Αλφόνσος Β΄ της Πορτογαλίας
| Αλφόνσος Β΄ | |
|---|---|
.png) | |
| Περίοδος | 26 Μαρτίου 1211[1][2] – 25 Μαρτίου 1223 |
| Προκάτοχος | Σάντσο Α΄ της Πορτογαλίας |
| Διάδοχος | Σάντσο Β΄ της Πορτογαλίας |
| Γέννηση | 23 Απριλίου 1185 Κοΐμπρα, Πορτογαλία |
| Θάνατος | 25 Μαρτίου 1223 (47 ετών) Κοΐμπρα, Πορτογαλία |
| Τόπος ταφής | Μοναστήρι της Αλκομπάσα, Πορτογαλία |
| Σύζυγος | Ουρράκα της Καστίλης |
| Επίγονοι | Σάντσο Β΄ της Πορτογαλίας Αλφόνσος Γ΄ της Πορτογαλίας Ελεονώρα Φερδινάνδος κ.. |
| Οίκος | Πορτογαλικός Οίκος της Βουργουνδίας |
| Πατέρας | Σάντσο Α΄ της Πορτογαλίας |
| Μητέρα | Ντούλσε της Αραγωνίας |
| Θρησκεία | Καθολική Εκκλησία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Αλφόνσος Β΄ της Πορτογαλίας ή Αλφόνσος ο Παχύς (Afonso II de Portugal, Κοΐμπρα, 23 Απριλίου 1185 – Κοΐμπρα, 25 Μαρτίου 1223), μέλος του Πορτογαλικού Οίκου της Βουργουνδίας ήταν Βασιλιάς της Πορτογαλίας (1211 - 1223).[3] Ο Αλφόνσος Β΄ ήταν ο δεύτερος αλλά ο μεγαλύτερος επιζήσας γιος του Σάντσο Α΄ της Πορτογαλίας και της συζύγου του Ντούλσε της Αραγωνίας κόρης του Ραϋμόνδου-Βερεγγάριου Δ΄ της Βαρκελώνης.
Βασιλιάς της Πορτογαλίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διαδέχθηκε στον θρόνο της Πορτογαλίας τον πατέρα του Σάντσο Α΄ (27 Μαρτίου 1211).[4][5] Ο πατέρας του και ο παππούς του Αλφόνσος Α΄ της Πορτογαλίας είχαν βασική προτεραιότητα τους πολέμους με το γειτονικό Βασίλειο της Καστίλης και τους Μαυριτανούς στον νότο, ο ίδιος προσπάθησε αντίθετα να διατηρήσει ειρηνικές σχέσεις. Οι Μαυριτανοί κατέκτησαν μερικές πόλεις στον νότο όπως η Αλκάθερ ντο Σαλ (1217), αυτό δε σημαίνει ότι ο Αλφόνσος Β΄ ήταν δειλός και φοβόταν να τους αντιμετωπίσει. Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του σημειώθηκαν ισχυρές εμφύλιες συγκρούσεις ανάμεσα στον Αλφόνσο Β΄, τους αδελφούς και τις αδελφές του, ο ίδιος προσπάθησε να εξασφαλίσει τα Πορτογαλικά σύνορα στέλνοντας στην εξορία τους συγγενείς του. Μερικά από τα ενδιαφέροντα του Αλφόνσου στην εσωτερική οργάνωση του κράτους του ήταν η δημιουργία κεντρικής διοίκησης και των πρώτων γραπτών νόμων που αφορούσαν την ιδιωτική περιουσία την δικαιοσύνη και την εκπαίδευση. Τα ενδιαφέροντα του επικεντρώθηκαν στην ιδιωτική περιουσία, την αστική δικαιοσύνη και την νομισματοκοπεία. Έστειλε απεσταλμένους σε όλα τα Ευρωπαϊκά βασίλεια της εποχής του προκειμένου να πετύχει την σύναψη εμπορικών σχέσεων μαζί τους.
