Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γουλιέλμος Α΄ της Γερμανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφορά
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
62.032 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
(38 ενδιάμεσες εκδόσεις από 14 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 5: Γραμμή 5:
|μέγεθος_εικόνας =
|μέγεθος_εικόνας =
|λεζάντα =
|λεζάντα =
|τίτλος = '''Βασιλιάς της Πρωσίας'''
|τίτλος = [[Γερμανός Αυτοκράτορας]]
|περίοδος_εξουσίας = [[2 Ιανουαρίου]] [[1861]] – [[9 Μαρτίου]] [[1888]]
|περίοδος_εξουσίας = 18 Ιανουαρίου 1871 – 9 Μαρτίου 1888
|ημερομηνία_στέψης = [[18 Οκτωβρίου]] [[1861]]
|ημερομηνία_στέψης = 18 Ιανουαρίου 1871
|τόπος_στέψης =
|τόπος_στέψης = [[Παλάτι των Βερσαλλιών]]
|προκάτοχος = Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ' της Πρωσίας
|προκάτοχος =
|διάδοχος = [[Φρειδερίκος Γ΄, Γερμανός Αυτοκράτορας|Φρειδερίκος Γ']]
|διάδοχος = [[Φρειδερίκος Γ΄ της Γερμανίας|Φρειδερίκος Γ΄]]
|αντιβασιλιάς =
|αντιβασιλιάς =
|είδος_βασιλείας =
|είδος_βασιλείας =
|τίτλος2 = '''Αυτοκράτορας της Γερμανίας'''
|τίτλος2 = [[Βασιλιάς της Πρωσίας]]
|περίοδος_εξουσίας2 = [[18 Ιανουαρίου]] [[1871]] - [[9 Μαρτίου]] [[1888]]
|περίοδος_εξουσίας2= 2 Ιανουαρίου 1861 – 9 Μαρτίου 1888
|ημερομηνία_στέψης2 =
|ημερομηνία_στέψης2= 18 Οκτωβρίου 1861
|τόπος_στέψης2 =
|τόπος_στέψης2 = [[Καινιξβέργη]]
|προκάτοχος2 = [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄]]
|προκάτοχος2 = -
|διάδοχος2 = [[Φρειδερίκος Γ΄, Γερμανός Αυτοκράτορας|Φρειδερίκος Γ']]
|διάδοχος2 = [[Φρειδερίκος Γ΄, Γερμανός Αυτοκράτορας|Φρειδερίκος Γ΄]]
|σύζυγος = [[Αυγούστα της Σαξ-Βαϊμάρης]]
|σύζυγος = [[Αυγούστα της Σαξονίας-Βαϊμάρης]]
|επίγονοι = [[Φρειδερίκος Γ΄, Γερμανός Αυτοκράτορας]]<br />[[Πριγκίπισσα Λουίζα της Πρωσίας]]
|επίγονοι = [[Φρειδερίκος Γ΄ της Γερμανίας]]<br />[[Λουίζα της Πρωσίας (1838-1923)|Λουίζα]]
|βασιλικός_οίκος = [[Οίκος των Χοεντσόλερν]]
|βασιλικός_οίκος = [[Οίκος των Χοεντσόλερν|Χοεντσόλλερν]]
|προσωνύμια =
|προσωνύμια =
|πατέρας = [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ της Πρωσίας]]
|πατέρας = [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ της Πρωσίας]]
|μητέρα = [[Λουίζα του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς]]
|μητέρα = [[Λουίζα του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς]]
|ημ_γέννησης = [[22 Μαρτίου]] [[1797]]
|ημ_γέννησης = {{ηγ|1797|3|22}}
|τόπος_γέννησης = [[Βερολίνο]], [[Βασίλειο της Πρωσίας]]
|τόπος_γέννησης = [[Βερολίνο]], [[Βασίλειο της Πρωσίας]]
|ημ_θανάτου = {{ηθηλ|1888|3|9|1797|3|22}}
|ημ_θανάτου = {{ηθηλ|1888|3|9|1797|3|22}}
|τόπος_θανάτου = [[Βερολίνο]]
|τόπος_θανάτου = Βερολίνο
|τόπος_ταφής = Ανάκτορο Σαρλότενμπουργκ, [[Βερολίνο]]
|τόπος_ταφής = [[Ανάκτορο Σαρλότενμπουργκ|Ανάκτορο Σαρλόττενμπουργκ]], Βερολίνο
|υπογραφή = Wilhelm_I,_German_Emperor_Signature.svg
|υπογραφή = Wilhelm_I,_German_Emperor_Signature.svg
}}
}}
Ο '''Γουλιέλμος Α΄''' ({{lang-de|''Wilhelm I.''}}, [[22 Μαρτίου]] [[1797]] – [[9 Μαρτίου]] [[1888]]) ήταν [[Κατάλογος μοναρχών της Πρωσίας|Βασιλιάς της Πρωσίας]], από τις 2 Ιανουαρίου 1861, και ο πρώτος [[Γερμανός Αυτοκράτορας]], από τις 18 Ιανουαρίου 1871, έως τον θάνατό του το 1888. Από το 1858 έως την άνοδό του στο θρόνο υπήρξε αντιβασιλέας της [[Βασίλειο της Πρωσίας|Πρωσίας]], ασκώντας τα βασιλικά καθήκοντα εκ μέρους του αδελφού του, [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκου Γουλιέλμου Δ΄]], ο οποίος αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Ο Γουλιέλμος Α΄ ήταν μέλος του [[Οίκος των Χοεντσόλερν|Οίκου των Χοεντσόλλερν]].<ref>Ybarra, Thomas R. Wilhelm II. (1921). ''The Kaiser's Memoirs: Wilhelm II, Emperor Of Germany, 1888–1918.'' Harper And Brothers Publisher. ISBN 0-548-32330-5</ref><ref>Fulbrook, Mary. ''A Concise History of Germany'', 2nd edition, 2004, Cambridge University Press, p. 128. ISBN 978-0-521-54071-1.</ref>


Υπό την ηγεσία του Γουλιέλμου και του [[Καγκελάριος της Γερμανίας|καγκελαρίου]] του [[Όττο φον Μπίσμαρκ]], η Πρωσία πέτυχε την [[Γερμανική ενοποίηση|ενοποίηση της Γερμανίας]] και την ίδρυση της [[Γερμανική Αυτοκρατορία|Γερμανικής Αυτοκρατορίας]]. Παρά τη μεγάλη υποστήριξή του στο πρόσωπο του Μπίσμαρκ, ο Γουλιέλμος διατηρούσε έντονες επιφυλάξεις για μερικές πολιτικές του καγκελαρίου, συμπεριλαμβανομένων του αντικαθολικισμού του και την σκληρή μεταχείριση των υφισταμένων του. Σε αντίθεση με τον αυταρχικό Μπίσμαρκ, ο Γουλιέλμος, αν και ήταν υποστηρικτής του [[Συντηρητισμός|συντηρητισμού]], ήταν ευγενικός και ανοιχτός σε ορισμένες [[Φιλελευθερισμός|φιλελεύθερες]] ιδέες. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του εγγονού του, [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας|Γουλιέλμου Β΄]], έγινε γνωστός ως ''Γουλιέλμος ο Μέγας'' (''Wilhelm dem Großen'').<ref>https://perspectivia.net//publikationen/friedrich300-colloquien/friedrich-groesse/rose_wilhelm</ref>
Ο '''Γουλιέλμος Α΄'''<ref>Fulbrook, Mary. ''A Concise History of Germany'', 2nd edition, 2004, Cambridge University Press, p. 128. ISBN 978-0-521-54071-1.</ref> (Wilhelm I<ref>Ybarra, Thomas R. Wilhelm II. (1921). ''The Kaiser's Memoirs: Wilhelm II, Emperor Of Germany, 1888–1918.'' Harper And Brothers Publisher. ISBN 0-548-32330-5</ref>, πλήρες όνομα: Γουλιέλμος Φρειδερίκος Λουδοβίκος, [[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]]: Wilhelm Friedrich Ludwig, [[22 Μαρτίου]] [[1797]] – [[9 Μαρτίου]] [[1888]]), του [[Οίκος των Χοεντσόλερν|Οίκου των Χοεντσόλερν]] ήταν [[μονάρχης|βασιλιάς]] της [[Βασίλειο της Πρωσίας|Πρωσίας]] (2 Ιανουαρίου 1861 – 9 Μαρτίου 1888) και ο πρώτος [[Γερμανός Αυτοκράτορας]] (18 Ιανουαρίου 1871 – 9 Μαρτίου 1888).


== Βιογραφία ==
Υπό την ηγεσία του Γουλιέλμου και του Καγκελαρίου του [[Όττο φον Μπίσμαρκ]], η [[Πρωσία]] επέτυχε την [[ενοποίηση της Γερμανίας]] και την ίδρυση της [[Γερμανική Αυτοκρατορία|Γερμανικής Αυτοκρατορίας]].


