διακόπτω

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek διακόπτω (diakóptō). By surface analysis, δια- (“through”) +‎ κόπτω (“cut”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði̯aˈko.pto/, /ðʝaˈko.pto/
• Hyphenation: δια‧κό‧πτω
• Old Hyphenation: δι‧α‧κό‧πτω

Verb

διακόπτω • (diakópto) (past διέκοψα, passive διακόπτομαι, p‑past διακόπηκα, ppp διακεκομμένος)

1. to interrupt; disrupt; stop
2. to terminate; discontinue; break off

Conjugation

διακόπτω   διακόπτομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	διακόπτω	διακόψω	διακόπτομαι	διακοπώ
2 sg	διακόπτεις	διακόψεις	διακόπτεσαι	διακοπείς
3 sg	διακόπτει	διακόψει	διακόπτεται	διακοπεί
1 pl	διακόπτουμε, [‑ομε]	διακόψουμε, [‑ομε]	διακοπτόμαστε	διακοπούμε
2 pl	διακόπτετε	διακόψετε	διακόπτεστε, διακοπτόσαστε	διακοπείτε
3 pl	διακόπτουν(ε)	διακόψουν(ε)	διακόπτονται	διακοπούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	διέκοπτα	διέκοψα	διακοπτόμουν(α)	διακόπηκα, [{διεκόπην}]1
2 sg	διέκοπτες	διέκοψες	διακοπτόσουν(α)	διακόπηκες, [{διεκόπης}]
3 sg	διέκοπτε	διέκοψε	διακοπτόταν(ε)	διακόπηκε, {διεκόπη}
1 pl	διακόπταμε	διακόψαμε	διακοπτόμασταν, (‑όμαστε)	διακοπήκαμε, [{διεκόπημεν}]
2 pl	διακόπτατε	διακόψατε	διακοπτόσασταν, (‑όσαστε)	διακοπήκατε, [{διεκόπητε}]
3 pl	διέκοπταν, διακόπταν(ε)	διέκοψαν, διακόψαν(ε)	διακόπτονταν	διακόπηκαν, διακοπήκαν(ε), {διεκόπησαν}
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα διακόπτω ➤	θα διακόψω ➤	θα διακόπτομαι ➤	θα διακοπώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διακόπτεις, …	θα διακόψεις, …	θα διακόπτεσαι, …	θα διακοπείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διακόψει   έχω, έχεις, … διακεκομμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … διακοπεί   είμαι, είσαι, … διακεκομμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διακόψει   είχα, είχες, … διακεκομμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … διακοπεί   ήμουν, ήσουν, … διακεκομμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διακόψει   θα έχω, θα έχεις, … διακεκομμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … διακοπεί   θα είμαι, θα είσαι, … διακεκομμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	(διάκοπτε)	διάκοψε	—	διακόψου
2 pl	διακόπτετε	διακόψτε	διακόπτεστε	διακοπείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	διακόπτοντας ➤		διακοπτόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας διακόψει ➤		διακεκομμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	διακόψει		διακοπεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Formal passsive forms, as in the ancient aorist διεκόπην from the conjugation of διακόπτω. In Modern Greek, used in the 3rd persons (all persons included here, for reference).  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• διακεκομμένος (diakekomménos, participle)
• διακοπή f (diakopí, “break”)
• διακοπές f pl (diakopés, “vacation”)
• διακόπτης m (diakóptis, “switch”)
• ξαναδιακόπτω (xanadiakópto, “interrupt again”)

• and see: κόπτω (kópto, “cut”) and κόβω (kóvo)

Further reading

• “διακόπτω”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998