Σύγκρουση με την εκκλησία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Άλλες σοβαρές μεταρρυθμίσεις του Αλφόνσου Β΄ προσπαθούσαν να ρυθμίσουν τις σχέσεις του με τον πάπα και την Καθολική εκκλησία. Ο παππούς του Αλφόνσος Α΄ είχε αποδόσει τεράστια προνόμια στην εκκλησία και στον πάπα σαν αντάλλαγμα για την αναγνώριση του ως βασιλέα. Η εκκλησία από τότε είχε γίνει τόσο ισχυρή μέσα στην Πορτογαλία που χαρακτηριζόταν ως κράτος εν κράτη. Ο Αλφόνσος Β΄ προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη της φορολογώντας την τεράστια περιουσία της, ώστε να εξασφαλίσει χρήματα για τον λαό. Οι προσπάθειες αυτές εξόργισαν τον πάπα Ονώριο Β΄ που τον αφόρισε. Ο Αλφόνσος προσπάθησε να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με την εκκλησία αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος (25 Μαρτίου 1223).[6][7] Ο βασιλιάς Αλφόνσος Β΄ τάφηκε αρχικά στο μοναστήρι Σάντα Κρουζ της Κοΐμπρα όπου παρέμεινε το σώμα του περίπου δέκα χρόνια. Η σορός του μεταφέρθηκε κατόπιν στο "μοναστήρι της Αλκομπάσα" όπως είχε ορίσει σύμφωνα με την διαθήκη του.[8] Ο Αλφόνσος και η σύζυγος του Ουρράκα τάφηκαν στο "Βασιλικό Πάνθεον".[9]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε (1206) την Ουρράκα της Καστίλης από τον Καστιλιανό Οίκο της Ιβρέα, κόρη τού Αλφόνσου Η΄ της Καστίλης, παιδιά τους ήταν :[10]
- Σάντσο Β΄ 1207-1248, 4ος βασιλιάς της Πορτογαλίας.[11][12]
- Αλφόνσος Γ΄ 1210-1279, 5ος βασιλιάς της Πορτογαλίας.[11][13]
- Ελεονώρα 1211-1231, παντρεύτηκε τον Βάλντεμαρ των Έστριντσεν γιο του Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας και της πρώτης συζύγου του Ντάγκμαρ της Βοημίας, συμβασιλιά της Δανίας και δούκα τού Σλέσβιχ.[12][14]
- Φερδινάνδος 1217–1243, κύριος της Σέρπα και τού Λαμέγκο, παντρεύτηκε την Σάντσα Φερνάντες ντε Λάρα αλλά δεν απέκτησε παιδιά.[15] Ο Φερδινάνδος είχε έναν νόθο γιο τον Σάντσο Φερνάντες που έγινε ηγούμενος του Σάντο Εστεμπάν ντε Αλφάμα.[12]
Ο Αλφόνσος Β΄ είχε επίσης δύο νόθους γιους:
- Ζοάο Αλφόνσο (πέθανε στις 9 Οκτωβρίου 1234), τάφηκε στο "μοναστήρι της Αλκομπάκα".[16]
- Πέντρο Αλφόνσο (πέθανε μετά το 1249), συνόδευσε τον αδελφό του Αλφόνσο στην κατάκτηση του Φάρο, του νοτιότερου σημείου της Πορτογαλίας (1249), είχε μία νόθη κόρη την Κωνστάντα Πέρεζ.[16]
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Francisco Carvalho Correia, O Mosteiro de Santo Tirso de 978 a 1588: a silhueta de uma entidade projectada no chao de uma história milenária, σελ. 187, Santiago de Compostela: Universidade de Santiago de Compostela: Servizo de Publicacións e Intercambio Científico (2008) ISBN 978-84-9887-038-1
- ↑ Antonio Caetano de Souza, Historia Genealógica de la Real Casa Portuguesa, σελ. 132, τ. I. Λισαβόνα: Lisboa Occidental, na oficina de Joseph Antonio da Sylva (1735) ISBN 978-84-8109-908-9
- ↑ Caetano de Souza 1735, σ. 131
- ↑ Carvalho Correia 2008, σ. 187
- ↑ Caetano de Souza 1735, σ. 132
- ↑ Caetano de Souza 1735, σ. 134
- ↑ Hannay, David (1911). "Alphonso s.v. Alphonso II." . In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. 1 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 733
- ↑ Caetano de Souza 1735, σσ. 134–135
- ↑ https://web.archive.org/web/20100601000000*/http://www.mosteiroalcobaca.pt/pt/index.php?s=white&pid=232&identificador=at321_pt.doc
- ↑ Rodrigues Oliveira 2010, σσ. 99 και 101
- ↑ 11,0 11,1 Rodrigues Oliveira 2010, σ. 102
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Sotto Mayor Pizarro 1997, σ. 167
- ↑ Sotto Mayor Pizarro 1997, σσ. 167-168
- ↑ Rodrigues Oliveira 2010, σσ. 102 και 210
- ↑ Rodrigues Oliveira 2010, σσ. 102 και 110
- ↑ 16,0 16,1 Sotto Mayor Pizarro 1997, σ. 168
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Caetano de Souza, Antonio (1735). Historia Genealógica de la Real Casa Portuguesa (PDF) (in Portuguese). Vol. I. Lisbon: Lisboa Occidental, na oficina de Joseph Antonio da Sylva.
- Carvalho Correia, Francisco (2008). Ο Mosteiro de Santo Tirso de 978 a 1588: a silhueta de uma entidade projectada no chao de uma história milenária (in Portuguese). Santiago de Compostela: Universidade de Santiago de Compostela: Servizo de Publicacións e Intercambio Científico.
- Rodrigues Oliveira, Ana (2010). Rainhas medievais de Portugal. Dezassete mulheres, duas dinastias, quatro séculos de História (in Portuguese). Lisbon: A esfera dos livros.
- Sotto Mayor Pizarro, José Augusto (1997). Linhagens Medievais Portuguesas: Genealogias e Estratégias (1279-1325) (in Portuguese). Oporto: Doctorate thesis, author’s edition.
.png)
.png)