== Νεότητα και στρατιωτική καριέρα ==
=== Πρώιμα χρόνια και στρατιωτική καριέρα ===
Ο μελλοντικός βασιλιάς και αυτοκράτορας γεννήθηκε ως Γουλιέλμος Φρειδερίκος Λουδοβίκος της Πρωσίας (''Wilhelm Friedrich Ludwig von Preußen'') στο [[Βερολίνο]]. Ως δεύτερος γιος του βασιλιά [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκου Γουλιέλμου Γ΄]] και της [[Λουίζα του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς]], ο Γουλιέλμος δεν αναμενόταν να ανέβει στον θρόνο και η εκπαίδευσή του δεν ήταν πλήρης.
Ο Γουλιέλμος γεννήθηκε στο Παλάτι του Διαδόχου του [[Βερολίνο]]υ στις 22 Μαρτίου 1797. Έλαβε τα ονόματα ''Γουλιέλμος Φρειδερίκος Λουδοβίκος''. Μιας και ήταν ο δεύτερος γιος του τότε [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ της Πρωσίας|πρίγκιπα Φρειδερίκου Γουλιέλμου της Πρωσίας]] και της τότε [[Λουίζα του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς|πριγκίπισσας Λουίζας του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς]], δεν αναμενόταν να ανέβει στον θρόνο. Από την πλευρά του πατέρα του, παππούς του ήταν ο [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β΄ της Πρωσίας]] και γιαγιά του η [[Φρειδερίκη Λουίζα της Έσσης-Ντάρμστατ|Φρειδερίκη της Έσσης-Ντάρμστατ]]. Από την πλευρά της μητέρας του, παππούς του ήταν ο [[Κάρολος Β΄ του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς]] και η [[Φρειδερίκη της Έσσης-Ντάρμστατ]]. Ο παππούς του, Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β΄, πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1797, σε ηλικία 53 ετών, και ο πατέρας του Γουλιέλμου έγινε Βασιλιάς της Πρωσίας ως ''Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄''.


Από το 1801 έως το 1809 εκπαιδεύτηκε από τον Φρήντριχ Ντέλμπρουκ, ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με την εκπαίδευση του αδελφού του Γουλιέλμου, του [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ της Πρωσίας|διαδόχου Φρειδερίκου Γουλιέλμου]]. Σε ηλικία 12 ετών, ο πατέρας του τον ονόμασε [[Αξιωματικός|αξιωματικό]] του Πρωσικού Στρατού Ξηράς, ενώ από το 1814 άρχισε να εκτελεί επίσημα στρατιωτικά καθήκοντα.<ref name="DHM">{{cite web |url=http://www.dhm.de/lemo/biografie/biografie-wilhelm-i.html |title=Biografie Wilhelm I |language=German |publisher=Deutsches Historisches Museum |access-date=12 June 2013 }}</ref> Όπως και ο πατέρας του, πολέμησε εναντίον του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Βοναπάρτη]] στους [[Ναπολεόντειοι Πόλεμοι|Ναπολεόντειους Πολέμους]], οι οποίοι έγιναν γνωστοί στη Γερμανία ως «Πόλεμοι της Ελευθερίας» (''Befreiungskriege'') ή [[Πόλεμοι των Συνασπισμών|Πόλεμος του Έκτου Συνασπισμού]]. Ο Γουλιέλμος αναφέρθηκε ότι ήταν ένας πολύ γενναίος αξιωματικός. Σύντομα απέκτησε το βαθμό του [[λοχαγός|λοχαγού]] (''Hauptmann'') και κέρδισε τον [[Σιδηρούς Σταυρός|Σιδηρούν Σταυρό]] για τα κατορθώματά του στη Μάχη του [[Μπαρ-συρ-Ωμπ]]. Ο πόλεμος εναντίον της Γαλλίας άφησε ένα μόνιμο αποτύπωμα στον χαρακτήρα του Γουλιέλμου, ο οποίος ανέπτυξε μία έντονη αντιπάθεια απέναντι στους [[Γάλλοι|Γάλλους]].<ref name="DHM" />
Ο Γουλιέλμος υπηρέτησε στον στρατό από το 1814 και μετά. Πολέμησε εναντίον του [[Ναπολέοντας Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας]] κατά τους [[Ναπολεόντειοι Πόλεμοι|Ναπολεόντειους Πολέμους]] και αποδείχτηκε πολύ γενναίος στρατιώτης. Πολέμησε υπό τον [[Γκέμπχαρντ Λέμπερεχτ φον Μπλύχερ|Μπλύχερ]] στις μάχες του [[Μάχη του Βατερλώ|Βατερλώ]] και του [[Μάχη του Λινύ|Λινύ]]. Έγινε επίσης ένας εξαιρετικός διπλωμάτης ασχολούμενος με διπλωματικές αποστολές μετά το 1815.


Το 1815 προήχθη στο βαθμό του [[ταγματάρχης|ταγματάρχη]] και διοίκησε ένα τάγμα του 1<sup>ου</sup> Συντάγματος του Στρατού Ξηράς. Πολέμησε δίπλα στον [[Γκέμπχαρντ Λέμπερεχτ φον Μπλύχερ]] στις μάχες του Λινύ και του [[Μάχη του Βατερλώ|Βατερλώ]].<ref name="DHM" /> Μετά το 1815 εξελίχθηκε σε έναν εξαιρετικό διπλωμάτη, ασχολούμενος με διπλωματικές αντιπροσωπείες. Το 1817 συνόδευσε την αδελφή του, [[Αλεξάνδρα Φεοντόροβνα (Καρλότα της Πρωσίας)|Καρλόττα]], στην [[Αγία Πετρούπολη]], κατά τον γάμο της με τον [[Νικόλαος Α΄ της Ρωσίας|Μεγάλο Δούκα Νικόλαο της Ρωσίας (μετέπειτα ''Νικόλαο Α΄'')]].<ref>Lincoln, ''Nicholas I Emperor and Autocrat of all the Russias'', p. 66</ref>
Κατά τις [[Οι Επαναστάσεις του 1848 στα Γερμανικά κράτη|επαναστάσεις του 1848]] ο Γουλιέλμος κατέπνιξε επιτυχώς μια εξέγερση που στόχευε τον μεγαλύτερο αδελφό του [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ της Πρωσίας|βασιλιά Φρειδερίκο Γουλιέλμο Δ΄]]. Η χρήση κανονιών τον έκανε αντιδημοφιλή την εποχή εκείνη και του προσέδωσε το προσωνύμιο ''Kartätschenprinz'' (Πρίγκιπας των Μύδρων [''Grapeshot'']).


Το 1816 έγινε ο διοικητής του Τάγματος του [[Στσέτσιν|Στετίνου]] και το 1818 έλαβε το βαθμό του [[αρχιστράτηγος|αρχιστρατήγου]]. Το επόμενο έτος διορίστηκε επιθεωρητής του Ζ΄ και Η΄ Σώματος του Στρατού Ξηράς. Ο Γουλιέλμος τάχθηκε υπέρ ενός ισχυρού, καλά εκπαιδευμένου και καλά εξοπλισμένου στρατού. Το 1820 έγινε διοικητής της 1<sup>ης</sup> Μεραρχίας και το 1825 έγινε διοικητής του Γ΄ Σώματος του Στρατού Ξηράς.<ref name="DHM"/>
Το 1854 ο πρίγκιπας έλαβε τον τίτλο του στρατάρχη και έγινε κυβερνήτης του [[Φρούριο του Μάιντς|ομοσπονδιακού φρουρίου του Μάιντς]].<ref>1911 Encyclopædia Britannica/William I (Germany)</ref>
Το 1857 ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος έπαθε [[εγκεφαλικό επεισόδιο]] και έμεινε πνευματικά ανάπηρος για το υπόλοιπο της ζωής του. Στις [[7 Οκτωβρίου]] του [[1858]] ο Γουλιέλμος έγινε [[Αντιβασιλιάς|πρίγκιπας αντιβασιλιάς]] υποκαθιστώντας τον αδελφό του.


Εκείνη την εποχή ο Γουλιέλμος ανέπτυξε μία σχέση με την ξαδέλφη του, την [[Πολωνία|Πολωνή]] αριστοκράτισσα [[Ελίζα Ραντζίβιου]], όμως ο πατέρας του τον ανάγκασε να τερματίσει το δεσμό αυτό, τον οποίο έκρινε ως ασύμβατο για έναν Πρώσο πρίγκιπα. Εικάζεται ότι η Ελίζα απέκτησε μία νόθα κόρη από τον Γουλιέλμο, την Άγκνες, την οποία μεγάλωσαν οι Ζόζεφ και Καρολίνε Κρολ στο Βερολίνο.<ref>Dettman, E. Belinda, and Stevens, Jane (2017). ''Agnes the Secret Princess – An Australian Story''. ISBN 9781543400755.</ref> Το 1829 ο Γουλιέλμος παντρεύτηκε την [[Αυγούστα της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ|Αυγούστα]], κόρη του [[Κάρολος Φρειδερίκος της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ|Καρόλου Φρειδερίκου της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ]] και της [[Μεγάλη Δούκισσα Μαρία Πάβλοβνα της Ρωσίας (1786-1859)|Μαρίας Πάβλοβνας της Ρωσίας]]. Ο γάμος τους φαινόταν εξωτερικά σταθερός, όμως θεωρείται ότι δεν ήταν ευτυχισμένος.<ref name="Kings">{{cite book|last=Feldhahn|first=Ulrich|title=Die preußischen Könige und Kaiser (German)|publisher=Kunstverlag Josef Fink, Lindenberg|year=2011|isbn=978-3-89870-615-5|pages=24–26}}</ref>
== Άνοδος στο θρόνο ==
Στις 2 Ιανουαρίου 1861 ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος πέθανε και ο Γουλιέλμος ανέβηκε στον θρόνο ως Γουλιέλμος Α΄ της Πρωσίας. Κληρονόμησε μια διαμάχη μεταξύ του Φρειδερίκου Γουλιέλμου και του φιλελεύθερου [[κοινοβούλιο|κοινοβουλίου]]. Θεωρήθηκε πολιτικά ουδέτερο πρόσωπο, καθώς παρενέβη στην πολιτική λιγότερο από τον αδελφό του. Παρ' όλ' αυτά ο Γουλιέλμος βρήκε μια συντηρητική λύση για τη διαμάχη: διόρισε τον [[Όττο φον Μπίσμαρκ]] στο αξίωμα του [[Πρωθυπουργός της Πρωσίας|πρωθυπουργού]]. Σύμφωνα με το πρωσικό σύνταγμα, ο πρωθυπουργός ήταν υπεύθυνος μόνο απέναντι στον βασιλιά, όχι στο κοινοβούλιο.


