Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ρωμανός Β´: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ clean up
 
(38 ενδιάμεσες εκδόσεις από 16 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Infobox Royalty
{{Infobox Royalty
|όνομα = Ρωμανός Β'
|όνομα = Ρωμανός Β'
|χρώμα = background:#702963; color:white
|χρώμα = background:#702963; color:white
|εικόνα = Constantine VII and Romanos II solidus.jpg
|εικόνα = Constantine VII and Romanos II solidus.jpg
|μέγεθος_εικόνας =
|μέγεθος_εικόνας =
|λεζάντα = Χρυσός [[σόλιδος]] που απεικονίζει τον Ρωμανό Β' και τον πατέρα του, Κωνσταντίνο Ζ'
|λεζάντα = [[Σόλιδος]] που απεικονίζει τον Κωνσταντίνο Ζ΄ και τον γιο του Ρωμανό Β΄. Επιγραφή: +ΙhS. X[R]IS. REX REGNANTIUM / CONSTANT' CE ROMAN. AUG[U]STI R.</small>
|τίτλος = '''Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας'''
|τίτλος = [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]]
|περίοδος_εξουσίας = [[6 Νοεμβρίου]] [[959]] - [[15 Μαρτίου]] [[963]]
|περίοδος_εξουσίας = [[6 Νοεμβρίου]] [[959]] - [[15 Μαρτίου]] [[963]]
|ημερομηνία_στέψης = [[6 Απριλίου]] [[945]] ως συναυτοκράτορας
|ημ_στέψης =
|τόπος_στέψης =
|τόπος_στέψης =
|προκάτοχος = [[Κωνσταντίνος Ζ΄]]
|προκάτοχος = [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνος Ζ' ο πορφυρογέννητος]]
|διάδοχος = [[Νικηφόρος Β´ Φωκάς]]
|διάδοχος = [[Νικηφόρος Β´ Φωκάς]]
|τίτλος2 =
|τίτλος2 =
Γραμμή 17: Γραμμή 17:
|προκάτοχος2 =
|προκάτοχος2 =
|διάδοχος2 =
|διάδοχος2 =
|σύζυγος = [[Βέρθα-Ευδοκία της Προβηγκίας|Βέρθα Ιταλίας]]<br />[[Θεοφανώ (10ος αιώνας)|Θεοφανώ]]
|τίτλος3 =
|περίοδος_εξουσίας3=
|ημ_στέψης3 =
|τόπος_στέψης3 =
|προκάτοχος3 =
|διάδοχος3 =
|σύζυγος = Βέρθα<br />[[Θεοφανώ (10ος αιώνας)|Θεοφανώ]]
|επίγονοι = [[Βασίλειος Β´]]<br />[[Κωνσταντίνος Η΄]]<br />[[Άννα Πορφυρογέννητη]]
|επίγονοι = [[Βασίλειος Β´]]<br />[[Κωνσταντίνος Η΄]]<br />[[Άννα Πορφυρογέννητη]]
|βασιλικός_οίκος = [[Μακεδονική Δυναστεία]]
|βασιλικός_οίκος = [[Μακεδονική Δυναστεία]]
|πατέρας = [[Κωνσταντίνος Ζ΄]]
|πατέρας = [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνος Ζ' ο πορφυρογέννητος]]
|μητέρα = Ελένη Λεκαπηνού
|μητέρα = [[Ελένη Λεκαπηνή]]
|ημ_γέννησης = [[939]]
|ημ_γέννησης = [[939]]
|τόπος_γέννησης = [[Κωνσταντινούπολη]]
|τόπος_γέννησης = [[Κωνσταντινούπολη]]
Γραμμή 36: Γραμμή 30:
|υπογραφή =
|υπογραφή =
}}
}}

[[Αρχείο:Death of romanus ii.jpg|thumb|Ο θάνατος του Ρωμανού Β΄]]
[[Αρχείο:Death of romanus ii.jpg|thumb|Ο θάνατος του Ρωμανού Β΄]]
Ο '''Ρωμανός Β' ''' ([[939]] - [[15 Μαρτίου]] [[963]]) ήταν [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|Βυζαντινός αυτοκράτορας]]. Διαδέχθηκε τον πατέρα του [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνο Ζ']] το [[959]], σε ηλικία 20 ετών, και πέθανε ξαφνικά το [[963]].


