Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οι εραστές του Μοντπαρνάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι Εραστές του Μοντπαρνάς
(Les Amants de Montparnasse)
Η κινηματογραφική αφίσα
ΣκηνοθεσίαΖακ Μπεκέρ[1][2] και Μαξ Οφίλς
ΣενάριοΓιούρεκ Μπέκερ και Ζακ Μπεκέρ
ΠρωταγωνιστέςΖεράρ Φιλίπ[2], Λίλι Πάλμερ[2], Lea Padovani, Λίνο Βεντούρα[2], Ανούκ Αιμέ[2], Λίλα Κέντροβα, Αρλέτ Πουαριέ, Antoine Tudal, Bruno Balp, Denise Vernac, François Perrot, Gérard Séty, Ζακ Φεριέρ, Jean Lanier, Judith Magre, Marianne Oswald, Pâquerette, Pierre Richard, Robert Ripa, Στεφάν Οντράν, Véronique Silver, Ζακ Μαρίν[3], Harry-Max[3], Πωλ Μερσέ[3], Φρανσουά Περό[3], René Berthier[3], Yori Bertin[3], Φρανσουά Ζου[3], Εμίλ Ζενεβουά[3], Germaine Michel[3], Daniel Mendaille[3], Jany Clair[3] και Julien Maffre[3]
ΜουσικήPaul Misraki
ΦωτογραφίαChristian Matras και Christian Matras
ΜοντάζΜαργκερίτ Ρενουάρ
ΕνδυματολόγοςYury Annenkov και Jacques Heim
Πρώτη προβολή, 4 Απριλίου 1958 (1958-04-04)
Κυκλοφορία 21 Ιουλίου 1958 (1958-07-21)
Διάρκεια105 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία, Ιταλία και Γερμανία
ΓλώσσαΓαλλικά
Ακαθάριστα έσοδα1,297,340 εισητήρια (Γαλλία)[4]

Οι εραστές του Μοντπαρνάς (Πρωτότυπος τίτλος: Les Amants de Montparnasse) είναι μια βιογραφική δραματική ταινία ιταλο-γαλλικής παραγωγής του 1958 σε σκηνοθεσία Ζακ Μπεκέρ και σε σενάριο των Μπεκέρ και Ανρί Τζάνσον, βασισμένο στη νουβέλα Οι εραστές του Μονπαρνάς του Μισέλ-Ζορζ Μισέλ, που αναφέρεται εν μέρει στα τελευταία χρόνια της ζωής του Ιταλού καλλιτέχνη Αμεντέο Μοντιλιάνι, ο οποίος εργάστηκε και πέθανε σε απόλυτη φτώχεια στο Μονπαρνάς του Παρισιού.[5]Μερικοί από τους πιο διάσημους πίνακές του που έγιναν τότε ήταν των δύο τελευταίων ερωμένων του, της Μπεατρίς Χάστινγκς και της Ζαν Εμπουτέρν. Πρωταγωνιστούν οι Ζεράρ Φιλίπ, Ανούκ Εμέ, Λίλι Πάλμερ, Λίνο Βεντούρα και Ζεράρ Σετί.

Παρίσι. Ο καλλιτέχνης Μοντιλιάνι, γνωστός ως Μοντί, περνά μεγάλο μέρος του χρόνου του πίνοντας και κάνοντας έρωτα με την ελκυστική συγγραφέα Βεατρίς, ενώ παράλληλα ασχολείται με την ζωγραφική, αλλά δεν πουλά σχεδόν τίποτα. Ο Μοντί μια μέρα βρισκόμενος στην Ακαδημία Καλών Τεχνών συναντά μια όμορφη νεαρή φοιτήτρια που ονομάζεται Ζαν, η οποία είναι γόνος εύπορης οικογένειας. Όταν οι γονείς της Ζαν μαθαίνουν την σχέση της με τον Μοντί την κλειδώνουν στο δωμάτιο της, προκειμένου να την κρατήσουν μακριά του.

Ο επιστήθιος φίλος του Μοντί και έμπορος έργων τέχνης, Λεοπόλντ Ζμπορόφσκι κάνει ό, τι μπορεί για να κρατήσει στη ζωή, αλλά η εύθραυστη υγεία του, εξασθενημένη από την συνεχή κατανάλωση αλκοόλ, υποχωρεί και στέλνεται στη Νίκαια για να αναρρώσει. Από την άλλη, η Ζαν δραπετεύει και τον συνταντά εκεί, όπου μετά από αυτό οι δυο τους γίνονται αχώριστοι. Επιστρέφοντας στο Παρίσι, ο Ζμπορόφσκι διοργανώνει μια ατομική έκθεση στην περίφημη γκαλερί της Μαντάμ Βείλ όπου όλοι εμφανίζονται αρκετοί φίλοι της τέχνης πίνοντας δωρεάν ποτά στα εγκαίνια, αλλά κανείς από αυτούς δεν αγοράζει κάποιον πίνακα του Μοντί. Μετά από καταγγελίες, η αστυνομία μπαίνει στη γκαλερί και διατάζει την αφαίρεση ενός γυμνού πορτρέτου από την βιτρίνα.

Ένας κυνικός έμπορος που ονομάζεται Μορέλ εξηγεί στην Μαντάμ Βείλ ότι ο Μοντί είναι σίγουρο ότι θα πεθάνει σύντομα και τότε είναι που οι άνθρωποι θα πληρώσουν ακριβά για τα έργα του. Ο Ζμπορόφσκι βρίσκουν έναν Αμερικανό εκατομμυριούχο που ενδιαφέρεται πραγματικά για μερικούς καμβάδες του Μοντί (οι οποίοι αργότερα θα γίνουν παγκοσμίως γνωστοί), αλλά όταν εκείνος στην συνάντηση τους λέει ότι θα χρησιμοποιούσε τα γαλάζια μάτια της Ζαν για να διαφημίσει τα προϊόντα του, ο Μοντί αποχωρεί αηδιασμένος.

Ο Μοντί απογοητευμένος από την αδυναμία του να συνδυάσει την αναζήτηση της ομορφιάς στους πίνακές του με τη Μπεατρίς και τη Ζαν με οποιαδήποτε εμπορική πραγματικότητα, και με την υγεία του όλο και πιο αδύναμη, γυρίζει σε καφετέριες του Μονπαρνάς προσπαθώντας ανεπιτυχώς να πουλήσει τα σχέδιά του έναντι 5 φράγκων έκαστος. Τελικά παραπατώντας στο δρόμο, μεταφέρεται στο νοσοκομείο όπου πεθαίνει μόνος του. Ο Μορέλ που τον ακολουθούσε αμίλητος, σπεύδει άμεσα στην Ζαν, χωρίς να της πει τι έχει συμβεί, για να αγοράσει όλα τα απούλητα έργα του με μετρητά.

Η ταινία επρόκειτο αρχικά να σκηνοθετηθεί από τον Μαξ Οφύλς, αλλά κατά την προετοιμασία του έργου, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Η ταινία ολοκληρώθηκε από τον φίλο του Ζακ Μπεκέρ και είναι αφιερωμένη στον Οφύλς. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο εκδοχές της ταινίας, με την μεγαλύτερη να είναι περίπου δύο ώρες και έχει περισσότερες σκηνές με τον χαρακτήρα του Λεοπόλντ Ζμπορόφσκι.

Ο Γάλλος κριτικός Πιέρ Μαράτ στην κριτική του για την ταινία αναφέρει πως:

«Αυτό το τέλος της ζωής του ζωγράφου Μοντιλιάνι είναι υπέροχο, όλο διαποτισμένο με έναν νοσηρό αισθησιασμό. Ο Ζακ Μπεκέρ ζήτησε η ταινία να είναι ασπρόμαυρη από τους παραγωγούς του, προκειμένου, όπως είπε, να επιστήσει την προσοχή του θεατή όχι στους καμβάδες, αλλά στα βλέμματα μεταξύ του Ζεράρ Φιλίπ και της Ανούκ Εμέ.

Από το σενάριο που έγραψε ο Ανρί Τζάνσον για τον Μαξ Οφύλς, ο οποίος πέθανε λίγο πριν από τα γυρίσματα, ο σκηνοθέτης κάνει έναν τρομερό διαλογισμό για το ρόλο του καλλιτέχνη σε μια κοινωνία (μετά τον Μεγάλο Πόλεμο) όπου οι έμποροι ανέλαβαν την εξουσία και ήδη αρχίζουν να την καταχρώνται».[6]

  1. www.imdb.com/title/tt0050123/. Ανακτήθηκε στις 7  Απριλίου 2016.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=1102.html. Ανακτήθηκε στις 7  Απριλίου 2016.
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  4. «Box Office Success of Gerard Philippe films». Box Office Story. 
  5. Senses of Cinema
  6. Montparnasse 19 sur Télérama.fr

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]