Αν Μάργκρετ
Η Αν Μάργκρετ Όλσον (αγγλικά: γεν. 28 Απριλίου 1941), γνωστή απλώς ως Αν Μάργκρετ, είναι Σουηδοαμερικανίδα ηθοποιός, τραγουδίστρια και χορεύτρια.
Ως ηθοποιός, η Αν Μάργκρετ είναι γνωστή για τους ρόλους της στις ταινίες Ήταν κάποιο λούνα παρκ (State Fair, 1962), Ο πειρασμός (Bye Bye Birdie, 1963), Νύχτες στο Λας Βέγκας (Viva Las Vegas, 1964), Ο χαρτοπαίχτης (The Cincinnati Kid, 1965), Η γνωριμία της σάρκας (Carnal Knowledge,1971), Οι ληστές των τρένων (The Train Robbers, 1973), Τόμυ (Tommy, 1975), Ο δολοφόνος με τα δύο πρόσωπα (Magic, 1978), Τζακ. ο σκανδαλιάρης (The Villain, 1979), 52 τολμηρές στάσεις (52 Pick-Up, 1986), Τα παιδιά του δρόμου (Newsies, 1992), Οι γκρινιάρηδες (Grumpy Old Men, 1993), Γρουσούζηδες, μα τρελά ερωτευμένοι (Grumpier Old Men, 1995) και Εκδίκηση με στιλ (Going in Style, 2017). Έχει κερδίσει πέντε Χρυσές Σφαίρες και ήταν υποψήφια για δύο Βραβεία Όσκαρ, δύο Βραβεία Γκράμι, ένα Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών και έξι Βραβεία Έμμυ. Το 2010, κέρδισε ένα βραβείο Έμμυ για την γκεστ εμφάνισή της στην τηλεοπτική σειρά Νόμος και τάξη: Ειδική ομάδα (Law & Order: Special Victims Unit).
Η καριέρα της στο τραγούδι και την υποκριτική εκτείνεται σε έξι δεκαετίες, ξεκινώντας το 1961. Αρχικά, επιλέχθηκε ως γυναικεία εκδοχή του Έλβις Πρίσλεϊ. Έχει μια ζωντανή φωνή κοντράλτο.[11][12] Σημείωσε μικρή επιτυχία το 1961 και ένα άλμπουμ της μπήκε στα τσαρτ το 1964. Ηχογράφησε ένα άλμπουμ γκόσπελ με μεγάλη επιτυχία το 2001 και ένα άλμπουμ με χριστουγεννιάτικα τραγούδια το 2004.
Τα πρώτα χρόνια
Η Αν Μάργκρετ Όλσον γεννήθηκε στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, κόρη της Άννα Ρεγκίνα (το γένος Άρονσον) και του Καρλ Γκούσταφ Όλσον, με καταγωγή από το Έρνσκελντσβικ. Η οικογένεια μετακόμισε στο Γιέμτλαντ. Αργότερα περιέγραψε το χωριό της ως μια μικρή πόλη «ξυλοκόπων και αγροτών ψηλά κοντά στον Αρκτικό Κύκλο». [13]
Η Αν Μάργκρετ και η μητέρα της πήγαν να βρουν τον πατέρα της στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Νοέμβριο του 1946. Ο πατέρας της την πήγε στο Radio City Music Hall την ημέρα που έφτασαν. Εγκαταστάθηκαν στο Βιλμέτ του Ιλινόι, έξω από το Σικάγο. Πολιτογραφήθηκε Αμερικανίδα πολίτης το 1949.
Η Αν Μάργκρετ πήρε τα πρώτα της μαθήματα χορού στο Marjorie Young School of Dance, δείχνοντας από την αρχή φυσική ικανότητα, μιμούμενη εύκολα όλα τα βήματα. Οι γονείς της την υποστήριζαν σε αυτό και η μητέρα της έφτιαχνε όλα τα κοστούμια της στο χέρι. Για να στηρίξει την οικογένεια, η μητέρα της Αν Μάργκρετ έγινε υπάλληλος σε γραφείο κηδειών, αφού ο σύζυγός της υπέστη σοβαρό τραυματισμό στη δουλειά του. Ενώ ήταν έφηβη, η Αν Μάργκρετ εμφανίστηκε στα θεατρικά έργα Amateur Hour και Breakfast Club.
Το 1959, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Νοργουέστερν στο κοντινό Έβανστον του Ιλινόι και έγινε μέλος της ομαδικότητας ΚΑΘ. Δεν αποφοίτησε.