Το 1840 ο μεγαλύτερος αδελφός του έγινε Βασιλιάς της Πρωσίας ως ''Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄''. Δεδομένου ότι εκείνος δεν είχε αποκτήσει παιδιά, ο Γουλιέλμος έγινε αμέσως διάδοχος του θρόνου.<ref name="DHM"/> Παρά τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις, αλλά από πίστη προς τον αδελφό του, ο Γουλιέλμος υπέγραψε το διάταγμα για τη σύσταση ενός πρωσικού κοινοβουλίου το 1847 και έγινε μέλος της [[Βουλή των Κυρίων της Πρωσίας|Βουλής των Κυρίων της Πρωσίας]].<ref name="DHM"/>
== Αναφορές ==

{{παραπομπές}}
Κατά τις [[Γερμανικές Επαναστάσεις του 1848-1849|Επαναστάσεις του 1848]], ο Γουλιέλμος κατέπνιξε με επιτυχία μία εξέγερση που στρεφόταν εναντίον του αδελφού του, Φρειδερίκου Γουλιέλμου Δ΄. Η χρήση κανονιών τον έκανε αντιδημοφιλή την εποχή εκείνη και του έδωσε το προσωνύμιο «Πρίγκιπας των Μύδρων» (''Kartätschenprinz''). Παράλληλα, χρειάστηκε να διαφύγει για λίγο στην Αγγλία, μεταμφιεσμένος σε έμπορο. Όταν επέστρεψε, βοήθησε να κατασταλεί μια εξέγερση στη [[Βάδη-Βυρτεμβέργη|Βάδη]], έχοντας την διοίκηση των τοπικών στρατιωτικών δυνάμεων. Τον Οκτώβριο του 1849 έγινε γενικός κυβερνήτης της [[Ρηνανία|Ρηνανίας]] και της [[Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία|Βεστφαλίας]] με έδρα του το Παλάτι των Εκλεκτόρων του [[Κόμπλεντς]].<ref name="DHM"/><ref name="Kings"/> Κατά τη διάρκεια της διαμονής τους στο Κόμπλεντς, ο Γουλιέλμος και η σύζυγός του συναναστράφηκαν με φιλελεύθερους ακαδημαϊκούς, όπως τον Μαξιμίλιαν Βόλφγκανγκ Ντούνκερ, τον Άουγκουστ φον Μπέτμαν-Χόλβεγκ και τον Κλέμενς Τέοντορ Πέρθες. Η αντίθεση του Γουλιέλμου προς τις φιλελεύθερες ιδέες σταδιακά αμβλύνθηκε.<ref name="DHM"/>

Το 1854 ο Πρίγκιπας έλαβε τον τίτλο του [[στρατάρχης|στρατάρχη]] και έγινε κυβερνήτης του ομοσπονδιακού φρουρίου του [[Μάιντς]].<ref>{{cite EB1911 |wstitle=William I. of Germany |volume=28 |pages=665–667}}</ref> Το 1857 ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ έπαθε [[εγκεφαλικό επεισόδιο]] και έμεινε πνευματικά ανάπηρος για το υπόλοιπο της ζωής του. Τον Ιανουάριο του 1858 ο Γουλιέλμος έγινε προσωρινά αντιβασιλέας της Πρωσίας, υποκαθιστώντας τον αδελφό του στα καθήκοντά του. Τον Οκτώβριο όμως του ίδιου έτους αποφασίστηκε ο Γουλιέλμος να ασκεί τα βασιλικά καθήκοντα ως Αντιβασιλέας σε μόνιμη βάση. Ενάντια στη συμβουλή του αδελφού του, ο Γουλιέλμος ορκίστηκε πίστη στο πρωσικό Σύνταγμα και υποσχέθηκε να το διατηρήσει «ατόφιο και απαραβίαστο». Ο Γουλιέλμος διόρισε έναν φιλελεύθερο, τον [[Κάρολος Αντώνιος του Χοεντσόλερν-Σίγκμαρινγκεν|Κάρολο Αντώνιο του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν]], ως Πρωθυπουργό και έτσι ξεκίνησε η λεγόμενη «Νέα Εποχή» για την Πρωσία.<ref name="DHM"/>

=== Βασιλιάς ===
[[File:Krönungszug Königsberg (1861).JPG|thumb|275px|Η ενθρόνιση του Γουλιέλμου Α΄ στο Κάστρο της [[Καλίνινγκραντ|Καινιξβέργης]] (18 Οκτωβρίου 1861).]]
Στις 2 Ιανουαρίου 1861 ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ πέθανε και ο Γουλιέλμος ανήλθε στον θρόνο ως ''Γουλιέλμος Α΄ της Πρωσίας''. Τον Ιούλιο, ένας φοιτητής από την [[Λειψία]] προσπάθησε να τον δολοφονήσει, προκαλώντας του μόνο έναν ελαφρύ τραυματισμό.<ref name=DHM/> Όπως και ο [[Φρειδερίκος Α΄ της Πρωσίας]], ο Γουλιέλμος ταξίδεψε στην [[Καλίνινγκραντ|Καινιξβέργη]] για να ενθρονιστεί στην [[Σλόσκιρχε (Κένιγκσμπεργκ)|Εκκλησία του Κάστρου]].<ref name="Kings"/> Ο Γουλιέλμος διάλεξε η ενθρόνιση να γίνει την ημέρα της επετείου της [[Μάχη της Λειψίας|Μάχης της Λειψίας]], η 18<sup>η</sup> Οκτωβρίου. Ήταν μάλιστα η πρώτη τελετή στέψης Πρώσου βασιλιά που γινόταν από το 1701 και η πρώτη τελετή στέψης Γερμανού βασιλιά κατά τον [[19ος αιώνας|19<sup>ο</sup> αιώνα]].<ref name="DHM"/> Ο Γουλιέλμος αρνήθηκε να συμμορφωθεί με την επιθυμία του αδελφού του να καταργήσει το σύνταγμα.<ref name="DHM"/>

Ο Γουλιέλμος θεωρήθηκε ως πολιτικά ουδέτερος, καθώς αναμίχθηκε στην πολιτική σε μικρότερο βαθμό από τον αδελφό του. Ωστόσο, κληρονόμησε τη διαμάχη του Φρειδερίκου Γουλιέλμου με το Κοινοβούλιο της Πρωσίας. Όταν ο Γουλιέλμος Α΄ και ο Υπουργός Πολέμου της Πρωσίας, Άλμπρεχτ φον Ρουν, ζήτησαν το 1862 την έγκριση του Κοινοβουλίου για αύξηση του στρατιωτικού προϋπολογισμού, οι βουλευτές αρνήθηκαν να την δώσουν. Το νομοσχέδιο για την μεταρρύθμιση του στρατού περιλάμβανε την αύξηση του προσωπικού εν καιρώ ειρήνης από 150.000 σε 200.000 άνδρες και την αύξηση του ετήσιου αριθμού νεοσυλλέκτων από 40.000 σε 63.000 άνδρες. Ωστόσο, το πραγματικά αμφιλεγόμενο μέρος της μεταρρύθμισης ήταν το σχέδιο να επεκταθεί η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας (που αυξήθηκε το 1856 στα δύο χρόνια) στα τρία χρόνια.<ref name="Fred">{{cite magazine | last =Oster | first =Uwe A. | title =Friedrich III. – Der 99-Tage-Kaiser | magazine=Damals | volume = 45 | issue = 3/2013 | pages =60–65 | language =de | issn =0011-5908 }}</ref> Όταν το αίτημά του απορρίφθηκε, ο Γουλιέλμος αρχικά σκέφτηκε να παραιτηθεί, αλλά ο γιος του, [[Φρειδερίκος Γ´ της Γερμανίας|Διάδοχος Φρειδερίκος]], τον συμβούλευσε να μην το κάνει.<ref name="Fred"/> Έπειτα, ο Ρουν έπεισε τον Γουλιέλμο να διορίσει ως Πρωθυπουργό της Πρωσίας τον [[Όττο φον Μπίσμαρκ]], προκειμένου να επιβληθεί η εφαρμογή των προτάσεων.<ref name="DHM"/> Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Πρωσίας, ο Πρωθυπουργός ήταν υπεύθυνος αποκλειστικά έναντι του Βασιλιά και όχι έναντι του Κοινοβουλίου. Ο Μπίσμαρκ, ένας συντηρητικός Πρώσος Γιούνκερ και πιστός φίλος του Βασιλιά, του άρεσε να βλέπει τη σχέση εργασίας του με τον Γουλιέλμο ως σχέση υποτελή προς τον [[Φεουδαρχία|φεουδάρχη]] προϊστάμενό του. Παρ΄ όλα αυτά, ήταν ο Μπίσμαρκ που κατεύθυνε αποτελεσματικά την πολιτική της χώρας, εγχώρια και εξωτερική. Σε αρκετές περιπτώσεις κέρδιζε τη σύμφωνη γνώμη του Γουλιέλμου απειλώντας να παραιτηθεί.<ref>{{cite book|author=Munroe Smith|title=Bismarck and German Unity: A Historical Outline|url=https://archive.org/details/bismarckgermanun01smit|year=1898|publisher=Macmillan|pages=[https://archive.org/details/bismarckgermanun01smit/page/80 80]–81}}</ref>

[[File:Schlacht-bei-koeniggraetz-von-georg-bleibtreu.jpg|thumb|260px|Ο Γουλιέλμος, μαζί με τους Μπίσμαρκ, Μόλτκε και Ρουν, κατά τη Μάχη του Κένινγκρατς (1866).]]
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Γουλιέλμος ήταν ο διοικητής των πρωσικών δυνάμεων στον Δεύτερο Πόλεμο του [[Σλέσβιχ]] εναντίον της [[Δανία|Δανίας]] το 1864 και στον [[Αυστροπρωσικός Πόλεμος|Αυστρο-Πρωσικό Πόλεμο]] το 1866. Μετά τη νίκη της Πρωσίας έναντι της [[Αυστριακή Αυτοκρατορία|Αυστρίας]], ο Γουλιέλμος ήθελε να εισέλθει στη [[Βιέννη]] και να προσαρτήσει την Αυστριακή Αυτοκρατορία, αλλά τον απέτρεψε ο Μπίσμαρκ και ο γιος του, Φρειδερίκος.<ref name="DHM"/>

Ο Μπίσμαρκ ήθελε να τερματιστεί ο πόλεμος γρήγορα, ώστε να επιτρέψει στην Πρωσία να συμμαχήσει με την Αυστρία σε μελλοντικό χρόνο, εάν κάτι τέτοιο απαιτούνταν. Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος, επίσης, τρομοκρατήθηκε από τις απώλειες και ήθελε ένα γρήγορο τέλος των εχθροπραξιών. Κατά τη διάρκεια μιας έντονης συζήτησης, ο Μπίσμαρκ απείλησε να παραιτηθεί εάν ο Γουλιέλμος κινούνταν εναντίον της Βιέννης.<ref>https://www.tracesofevil.com/1999/10/revision-notes-about-bismarck.html</ref> Έτσι, ο Μπίσμαρκ κατάφερε να τον συγκρατήσει.<ref>https://www.studysmarter.co.uk/explanations/history/political-stability-in-germany/wilhelm-i/</ref> Μετά τον πόλεμο, ο Γουλιέλμος έγινε εκ των πραγμάτων κυρίαρχος των δύο τρίτων της βόρειας Γερμανίας. Η Πρωσία προσάρτησε αρκετές περιοχές που είχαν συμμαχήσει με την Αυστρία, βόρεια του [[Μάιν|ποταμού Μάιν]], καθώς και το [[Σλέσβιχ-Χόλσταϊν]]. Ανάγκασε, επίσης, τη [[Δουκάτο της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ|Σαξονία-Λάουενμπουργκ]] σε [[προσωπική ένωση]] με την Πρωσία, που το 1876 εξελίχθηκε σε πλήρη ενσωμάτωση στην τελευταία.<ref>https://www.historyfiles.co.uk/KingListsEurope/GermanySaxonsRatzeburg.htm</ref>

Το 1867 δημιουργήθηκε η [[Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία]] ως ένα ομοσπονδιακά οργανωμένο κράτος, που αποτελούνταν από τα βασίλεια, τα μεγάλα δουκάτα, τα δουκάτα και τα πριγκιπάτα της βόρειας και κεντρικής Γερμανίας, υπό τη μόνιμη προεδρία της Πρωσίας.<ref>https://history.state.gov/countries/north-german-confederation</ref> Ο Γουλιέλμος ονομάστηκε «Πρόεδρος της Ομοσπονδίας» (''Präsidium des Bundes''), μία κληρονομική θέση του πρωσικού στέμματος. Στην ουσία έγινε με αυτόν τον τίτλο ο επικεφαλής του κράτους.<ref>Michael Kotulla: ''Deutsches Verfassungsrecht 1806–1918. Eine Dokumentensammlung nebst Einführungen''. Vol. 1: ''Gesamtdeutschland, Anhaltische Staaten und Baden'', Berlin 2006, p. 211.</ref> Έγινε ακόμη ο αρχηγός όλων των ομοσπονδιακών ενόπλων δυνάμεων.<ref>https://blogs.loc.gov/law/2017/04/150-year-anniversary-of-the-adoption-of-the-constitution-of-the-north-german-confederation/</ref> Με συνθήκες που συνήφθησαν με τα κράτη της νότιας Γερμανίας ορίστηκε ως αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων των κρατών αυτών σε περίπτωση πολέμου. Το 1870, κατά τη διάρκεια του [[Γαλλοπρωσικός Πόλεμος|Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου]], ο Γουλιέλμος τέθηκε επικεφαλής όλων των γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην κρίσιμη Μάχη του [[Σεντάν]].<ref name="DHM"/>

=== Αυτοκράτορας ===
[[File:Kaiser-wilhelm-I.jpg|thumb|Ο Γουλιέλμος με στολή ουσάρων σε πίνακα του [[Έμιλ Χύντεν]].]]
Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου τα κράτη της νότιας Γερμανίας προσχώρησαν στη Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία, η οποία αποφασίστηκε να αντικατασταθεί από την «[[Γερμανική Αυτοκρατορία]]» ''(Deutsches Reich)''. Παράλληλα, ο τίτλος του Προέδρου της Ομοσπονδίας αντικαταστάθηκε με εκείνον του [[Γερμανός Αυτοκράτορας|Γερμανού Αυτοκράτορα]] ''(Deutscher Kaiser)''. Τα ανωτέρω αποφασίστηκαν από τα νομοθετικά όργανα, [[Ράιχσταγκ]] και Μπούντερσατ, και ο Γουλιέλμος συμφώνησε με την μεταβολή αυτή στις 8 Δεκεμβρίου. Το νέο Σύνταγμα και ο τίτλος του Αυτοκράτορα τέθηκαν σε ισχύ την 1<sup>η</sup> Ιανουαρίου του 1871.<ref>Ernst Rudolf Huber: ''Deutsche Verfassungsgeschichte seit 1789.'' Vol. III: Bismarck und das Reich. third edition, W. Kohlhammer, Stuttgart 1988, pp. 750/751.</ref>

[[File:Wernerprokla.jpg|thumb|left|Η ανακήρυξη του Γουλιέλμου ως Γερμανού Αυτοκράτορα στο Παλάτι των Βερσαλλιών σε πίνακα του Άντον φον Βέρνερ.]]
Ο Γουλιέλμος, αρχικά, δίσταζε να αποδεχτεί τον συνταγματικό του τίτλο, καθώς φοβόταν ότι θα επισκίαζε τον προηγούμενό του τίτλο ως Βασιλιάς της Πρωσίας. Ήθελε επίσης να είναι «Αυτοκράτορας της Γερμανίας» (''Kaiser von Deutschland''), αλλά ο Μπίσμαρκ τον προειδοποίησε ότι οι νότιοι Γερμανοί ηγεμόνες και ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας ενδέχεται να εναντιώνονταν σε έναν τέτοιο τίτλο.<ref name="Dawson2017">{{cite book|author=William Dawson|title=History of the German Empire|url=https://books.google.com/books?id=bmktDwAAQBAJ&pg=PT355|date=14 July 2017|publisher=Merkaba Press|pages=355}}{{Dead link|date=Φεβρουαρίου 2023 }}</ref><ref name="huber">Ernst Rudolf Huber: ''Deutsche Verfassungsgeschichte seit 1789. Band III: Bismarck und das Reich.'' third edition, W. Kohlhammer, Stuttgart 1988, p. 750-753.</ref> Ο Γουλιέλμος τελικά —αν και απρόθυμα— υποχώρησε και στις 18 Ιανουαρίου ανακηρύχθηκε επίσημα Αυτοκράτορας στην Αίθουσα των Κατόπτρων στο [[Ανάκτορο των Βερσαλλιών]]. Η ημερομηνία του γεγονότος ήταν η ίδια με την ημερομηνία στέψης του πρώτου Βασιλιά της Πρωσίας το 1701. Στην εθνική μνήμη των Γερμανών η 18<sup>η</sup> Ιανουαρίου έγινε η ημέρα της ίδρυσης της Αυτοκρατορίας (''Reichsgründungstag''), αν και δεν έφερε συνταγματική σημασία.<ref name="huber" />