Ο '''Ρωμανός Β΄''' ([[939]] - [[15 Μαρτίου]] [[963]]) ήταν [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|Βυζαντινός αυτοκράτορας]]. Διαδέχθηκε τον πατέρα του [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνο Ζ']] το [[959]], σε ηλικία 20 ετών, και πέθανε ξαφνικά το [[963]] και ο αιφνίδιος θάνατός του γέννησε υπόνοιες περί δολοφονίας<ref>{{Cite book|title=Ματωμένο στέμμα. Πολιτικές δολοφονίες και απόπειρες πολιτικών δολοφονιών στις ιστοριογραφικές πηγές του 11ου αι. (Μ.Ψελλός, Μ.Ατταλειάτης, Ι.Σκυλίτζης). Μελέτη Αφηγηματολογική|first=Κωνσταντίνος|last=Παΐδας|publisher=Εκδόσεις Γρηγόρη|year=2022|location=Αθήνα|page=84-86}}</ref>.
==Βιογραφία==
Γιος του Αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνου Ζ' του Πορφυρογέννητου]] και της Ελένης Λεκαπηνής, κόρης του Αυτοκράτορα [[Ρωμανός Α'|Ρωμανού Α']] του Λεκαπηνού, γεννήθηκε στη [[Κωνσταντινούπολη]] το [[939]]. Το [[944]], μόλις πενταετής, νυμφεύθηκε τη Βέρθα, κόρη του Γάλλου Ηγεμόνα Ούγου. Mετά το θάνατό της το [[949]], ερωτεύτηκε την ωραία Αναστασία (κόρη ταβερνιάρη απο την Σπάρτη) την οποία μετονόμασε Θεοφανώ. Εικοσαετής διαδέχθηκε τον πατέρα του που πέθανε στις 6 Νοεμβρίου 959.


==Πρώτα χρόνια==
Ο Ρωμανός Β' ήταν νέος ωραίος αθλητικού παραστήματος, νοήμων, ευπαίδευτος και φίλαθλος, συνεχώς ασχολούμενος με το κυνήγι και παραμελώντας ενίοτε τα καθήκοντά του. Είχε όμως τη δεξιότητα να αναθέτει τα μεγαλύτερα του κράτους υπουργήματα σε άνδρες ικανούς και δραστήριους. Τη διαχείριση όλης της βασιλικής εξουσίας εμπιστεύθηκε στον [[Ιωσήφ Βρίγγας|Ιωσήφ Βρίγγα]] και αρχιστρατήγους του όρισε για τα μεν στην Ασία στρατεύματα τον περιφανή στρατηγό [[Νικηφόρος Φωκάς|Νικηφόρο Φωκά]], των δε ευρωπαϊκών περιοχών τον αδελφό του [[Λέων Φωκάς|Λέοντα Φωκά]].


Ο Ρωμανός Β' ήταν γιος του αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνου Ζ']] και της [[Ελένη Λεκαπηνή|Ελένης Λεκαπηνής]], κόρης του αυτοκράτορα [[Ρωμανός Α´|Ρωμανού Α']] και της συζύγου του, [[Θεοδώρα (9ος αιώνας)|Θεοδώρας]].<ref name="Reuter & McKitterick 1999, σ. 699">Reuter & McKitterick 1999, σ. 699</ref> Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] το [[939]] και πήρε το όνομα του παππού του από τη μεριά της μητέρας του. Το [[944]], σε ηλικία μόλις 5 ετών, τον νύμφευσαν με τη [[Βέρθα (Ευδοκία της Προβηγκίας)|Βέρθα]], νόθα κόρη του [[Ούγος της Προβηγκίας|Ούγου της Προβηγκίας]], βασιλιά της Λομβαρδίας, με σκοπό τη σύναψη συμμαχίας. Πριν τον γάμο τους, η Βέρθα άλλαξε το όνομά της σε Ευδοκία, αλλά απεβίωσε πρόωρα το [[949]] πριν γεννήσει κληρονόμο, με αποτέλεσμα να μη γίνει ποτέ ένας πραγματικός γάμος και να διαλυθεί η συμμαχία<ref>Georgije Ostrogorski, ''History of the Byzantine state'', σελ. 283, New Brunswick: Rutgers University Press (1968) ISBN 0-8135-0599-2</ref>. Στη συνέχεια ο Ρωμανός Β' ερωτεύτηκε την ωραία Αναστασία (κόρη ταβερνιάρη από την Σπάρτη) την οποία μετονόμασε [[Θεοφανώ (10ος αιώνας)|Θεοφανώ]]. Εικοσαετής διαδέχθηκε τον πατέρα του, ο οποίος απεβίωσε στις 6 Νοεμβρίου 959. Ο πατέρας του απομάκρυνε οριστικά τους διεκδικητές του θρόνου, γιους του Ρωμανού Α΄ (27 Ιανουαρίου 945), το Πάσχα του ίδιου έτους έστεψε Συναυτοκράτορα τον εξάχρονο γιο του Ρωμανό (6 Απριλίου 945).<ref>Skylitzes, John (c. 1057). Synopsis of Histories. Translated by John Wortley. Cambridge University Press. σ. 228</ref> Διαδέχτηκε τον πατέρα του τον Νοέμβριο του 959 σε ηλικία 20 ετών την ίδια εποχή που πολλές φήμες έλεγαν ότι δηλητηριάστηκε από την νύφη του Θεοφανώ.<ref>Gibbon, Edward (1904). The Rise and Fall of the Roman Empire. Vol. V. According to Gibbon, "after a reign of four years, she mingled for her husband the same deadly draught which she had composed for his father.". London: Ballantyne, Hanson & CO. σ. 247</ref>
Το [[960]] θέλησε να απαλλάξει την [[Κρήτη]] από τον αραβικό ζυγό παρά την αντίθετη άποψη των περισσοτέρων συγκλητικών, φοβουμένων τη δυσχέρεια της επιχείρησης. Έτσι κάλεσε από τη [[Μικρά Ασία]] τον Νικηφόρο Φωκά και του ανέθεσε την αρχηγία της εκστρατείας που τελικά στέφθηκε με επιτυχία.
Στο μεταξύ οι [[Άραβες]] της [[Κιλικία]]ς, επωφελούμενοι από την απομάκρυνσης του Νικηφόρου, εισέβαλαν με πολύ στρατό στο βυζαντινό έδαφος υπό τον Εμίρη [[Χαμβντά]]. Εναντίον αυτών ο Ρωμανός έστειλε τον Λέοντα Φωκά, το έργο του οποίου ολοκλήρωσε ο Νικηφόρος Φωκάς. Αυτός μετά την επιστροφή του από τη Κρήτη ([[961]]) επαναδιορίστηκε στρατηγός στη [[Μικρά Ασία]] και πολύ σύντομα κατατρόπωσε τελείως τους [[Άραβες]], εκπορθώντας 60 κάστρα και παίρνοντας χιλιάδες αιχμαλώτους και αμύθητη λεία.