Ως μέλος ενός γκρουπ γνωστού ως Suttletones, έπαιξε στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης Mist στο Σικάγο και πήγε στο Λας Βέγκας για μια εμφάνιση, η οποία χάλασε μετά την άφιξη του γκρουπ. Το γκρουπ πήγε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας και, μέσω της πράκτορα Τζόρτζια Λόιντ, εξασφάλισε μια εμφάνιση στο Νιούπορτ Μπιτς της Καλιφόρνιας και στο Ρίνο της Νεβάδας. Ο Τζορτζ Μπερνς την πέρασε από ακρόαση για το ετήσιο εορταστικό σόου του, στο οποίο εμφανίστηκε ο ίδιος μαζί της. Το περιοδικό Variety ανακοίνωσε ότι «ο George Burns έχει ένα χρυσωρυχείο χάρη στην Αν Μάργκρετ». [14]
Καριέρα
Μουσική
Η Αν Μάργκρετ ξεκίνησε να ηχογραφεί στην εταιρεία RCA Victor το 1961. Η πρώτη της ηχογράφηση ήταν το "Lost Love". Το πρώτο άλμπουμ της And Here She Is: Ann-Margret, ηχογραφήθηκε στο Χόλιγουντ. Επόμενα άλμπουμ ηχογραφήθηκαν στο Νάσβιλ με τον Τσετ Άτκινς στην κιθάρα, τους Jordanaires (βοηθητικοί τραγουδιστές του Έλβις Πρίσλεϊ) και τους Anita Kerr Singers. Είχε μια σέξι φωνή κοντράλτο,[15] και η RCA Victor προσπάθησε να την αξιοποιήσει ως «θηλυκό Έλβις» ηχογραφώντας μια διασκευή του «Heartbreak Hotel» και άλλα τραγούδια στιλιστικά παρόμοια με του Πρίσλεϊ. Σημείωσε μικρή επιτυχία με το "I Just Don't Understand" (από τον δεύτερο δίσκο της), το οποίο μπήκε στο Billboard Top 40 την τρίτη εβδομάδα του Αυγούστου 1961 και έμεινε έξι εβδομάδες, φτάνοντας στο νούμερο 17. Το τραγούδι διασκευάστηκε αργότερα σε ζωντανές εμφανίσεις από τους Beatles και ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής παράστασης στο BBC (ηχογραφήθηκε στις 16 Ιουλίου 1963 και μεταδόθηκε στις 20 Αυγούστου 1963). Το μόνο άλμπουμ της στα τσαρτ ήταν το Beauty and the Beard (1964). Η Αν Μάργκρετ εμφανίστηκε στο The Jack Benny Program το 1961 (κύκλος 11, επεισόδιο 24). Τραγούδησε επίσης στην απονομή των βραβείων Όσκαρ το 1962, τραγουδώντας το υποψήφιο για Όσκαρ τραγούδι "Theme from Bachelor in Paradise". Το συμβόλαιό της με την RCA Victor έληξε το 1966.
Το 1962, Αν Μάργκρετ ήταν υποψήφια για Βραβείο Γκράμι καλύτερου νέο καλλιτέχνη .
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, είχε επιτυχίες στα χορευτικά τσαρτ, με πιο επιτυχημένη το "Love Rush" του 1979, το οποίο έφτασε στο νούμερο 8 στα ντίσκο τσαρτ.
Το 2001, σε συνεργασία με τον Αρτ Γκρίνχο, ηχογράφησε το άλμπουμ God Is Love: The Gospel Sessions. Το άλμπουμ κέρδισε υποψηφιότητα για Γκράμι (σαράντα χρόνια μετά το πρώτο της) και επίσης υποψηφιότητα για βραβείο Dove για το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς στην κατηγορία γκόσπελ. Το άλμπουμ της Ann-Margret's Christmas Carol Collection, επίσης παραγωγή και διασκευή του Γκρίνχο, ηχογραφήθηκε το 2004.[16]
Υποκριτική
Δεκαετία του 1960
Το 1961, η Αν Μάργκρετ έκανε ένα δοκιμαστικό στην 20th Century Fox και υπέγραψε επταετές συμβόλαιο. Έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο δανεική στη United Artists με την ταινία Η κόμισσα και ο γκάνγκστερ (Pocketful of Miracles), με την Μπέτι Ντέιβις. Ήταν ένα ριμέικ της ταινίας Κυρία για μια μέρα (Lady for a Day) του 1933. Και οι δύο εκδοχές σκηνοθετήθηκαν από τον Φρανκ Κάπρα.
Έπειτα, ήρθε το 1962 ένα ριμέικ του μιούζικαλ των Rodgers and Hammerstein με τίτλο Ήταν κάποιο λούνα παρκ, στο οποίο έπαιξε τον ρόλο του "κακού κοριτσιού" δίπλα στους Μπόμπι Ντάριν και Πατ Μπουν. Είχε προηγουμένως κάνει δοκιμαστικό για τον ρόλο του «καλού κοριτσιού», αλλά παραήταν σαγηνευτική για αυτόν τον ρόλο σύμφωνα με τα αφεντικά του στούντιο, τα οποία στη συνέχεια αποφάσισαν να κάνουν την αλλαγή. [17] Οι δύο ρόλοι αντιπροσώπευαν δύο πλευρές της πραγματικής της προσωπικότητας – ντροπαλή και συγκρατημένη εκτός σκηνής, αλλά εξαιρετικά πληθωρική και αισθησιακή στη σκηνή. [18]
Ο επόμενος πρωταγωνιστικός της ρόλος, ως παναμερικανίδα έφηβη Κιμ από το Οχάιο, στην ταινία Ο πειρασμός (1963), την έκανε μεγάλη σταρ. Η πρεμιέρα στο Radio City Music Hall, 16 χρόνια μετά την πρώτη της επίσκεψη στο διάσημο θέατρο, ήταν η ταινία με τις υψηλότερες εισπράξεις πρώτης εβδομάδας μέχρι σήμερα στο Music Hall. Το περιοδικό Life έβαλε για δεύτερη φορά φωτογραφία της στο εξώφυλλο. [19] Στη συνέχεια της ζήτησαν να τραγουδήσει το "Baby Won't You Please Come Home" στο ιδιωτικό πάρτι γενεθλίων του προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στο ξενοδοχείο Waldorf-Astoria, ένα χρόνο μετά το πασίγνωστο "Happy Birthday" της Μέριλιν Μονρόε". [20]
.jpg)
.
