Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φετιχισμός πέλματος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον Koromilo (συζήτηση | συνεισφορές) στις 07:42, 17 Δεκεμβρίου 2020. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.
Φετιχσμός πέλματος

Ο φετιχισμός του πέλματος αναφέρεται στην έντονη σεξουαλική επιθυμία για τα πέλματα. Είναι η πιο κοινή μορφή σεξουαλικού φετιχισμού για διαφορετικά μη σεξουαλικά αντικείμενα ή μέρη του σώματος.[1]

Σύμφωνα με τους Brame, Brame & Jocobs (1996) ο ορισμός αναφέρεται σε μια σεξουαλική προτίμηση στα κάτω άκρα η μέρη των ποδιών. Η γοητεία που αποδίδεται κανονικά στις ερωτογενείς ζώνες, μεταφέρεται κυριολεκτικά προς τα κάτω και η ανταπόκριση των φετιχιστών στο πέλμα είναι η ίδια με τη διέγερση ενός τυπικού ανθρώπου όταν βλέπει τα γεννητικά όργανα.[2] Ο Φρόυντ θεώρησε τη σύνδεση πελμάτων ως μορφή φετιχισμού.[3]

Χαρακτηριστικά

Ο Φετιχισμός του πέλματος έχει οριστεί σαν μια έντονη σεξουαλική έλξη για τα πέλματα ή τα υποδήματα και ενδιαφέρονται γι' αυτό κυρίως οι άνδρες. Ο Σίγκμουντ Φρόυντ θεωρεί αυτό το φετίχ μια δεσμευτική μορφή του φετιχισμού. Τα σημεία της έλξης του πέλματος για τους φετιχιστές περιλαμβάνουν το σχήμα, το μέγεθος και τα δάχτυλα των πελμάτων (π.χ., μακριά δάχτυλα, μικρά δάχτυλα, βαμμένα δάχτυλα, καμάρα κ.λπ.), κοσμήματα (δαχτυλίδια στα δάκτυλα, βραχιόλια στον αστράγαλο κ.λπ.), δραστηριότητες όπως το πεντικιούρ, την κατάστασή τους (με ή χωρίς παπούτσια, σαγιονάρες, ψηλά τακούνια κ.λπ.), την οσμή και οποιαδήποτε μορφή προκαλεί αισθητήριο ερέθισμα (π.χ. το γλείψιμο, τα φιλιά, το γαργάλημα κ.λπ.).[2]

Φετχισμός πέλματος και παραφιλία

Στην περίπτωση της παραφιλίας που έχουν να κάνουν με τα πόδια, η αυτοσυγκέντρωση είναι στο πόδι, γυναικείες κάλτσες ή παπούτσι. Ενώ αυτοϊκανοποίηση μέσω των ποδιών σε προκαταρκτικά ή κατά τη διάρκεια του έρωτα είναι αβλαβής, μόνο όταν γίνεται σε σημείο ψυχολογικής εξάρτησης, μπορείτε να εντοπίσετε αν υπάρχει είδος τέτοιας παραφιλιας η όχι. Ο φετιχισμός είναι ένας τύπος παραφιλίας. Ο Ellis (1936), ένας Άγγλος δοκιμιογράφος, γιατρός και πρωτοπόρος στην σεξολογία στον 20ο αιώνα, ήταν της άποψης ότι το πόδι (ή παπούτσι) δεν ήταν ένα μόνο όργανο απλά, αλλά ένα αληθινό σύμβολο και ένα δείγμα αυτοσυγκέντρωσης της λατρείας στο φετιχιστή. Υπό την αληθινή έννοια ενός φετιχιστή, το πόδι (ή παπούτσι) έγινε ένα εξιδανικευμένο αντικείμενο που ο φετιχιστής ήταν ικανοποιημένος για να συλλογιστεί ή να αγγίξει ταπεινά.

