πλέως

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *pleh₁- (“fill”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /plé.ɔːs/ → /ˈple.os/ → /ˈple.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /plé.ɔːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈple.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈple.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈple.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈple.os/

Adjective

πλέως • (pléōs) m (feminine πλέα, neuter πλέων); first/second declension

1. Attic form of πλεῖος (pleîos, “full”)

   Synonyms: πλήρης (plḗrēs), μεστός (mestós)

Declension

First and second declension of πλέως; πλέᾱ; πλέων (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πλέως pléōs	πλέᾱ pléā	πλέων pléōn		πλέω pléō	πλέᾱ pléā	πλέω pléō		πλέῳ pléōi	πλέαι pléai	πλέᾰ pléa
Genitive		πλέω pléō	πλέᾱς pléās	πλέω pléō		πλέῳν pléōin	πλέαιν pléain	πλέῳν pléōin		πλέων pléōn	πλέων pléōn	πλέων pléōn
Dative		πλέῳ pléōi	πλέᾳ pléāi	πλέῳ pléōi		πλέῳν pléōin	πλέαιν pléain	πλέῳν pléōin		πλέῳς pléōis	πλέαις pléais	πλέῳς pléōis
Accusative		πλέων pléōn	πλέᾱν pléān	πλέων pléōn		πλέω pléō	πλέᾱ pléā	πλέω pléō		πλέως pléōs	πλέᾱς pléās	πλέᾰ pléa
Vocative		πλέως pléōs	πλέᾱ pléā	πλέων pléōn		πλέω pléō	πλέᾱ pléā	πλέω pléō		πλέῳ pléōi	πλέαι pléai	πλέᾰ pléa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πλέως pléōs				πλεώτερος pleṓteros				πλεώτᾰτος pleṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “πλέως”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press