Μετάβαση στο περιεχόμενο

Fairey Albacore

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Fairey Albacore
Το Fairey Albacore
Τύποςτορπιλοπλάνο-βομβαρδιστικό των αεροπλανοφόρων
ΚατασκευαστήςFairey Aviation
Χώρα προέλευσηςΗνωμένο Βασίλειο
Παρθενική πτήση12 Δεκεμβρίου 1938
Πρώτη παρουσίαση1940
Αποσύρθηκε1944
Κύριος χειριστήςΒασιλικό Ναυτικό (Fleet Air Arm)
Άλλοι χειριστέςRAF
Βασιλική Καναδική Αεροπορία (RCAF)
Μονάδες που παρήχθησαν800
Fairey Albacore Mk.1

Το Fairey Albacore ήταν βρετανικό μονοκινητήριο διπλάνο τορπιλοπλάνο-βομβαρδιστικό το οποίο επιχειρούσε από τα αεροπλανοφόρα του Βασιλικού Ναυτικού. Παράγονταν από την Fairey Aviation από το 1939 μέχρι το 1943 και χρησιμοποιήθηκε εκτενώς κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου σε διάφορους ρόλους, όπως την αναγνώρισης, του βομβαρδισμού, του βομβαρδισμού κάθετης εφόρμησης και του τορπιλισμού εχθρικών πλοίων. Το Albacore αναπτύχθηκε για να αντικαταστήσει το πεπαλαιωμένο Fairey Swordfish, όμως τελικά το συμπλήρωσε επιχειρησιακά και αποσύρθηκε πριν από το αεροσκάφος που θα αντικαθιστούσε. Στα τελευταία χρόνια του πολέμου κύρια τορπιλοπλάνα του ναυτικού ήταν το Fairey Barracuda και το Αμερικανικής προέλευσης Grumman Avenger.

Συνολικά κατασκευάστηκαν 800 Albacore, συμπεριλαμβανομένων των δύο πρωτοτύπων.[1][2][3]

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Albacore σχεδιάστηκε για να καλύψει την Απαίτηση S.41/36 του Υπουργείου Αεροπορίας, που προέβλεπε την κατασκευή τριθέσιου τορπιλοπλάνου-αναγνωριστικού προς αντικατάσταση του Swordfish. To νέο αεροσκάφος μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί σαν βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης.[4][5][6] Είχε ισχυρότερο κινητήρα και ήταν πιο προηγμένο από το Swordfish. Το κόκπιτ του ήταν κλειστό και θερμαινόμενο.

Τα δύο πρωτότυπα δοκιμών πραγματοποίησαν την πρώτη τους πτήση στις 12 Δεκεμβρίου 1938 και η παραγωγή των πρώτων 98 αεροσκαφών ξεκίνησε το 1939.[7]

Τα πρώιμα Albacore προωθούνταν από κινητήρες Bristol Taurus II, ενώ αργότερα αξιοποιήθηκε ο ισχυρότερος Taurus XII. Κατά τη διάρκεια δοκιμών με τον Taurus τον Φεβρουάριο του 1940, το τορπιλοπλάνο έφτασε σε μέγιστη ταχύτητα 258 km/h σε ύψος 1.463 m, ενώ μετέφερε τέσσερις βόμβες βυθού.[8] Χωρίς αυτές έφτασε σε ταχύτητα των 277 km/h.[8]

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το No. 826 Σμήνος της Ναυτικής Αεροπορίας συγκροτήθηκε τον Μάρτιο του 1940 ειδικά για να δοκιμασθεί και να αξιολογηθεί σε επιχειρησιακές συνθήκες το νέο τορπιλοπλάνο. Κατά τη διάρκεια του 1940 τα Albacore χρησιμοποιήθηκαν σε αποστολές προσβολής εχθρικών πλοίων σε λιμένες και στο κανάλι της Μάγχης.[9] Τα πρώτα Σμήνη επί αεροπλανοφόρου που παρέλαβαν Albacore ήταν τα Νο. 826 και Νο. 829 στο HMS Formidable.[10] Οι επιχειρήσεις ξεκίνησαν το Νοέμβριο του 1940,[10] όμως αρχικά υπήρχαν ζητήματα αξιοπιστίας του κινητήρα Taurus.[11] Σταδιακά η κατάσταση βελτιώθηκε και τα Albacore έφτασαν στα ίδια επίπεδα επίπεδα ετοιμότητας με τα Swordfish.[11] Το νέο τορπιλοπλάνο παρέμεινε παρ'όλα αυτά λιγότερο δημοφιλές στα πληρώματα από το Swordifh, διότι δεν ήταν τόσο ευέλικτο.[11]

Συνολικά 15 Σμήνη πρώτης γραμμής της Fleet Air Arm εξοπλίστηκαν με Albacore και χρησιμοποιήθηκαν εκτενώς στο Θέατρο επιχειρήσεων Μεσογείου[9] και τον Ατλαντικό. Ο ρόλος τους ήταν πολύ σημαντικός στην αποτυχημένη Επιδρομή στο Πετσαμο και το Κιρκενε τον Ιούλιο του 1941, στη ναυμαχία του Ταινάρου, τη δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν και κατά τις αποβάσεις σε Σικελία και Σαλέρνο. Από το Σεπτέμβριο του 1941 μέχρι τα τέλη Ιουνίου 1943 το Νο. 828 Σμήνος διατηρούσε Albacore στη Μάλτα για την προσβολή ιταλικών νηοπομπών και παράκτιων στόχων στη Σικελία.