Η Αν Μάργκρετ γνώρισε τον Έλβις Πρίσλεϊ στη MGM, όταν οι δυο τους γύριζαν το Νύχτες στο Λας Βέγκας (1964). Ηχογράφησε τα εξής τρία ντουέτα με τον Πρίσλεϊ για την ταινία: "The Lady Loves Me", "You're The Boss" και "Today, Tomorrow, and Forever". Μόνο το "The Lady Loves Me" μπήκε τελικά στην ταινία και κανένα από αυτά δεν κυκλοφόρησε εμπορικά παρά μόνο χρόνια μετά τον θάνατο του Πρίσλεϊ, λόγω ανησυχιών του ατζέντη του ότι η Αν Μάργκρετ θα μπορούσε να επισκιάσει τον Έλβις.[21] Η Αν Μάργκρετ γνώρισε στον Πρίσλεϊ τον Ντέιβιντ Γουίντερς ως χορογράφο για την ταινία τους. Το Νύχτες στο Λας Βέγκας ήταν η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Γουίντερς, η πρώτη από τις τέσσερις ταινίες του με τον Πρίσλεϊ και η πρώτη από τις πέντε ταινίες του, συμπεριλαμβανομένων των Η γκανγκστερίνα (Kitten with a Whip, 1964), Κορίτσια κεραυνός (Bus Riley's Back in Town, 1965), Ραντεβού στη Μονμάρτρη ( Made in Paris, 1966) και Κορίτσια έξαλλα, τρελά (The Swinger, 1966) και δύο τηλεοπτικά αφιερώματα στην Αν Μάργκρετ. Ο Γουίντερς προτάθηκε για Βραβείο Έμμυ χορογραφίας το 1970 για το τηλεοπτικό του αφιέρωμα στο CBS: Ann-Margret: From Hollywood with Love (1969).[22]
Το 1963, η Αν Μάργκρετ πρωταγωνίστησε ως γκεστ σταρ σε ένα δημοφιλές επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς κινουμένων σχεδίων The Flintstones, δανείζοντας τη φωνή της σε μια καρτούν εκδοχή του εαυτού της.[23] Τραγούδησε τη μπαλάντα «The Littlest Lamb» ως νανούρισμα και το «Ain't Gonna Be a Fool». Δεκαετίες αργότερα, ηχογράφησε μια τροποποιημένη διασκευή του θέματος Viva Las Vegas, στην ταινία Φλινστόουνς: Βίβα Ροκ Βέγκας (The Flintstones in Viva Rock Vegas).[24]
Ενώ δούλευε στην ταινία Ο κλέφτης (Once a Thief, 1965), γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο Ρότζερ Σμιθ, ο οποίος μετά την επιτυχημένη πορεία του στην τηλεοπτική σειρά 77 Sunset Strip, εμφανιζόταν στο κλαμπ Hungry i σε ένα νούμερο με τον Μπιλ Κόσμπι και τον Ντον Άνταμς. Εκείνη η συνάντηση ξεκίνησε τη σχέση τους, η οποία αντιμετωπίστηκε αρνητικά από τους γονείς της.[25]
Η Αν Μάργκρετ πρωταγωνίστησε στην ταινία Ο χαρτοπαίχτης το 1965 δίπλα στον Στιβ Μακ Κουίν. Συμπρωταγωνίστησε επίσης μαζί με τον φίλο της Ντιν Μάρτιν στην παρωδία κατασκοπευτικών ταινιών Ειδική Αποστολή: Επιχείρηση 'Μίνι Κούκλες' (Murderers' Row, 1966). Τέλος, πρωταγωνίστησε στο Κορίτσια έξαλλα, τρελά το 1966 με τον Τόνι Φραντσιόζα.
Το κόκκινο χρώμα των μαλλιών της (είναι «φυσική μελαχρινή») ήταν η ιδέα του Σίντνεϊ Γκιλάροφ, ενός κομμωτή που άλλαξε το χρώμα των μαλλιών και άλλων διάσημων ηθοποιών όπως η Λουσίλ Μπολ.
Της πρότειναν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Η λησταρχίνα (Cat Ballou, 1965), αλλά ο ατζέντης της τον απέρριψε χωρίς να της το πει.[26] Τον Μάρτιο του 1966, η Αν Μάργκρετ και οι Τσακ Ντέι και Μίκι Τζόουνς συνεργάστηκαν για μια περιοδεία για να διασκεδάσουν Αμερικανούς στρατιώτες σε απομακρυσμένες περιοχές του Βιετνάμ και σε άλλα μέρη της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι τρεις του επανενώθηκαν τον Νοέμβριο του 2005 για μια επανάληψη αυτής της περιοδείας για βετεράνους και στρατιώτες στην αεροπορική βάση Nellis, στη Νεβάδα.