Οι Ellis & Arabanel (1961) αναγνώρισαν ότι η συχνότερη μορφή ερωτικού συμβολισμού ήταν αυτή που εξιδανίκευσε το πόδι και το παπούτσι. Οι άνθρωποι μπορούν επίσης να έχουν έναν φετιχισμό με τα καλτσών ή με τις βαφές των νυχιών. Πολλοί από αυτούς είναι άντρες στην πλειοψηφία τους, αλλά υπάρχουν μερικές περιπτώσεις σε μελέτες γυναικών που τους άρεσε να παθαίνουν εκούσια ασφυξία με τη βοήθεια καλσόν και καλτσών. Η συνήθεια αυτή συνδέεται συχνά με μια ελεγχόμενη ασφυξία που έχει σεξουαλικά κίνητρα. Όπως τα πόδια και τα παπούτσια, αυτοί που τους αρέσουν κάλτσες/καλσόν απαιτούν κάποια συγκεκριμένη έλξη στο αντικείμενο που μπορεί να περιλάβει τα ειδικά χρώματα, σχήμα ή μυρωδιά. Οι άνθρωποι με αυτή την προτίμηση δεν έχουν καμία ειδική έλξη στα πόδια ή τα παπούτσια.[4]

Αιτίες του φετιχισμού πέλματος

Σύμφωνα με τους Brame, Brame & Jacobs (1996) οι πιο πολλοί από τους φετιχιστές που ρωτήθηκαν και απαρίθμησαν το φετιχισμό ποδιών σαν ενδιαφέρον, είχαν μια ερωτική εμπειρία με τα πόδια στην παιδική τους ηλικία, π.χ. παιχνίδι κοντά σε πόδια ενηλίκων με ευχάριστο συναίσθημα, χρησιμοποίηση των παπουτσιών των γονιών ως παιχνίδια, γαργάλημα η παιχνίδια από έναν γονέα ή από άλλο παιδί. Οι περισσότεροι από εκείνους που πέρασαν από συνέντευξη αναγνώρισαν ότι έχουν προϋπάρχουσες επιθυμίες ή έλξη σε αυτά. Οι φετιχιστές ανέφεραν την προσέλκυση στις συγκεκριμένες μορφές παπουτσιών - μερικών μη διαθέσιμων κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας τους - και οδήγησε τους ερευνητές να δουν ότι η ακριβής πηγή ενθουσιασμού μπορεί να είναι επιρρεπής στην αλλαγή. Οι αιτίες του φετιχισμού είναι εντούτοις πιθανό να είναι σύνθετες ή τουλάχιστον να εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Οποιαδήποτε κι αν είναι η αιτία, οι φετιχιστές ποδιών, σπάνια αναζητούν θεραπεία και σε πολλές περιπτώσεις το άτομο έχει τέτοια απέραντη ευχαρίστηση απ’ αυτό που κάνει, που θα ήταν αδιανόητο να θελήσει να "θεραπευτεί" απ’ αυτό.[5][2]

Φαίνεται να υπάρχει ένας ειρμός όσον αφορά την ποδολατρική συμπεριφορά. Ο Menninger, στον Rossi (1990), θεώρησε το ασυνείδητο ικανό να αντικαταστήσει τσ πόδια με τα γεννητικά όργανα. Ως εκ τούτου τα άτομα ερεθίζονται σεξουαλικά και τελικά ικανοποιούνται από ένα χαΐδεμα στο πόδια, στα δάχτυλα, στις κάλτσες ή στα παπούτσια.[6]

Το φετίχ αυτό περιλαμβάνει τα μέρη του σώματος π.χ. πατούσες, γλουτούς, αστράγαλους, δάχτυλα κ.λ.π. Ο Steele θεώρησε ότι ήταν συχνά αδύνατο να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ του ποδιού και των παπουτσιών αν και άλλοι ερευνητές, είχαν διαφορετική άποψη.[5]

Σχετική συχνότητα

Προκειμένου να εκτιμηθεί η σχετική συχνότητα που παρουσιάζεται το φετίχ, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια εξέτασαν 381 συζητητές στο διαδίκτυο από ομάδες φετιχιστών[7], στις οποίες είχαν συμμετοχή τουλάχιστον 5.000 άνθρωποι. Οι ερευνητές εκτιμούν την επίπτωση των διαφόρων φετίχ με βάση τα ακόλουθα στοιχεία:

  • (α) Τον αριθμό των ομάδων συζήτησης που αφιερώνονται σε ένα συγκεκριμένο φετίχ
  • (β) Τον αριθμό των ατόμων που συμμετέχουν στις ομάδες
  • (γ) Τον αριθμό των μηνυμάτων που ανταλλάσσονται.