Στις 9 Μαρτίου 1942, δώδεκα Albacore απονηώθηκαν από το αεροπλανοφόρο HMS Victorious για να χτυπήσει το θωρηκτό Tirpitz κοντά στο Νάρβικ. Παρά τις γενναίες προσπάθειες τορπιλισμού του, το μεγάλο γερμανικό πλοίο δεν υπέστη πλήγματα. Αντιθέτως δύο από τα βρετανικά αεροσκάφη καταρρίφθηκαν και αρκετά ακόμα επέστρεψαν με σημαντικές ζημιές.

Το 1943 ξεκίνησε η σταδιακή αντικατάσταση των Albacore από τα Barracuda. Το Νο. 841 Σμήνος ήταν ο τελευταίος σχηματισμός που διατήρησε τον τύπο, μέχρι τα τέλη του 1943.[9]

Η RAF αξιοποίησε μικρό αριθμό τέτοιων αεροσκαφών, εντάσσοντας τα στο Νο. 36 Σμήνος της στη Σιγκαπούρη.[12] Όσα από αυτά επιβίωσαν των σκληρών μαχών, πέρασαν στην κατοχή των Ιαπώνων τον Μάρτιο του 1942. Το 1943 εξοπλίστηκε με Albacore το Νο. 415 Σμήνος της Βασιλικής Καναδικής Αεροπορίας (RCAF). Αυτά μεταφέρθηκαν στο Νο. 119 Σμήνος της και παρέμειναν επιχειρησιακά με αυτό μέχρι τον Ιούλιο του 1944. Στις αρχές του 1945 αντικαταστάθηκαν από Swordfish Mk.III εξοπλισμένα με ανθυποβρυχιακό ραντάρ, τα οποία και διατήρησαν μέχρι και το τέλος του πολέμου.[13]

Χρήστες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καναδάς
Ηνωμένο Βασίλειο

Διασωζόμενα αεροσκάφη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα διασώζτεαι μονάχα ένα Albacore, το οποίο εκτίθεται στο Μουσείο Ναυτικής Αεροπορίας (Fleet Air Arm Museum). Κατασκευάστηκε από κομμάτια δύο διαφορετικών αεροσκαφών, τα οποία συνετρίβησαν και ανακτήθηκαν.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Albacore

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Mason 1994, p. 323.
  2. ↑ Harrison 2004, p. 11.
  3. ↑ Mondey 2006, p. 101.
  4. ↑ Smith, p. 66.
  5. ↑ Brown 1980, p. 66.
  6. ↑ Harrison 2002, p. 87.
  7. ↑ Mason 1994, p. 321.
  8. ↑ 8,0 8,1 Mason 1998, pp. 292, 306.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Thetford 1994
  10. ↑ 10,0 10,1 Harrison 2004, p. 17.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Mason 1994, p. 322.
  12. ↑ 12,0 12,1 Shores et al. 1992, p. 146.
  13. ↑ Jefford 2001, p. 60.
  14. ↑ Harrison 2004, p. 13.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Brown, Eric, CBE, DCS, AFC, RN., William Green and Gordon Swanborough. "Fairey Albacore." Wings of the Navy, Flying Allied Carrier Aircraft of World War Two. London: Jane's Publishing Company Ltd, 1980, pp. 60–69. ISBN 0-7106-0002-X.
  • Harrison, W.A. Fairey Albacore (Warpaint Series No. 52). Luton, Bedfordshire, UK: Warpaint Books Ltd., 2004.
  • Harrison, W.A. Fairey Swordfish and Albacore. Wiltshire, UK: The Crowood Press, 2002. ISBN 1-86126-512-3.
  • Jefford, Wing Commander C.G., MBE, BA, RAF(retd). RAF Squadrons, a Comprehensive Record of the Movement and Equipment of all RAF Squadrons and their Antecedents since 1912. Shrewsbury, Shropshire, UK: Airlife Publishing, 2001. ISBN 1-84037-141-2.
  • Mason, Francis K. The British Bomber Since 1914. London: Putnam Aeronautical Books, 1994. ISBN 0-85177-861-5.
  • Mason, Tim. The Secret Years: Flight Testing at Boscombe Down 1939-1945. Manchester, UK: Hikoki, 1998. ISBN 0-9519899-9-5.
  • Mondey, David. The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft in World War II. London: Hamlyn, 2006. ISBN 978-0-753714-62-1.
  • Shores, Christopher, Brian Cull and Yasuho Izawa. Bloody Shambles: Volume One: The Drift to War to the Fall of Singapore. London: Grub Street, 1992. ISBN 0-948817-50-X.
  • Smith, Peter C. Dive Bomber!. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1982. ISBN 978-0-87021-930-6.
  • Taylor, H.A. Fairey Aircraft since 1915. London: Putnam & Company Ltd., 1974. ISBN 0-370-00065-X.
  • Thetford, Owen. British Naval Aircraft Since 1912 (Fourth Edition). London: Putnam Aeronautical Books, 1994. ISBN 0-85177-861-5.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Fairey Albacore στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Fairey_Albacore&oldid=10466826"