Στα διαλείμματα της κινηματογραφικής της καριέρας τον Ιούλιο του 1967, η Αν Μάργκρετ έδωσε την πρώτη της ζωντανή εμφάνιση στο Λας Βέγκας, με τον σύζυγό της Ρότζερ Σμιθ (τον οποίο είχε παντρευτεί το 1967) να αναλαμβάνει τον ρόλο του ατζέντη της μετά τον αρραβώνα τους. Ο Έλβις Πρίσλεϊ και η παρέα του ήρθαν να τη δουν κατά τη διάρκεια των πέντε εβδομάδων της παράστασης. Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της, ο Πρίσλεϊ της έστειλε μια ανθοσύνθεση σε σχήμα κιθάρας.[27] Ακολούθησε μια εκπομπή του CBS με τίτλο The Ann-Margret Show, σε παραγωγή και σκηνοθεσία του David Winters την 1η Δεκεμβρίου 1968, με καλεσμένους τους Μπομπ Χόουπ, Jack Benny, Danny Thomas και Carol Burnett . Στη συνέχεια, επέστρεψε στη Σαϊγκόν ως μέρος της χριστουγεννιάτικης εκπομπής της Hope. Ακολούθησε μια δεύτερη τηλεοπτική εκπομπή του CBS, η Ann-Margret: From Hollywood With Love, με καλεσμένους τους Ντιν Μάρτιν και Λουσίλ Μπολ.
Δεκαετία του 1970
Το 1970, η Αν Μάργκρετ επέστρεψε στις ταινίες με το Επανάσταση κάθε λεπτό (RPM), όπου πρωταγωνίστησε στο πλευρό του Άντονι Κουίν, και το Δαίμονες της ασφάλτου (CC and Company) στον ρόλο μιας δημοσιογράφου μόδας.
Το 1971, πρωταγωνίστησε στο Η γνωριμία της σάρκας του σκηνοθέτη Μάικ Νίκολς, υποδυόμενη τη φίλη ενός αμελούς, επιθετικού χαρακτήρα που υποδύθηκε ο Τζακ Νίκολσον, και κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου, ενώ απέσπασε το Βραβείο Χρυσής Σφαίρας Β' Γυναικείου Ρόλου.
Στα γυρίσματα της ταινίας Οι ληστές των τρένων στο Ντουράνγκο του Μεξικού, τον Ιούνιο του 1972, είπε ότι είχε ακολουθήσει τη «δίαιτα του γκρέιπφρουτ» και είχε χάσει σχεδόν 10 κιλά τρώγοντας εσπεριδοειδή χωρίς ζάχαρη.[28]
Την Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 1972, ενώ έπαιζε στη λίμνη Τάχο, έπεσε από μια υπερυψωμένη πλατφόρμα 6,5 μέτρων στη σκηνή και υπέστη τραύματα, σπάζοντας το αριστερό της χέρι, το ζυγωματικό και τη γνάθο. Χρειάστηκε σχολαστική πλαστική χειρουργική στο πρόσωπο που απαιτούσε να σφραγίσει το στόμα της και να τρέφεται μόνο με υγρά. Ανίκανη να δουλέψει επί δέκα εβδομάδες, επέστρεψε στη σκηνή σχεδόν στην κανονική της κατάσταση. [29]
Για τη συνεισφορά της στη βιομηχανία του κινηματογράφου, η Αν Μάργκρετ έλαβε ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ το 1973.[30]
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, η Αν Μάργκρετ εξισορρόπησε τις ζωντανές μουσικές της παραστάσεις με μια σειρά από δραματικούς κινηματογραφικούς ρόλους κόντρα στη λαμπερή εικόνα της. Το 1973 πρωταγωνίστησε με τον Τζον Γουέιν στο Οι ληστές των τρένων. Μετά ήρθε το μιούζικαλ Τόμυ το 1975, για το οποίο ήταν και πάλι υποψήφια για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Επιπλέον, έχει προταθεί για 10 Χρυσές Σφαίρες, κερδίζοντας πέντε, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ηθοποιού σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία για το Τόμυ. Στις 17 Αυγούστου 1977, η Αν Μάργκρετ και ο Ρότζερ Σμιθ πήγαν στο Μέμφις για να παραστούν στην κηδεία του Έλβις Πρίσλεϊ.[31]
Άλλες αξιοσημείωτες ταινίες στις οποίες συμπρωταγωνίστησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 περιλαμβάνουν τα Τζόζεφ Άντριους (Joseph Andrews, 1977), Τα δίδυμα της λεγεώνας (The Last Remake of Beau Geste, 1977), Ο δολοφόνος με τα δύο πρόσωπα (Magic, 1978) με τον Άντονι Χόπκινς και είχε έναν μικρό ρόλο στο Ντετέκτιβ της πεντάρας (The Cheap Detective, 1978).