Το συμπέρασμα ήταν ότι πιο συχνά ήταν φετίχ για μέρη του σώματος ή για αντικείμενα που συνήθως συνδέονται με τα μέρη του σώματος (33% και 30% αντίστοιχα). Μεταξύ αυτών των ανθρώπων που προτιμούν τα μέρη του σώματος, το 47% αφορά τα πόδια και τα δάχτυλα των ποδιών. Μεταξύ αυτών των ανθρώπων που προτιμούν αντικείμενα που σχετίζονται με μέρη του σώματος, τα υποδήματα (παπούτσια, μπότες, κ.λπ.) ήταν τα πλέον προτιμώμενα (64%).

Ο Φετιχισμός ποδιών είναι η πιο κοινή μορφή σεξουαλικού φετίχ που σχετίζεται με το σώμα. Τον Αύγουστο του 2006, η ''AOL'' κυκλοφόρησε μια βάση δεδομένων με τα κριτήρια αναζήτησης που υποβάλλονται από τους συνδρομητές τους. Στην κατάταξη μόνο τις φράσεις που περιελάμβανε τη λέξη "φετίχ", διαπιστώθηκε ότι η πιο συχνή ήταν η αναζήτηση για τα πόδια.[8]

Σε σχέση με την υγεία και την ασθένεια

Ορισμένοι ερευνητές έχουν υποθέσει ότι ο φετιχισμός ποδιών αυξάνεται σαν απάντηση στις επιδημίες των σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών. Σε μία μελέτη, που διενεργήθηκε από τον Dr. A James Giannini στο Ohio State University, ένα αυξημένο ενδιαφέρον για τα πόδια ως σεξουαλικά αντικείμενα, παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της μεγάλης επιδημίας της γονόρροιας του δωδέκατου αιώνα στην Ευρώπη και με τις επιδημίες και την σύφιλη του 16ου και 19ου αιώνα που ξέσπασαν και πάλι στην Ευρώπη.[9]

Το φετίχ της ποδολατρείας αυξήθηκε περισσότερo, κατά τη διάρκεια της τρέχουσας επιδημίας του ''AIDS''. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το σεξουαλικό παιχνίδι με τα πόδια θεωρήθηκε ως ένα ασφαλές σεξ και εναλλακτική λύση. Ωστόσο, οι ερευνητές σημείωσαν ότι οι επιδημίες επικάλυψαν τις περιόδους σχετικά με την γυναικεία χειραφέτηση. Υπέθεσαν επίσης ότι η σεξουαλική έμφαση που δόθηκε στα γυναικεία πόδια, ήταν μια αντανάκλαση μιας πιο κυρίαρχης στάση της γυναίκας στη σεξουαλικές-κοινωνικές σχέσεις. (Η πρώτη αναφορά στο φετίχ των ποδιών έγινε από Bertold του Regensburg το 1220).[10]

Το προφίλ ενός

Ο Rossi (1990) αναφέρει ότι η πλειοψηφία των αρσενικών φετιχιστών ήταν παντρεμένοι, ζώντας τέλεια με τη σύζυγό τους, οι οποίες γνώριζαν πλήρως τη σεξουαλική συμπεριφορά και τις προτιμήσεις του συντρόφου τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο Rossi αναφέρει ότι αυτό το είδος φετίχ δεν παρεμπόδισε τις σεξουαλικές τους σχέσεις. Σαφώς φαίνεται να υπάρχει μια διχοτομία των απόψεων αυτών.[11]

Εντούτοις παραμένει ένα μυστήριο στην επιστημονική βιβλιογραφία και υπό αυτήν τη μορφή κανένα άκριτο και γρήγορο συμπέρασμα δεν μπορεί να εξαχθεί. Πάντως, δεν είναι όλοι οι ποδολάγνοι (ή ποδόφιλοι) και φετιχιστές παπουτσιών ή αντίστροφα και σπάνια θα προσελκυστούν και απ' τα δύο. Η πλειοψηφία των φετιχιστών είναι απολύτως απληροφόρητοι το πώς άρχισε η αγάπη τους για τα πόδια. Οι φετιχιστές ποδιών τείνουν να κρατήσουν την κλίση τους κρυμμένη από φόβο για τον κοινωνικό εμπαιγμό ή άλλες ανησυχίες. Διατηρούν ένα στενό κύκλο με άλλους φετιχιστές όπου λειτουργούν άνετα. Παλαιότερα οι λέσχες και τώρα οι ιστοσελίδες στο διαδίκτυο έχουν να προσφέρουν πολλά σ’ αυτούς που προτιμάνε τέτοιες καταστάσεις.