Για πολλούς διανοούμενους, η στέψη του Γουλιέλμου συνδέθηκε με την αποκατάσταση της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Ο Φέλιξ Νταν έγραψε ένα ποίημα, «Χαίρε, Γηραιέ Αυτοκράτορα» (''Macte senex Imperator'') στο οποίο ονόμασε τον Γουλιέλμο «Ασπρογένη» (''Barbablanca''), κάτι που θύμισε σε πολλούς ένα θεατρικό έργο για τον αυτοκράτορα [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκο Α΄ τον «Κοκκινογένη» (''Barbarossa'')]]. Σύμφωνα με το έργο, ο Βασιλιάς κοιμάται στο βουνό μέχρι να τον χρειαστεί η Γερμανία. Ο Γουλιέλμος Α΄, έτσι, απεικονίζεται ως ο δεύτερος ερχομός του Βαρβαρόσσα. Το Μνημείο του Κιφχάουζερ, που οικοδομήθηκε το 1896, απεικονίζει και τους δύο Αυτοκράτορες.<ref>John B. Freed, ''Frederick Barbarossa: The Prince and the Myth'' (Yale University Press, 2016), p. 631n.</ref>

Το 1872 μεσολάβησε για την επίλυση μίας διαφωνίας που αφορούσε τα σύνορα μεταξύ του [[Ηνωμένο Βασίλειο|Ηνωμένου Βασιλείου]] και των [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένων Πολιτειών]]. Η απόφασή του τοποθέτησε τα νησιά Σαν Χουάν στην εθνική επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών, τερματίζοντας έτσι τον 12<sup>ετή</sup> αλλά αναίμακτο Πόλεμο του Χοίρου.<ref>{{cite book|author=Mike Vouri|title=The Pig War: Standoff at Griffin Bay|url=https://books.google.com/books?id=OgsHYBCdG_oC&pg=PA248|year=2013|pages=248–50|isbn=9780914019626}}{{Dead link|date=Φεβρουαρίου 2023 }}</ref>

Στα απομνημονεύματά του, ο Μπίσμαρκ περιγράφει τον Γουλιέλμο ως έναν παλαιών αρχών, ευγενικό κύριο και γνήσιο Πρώσο αξιωματικό, του οποίου η καλή κοινή αίσθηση υπονομευόταν κατά καιρούς από «γυναικείες επιρροές». Αυτή ήταν μια αναφορά στη σύζυγο του Γουλιέλμου, η οποία είχε εκπαιδευτεί, μεταξύ άλλων, από τον [[Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε]] και θεωρούνταν πνευματικά ανώτερη από τον σύζυγό της. Ήταν επίσης κατά καιρούς ιδιαίτερα ειλικρινής στην αντίθεσή της σε επίσημες πολιτικές, καθώς ανήκε στον φιλελεύθερο χώρο.<ref name="Kings"/>
Ο Γουλιέλμος, ωστόσο, ήταν έντονα αντίθετος στις φιλελεύθερες ιδέες.<ref name="DHM"/> Παρά το γεγονός ότι είχε σημαντικές εξουσίες ως αυτοκράτορας, ο Γουλιέλμος παραχώρησε το καθήκον της διακυβέρνησης κυρίως στον Καγκελάριό του, περιοριζόμενος στην εκπροσώπηση του κράτους και στην έγκριση κάθε πολιτικής που αποφάσιζε ο Μπίσμαρκ.<ref name="DHM"/> Σε ιδιωτική συνομιλία παρατήρησε κάποτε για τη σχέση του με τον Μπίσμαρκ: «Είναι δύσκολο να είσαι Αυτοκράτορας υπό έναν τέτοιο Καγκελάριο».<ref>{{cite web |url=https://academic.oup.com/ahr/article-abstract/25/2/277/30327?redirectedFrom=fulltext |title= Der Weltkrieg: Vorläufige Orientierung von einem Schweizerischen Standpunkt aus |publisher= Oxford University Press | author=S. von Zurlinden | access-date= 13 April 2020 }}</ref><ref name="Bam2016">{{cite book|author=Ludwig Bamberger|title=Bismarck posthumus p. 8|url=https://books.google.com/books?id=R652vgAACAAJ|date=2 November 2016|publisher=Hansebooks|isbn=978-3-7433-8831-4}}</ref>

==Οικογένεια==
Νυμφεύτηκε το 1828 την [[Αυγούστα της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ|Αυγούστα των Βέττιν]], κόρη του [[Κάρολος Φρειδερίκος της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ|Καρόλου Φρειδερίκου της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ]], και είχε τέκνα:
* [[Φρειδερίκος Γ´ της Γερμανίας|Φρειδερίκος Γ΄]] (1831 - 1888), Βασιλιάς της Πρωσίας και μετά Αυτοκράτορας της Γερμανίας.
* [[Λουίζα της Πρωσίας (1838-1923)|Λουίζα]] (1838 - 1923), παντρεύτηκε τον [[Φρειδερίκος Α΄ του Μπάντεν (1826-1907)|Φρειδερίκο Α΄ της Βάδης]].

== Πρόγονοι ==
<div style="clear: both; width: 100%; padding: 0; text-align: left; border: none;" class="NavFrame">
<div style="background: #ccddcc; text-align: center; border: 1px solid #667766" class="NavHead">'''Πρόγονοι του Γουλιέλμου Α΄ της Γερμανίας'''
</div>
<div class="NavContent" style="display:none;">
<center>{{ahnentafel-compact5
|style=font-size: 90%; line-height: 110%;
|border=1
|boxstyle=padding-top: 0; padding-bottom: 0;
|boxstyle_1=background-color: #fcc;
|boxstyle_2=background-color: #fb9;
|boxstyle_3=background-color: #ffc;
|boxstyle_4=background-color: #bfc;
|boxstyle_5=background-color: #9fe;
|1= 1. '''Γουλιέλμος Α΄ της Γερμανίας'''
|2= 2. [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ της Πρωσίας]]
|3= 3. [[Λουίζα του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς]]
|4= 4. [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β΄ της Πρωσίας]]
|5= 5. [[Κάρολος Β΄ του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς]]
|6= 6. [[Κάρολος Β΄ του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς]]
|7= 7. [[Φρειδερίκη της Έσσης-Ντάρμστατ]]
|8= 8. [[Αύγουστος Γουλιέλμος της Πρωσίας (1722-1758)]]
|9= 9. [[Λουίζα του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ]]
|10= 10. [[Λουδοβίκος Θ΄ της Έσσης-Ντάρμστατ]]
|11= 11. [[Καρολίνα του Παλατινάτου-Τσβάιμπρυκεν]]
|12= 12. [[Κάρολος Λουδοβίκος Φρειδερίκος του Μεκλεμβούργου]]
|13= 13. [[Ελισάβετ Αλμπερτίνα της Σαξονίας-Χιλντμπουργκχάουζεν]]
|14= 14. [[Γεώργιος Γουλιέλμος της Έσσης-Ντάρμστατ]]
|15= 15. [[Μαρία Λουίζα Αλμπερτίνα του Λάινινγκεν-Ντάγκσμπουργκ-Φάλκενμπουργκ]]

}}</center></div></div>

== Παραπομπές ==
<references />


== Περαιτέρω ανάγνωση ==
== Περαιτέρω ανάγνωση ==
Γραμμή 61: Γραμμή 130:
* [http://www.preussen.de Willkommen bei preussen.de]
* [http://www.preussen.de Willkommen bei preussen.de]



{{Μονάρχες της Πρωσίας}}
{{Authority control}}
{{Authority control}}


{{DEFAULTSORT:Γουλιελμος 01 Γερμανίας}}
{{DEFAULTSORT:Γουλιελμος 01 Γερμανίας}}
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1888]]
[[Κατηγορία:Βασιλείς της Πρωσίας]]
[[Κατηγορία:Βασιλείς της Πρωσίας]]
[[Κατηγορία:Οίκος των Χοεντσόλερν]]
[[Κατηγορία:Οίκος των Χοεντσόλερν]]
[[Κατηγορία:Τάγμα της Περικνημίδας]]
[[Κατηγορία:Τάγμα της Περικνημίδας]]
[[Κατηγορία:Γερμανική Αυτοκρατορία]]
[[Κατηγορία:Γερμανική Αυτοκρατορία]]
[[Κατηγορία:Προτεστάντες μονάρχες]]
[[Κατηγορία:Γερμανοί ελευθεροτέκτονες]]

