεξήσειᾰς	ἀεξήσειε(ν), ἀεξήσαι	ἀεξησεῖτον	ἀεξησείτην	ἀεξησεῖμεν	ἀεξησεῖτε	ἀεξησεῖεν
	imperative		ἀέξησον	ἀεξησᾰ́τω	ἀεξήσᾰτον	ἀεξησᾰ́των		ἀεξήσᾰτε	ἀεξησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀεξησᾰ́μην	ἀεξήσᾰο	ἀεξήσᾰτο	ἀεξήσᾰσθον	ἀεξησᾰ́σθην	ἀεξησᾰ́με(σ)θᾰ	ἀεξήσᾰσθε	ἀεξήσᾰντο
	subjunctive	ἀεξήσωμαι	ἀεξήσηαι	ἀεξήσηται	ἀεξήσησθον	ἀεξήσησθον	ἀεξησώμε(σ)θᾰ	ἀεξήσησθε	ἀεξήσωνται
	optative	ἀεξησαίμην	ἀεξήσαιο	ἀεξήσαιτο	ἀεξήσαισθον	ἀεξησαίσθην	ἀεξησαίμε(σ)θᾰ	ἀεξήσαισθε	ἀεξησαίᾰτο
	imperative		ἀέξησαι	ἀεξησᾰ́σθω	ἀεξήσᾰσθον	ἀεξησᾰ́σθων		ἀεξήσᾰσθε	ἀεξησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀεξήθην	ἀεξήθης	ἀεξήθη	ἀεξήθητον	ἀεξηθήτην	ἀεξήθημεν	ἀεξήθητε	ἀεξήθησᾰν, ἀέξηθεν
	subjunctive	ἀεξηθῶ	ἀεξηθῇς	ἀεξηθῇ	ἀεξηθῆτον	ἀεξηθῆτον	ἀεξηθῶμεν	ἀεξηθῆτε	ἀεξηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀεξηθείην	ἀεξηθείης	ἀεξηθείη	ἀεξηθεῖτον, ἀεξηθείητον	ἀεξηθείτην, ἀεξηθειήτην	ἀεξηθεῖμεν, ἀεξηθείημεν	ἀεξηθεῖτε, ἀεξηθείητε	ἀεξήθειεν, ἀεξηθείησᾰν
	imperative		ἀεξήθητῐ	ἀεξηθήτω	ἀεξήθητον	ἀεξηθήτων		ἀεξήθητε	ἀεξηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀεξῆσαι/ἀεξησᾰ́μεν/ἀεξησᾰμέναι			ἀεξήσᾰσθαι		ἀεξηθῆναι/ἀεξηθήμεναι
participle	m	ἀεξήσᾱς			ἀεξησᾰ́μενος		ἀεξηθείς
	f	ἀεξήσᾱσᾰ			ἀεξησᾰμένη		ἀεξηθεῖσᾰ
	n	ἀεξῆσᾰν			ἀεξησᾰ́μενον		ἀεξηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἠέξημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠέξημαι	ἠέξησαι	ἠέξηται	ἠέξησθον	ἠέξησθον	ἠεξήμεθᾰ	ἠέξησθε	ἠέξηνται
	subjunctive	ἠεξημένος ὦ	ἠεξημένος ᾖς	ἠεξημένος ᾖ	ἠεξημένω ἦτον	ἠεξημένω ἦτον	ἠεξημένοι ὦμεν	ἠεξημένοι ἦτε	ἠεξημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠεξημένος εἴην	ἠεξημένος εἴης	ἠεξημένος εἴη	ἠεξημένω εἴητον/εἶτον	ἠεξημένω εἰήτην/εἴτην	ἠεξημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠεξημένοι εἴητε/εἶτε	ἠεξημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠέξησο	ἠεξήσθω	ἠέξησθον	ἠεξήσθων		ἠέξησθε	ἠεξήσθων
						middle/passive
infinitive						ἠεξῆσθαι
participle	m					ἠεξημένος
	f					ἠεξημένη
	n					ἠεξημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἠεξήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠεξήμην	ἠέξησο	ἠέξητο	ἠέξησθον	ἠεξήσθην	ἠεξήμεθᾰ	ἠέξησθε	ἠέξηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀέξω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀέξω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀέξω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀέξω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀέξω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ἀέξω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀέξω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter