Ιστορική γλωσσολογία
Η ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία είναι ο κλάδος της γλωσσολογίας που μελετά την ιστορική εξέλιξη των γλωσσών και τη σχέση μεταξύ διαφορετικών γλωσσών. Διακρίνεται σε ιστορική και σε συγκριτική γλωσσολογία, αν και τις περισσότερες φορές η μελέτη του ενος κλάδου απαιτεί προσφυγή και στον άλλο, έτσι ώστε να δίνεται και στους δύο κλάδους το κοινό όνομα «ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία». Κύριο εργαλείο της ιστορικοσυγκριτικής γλωσσολογίας είναι η επανασύνθεση, με την οποία με βάση τα γλωσσικά δεδομένα που γνωρίζουμε προσπαθούμε να επανασυνθέσουμε την αρχική μορφή της γλώσσας, την πρωτογλώσσα.
Ιστορική γλωσσολογία
Η ιστορική γλώσσολογία (που ονομάζεται επίσης διαχρονική γλωσσολογία) είναι η μελέτη της γλωσσικής αλλαγής εντός της ίδιας γλώσσας. Η ιστορική γλωσσολογία χρησιμοποιεί την εσωτερική επανασύνθεση ως εργαλείο: χρησιμοποιώντας τα δεδομένα μιας επιμέρους γλώσσας προσπαθεί να ανακατασκευάσει την πρωτογλώσσα. Έχει τέσσερις σκοπούς κυρίως
- να περιγράψει τις παρατηρούμενες αλλαγές στις επιμέρους γλώσσες
- να περιγράψει την ιστορία των γλωσσικών κοινοτήτων
- να αποκαταστήσει την προϊστορία γλωσσών
- να ανατπυξει γενικές θεωρίες για το πώς και γιατί η γλώσσα αλλάζει.
Είναι μια διαχρονική επιστήμη, η οποία προέρχεται από την επιστήμη της φιλολογίας.
Σχετικά άρθρα
Βιβλιογραφία
- Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Συνοπτική ιστορία της Ελληνικής γλώσσας με εισαγωγή στην Ιστορικοσυγκριτική Γλωσσολογία, 5η Έκδ., Αθήνα 2002.
- McMahon, April M.S. 2005. Ιστορική γλωσσολογία: Η θεωρία της γλωσσικής μεταβολής. Αθήνα: Μεταίχμιο.