Τρέχουσα έκδοση από την 23:36, 10 Σεπτεμβρίου 2024

Γουλιέλμος Α΄
Περίοδος18 Ιανουαρίου 1871 – 9 Μαρτίου 1888
Στέψη18 Ιανουαρίου 1871
Παλάτι των Βερσαλλιών
ΔιάδοχοςΦρειδερίκος Γ΄
Περίοδος2 Ιανουαρίου 1861 – 9 Μαρτίου 1888
Στέψη18 Οκτωβρίου 1861
Καινιξβέργη
ΠροκάτοχοςΦρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄
ΔιάδοχοςΦρειδερίκος Γ΄
Γέννηση22 Μαρτίου 1797 (1797-03-22)
Βερολίνο, Βασίλειο της Πρωσίας
Θάνατος9 Μαρτίου 1888 (90 ετών)
Βερολίνο
Τόπος ταφήςΑνάκτορο Σαρλόττενμπουργκ, Βερολίνο
ΣύζυγοςΑυγούστα της Σαξονίας-Βαϊμάρης
ΕπίγονοιΦρειδερίκος Γ΄ της Γερμανίας
Λουίζα
ΟίκοςΧοεντσόλλερν
ΠατέραςΦρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ της Πρωσίας
ΜητέραΛουίζα του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Γουλιέλμος Α΄ (γερμανικά: Wilhelm I.‎‎, 22 Μαρτίου 1797 – 9 Μαρτίου 1888) ήταν Βασιλιάς της Πρωσίας, από τις 2 Ιανουαρίου 1861, και ο πρώτος Γερμανός Αυτοκράτορας, από τις 18 Ιανουαρίου 1871, έως τον θάνατό του το 1888. Από το 1858 έως την άνοδό του στο θρόνο υπήρξε αντιβασιλέας της Πρωσίας, ασκώντας τα βασιλικά καθήκοντα εκ μέρους του αδελφού του, Φρειδερίκου Γουλιέλμου Δ΄, ο οποίος αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Ο Γουλιέλμος Α΄ ήταν μέλος του Οίκου των Χοεντσόλλερν.[1][2]

Υπό την ηγεσία του Γουλιέλμου και του καγκελαρίου του Όττο φον Μπίσμαρκ, η Πρωσία πέτυχε την ενοποίηση της Γερμανίας και την ίδρυση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Παρά τη μεγάλη υποστήριξή του στο πρόσωπο του Μπίσμαρκ, ο Γουλιέλμος διατηρούσε έντονες επιφυλάξεις για μερικές πολιτικές του καγκελαρίου, συμπεριλαμβανομένων του αντικαθολικισμού του και την σκληρή μεταχείριση των υφισταμένων του. Σε αντίθεση με τον αυταρχικό Μπίσμαρκ, ο Γουλιέλμος, αν και ήταν υποστηρικτής του συντηρητισμού, ήταν ευγενικός και ανοιχτός σε ορισμένες φιλελεύθερες ιδέες. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του εγγονού του, Γουλιέλμου Β΄, έγινε γνωστός ως Γουλιέλμος ο Μέγας (Wilhelm dem Großen).[3]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμα χρόνια και στρατιωτική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γουλιέλμος γεννήθηκε στο Παλάτι του Διαδόχου του Βερολίνου στις 22 Μαρτίου 1797. Έλαβε τα ονόματα Γουλιέλμος Φρειδερίκος Λουδοβίκος. Μιας και ήταν ο δεύτερος γιος του τότε πρίγκιπα Φρειδερίκου Γουλιέλμου της Πρωσίας και της τότε πριγκίπισσας Λουίζας του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς, δεν αναμενόταν να ανέβει στον θρόνο. Από την πλευρά του πατέρα του, παππούς του ήταν ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β΄ της Πρωσίας και γιαγιά του η Φρειδερίκη της Έσσης-Ντάρμστατ. Από την πλευρά της μητέρας του, παππούς του ήταν ο Κάρολος Β΄ του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς και η Φρειδερίκη της Έσσης-Ντάρμστατ. Ο παππούς του, Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β΄, πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1797, σε ηλικία 53 ετών, και ο πατέρας του Γουλιέλμου έγινε Βασιλιάς της Πρωσίας ως Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄.

Από το 1801 έως το 1809 εκπαιδεύτηκε από τον Φρήντριχ Ντέλμπρουκ, ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με την εκπαίδευση του αδελφού του Γουλιέλμου, του διαδόχου Φρειδερίκου Γουλιέλμου. Σε ηλικία 12 ετών, ο πατέρας του τον ονόμασε αξιωματικό του Πρωσικού Στρατού Ξηράς, ενώ από το 1814 άρχισε να εκτελεί επίσημα στρατιωτικά καθήκοντα.[4] Όπως και ο πατέρας του, πολέμησε εναντίον του Ναπολέοντα Βοναπάρτη στους Ναπολεόντειους Πολέμους, οι οποίοι έγιναν γνωστοί στη Γερμανία ως «Πόλεμοι της Ελευθερίας» (Befreiungskriege) ή Πόλεμος του Έκτου Συνασπισμού. Ο Γουλιέλμος αναφέρθηκε ότι ήταν ένας πολύ γενναίος αξιωματικός. Σύντομα απέκτησε το βαθμό του λοχαγού (Hauptmann) και κέρδισε τον Σιδηρούν Σταυρό για τα κατορθώματά του στη Μάχη του Μπαρ-συρ-Ωμπ. Ο πόλεμος εναντίον της Γαλλίας άφησε ένα μόνιμο αποτύπωμα στον χαρακτήρα του Γουλιέλμου, ο οποίος ανέπτυξε μία έντονη αντιπάθεια απέναντι στους Γάλλους.[4]

Το 1815 προήχθη στο βαθμό του ταγματάρχη και διοίκησε ένα τάγμα του 1ου Συντάγματος του Στρατού Ξηράς. Πολέμησε δίπλα στον Γκέμπχαρντ Λέμπερεχτ φον Μπλύχερ στις μάχες του Λινύ και του Βατερλώ.[4] Μετά το 1815 εξελίχθηκε σε έναν εξαιρετικό διπλωμάτη, ασχολούμενος με διπλωματικές αντιπροσωπείες. Το 1817 συνόδευσε την αδελφή του, Καρλόττα, στην Αγία Πετρούπολη, κατά τον γάμο της με τον Μεγάλο Δούκα Νικόλαο της Ρωσίας (μετέπειτα Νικόλαο Α΄).[5]

Το 1816 έγινε ο διοικητής του Τάγματος του Στετίνου και το 1818 έλαβε το βαθμό του αρχιστρατήγου. Το επόμενο έτος διορίστηκε επιθεωρητής του Ζ΄ και Η΄ Σώματος του Στρατού Ξηράς. Ο Γουλιέλμος τάχθηκε υπέρ ενός ισχυρού, καλά εκπαιδευμένου και καλά εξοπλισμένου στρατού. Το 1820 έγινε διοικητής της 1ης Μεραρχίας και το 1825 έγινε διοικητής του Γ΄ Σώματος του Στρατού Ξηράς.[4]

Εκείνη την εποχή ο Γουλιέλμος ανέπτυξε μία σχέση με την ξαδέλφη του, την Πολωνή αριστοκράτισσα Ελίζα Ραντζίβιου, όμως ο πατέρας του τον ανάγκασε να τερματίσει το δεσμό αυτό, τον οποίο έκρινε ως ασύμβατο για έναν Πρώσο πρίγκιπα. Εικάζεται ότι η Ελίζα απέκτησε μία νόθα κόρη από τον Γουλιέλμο, την Άγκνες, την οποία μεγάλωσαν οι Ζόζεφ και Καρολίνε Κρολ στο Βερολίνο.[6] Το 1829 ο Γουλιέλμος παντρεύτηκε την Αυγούστα, κόρη του Καρόλου Φρειδερίκου της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ και της Μαρίας Πάβλοβνας της Ρωσίας. Ο γάμος τους φαινόταν εξωτερικά σταθερός, όμως θεωρείται ότι δεν ήταν ευτυχισμένος.[7]

Το 1840 ο μεγαλύτερος αδελφός του έγινε Βασιλιάς της Πρωσίας ως Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄. Δεδομένου ότι εκείνος δεν είχε αποκτήσει παιδιά, ο Γουλιέλμος έγινε αμέσως διάδοχος του θρόνου.[4] Παρά τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις, αλλά από πίστη προς τον αδελφό του, ο Γουλιέλμος υπέγραψε το διάταγμα για τη σύσταση ενός πρωσικού κοινοβουλίου το 1847 και έγινε μέλος της Βουλής των Κυρίων της Πρωσίας.[4]

Κατά τις Επαναστάσεις του 1848, ο Γουλιέλμος κατέπνιξε με επιτυχία μία εξέγερση που στρεφόταν εναντίον του αδελφού του, Φρειδερίκου Γουλιέλμου Δ΄. Η χρήση κανονιών τον έκανε αντιδημοφιλή την εποχή εκείνη και του έδωσε το προσωνύμιο «Πρίγκιπας των Μύδρων» (Kartätschenprinz). Παράλληλα, χρειάστηκε να διαφύγει για λίγο στην Αγγλία, μεταμφιεσμένος σε έμπορο. Όταν επέστρεψε, βοήθησε να κατασταλεί μια εξέγερση στη Βάδη, έχοντας την διοίκηση των τοπικών στρατιωτικών δυνάμεων. Τον Οκτώβριο του 1849 έγινε γενικός κυβερνήτης της Ρηνανίας και της Βεστφαλίας με έδρα του το Παλάτι των Εκλεκτόρων του Κόμπλεντς.[4][7] Κατά τη διάρκεια της διαμονής τους στο Κόμπλεντς, ο Γουλιέλμος και η σύζυγός του συναναστράφηκαν με φιλελεύθερους ακαδημαϊκούς, όπως τον Μαξιμίλιαν Βόλφγκανγκ Ντούνκερ, τον Άουγκουστ φον Μπέτμαν-Χόλβεγκ και τον Κλέμενς Τέοντορ Πέρθες. Η αντίθεση του Γουλιέλμου προς τις φιλελεύθερες ιδέες σταδιακά αμβλύνθηκε.[4]

