Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας/Άβδηρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Ah3kal (συζήτηση | Συνεισφορά) +εικόνα |
Ah3kal (συζήτηση | Συνεισφορά) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 6: | Γραμμή 6: | ||
| προηγούμενο =[[../Ἀβδαλώνυμος|Ἀβδαλώνυμος]] |
| προηγούμενο =[[../Ἀβδαλώνυμος|Ἀβδαλώνυμος]] |
||
| επόμενο = [[../Ἀβέλλα|Ἀβέλλα]] |
| επόμενο = [[../Ἀβέλλα|Ἀβέλλα]] |
||
| σημειώσεις = Τόμος Α', σελ. 1-2 στην έκδοση του 1888. Αντίστοιχο λήμμα στη Βικιπαίδεια: [[:w:el:Άβδηρα|Άβδηρα]] |
|||
| σημειώσεις = |
|||
}} |
}} |
||
Αναθεώρηση της 11:58, 22 Νοεμβρίου 2014
| ←Ἀβδαλώνυμος | Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας Συγγραφέας: |
Ἀβέλλα→ |
| Τόμος Α', σελ. 1-2 στην έκδοση του 1888. Αντίστοιχο λήμμα στη Βικιπαίδεια: Άβδηρα |
Ἄβδηρα (τὰ), 1) Πόλις τῆς Θρᾴκης, παρὰ τὰς ἐκβολὰς τῆς Νέστου. ἀνατολικῶς, περὶ ἧς ἐπιστεύετο) ὅτι ἱδρύθη ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους εἰς μνήμην τοῦ ὑπὸ τῶν ἵππων τοῦ Διομήδους σπαραχθέντος ἑταίρου αὐτοῦ Ἀβδήρου (Στρβ. Ζ, 331, Ἀπὸσπ. 47.—Ἀπολλὸδ. Β, 5, 8, 4). Ἀλλ' ἱστορικῶς (Ηρδ. Α, 168), μαρτυρεῖται ὡς οἰκιστὴς αὐτῆς, ὁ Κλαζομένιος Τιμήσιος, ὃτε ἐν Ὀλ. 31, α (656 π. Χ.) ἐξεβλήθη τῆς πατρίδος του ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ. Κατεστράφη ὅμως ἡ νέα πόλις ὑπὸ τῶν Θρᾳκῶν· τὸ δὲ 543, Ἕλληνες ἐκ Τέου τῆς Λυδίας, φεύγοντες τὸν στρατηγὸν τοῦ Κύρου Ἅρπαγον, ἀνήγειραν πάλιν αὐτήν, δι' ὃ καὶ ὡς Τήιοι μνημονεύενταί τινες τῶν ἐν αὐτῇ γεννηθέντων ἐπισήμων ἀνδρῶν. Ἀλλᾶ μετά τὴν ἅλωσιν τῆς Μιλήτου ὑπὸ τῶν Περσῶν, ὑπέκυψε καὶ αὑτὴ εἰς τὴν δύναμίν των, καὶ ἐδέχθη τὸν Ξέρξην ἐκστρατεύοντα κατὰ τῆς Ἑλλάδος, δι' ὃ καὶ πλούσια δῶρα ἔλαβε παρὰ τοῦ Μεγάλου Βασιλέως μετὰ τὴν ἥτταν καὶ ἐπιστροφήν του (Ἡρὸδ. Ζ, 109. 196.—Η, 120). Οἱ Ἕλληνες ὅμως τὴν ἀπηλευθέρωσαν, καὶ ἐτάχθη μεταξὺ τῶν συμμάχων τῶν Ἀθηναίων (Διὸδ. 1, 172). Τὸ 396 δ' ἔτος προσεβλήθη καὶ δεινῶς ἔπαθεν ὑπὸ τῶν Τριβαλλῶν, καὶ μετὰ 33 ἔτη προσετέθη εἰς τῶν Μακεδόνων τὴν συμμαχίαν. Ἐπὶ Ῥωμαίων, 188 π. Χ. (T. Liv. XXXVIII, 41) διετήρει μὲν ἔτι ἡ πόλις τὴν ἐλευθερίαν της, ἀλλὰ κατὰ τὸ 170 βαρέως τὴν ἔβλαψεν ὁ στρατηγὸς Ὀρτένσιος (Liv. XLIII, 4). Ἐν τῷ Μεσαίωνi ἐκαλεῖτο θέσις Πολλοὶ στύλοι, καὶ ἤδη μένει ἔρημος. Ἐξ Ἀβδήρων κατήγοντο ὁ φιλόσοφος Ἐκαταῖος καὶ ὁ Πρωταγόρας, ὡς καὶ ὁ φιλόσοφος Δημόκριτος, ὁ γελασῖνος ἐπιλεγόμενος, διότι ἐλέγετο ὅτι πάντοτε ἐγέλα. Προσάπτει δ' ὁ Κικέρων (ad Att. IV, 16, 6—VII, 7, 4.—p.d. I, 43) πολλὴν ἀβουλίαν αὐτοῖς εἰς τῶν δημοσίων τὴν διαχείρισιν, καὶ μετὰ ταῦτα ἐδυσφημοῦντο ἐπὶ βλακίᾳ, ὥστε ὁ μὲν Ἰουβενάλιος (X, 48) λέγει τὴν πόλιν αὐτῶν patriam vervecum, ὁ δὲ Γαληνὸς ἀποδίδωσι τὴν ἄνοιαν αὐτῶν εἰς αἰτίας κλιματικάς.—2) Πόλις ὑπὸ τῶν Φοινίκων ἐν Ἱσπανίᾳ κτισθεῖσα, μεταξὺ Μαλάγας καὶ Καρθαγένης.