Οι φετιχιστές ποδιών μπορούν να βρεθούν σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας και αυτό περιλαμβάνει πολλούς διάσημους και γνωστούς ανθρώπους συμπεριλαμβανομένων των Casanova, Goethe, Pierre Baudelaire, Elvis Presley, du Maurier, Thomas Hardy, και F Scott Fitzgerald.

Δημογραφικός πληθυσμός

Γυναικεία πέλματα με βαμμένα νύχια.

Είναι δύσκολο να γίνει υπολογισμός το πόσοι ακριβώς είναι αυτοί που ασχολούνται με τον φετιχισμό ή αν έχουν κάποιοι είδος φετίχ λόγω της φύσης του είδους αλλά και το ότι πολλοί το αποκρύπτουν. Αν και η πλειοψηφία έχει να κάνει με τον αντρικό πληθυσμό είναι δύσκολο να εντοπιστούν τα αιτία που τους οδηγούν σ΄αυτό το είδος προτίμησης τους. Υπάρχουν μελέτες όμως, που δείχνουν ότι υπάρχει ομοιογένεια στο πληθυσμό με αλλά είδη φετιχισμού όπως η ''επιδειξιομανία'' και ο ''τρανσεξουαλισμός'' (Krafft-Ebing, 1965). Δεν υπάρχει ένας ακριβής αριθμός αυτών που ασχολούνται με την ποδολαγνεία, αλλά οι εκτιμήσεις υπολογίζονται περίπου ανάμεσα στο 1% του αντρικού πληθυσμού πάνω από 17 ετών.

Τι ελκύει τους συγκεκριμένους φετιχιστές

Τα μέρη του ποδιού που τους ελκύουν είναι το μέγεθος του ποδιού, η καμάρα και η πατούσα, το μήκος και μέγεθος των δαχτύλων, το χρώμα και η υφή του δέρματος, οι γραμμώσεις της φτέρνας και των αστράγαλων, η απαλότητα της πατούσας, ακόμα και η μυρωδιά των ποδιών. Κάθε ένα απ' αυτά τα χαρακτηριστικά λαμβάνει εξίσου μέρος στην ανταπόκριση φιλιών, χαδιών, γλειψίματος και χαϊδέματος. Ακόμα και τα δάχτυλα των ποδιών της γυναίκας χρησιμοποιούνται για να υποκαταστήσουν την αιδοιολειχία (Stekel, 1964).

Οι ποδολάγνοι βρίσκουν ελκυστικό και όμορφο αυτό το μέρος του σώματος στην γυναικεία προσωπικότητα. Όμως, εάν δεν ταιριάξουν αυτό το μέρος του σώματος, δηλαδή τα πόδια με κάποιο άλλο μέρος του σώματος τότε δεν υπάρχει ελκυστικότητα (Ellis, 1936). Οι φετιχιστές ασχολούνται διεξοδικά με την καθαριότητα του συγκεκριμένου μέρους του ανθρώπινου σώματος αν και υπάρχουν αναφορές στην βιβλιογραφία ότι ακόμα και βρόμικα πόδια τείνουν να τραβήξουν την προσοχή τους, αν και αυτό συμβαίνει στην πλειοψηφία σε ομοφυλοφιλικές καταστάσεις.

Η μυρωδιά των ποδιών έχει μια ιδιαίτερη δυναμική για την σεξουαλική διέγερση στους ποδολάγνους Ο Aigremont- Rossi(1990) αναφέρει ότι η μυρωδιά των ποδιών στον φετιχιστή έχει την ίδια σημασία που έχει για κάποιον άλλο η μυρωδιά των γεννητικών οργάνων ή άλλων μερών του σώματος για την επίτευξη της σεξουαλικής διέγερσης. Οι ποδολάγνοι διεγείρονται συνήθως με εικόνες από πόδια και προσπαθούν να βλέπουν τέτοιο είδος θεμάτων. Γενικά πάντως, προτιμούν ήπιες σκηνές, αισθητικά αποδεκτές που εστιάζονται στο χάιδεμα, φίλημα, γλείψιμο των ποδιών.