Η Αν Μάργκρετ ήταν πρώτη επιλογή του Άλαν Καρ για να παίξει το ρόλο της Σάντι Ντουμπρόφσκι στην ταινία Grease του 1978. Στα 37 της, τελικά αποφασίστηκε ότι παραήταν μεγάλη για να παίξει πειστικά τον ρόλο μαθήτριας Λυκείου. Αντ' αυτής πήρε τον ρόλο η Ολίβια Νιούτον Τζον και ο χαρακτήρας μετονομάστηκε σε "Σάντι Όλσον" (από το πραγματικό επώνυμο της Αν Μάργκρετ) προς τιμήν της.[32]
Δεκαετία του 1980
Η Αν Μάργκρετ πρωταγωνίστησε δίπλα στον Μπρους Ντερν στο Ένα άτακτο ζευγάρι (Middle Age Crazy, 1980). Το 1982, συμπρωταγωνίστησε με τον Γουόλτερ Ματάου και την Νταϊάνα Μάνοφ στην κινηματογραφική εκδοχή του θεατρικού έργου του Νιλ Σάιμον Ήθελα να γίνω σταρ (I Ought to Be in Pictures). Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε επίσης το Οι τζογαδόροι του Λας Βέγκας (Lookin' to Get Out), που γυρίστηκε δύο χρόνια πριν, το 1980, στο οποίο συμπρωταγωνίστησε με τον Τζον Βόιτ και έπαιξε τη μητέρα μιας πεντάχρονης Αντζελίνα Τζολί στο ντεμπούτο της Τζολί στην οθόνη. Για να ολοκληρώσει το 1982, εμφανίστηκε δίπλα στους Άλαν Μπέιτς, Γκλέντα Τζάκσον και Τζούλι Κρίστι στην κινηματογραφική μεταφορά του Η επιστροφή του στρατιώτη (The Return of the Soldier). Πρωταγωνίστησε επίσης στις τηλεοπτικές ταινίες Who Will Love My Children? (1983) και ένα ριμέικ του Λεωφορφείο ο πόθος (1984), κερδίζοντας Χρυσές Σφαίρες και για τις δύο.
Αφότου η Μπάρμπαρα Στάνγουικ κέρδισε Βραβείο Έμμυ Α' Γυναικείου Ρόλου σε τηλεοπτική σειρά Primetime το 1983 για τον ρόλο της στο Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας, αναφέρθηκε στην ερμηνεία της Αν Μάργκρετ στο Who Will Love My Children? δηλώνοντας «Θα ήθελα να αποτίσω προσωπικό φόρο τιμής αυτή τη στιγμή σε μια κυρία που είναι υπέροχη διασκεδάστρια. . . Νομίζω ότι έδωσε μια από τις ωραιότερες, πιο όμορφες παραστάσεις που έχω δει ποτέ... Αν Μάργκρετ,ήσουν υπέροχη." [33][34]
Στο Δύο φορές σε μια ζωή (Twice in a Lifetime) υποδύθηκε τη γυναίκα για την οποία εγκατέλειψε τη γυναίκα του ο χαρακτήρας του Τζιν Χάκμαν. Τον επόμενο χρόνο εμφανίστηκε ως σύζυγος του χαρακτήρα του Ρόι Σάιντερ στο θρίλερ 52 τολμηρές στάσεις. Το 1987 συμπρωταγωνίστησε με την Ελίζαμπεθ Άσλεϊ (και την Κλοντέτ Κολμπέρ, στον τελευταίο ρόλο στην οθόνη της καριέρας του θρύλου του κινηματογράφου) στη σειρά δύο μερών του NBC The Two Mrs. Grenvilles. Έτσι, η Αν Μάργκρετ απέσπασε μία ακόμη υποψηφιότητα για βραβείο Έμμυ.
Δεκαετίες 1990 και 2000
Το 1991, πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική ταινία Our Sons δίπλα στην Τζούλι Άντριους ως μητέρες γιων που είναι εραστές, ένας από τους οποίους πεθαίνει από AIDS. Το 1992 συμπρωταγωνίστησε με τον Ρόμπερτ Ντιβάλ και τον Κρίστιαν Μπέιλ στο μιούζικαλ της Disney Τα παιδιά του δρόμου. Το 1993, η Αν Μάργκρετ πρωταγωνίστησε στην επιτυχημένη κωμωδία Οι γκρινιάρηδες πάλι μαζί με τον Ματάου αλλά και με τον Τζακ Λέμον. Ο ρόλος της επέστρεψε για το Γρουσούζηδες, μα τρελά ερωτευμένοι (1995), το εξίσου επιτυχημένο σίκουελ, στο οποίο αυτή τη φορά συμπρωταγωνίστησε η Σοφία Λόρεν.
Η Αν Μάργκρετ δημοσίευσε μια αυτοβιογραφία το 1994 με τίτλο Ann-Margret: My Story [29] στην οποία αναγνώρισε δημόσια τη μάχη της με τον αλκοολισμό και τη συνεχιζόμενη ανάκαμψη από αυτόν. Το 1995, επιλέχθηκε από το περιοδικό Empire ως μία από τις 100 πιο σέξι σταρ στην ιστορία του κινηματογράφου, καταλαμβάνοντας την 10η θέση.
Γύρισε επίσης το Κάθε Κυριακή (Any Given Sunday, 1999) με σκηνοθέτη τον Όλιβερ Στόουν, υποδυόμενη τη μητέρα Κάμερον Ντίαζ. Έκανε και μια εμφάνιση στην ταινία Ο Εγγλέζος (The Limey), αλλά η ερμηνεία της κόπηκε στο μοντάζ.[35]
Η Αν Μάργκρετ πρωταγωνίστησε επίσης σε πολλές τηλεοπτικές ταινίες, όπως το Queen: The Story of an American Family (1993), το Following Her Heart (1994) και το Life of the Party (1999). Για την τελευταία, έλαβε υποψηφιότητες για βραβείο Έμμυ, Χρυσή Σφαίρα και Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών.
Έκανε γκεστ εμφανίσεις στις τηλεοπτικές εκπομπές Touched by an Angel το 2000 και τρία επεισόδια του Third Watch το 2003. Το 2001, έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε θεατρικό μιούζικαλ, παίζοντας τον χαρακτήρα της ιδιοκτήτριας οίκου ανοχής. Έπαιξε επίσης τη μητέρα του Τζίμι Φάλον στην κωμωδία του 2004 Το ταξί της Νέας Υόρκης (Taxi), με συμπρωταγωνίστρια τη Queen Latifah.
Το 2006, η Αν Μάργκρετ έπαιξε δεύτερους ρόλους στις εισπρακτικές επιτυχίες Τα χαλάσαμε (The Break-Up) με την Τζένιφερ Άνιστον και τον Βινς Βον και Ο Άγιος Βασίλης μου 3 (The Santa Clause 3) με τον Τιμ Άλεν. Πρωταγωνίστησε επίσης σε πολλές ανεξάρτητες ταινίες, όπως το Στο μυαλό του δολοφόνου (Memory, 2006) με τον Μπίλι Ζέιν και τον Ντένις Χόπερ. Το 2009, εμφανίστηκε στην κωμωδία Γερόλυκοι (Old Dogs) με τον Τζον Τραβόλτα και τον Ρόμπιν Ουίλιαμς.
2010–σήμερα
Η Αν Μάργκρετ πρωταγωνίστησε ως γκεστ σε ένα επεισόδιο του Νόμος και τάξη: Ειδική ομάδα, το οποίο προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 31 Μαρτίου 2010, από το NBC. Έλαβε την έκτη της υποψηφιότητα για Βραβείο Έμμυ για την ερμηνεία της.
Στις 14 Οκτωβρίου 2010, η Αν Μάργκρετ εμφανίστηκε στη σειρά CSI: Λας Βέγκας του CBS.[36]
Το 2018, πρωταγωνίστησε ως guest στην ταινία Η μέθοδος Κομίνσκι (The Kominsky Method), υποδυόμενη μια χήρα και πιθανό έρωτα του πρόσφατα χήρου Άλαν Άρκιν.
Προσωπική ζωή
Η Αν Μάργκρετ δεν έχει παιδιά, αλλά ήταν η θετή μητέρα των τριών παιδιών του συζύγου της Ρότζερ Σμιθ, ενός ηθοποιού που αργότερα έγινε ατζέντης της. Αυτή και ο Σμιθ ήταν παντρεμένοι από τις 8 Μαΐου 1967 μέχρι τον θάνατό του, στις 4 Ιουνίου 2017. Πριν από αυτό, είχε σχέση με τον Έντι Φίσερ [37] και συνδέθηκε με τον Έλβις Πρίσλεϊ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Νύχτες στο Λας Βέγκας το 1964.[38]
Δεινή μοτοσικλετίστρια, η Αν Μάργκρετ οδήγησε μια Triumph T100C Tiger 500 cc στο Κορίτσια έξαλλα, τρελά (1966). Συμμετείχε σε διαφημίσεις της Triumph Motorcycles τη δεκαετία του 1960. Έσπασε τρία πλευρά και έπαθε κάταγμα στον ώμο όταν έπεσε από μοτοσικλέτα στη Μινεσότα το 2000.[39]
Στη λαϊκή κουλτούρα
Η μίνι σειρά του CBS Elvis (2005) περιλαμβάνει την ιστορία της σχέσης της με τον Έλβις Πρίσλεϊ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Νύχτες στο Λας Βέγκας. Την υποδύθηκε η ηθοποιός Ρόουζ Μακ Γκάουαν.[23]
Φιλμογραφία
| Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Tίτλος στα ελληνικά | Ρόλος |
|---|---|---|---|
| 1961 | Pocketful of Miracles | Η κόμισσα και ο γκάνγκστερ | Λουίζ |
| 1962 | State Fair | Ήταν κάποιο λούνα παρκ | Έμιλι Πόρτερ |
| 1963 | Bye Bye Birdie | Ο πειρασμός | Κιμ Μακάφι |
| The Flintstones | The Flintstones | Αν Μάργκοκ[24] | |
| 1964 | Viva Las Vegas | Νύχτες στο Λας Βέγκας | Ράστι Μάρτιν |
| Kitten with a Whip | Η γκανγκστερίνα | Τζόντι Ντβόρακ | |
| The Pleasure Seekers | Για τα μάτια μιας Σπανιόλας | Φραν Χόμπσον | |
| 1965 | Bus Riley's Back in Town | Κορίτσια κεραυνός | Λόρελ |
| Once a Thief | Ο κλέφτης | Κριστίν Πέντακ | |
| The Cincinnati Kid | Ο χαρτοπαίχτης | Μέλμπα | |
| 1966 | Made in Paris | Ραντεβού στη Μονμάρτρη | Μάγκι Σκοτ |
| Stagecoach | Ρίνγκο Κιντ, ο εκδικητής | Ντάλας | |
| The Swinger | Κορίτσια έξαλλα, τρελά | Κέλι Όλσον | |
| Murderers' Row | Ειδική αποστολή: Επιχείρηση 'Μίνι κούκλες' | Σούζι | |
| 1967 | Il tigre | Ο τίγρης | Καρολίνα |
| 1968 | Il profeta | Ο Προφήτης | Μάγκι, η χίπισσα |
| 7 uomini e un cervello | Λετίτσια | ||
| 1969 | Rebus | Πώς να ληστέψετε ένα καζίνο | τραγουδίστρια |
| 1970 | R. P. M. | Επαναστάτης κάθε λεπτό | Ρόντα |
| C.C. and Company | Δαίμονες της ασφάλτου | Αν Μακάλεϊ | |
| 1971 | Carnal Knowledge | Η γνωριμία της σάρκας | Μπόμπι |
| Dames at Sea | Ρούμπι | ||
| 1972 | Un homme est mort | Ο άνθρωπος απ' το Παρίσι | Νάνσι Ρόμπσον |
| 1973 | The Train Robbers | Οι ληστές των τρένων | κυρία Λόουι |
| 1975 | Tommy | Τόμυ | Νόρα Γουόκερ |
| 1976 | Folies bourgeoises | Τρέλες της μπουρζουαζίας | Τσάρλι Μινέρβα |
| 1977 | Joseph Andrews | Τζόζεφ Άντριουςζ | λαίδη Μπούμπι |
| The Last Remake of Beau Geste | Τα δίδυμα της λεγεώνας | Φλάβια Γκέστε | |
| 1978 | The Cheap Detective | Ντετέκτιβ της πεντάρας | Τζέζαμπελ Ντεζιρέ |
| Magic | Ο δολοφόνος με τα δύο πρόσωπα | Πέκγι Αν Σνόου | |
| 1979 | The Villain | Τζακ, ο σκανδαλιάρης | Τζόουνς |
| 1980 | Middle Age Crazy | Ένα άτακτο ζευγάρι | Σου Αν Μπερνέτ |
| 1982 | The Return of the Soldier | Η επιστροφή του στρατιώτη | Τζένη Μπόλντρι |
| Lookin' to Get Out | Οι τζογαδόροι του Λας Βέγκας | Πάτι Γουόρνερ | |
| I Ought to Be in Pictures | Ήθελα να γίνω σταρ | Στέφι Μπλοντέλ | |
| 1983 | Who Will Love My Children? | Λουσίλ Φρέι | |
| 1984 | A Streetcar Named Desire | Λεωφορείο ο πόθος | Μπλανς Ντιμπουά |
| 1985 | Twice in a Lifetime | Δύο φορές σε μια ζωή | Όντρεϊ Μινέλι |
| 1986 | 52 Pick-Up | 52 τολμηρές στάσεις | Μπάρμπαρα Μίτσελ |
| 1987 | The Two Mrs. Grenvilles | Αν Άρντεν Γκρένβιλ | |
| A Tiger's Tale | Η κυρία και ο πρωτάρης | Ρόουζ Μπατς | |
| 1988 | A New Life | Τζάκι Τζαρντίνο | |
| 1991 | Our Sons | Λουάν Μπαρνς | |
| 1992 | Newsies | Τα παιδιά του δρόμου | Μέντα Λάρκσον |
| 1993 | Grumpy Old Men | Οι γκρινιάρηδες | Έιριελ Τρούαξ |
| 1994 | Following Her Heart | Λίνα | |
| 1995 | Grumpier Old Men | Γρουσούζηδες, μα τρελά ερωτευμένοι | Έιριελ Τρούαξ |
| 1996 | Blue Rodeo | Η κυρία και ο καουμπόη | Μάργκι Γίαργκουντ |
| 1998 | Life of the Party | Πάμελα Χάριμαν | |
| 1999 | Any Given Sunday | Κάθε Κυριακή | Μάργκαρετ Πανιάτσι |
| Happy Face Murders | Ένα χαμόγελο πριν πεθάνεις | Λορέιν Πέτροβιτς | |
| 2000 | The 10th Kingdom | Σταχτοπούτα | |
| The Last Producer | Μάιρα Γουέξλερ | ||
| Perfect Murder, Perfect Town | Η πολη του μυστηριου | Νέντρα | |
| 2001 | Blonde | Ντέλα Μονρόε | |
| A Place Called Home | Τούλα Τζίτερς | ||
| 2002 | Interstate 60 | κυρία Τζέιμς | |
| 2004 | Taxi | Το ταξί της Νέας Υόρκης | κυρία Γουόσμπερν |
| 2005 | Mem-o-re | Στο μυαλό του δολοφόνου | Κάρολ Χάρντγκρεϊβ |
| 2006 | The Break-Up | Τα χαλάσαμε | Γουέντι Μάγιερς |
| The Santa Clause 3: The Escape Clause | Ο Άγιος Βασίλης μου 3 | Σίλβια Νιούμαν | |
| 2009 | All's Faire in Love | Στον έρωτα όλα επιτρέπονται | βασίλισσα |
| Old Dogs | Γερόλυκοι | Μάρθα | |
| The Loss of a Teardrop Diamond | Τα διαμάντια της απώλειας | Κορνηλία | |
| 2011 | Lucky | Πολίν Κέλερ | |
| 2017 | Going in Style | Εκδίκηση με στιλ | Άννυ Σαντόρι |
| 2018 | Papa | Μπάρμπαρα | |
| 2021 | Queen Bees | Μάργκο Κλαρκ |
Κατάταξη προτίμησης
Για δύο χρόνια η Αν Μάρκγρετ ψηφιζόταν στον κατάλογο των πιο δημοφιλών ηθοποιών στις Ηνωμένες Πολιτείες:
- 1964 – 8η
- 1965 – 17η [40]
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w66v3k7m. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 507940. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 139276254. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 CONOR.SI. 28705891.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021.
