Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Νικολάι Αντρέεβιτς Ρίμσκι-Κόρσακοφ (ρωσικά: Николай Андреевич Римский-Корсаков· 18 Μαρτίου 1844, Τίχβιν - 21 Ιουνίου 1908, Λιουμπένσκ) ήταν Ρώσος συνθέτης, ενορχηστρωτής και καθηγητής σύνθεσης στο Κονσερβατόριο της Αγίας Πετρούπολης.
Γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1844 (6 Μαρτίου 1844 σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο) στην πόλη Τίχβιν της Ρωσίας, 200 χλμ ανατολικά της Αγίας Πετρούπολης. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως αξιωματικός του Ναυτικού.
Ο Ρίμσκι-Κόρσακοφ ήταν ένας από τα μέλη της Ομάδας των Πέντε, μαζί με τους Μίλι Μπαλάκιρεφ (1837 - 1910), Αλεξάντρ Μποροντίν (1833 - 1887), Σεζάρ Κούι (1835 - 1918) και Μοντέστ Μουσόργκσκι (1839 - 1881). Οι πέντε συνθέτες, με βάση τους την Αγία Πετρούπολη, επεδίωκαν την ανεξαρτησία της ρωσικής μουσικής από τα δυτικότροπα πρότυπα, θέλοντας να δημιουργήσουν ένα πραγματικά ρωσικό μουσικό ύφος.
Η θεματολογία του Ρίμσκι-Κόρσακοφ για τις όπερές του και τα άλλα μουσικά έργα του, όπως και των άλλων μελών της «Ομάδας των Πέντε», ήταν επηρεασμένη από το ρομαντισμό του Μπερλιόζ, πολύ αγαπητού συνθέτη στη Ρωσία, καθώς και από τη ρωσική λαϊκή μουσική του Γκλίνκα, διανθισμένη μερικές φορές με στοιχεία οριενταλισμού. Αντλούσε την έμπνευσή του από την κλασική ρωσική λογοτεχνία του 19ου αιώνα, τα λαϊκά διηγήματα και τα παραδοσιακά ρωσικά παραμύθια και την ιστορία της Ρωσίας. Θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές της εθνικής ρωσικής μουσικής.
Ανάμεσα στους μαθητές του συγκαταλέγονται οι Προκόφιεφ, Γκλαζουνόφ, Στραβίνσκι και Ρεσπίγκι. Ως διευθυντής ορχήστρας έκανε πολλές εμφανίσεις στο εξωτερικό αποκαλύπτοντας τη ρωσική μουσική στους νεαρούς Ευρωπαίους συνθέτες.
Στο έργο του συμπεριλαμβάνονται 15 όπερες, πολλά έργα μουσικής δωματίου, κονσέρτα και άλλα. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η συμβολή του στη συγκέντρωση συλλογών λαϊκών τραγουδιών. Από το συγγραφικό του έργο ξεχωρίζει το «Εγχειρίδιο ενορχήστρωσης». Έγραψε επίσης το αυτοβιογραφικό έργο «Χρονικό της μουσικής μου ζωής».
Ο Ρίμσκι-Κόρσακοφ πέθανε, μετά από σοβαρές κρίσεις στηθάγχης, στο Λιούμπενσκ (Lyubensk) στις 21 Ιουνίου 1908 (8 Ιουνίου 1908 σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο). Είναι θαμμένος στο Κοιμητήριο Τίχβιν της Μονής Αλέξανδρου Νιέφσκι στην Αγία Πετρούπολη, δίπλα στους τάφους των Ρώσων συνθετών Μουσόργκσκι, Μποροντίν, Κούι, Γκλίνκα και Τσαϊκόφσκι.
Συνθέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ρίμσκι-Κόρσακοφ είχε ένα τεράστιο μουσικό έργο. Έγραψε 15 όπερες, ανάμεσα στις οποίες οι πιο σημαντικες είναι: «Ιβάν ο τρομερός», «Νύχτα Μαΐου», «Νύχτα Χριστουγέννων», «Κοσέι ο αθάνατος», «Η ιστορία του τσάρου Σαλτάν», «Η αρραβωνιαστικιά του τσάρου» (ιστορικό μελόδραμα), «Νύχτα του Μάη» (λαϊκή όπερα), «Η κόρη του χιονιού» (εμπνευσμένο από το λαϊκό παραμύθι για τη Σνεγκούροτσκα), καθώς επίσης τα ορχηστρικά έργα «Φαντασία σε σέρβικα θέματα» (1867), «Ισπανικό καπρίτσιο» (1887), «Σεχραζάντ» (1888) και «Σάντκο» (1898). Μια από τις πιο δημοφιλείς όπερες του Ρίμσκυ-Κόρσακοφ, «Ο Χρυσός Πετεινός» (1909), ήταν απαγορευμένη από το σοβιετικό καθεστώς και άρχισε να παίζεται ξανά στα χρόνια της περεστρόικα στο Θέατρο Μπολσόι. Έγραψε επίσης πολλά κομμάτια ορχηστρικής μουσικής (αυτά είναι και τα πιο γνωστά στη Δύση, όπως η «Σεχραζάντ»), λαϊκά τραγούδια, έργα μουσικής δωματίου ακόμη και μουσική για τη λειτουργία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, μολονότι ήταν άθεος.
Κύρια γραπτά έργα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Χρονικό της μουσικής μου ζωής (Летопись моей музыкальной жизни)
- Πρακτικό Εγχειρίδιο Αρμονίας (Практический учебник гармонии), 1885.
- Οι βάσεις της Ενορχήστρωσης (Основы оркестровки). Το άρχισε το 1873 και το τελείωσε μετά το θάνατό του ο Μαξιμίλιαν Στάινμπεργκ (Maximilian Steinberg) το 1912. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1922, στα Ρωσικά.
- Από το 2002 "Οι βάσεις της ενορχήστρωσης" κυκλοφορούν και στα ελληνικά σε επιμέλεια και μετάφραση Γιώργου Π. Πλουμπίδη. Η ελληνική έκδοση συνοδεύεται από 4 C.D. με τις ηχογραφήσεις των μουσικών παραδειγμάτων. Εκδόσεις Παπαγρηγορίου - Νάκας ISBN 978-960-7554-27-7
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Άντριου Μπελ: «Encyclopædia Britannica» (Βρετανικά αγγλικά) Encyclopædia Britannica Inc..
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 2604. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11922003s. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 9281635.
- ↑ Nicolai Soloviev: «Римский-Корсаков, Николай Андреевич» (Ρωσικά)
- ↑ «Rimsky-Korsakov, Nicolas Andreievich» (Αγγλικά)
- ↑ Joel Engel: «Римский-Корсаков» (Ρωσικά)
- ↑ Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2019.
- ↑ d:Q25090997. es
.wikipedia .org /wiki /Voin _Rimski-K%C3%B3rsakov.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Abraham, Gerald. Rimsky-Korsakov: a Short Biography. London: Duckworth, 1945; rpt. New York : AMS Press, 1976. Later ed.: Rimsky-Korsakov. London: Duckworth, 1949.
- Griffiths, Steven. A Critical Study of the Music of Rimsky-Korsakov, 1844-1890. New York: Garland, 1989.
- Robin Milner-Gullaud & Nikolai Dejevsky: Cultural Atlas of Russia and the Soviet Union,Time-Life Books, Amsterdam, 1991.