Το 1854 ο Πρίγκιπας έλαβε τον τίτλο του στρατάρχη και έγινε κυβερνήτης του ομοσπονδιακού φρουρίου του Μάιντς.[8] Το 1857 ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο και έμεινε πνευματικά ανάπηρος για το υπόλοιπο της ζωής του. Τον Ιανουάριο του 1858 ο Γουλιέλμος έγινε προσωρινά αντιβασιλέας της Πρωσίας, υποκαθιστώντας τον αδελφό του στα καθήκοντά του. Τον Οκτώβριο όμως του ίδιου έτους αποφασίστηκε ο Γουλιέλμος να ασκεί τα βασιλικά καθήκοντα ως Αντιβασιλέας σε μόνιμη βάση. Ενάντια στη συμβουλή του αδελφού του, ο Γουλιέλμος ορκίστηκε πίστη στο πρωσικό Σύνταγμα και υποσχέθηκε να το διατηρήσει «ατόφιο και απαραβίαστο». Ο Γουλιέλμος διόρισε έναν φιλελεύθερο, τον Κάρολο Αντώνιο του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν, ως Πρωθυπουργό και έτσι ξεκίνησε η λεγόμενη «Νέα Εποχή» για την Πρωσία.[4]

Βασιλιάς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ενθρόνιση του Γουλιέλμου Α΄ στο Κάστρο της Καινιξβέργης (18 Οκτωβρίου 1861).

Στις 2 Ιανουαρίου 1861 ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ πέθανε και ο Γουλιέλμος ανήλθε στον θρόνο ως Γουλιέλμος Α΄ της Πρωσίας. Τον Ιούλιο, ένας φοιτητής από την Λειψία προσπάθησε να τον δολοφονήσει, προκαλώντας του μόνο έναν ελαφρύ τραυματισμό.[4] Όπως και ο Φρειδερίκος Α΄ της Πρωσίας, ο Γουλιέλμος ταξίδεψε στην Καινιξβέργη για να ενθρονιστεί στην Εκκλησία του Κάστρου.[7] Ο Γουλιέλμος διάλεξε η ενθρόνιση να γίνει την ημέρα της επετείου της Μάχης της Λειψίας, η 18η Οκτωβρίου. Ήταν μάλιστα η πρώτη τελετή στέψης Πρώσου βασιλιά που γινόταν από το 1701 και η πρώτη τελετή στέψης Γερμανού βασιλιά κατά τον 19ο αιώνα.[4] Ο Γουλιέλμος αρνήθηκε να συμμορφωθεί με την επιθυμία του αδελφού του να καταργήσει το σύνταγμα.[4]

Ο Γουλιέλμος θεωρήθηκε ως πολιτικά ουδέτερος, καθώς αναμίχθηκε στην πολιτική σε μικρότερο βαθμό από τον αδελφό του. Ωστόσο, κληρονόμησε τη διαμάχη του Φρειδερίκου Γουλιέλμου με το Κοινοβούλιο της Πρωσίας. Όταν ο Γουλιέλμος Α΄ και ο Υπουργός Πολέμου της Πρωσίας, Άλμπρεχτ φον Ρουν, ζήτησαν το 1862 την έγκριση του Κοινοβουλίου για αύξηση του στρατιωτικού προϋπολογισμού, οι βουλευτές αρνήθηκαν να την δώσουν. Το νομοσχέδιο για την μεταρρύθμιση του στρατού περιλάμβανε την αύξηση του προσωπικού εν καιρώ ειρήνης από 150.000 σε 200.000 άνδρες και την αύξηση του ετήσιου αριθμού νεοσυλλέκτων από 40.000 σε 63.000 άνδρες. Ωστόσο, το πραγματικά αμφιλεγόμενο μέρος της μεταρρύθμισης ήταν το σχέδιο να επεκταθεί η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας (που αυξήθηκε το 1856 στα δύο χρόνια) στα τρία χρόνια.[9] Όταν το αίτημά του απορρίφθηκε, ο Γουλιέλμος αρχικά σκέφτηκε να παραιτηθεί, αλλά ο γιος του, Διάδοχος Φρειδερίκος, τον συμβούλευσε να μην το κάνει.[9] Έπειτα, ο Ρουν έπεισε τον Γουλιέλμο να διορίσει ως Πρωθυπουργό της Πρωσίας τον Όττο φον Μπίσμαρκ, προκειμένου να επιβληθεί η εφαρμογή των προτάσεων.[4] Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Πρωσίας, ο Πρωθυπουργός ήταν υπεύθυνος αποκλειστικά έναντι του Βασιλιά και όχι έναντι του Κοινοβουλίου. Ο Μπίσμαρκ, ένας συντηρητικός Πρώσος Γιούνκερ και πιστός φίλος του Βασιλιά, του άρεσε να βλέπει τη σχέση εργασίας του με τον Γουλιέλμο ως σχέση υποτελή προς τον φεουδάρχη προϊστάμενό του. Παρ΄ όλα αυτά, ήταν ο Μπίσμαρκ που κατεύθυνε αποτελεσματικά την πολιτική της χώρας, εγχώρια και εξωτερική. Σε αρκετές περιπτώσεις κέρδιζε τη σύμφωνη γνώμη του Γουλιέλμου απειλώντας να παραιτηθεί.[10]

Ο Γουλιέλμος, μαζί με τους Μπίσμαρκ, Μόλτκε και Ρουν, κατά τη Μάχη του Κένινγκρατς (1866).

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Γουλιέλμος ήταν ο διοικητής των πρωσικών δυνάμεων στον Δεύτερο Πόλεμο του Σλέσβιχ εναντίον της Δανίας το 1864 και στον Αυστρο-Πρωσικό Πόλεμο το 1866. Μετά τη νίκη της Πρωσίας έναντι της Αυστρίας, ο Γουλιέλμος ήθελε να εισέλθει στη Βιέννη και να προσαρτήσει την Αυστριακή Αυτοκρατορία, αλλά τον απέτρεψε ο Μπίσμαρκ και ο γιος του, Φρειδερίκος.[4]

Ο Μπίσμαρκ ήθελε να τερματιστεί ο πόλεμος γρήγορα, ώστε να επιτρέψει στην Πρωσία να συμμαχήσει με την Αυστρία σε μελλοντικό χρόνο, εάν κάτι τέτοιο απαιτούνταν. Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος, επίσης, τρομοκρατήθηκε από τις απώλειες και ήθελε ένα γρήγορο τέλος των εχθροπραξιών. Κατά τη διάρκεια μιας έντονης συζήτησης, ο Μπίσμαρκ απείλησε να παραιτηθεί εάν ο Γουλιέλμος κινούνταν εναντίον της Βιέννης.[11] Έτσι, ο Μπίσμαρκ κατάφερε να τον συγκρατήσει.[12] Μετά τον πόλεμο, ο Γουλιέλμος έγινε εκ των πραγμάτων κυρίαρχος των δύο τρίτων της βόρειας Γερμανίας. Η Πρωσία προσάρτησε αρκετές περιοχές που είχαν συμμαχήσει με την Αυστρία, βόρεια του ποταμού Μάιν, καθώς και το Σλέσβιχ-Χόλσταϊν. Ανάγκασε, επίσης, τη Σαξονία-Λάουενμπουργκ σε προσωπική ένωση με την Πρωσία, που το 1876 εξελίχθηκε σε πλήρη ενσωμάτωση στην τελευταία.[13]

Το 1867 δημιουργήθηκε η Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία ως ένα ομοσπονδιακά οργανωμένο κράτος, που αποτελούνταν από τα βασίλεια, τα μεγάλα δουκάτα, τα δουκάτα και τα πριγκιπάτα της βόρειας και κεντρικής Γερμανίας, υπό τη μόνιμη προεδρία της Πρωσίας.[14] Ο Γουλιέλμος ονομάστηκε «Πρόεδρος της Ομοσπονδίας» (Präsidium des Bundes), μία κληρονομική θέση του πρωσικού στέμματος. Στην ουσία έγινε με αυτόν τον τίτλο ο επικεφαλής του κράτους.[15] Έγινε ακόμη ο αρχηγός όλων των ομοσπονδιακών ενόπλων δυνάμεων.[16] Με συνθήκες που συνήφθησαν με τα κράτη της νότιας Γερμανίας ορίστηκε ως αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων των κρατών αυτών σε περίπτωση πολέμου. Το 1870, κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου, ο Γουλιέλμος τέθηκε επικεφαλής όλων των γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην κρίσιμη Μάχη του Σεντάν.[4]

Αυτοκράτορας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γουλιέλμος με στολή ουσάρων σε πίνακα του Έμιλ Χύντεν.

Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου τα κράτη της νότιας Γερμανίας προσχώρησαν στη Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία, η οποία αποφασίστηκε να αντικατασταθεί από την «Γερμανική Αυτοκρατορία» (Deutsches Reich). Παράλληλα, ο τίτλος του Προέδρου της Ομοσπονδίας αντικαταστάθηκε με εκείνον του Γερμανού Αυτοκράτορα (Deutscher Kaiser). Τα ανωτέρω αποφασίστηκαν από τα νομοθετικά όργανα, Ράιχσταγκ και Μπούντερσατ, και ο Γουλιέλμος συμφώνησε με την μεταβολή αυτή στις 8 Δεκεμβρίου. Το νέο Σύνταγμα και ο τίτλος του Αυτοκράτορα τέθηκαν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 1871.[17]

Η ανακήρυξη του Γουλιέλμου ως Γερμανού Αυτοκράτορα στο Παλάτι των Βερσαλλιών σε πίνακα του Άντον φον Βέρνερ.

Ο Γουλιέλμος, αρχικά, δίσταζε να αποδεχτεί τον συνταγματικό του τίτλο, καθώς φοβόταν ότι θα επισκίαζε τον προηγούμενό του τίτλο ως Βασιλιάς της Πρωσίας. Ήθελε επίσης να είναι «Αυτοκράτορας της Γερμανίας» (Kaiser von Deutschland), αλλά ο Μπίσμαρκ τον προειδοποίησε ότι οι νότιοι Γερμανοί ηγεμόνες και ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας ενδέχεται να εναντιώνονταν σε έναν τέτοιο τίτλο.[18][19] Ο Γουλιέλμος τελικά —αν και απρόθυμα— υποχώρησε και στις 18 Ιανουαρίου ανακηρύχθηκε επίσημα Αυτοκράτορας στην Αίθουσα των Κατόπτρων στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών. Η ημερομηνία του γεγονότος ήταν η ίδια με την ημερομηνία στέψης του πρώτου Βασιλιά της Πρωσίας το 1701. Στην εθνική μνήμη των Γερμανών η 18η Ιανουαρίου έγινε η ημέρα της ίδρυσης της Αυτοκρατορίας (Reichsgründungstag), αν και δεν έφερε συνταγματική σημασία.[19]

Για πολλούς διανοούμενους, η στέψη του Γουλιέλμου συνδέθηκε με την αποκατάσταση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Φέλιξ Νταν έγραψε ένα ποίημα, «Χαίρε, Γηραιέ Αυτοκράτορα» (Macte senex Imperator) στο οποίο ονόμασε τον Γουλιέλμο «Ασπρογένη» (Barbablanca), κάτι που θύμισε σε πολλούς ένα θεατρικό έργο για τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Α΄ τον «Κοκκινογένη» (Barbarossa). Σύμφωνα με το έργο, ο Βασιλιάς κοιμάται στο βουνό μέχρι να τον χρειαστεί η Γερμανία. Ο Γουλιέλμος Α΄, έτσι, απεικονίζεται ως ο δεύτερος ερχομός του Βαρβαρόσσα. Το Μνημείο του Κιφχάουζερ, που οικοδομήθηκε το 1896, απεικονίζει και τους δύο Αυτοκράτορες.[20]

Το 1872 μεσολάβησε για την επίλυση μίας διαφωνίας που αφορούσε τα σύνορα μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών. Η απόφασή του τοποθέτησε τα νησιά Σαν Χουάν στην εθνική επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών, τερματίζοντας έτσι τον 12ετή αλλά αναίμακτο Πόλεμο του Χοίρου.[21]

Στα απομνημονεύματά του, ο Μπίσμαρκ περιγράφει τον Γουλιέλμο ως έναν παλαιών αρχών, ευγενικό κύριο και γνήσιο Πρώσο αξιωματικό, του οποίου η καλή κοινή αίσθηση υπονομευόταν κατά καιρούς από «γυναικείες επιρροές». Αυτή ήταν μια αναφορά στη σύζυγο του Γουλιέλμου, η οποία είχε εκπαιδευτεί, μεταξύ άλλων, από τον Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε και θεωρούνταν πνευματικά ανώτερη από τον σύζυγό της. Ήταν επίσης κατά καιρούς ιδιαίτερα ειλικρινής στην αντίθεσή της σε επίσημες πολιτικές, καθώς ανήκε στον φιλελεύθερο χώρο.[7] Ο Γουλιέλμος, ωστόσο, ήταν έντονα αντίθετος στις φιλελεύθερες ιδέες.[4] Παρά το γεγονός ότι είχε σημαντικές εξουσίες ως αυτοκράτορας, ο Γουλιέλμος παραχώρησε το καθήκον της διακυβέρνησης κυρίως στον Καγκελάριό του, περιοριζόμενος στην εκπροσώπηση του κράτους και στην έγκριση κάθε πολιτικής που αποφάσιζε ο Μπίσμαρκ.[4] Σε ιδιωτική συνομιλία παρατήρησε κάποτε για τη σχέση του με τον Μπίσμαρκ: «Είναι δύσκολο να είσαι Αυτοκράτορας υπό έναν τέτοιο Καγκελάριο».[22][23]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε το 1828 την Αυγούστα των Βέττιν, κόρη του Καρόλου Φρειδερίκου της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ, και είχε τέκνα:

Πρόγονοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόγονοι του Γουλιέλμου Α΄ της Γερμανίας

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ybarra, Thomas R. Wilhelm II. (1921). The Kaiser's Memoirs: Wilhelm II, Emperor Of Germany, 1888–1918. Harper And Brothers Publisher. ISBN 0-548-32330-5
  2. ↑ Fulbrook, Mary. A Concise History of Germany, 2nd edition, 2004, Cambridge University Press, p. 128. ISBN 978-0-521-54071-1.
  3. ↑ https://perspectivia.net//publikationen/friedrich300-colloquien/friedrich-groesse/rose_wilhelm
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 «Biografie Wilhelm I» (στα German). Deutsches Historisches Museum. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2013. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  5. ↑ Lincoln, Nicholas I Emperor and Autocrat of all the Russias, p. 66
  6. ↑ Dettman, E. Belinda, and Stevens, Jane (2017). Agnes the Secret Princess – An Australian Story. ISBN 9781543400755.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Feldhahn, Ulrich (2011). Die preußischen Könige und Kaiser (German). Kunstverlag Josef Fink, Lindenberg. σελίδες 24–26. ISBN 978-3-89870-615-5. 
  8. ↑  Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «William I. of Germany» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 28 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 665–667 
  9. ↑ 9,0 9,1 Oster, Uwe A.. «Friedrich III. – Der 99-Tage-Kaiser» (στα γερμανικά). Damals 45 (3/2013): 60–65. ISSN 0011-5908. 
  10. ↑ Munroe Smith (1898). Bismarck and German Unity: A Historical Outline. Macmillan. σελίδες 80–81. 
  11. ↑ https://www.tracesofevil.com/1999/10/revision-notes-about-bismarck.html
  12. ↑ https://www.studysmarter.co.uk/explanations/history/political-stability-in-germany/wilhelm-i/
  13. ↑ https://www.historyfiles.co.uk/KingListsEurope/GermanySaxonsRatzeburg.htm
  14. ↑ https://history.state.gov/countries/north-german-confederation
  15. ↑ Michael Kotulla: Deutsches Verfassungsrecht 1806–1918. Eine Dokumentensammlung nebst Einführungen. Vol. 1: Gesamtdeutschland, Anhaltische Staaten und Baden, Berlin 2006, p. 211.
  16. ↑ https://blogs.loc.gov/law/2017/04/150-year-anniversary-of-the-adoption-of-the-constitution-of-the-north-german-confederation/
  17. ↑ Ernst Rudolf Huber: Deutsche Verfassungsgeschichte seit 1789. Vol. III: Bismarck und das Reich. third edition, W. Kohlhammer, Stuttgart 1988, pp. 750/751.
  18. ↑ William Dawson (14 Ιουλίου 2017). History of the German Empire. Merkaba Press. σελ. 355. [νεκρός σύνδεσμος]
  19. ↑ 19,0 19,1 Ernst Rudolf Huber: Deutsche Verfassungsgeschichte seit 1789. Band III: Bismarck und das Reich. third edition, W. Kohlhammer, Stuttgart 1988, p. 750-753.
  20. ↑ John B. Freed, Frederick Barbarossa: The Prince and the Myth (Yale University Press, 2016), p. 631n.
  21. ↑ Mike Vouri (2013). The Pig War: Standoff at Griffin Bay. σελίδες 248–50. ISBN 9780914019626. [νεκρός σύνδεσμος]
  22. ↑ S. von Zurlinden. «Der Weltkrieg: Vorläufige Orientierung von einem Schweizerischen Standpunkt aus». Oxford University Press. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  23. ↑ Ludwig Bamberger (2 Νοεμβρίου 2016). Bismarck posthumus p. 8. Hansebooks. ISBN 978-3-7433-8831-4. 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Thomas Weiberg: … wie immer Deine Dona. Verlobung und Hochzeit des letzten deutschen Kaiserpaares. Isensee-Verlag, Oldenburg 2007, ISBN 978-3-89995-406-7

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γουλιέλμος_Α΄_της_Γερμανίας&oldid=10736383"