- ↑ walkoffame
.com /ann-margret /. - ↑ www
.carnegie .org /awards /great-immigrants /2006-great-immigrants /. - ↑ Henderson, Eric (1 Φεβρουαρίου 2011). «Ann-Margret Is the…Kitten with a Whip!». Slant Magazine.
- ↑ Hamilton, Anita (28 Απριλίου 2016). «Celebrating Seniors – Ann-Margret is 75». Seniorcitylocal.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Ann-Margret & Todd Gold1994, σελ. 8.
- ↑ Ann-Margret & Todd Gold1994, σελ. 77.
- ↑ «Independent Star-News from Pasadena, California». Newspapers.com. 13 Δεκεμβρίου 1964. σελ. 98.
- ↑ official records, National Academy of Recording Arts & Sciences; official records, Gospel Music Association; Mesquite (Texas) News, 2001 Volumes; holiday record release data, Select-O-Hits Distribution, 2004–2010
- ↑ Ann-Margret & Todd Gold1994, σελ. 91.
- ↑ Ann-Margret & Todd Gold1994, σελ. 96.
- ↑ Ann-Margret & Todd Gold1994, σελ. 102.
- ↑ Ann-Margret & Todd Gold1994, σελ. 104.
- ↑ Paul Lichter, Elvis in Vegas, New York: Overlook Duckworth, 2011, p. 64.
- ↑ «Ann-Margret: From Hollywood With Love». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2011.
- ↑ 23,0 23,1 «Today's Channel Check». The Cincinnati Enquirer: σελ. 39. September 23, 1963. https://www.newspapers.com/clip/89101536/ann-margrock/. Ανακτήθηκε στις November 17, 2021.
- ↑ 24,0 24,1 Westhoff, Jeffrey (April 28, 2000). «'Rock' on». Northwest Herald (Woodstock, Illinois): σελ. 81. https://www.newspapers.com/clip/89101694/northwest-herald/. Ανακτήθηκε στις November 17, 2021.
- ↑ Carter, Maria (8 Μαΐου 2017). «Inside Ann-Margret and Roger Smith's 50-Year Marriage». Country Living (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ Passafiume, Andrea (ed.) "Cat Ballou" on TCM.com
- ↑ Horowitz, Joy (February 18, 1994). «Ann-Margret looks back in her 'Story'». The Press Democrat (Santa Rosa, California): σελ. 30. https://www.newspapers.com/clip/91377876/am-ep-guitar-flowers/.
- ↑ Anderson, Nancy (June 4, 1972). «John Wayne A Father Figure on Movie Set in Durango, Mexico». The Joplin Globe (Copley New Service).
- ↑ 29,0 29,1 Ann-Margret & Todd Gold1994.
- ↑ «Hollywood Walk of Fame – Ann-Margret». walkoffame.com. Hollywood Chamber of Commerce. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2017.
- ↑ Nash, Alanna (8 Ιουλίου 2003). The Colonel: The Extraordinary Story of Colonel Tom Parker and Elvis Presley. Simon & Schuster. σελίδες 312–. ISBN 978-1-4391-3695-9. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2013.
- ↑ Windeler, Robert (31 Ιουλίου 1978). «Ohh Sandy! – Olivia Newton-John». People. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2008.
- ↑ «BARBARA STANWYCK 1983 EMMY AWARD for The THORN BIRDS». YouTube. 11 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Farber, Stephen (July 17, 1984). «TV is Polishing Ann-Margaret's Image». The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1984/07/17/arts/tv-is-polishing-ann-margaret-s-image.html. Ανακτήθηκε στις January 21, 2021.
- ↑ Tobias, Scott (February 12, 2009). «The New Cult Canon: The Limey filmmaker commentary track». avclub.com. http://www.avclub.com/articles/the-new-cult-canon-the-limey-filmmaker-commentary,23702/. Ανακτήθηκε στις November 28, 2012.
- ↑ Keck, William (22 Σεπτεμβρίου 2010). «Keck's Exclusives: How CSI Nabbed Ann-Margret». TV Guide. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ Kaufman, Joanne (8 Οκτωβρίου 1999). «Eddie Fisher Tells All». The Wall Street Journal.
- ↑ Pfeiffer, Lee· Worrall, Dave (29 Νοεμβρίου 2011). Cinema Sex Sirens. Omnibus Press. σελ. 69. ISBN 978-0-85712-725-9.
- ↑ «Ann-Margret Discusses Being a Showbiz Survivor». CNN. January 1, 2001. http://transcripts.cnn.com/TRANSCRIPTS/0101/01/lkl.00.html. Ανακτήθηκε στις November 28, 2012.
- ↑ "Connery No. 1 in Earnings" Los Angeles Times January 4, 1966: b8.
Βιβλιογραφία
- Ann-Margret· Todd Gold (1994). Ann-Margret: My Story. G. P. Putnam's Sons. ISBN 978-0-399-13891-1. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Αν Μάργκρετ στην IMDb
- Αν Μάργκρετ στο AllMovie
- Ann of a Thousand Knights στο Snopes.com
- Απόσπασμα της Ann-Margret σε ηλικία 16 ετών το 1957.