Γενικά για τον φετιχισμό πέλματος

Ο φετιχιστής έχει έντονο σεξουαλικό ενθουσιασμό και διέγερση με τα πόδια που είτε χρησιμοποιείται ως προκαταρκτική συμπεριφορά είτε ως υποκατάστατο της ερωτικής πράξης. Οι περισσότεροι φετιχιστές παπουτσιών και ποδιών, είναι ανακουφισμένοι όταν μάθουν ότι η σύντροφος τους έχει προσαρμόσει αυτό το είδος συμπεριφοράς στην ερωτική τους ζωή. Αυτό είναι πιθανώς επειδή ο φετιχισμός ποδιών θεωρείται συνήθως μη-παθολογικός και μια παραλλαγή αυτής της ερωτικής συμπεριφοράς. Το πόδι είναι ένα πολύ ευαίσθητο όργανο που δίνει ευχαρίστηση και στους δύο συντρόφους. Το γαργάλημα των ποδιών μπορεί να δώσει, επίσης, μια αίσθηση ηδονής στα προκαταρκτικά, καθώς επίσης μπορεί να είναι μια ερωτική ανταπόκριση στο άλλο φύλο. Ο φανατικός φετιχιστής ποδιών κρυφοκοιτάζει τα πόδια με τον ίδιο τρόπο που άλλοι επιδιώκουν την ευκαιρία να βλέπουν ανθρώπους που ντύνονται με ειδικό τρόπο, όπως με κολλάν, δερμάτινα ρούχα κλπ. Προσελκύονται φυσικά από τα πόδια που είναι σε παπούτσια ανοικτού τύπου, όπως τα σανδάλια και τα ανοιχτά ψηλοτάκουνα παπούτσια. Η εστίαση της προσοχής τους βρίσκεται στη συμπεριφορά αυτής που τα φοράει ειδικά με τον τρόπο που χρησιμοποιούν τα πόδια τους, με τους μη λεκτικούς τρόπους.[2][1][5]

Αιτίες

Ο νευρολόγος Vilayanur Σ. Ramachandran υποστηρίζει ότι ο φετιχισμός πελμάτων προκαλείται από τα πόδια και τα γεννητικά όργανα που καταλαμβάνουν γειτονικές περιοχές του σωματοαισθητικού φλοιού, με πιθανό επακόλουθο κάποια νευρική στιχομυθία μεταξύ των δύο.[12]

Δείτε επίσης

Βιβλιογραφία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 «Foot Fetish». web.archive.org. 18 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2019. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Ο φετιχισμός και οι αιτιολογίες του». www.greekfoot.com. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2019. 
  3. ↑ «How Freud Figured Fetishes». Kaleidoscope Soles (στα Αγγλικά). 17 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2019. 
  4. ↑ «The Independent - Heels are the world's No 1 fetish». 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Ποδολαγνεία (foot fetish)». www.greekfoot.com. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2019. 
  6. ↑ Jeffreys, Sheila (3 Δεκεμβρίου 2014). Beauty and Misogyny: Harmful cultural practices in the West. Routledge. ISBN 978-1-317-67544-0. 
  7. ↑ Scorolli, C.; Ghirlanda, S.; Enquist, M.; Zattoni, S.; Jannini, E. A. (2007-08). «Relative prevalence of different fetishes» (στα αγγλικά). International Journal of Impotence Research 19 (4): 432–437. doi:10.1038/sj.ijir.3901547. ISSN 1476-5489. https://www.nature.com/articles/3901547. 
  8. ↑ «The AOL Search Data: Self Identified Fetishers | Aphrodisiology: The Study of Aphrodisiacs». web.archive.org. 21 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2019. 
  9. ↑ News, A. B. C. «Jets' Coach Rex Ryan's Foot Fetish Isn't Unhealthy, Sex Experts Say». ABC News (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2019. 
  10. ↑ Classen, Albrecht (5 Αυγούστου 2019). Pleasure and Leisure in the Middle Ages and Early Modern Age: Cultural-Historical Perspectives on Toys, Games, and Entertainment. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. ISBN 978-3-11-062370-3. 
  11. ↑ SIGMUND FREUD. Abingdon, UK: Taylor & Francis. ISBN 978-0-203-37860-1. 
  12. ↑ Fenichel, Otto (2006-01-16). The Psychoanalytic Theory Of Neurosis. doi:10.4324/9780203981580. http://dx.doi.org/10.4324/9780203981580. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φετιχισμός_πέλματος&oldid=8579089"