ขี้

See also: ข, ขี่, and ขู่

Thai

Etymology

From Proto-Tai *C̬.qɯjꟲ (“excrement”); cognate with Northern Thai ᨡᩦ᩶, Lao ຂີ້ (khī), Lü ᦃᦲᧉ (ẋii²), Shan ၶီႈ (khīi), Ahom 𑜁𑜣 (khī), Zhuang haex, Saek ไกฺ. Compare Sui ggeex, Proto-Kra *kaiꟲ and Proto-Hlai *ɦaːjʔ (whence haːj³ in most modern lects). Compare also Proto-Austronesian *Caqi (whence Paiwan tsaqi, Malay tahi, Malagasy tay), Old Chinese 屎 (OC *[qʰ]ijʔ) (B-S).

Pronunciation

Orthographic		ขี้ kʰ ī ˆ
Phonemic		คี่ g ī ˋ
Romanization	Paiboon	kîi
	Royal Institute	khi
(standard) IPA(key)		/kʰiː˥˩/(R)
Homophones edit		คี่

Verb

ขี้ • (kîi) (abstract noun การขี้)

1. (intransitive, vulgar, sometimes offensive) to shit (defecate)

   Coordinate term: เยี่ยว (yîao)

Synonyms

• ถ่ายท้อง
• ถ่ายทุกข์
• ถ่ายหนัก
• ถ่ายอุจจาระ
• ปลดทุกข์ (bplòt-túk)
• ไปทุ่ง
• ลงพระบังคน
• ลงพระบังคนหนัก
• ส่งทุกข์
• อึ (ʉ̀)
• อึ๊ (ʉ́)
• อุจจาระ (ùt-jaa-rá)

 

Noun

ขี้ • (kîi)

1. (vulgar, sometimes offensive) shit (faeces)

   Synonyms: อุจจาระ (ùt-jaa-rá), มูล (muun), กรีษ (grìit), บังคน (bang-kon), บังคนหนัก, หนัก (nàk), มีฬหะ, วัจจะ, วัจ (wát), เวจ (wêet), อึ (ʉ̀), อึ๊ (ʉ́), อุนจิ (un-jì), อาจม (aa-jom), คูถ (kûut)

   Coordinate term: เยี่ยว (yîao)

2. (colloquial) any dirty substance, unwanted substance, or waste matter discharged from or found on the body, as scurf, snot, earwax, etc.

Particle

ขี้ • (kîi)

1. (sometimes considered vulgar) used as a prefix to any word to form a noun, indicating the state of being a dirty substance, unwanted substance, or waste matter.
2. (sometimes considered vulgar) used as a prefix to any word to form an adjective or adverb, indicating a tendency, propensity, habit, behaviour, or condition, especially an unfavourable one.

Derived terms

Thai terms prefixed with ขี้