==Αυτοκράτορας==
Στο μέσο των μεγάλων αυτών επιτυχιών, στις [[15 Μαρτίου]] [[963]], ο Ρωμανός Β' πέθανε αιφνίδια, κατ΄ άλλους δηλητηριασμένος από τη σύζυγό του, κατ΄ άλλους από συγκοπή καρδιάς λόγω βιαίων ασκήσεων. Τον διαδέχθηκαν οι γιοί του [[Βασίλειος Β']] και [[Κωνσταντίνος Η']] επιτροπευόμενοι από τη μητέρα τους Θεοφανώ, οποία όμως σύντομα παντρεύτηκε τον Νικηφόρο Φωκά. Ο Ρωμανός Β' είχε και δύο κόρες, τη Θεοφανώ που παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα της Γερμανίας [[Όθων Β΄|Όθωνα Β’]] το 972, και την Άννα που το 989 παντρεύτηκε τον [[Ρως]] ηγεμόνα του Κιέβου [[Βλαδίμηρος ο Μέγας|Βλαδίμηρο τον Μέγα]].


Ο Ρωμανός Β΄ ήταν νέος, ωραίος, αθλητικού παραστήματος, νοήμων, ευπαίδευτος και φίλαθλος, συνεχώς ασχολούμενος με το κυνήγι και παραμελώντας ενίοτε τα καθήκοντά του. Είχε όμως τη δεξιότητα να αναθέτει τα μεγαλύτερα υπουργήματα του κράτους σε άνδρες ικανούς και δραστήριους. Τη διαχείριση όλης της βασιλικής εξουσίας εμπιστεύθηκε στον [[Ιωσήφ Βρίγγας|Ιωσήφ Βρίγγα]] και αρχιστρατήγους του (''[[Δομέστικος των σχολών|δομεστίκους των σχολών]]'') όρισε για τα μεν στην Ασία στρατεύματα τον [[Νικηφόρος Φωκάς|Νικηφόρο Φωκά]] (''δομέστικο των Σχολών της Ανατολής''), των δε Ευρωπαϊκών περιοχών τον αδελφό του [[Λέων Φωκάς ο Νεότερος|Λέοντα Φωκά]] τον ''Νεότερο'' (''δομέστικο των Σχολήν της Δύσης'').
Κύρια πηγή για το βίο του Ρωμανού είναι ο [[Λέων Διάκονος|Λέων ο Διάκονος]].


Το [[960]] θέλησε να ανακαταλάβει την [[Κρήτη]] από την [[Εμιράτο της Κρήτης|Αραβική κυριαρχία]] παρά την αντίθετη άποψη των περισσοτέρων συγκλητικών, που φοβούντο τη δυσχέρεια της επιχείρησης. Έτσι κάλεσε από τη [[Μικρά Ασία]] τον Νικηφόρο Φωκά και του ανέθεσε την αρχηγία της εκστρατείας, που τελικά στέφθηκε με επιτυχία. Οι σύγχρονοι ιστορικοί καταγράφουν έναν τεράστιο σε αριθμό στρατό αλλά σύμφωνα με τις πηγές της εποχής δεν πρέπει να ξεπερνούσε τις 25.000 - 30.000.<ref>McMahon 2021, σσ. 67-69</ref>
{{commonscat|Romanos II}}


Στο μεταξύ οι [[Άραβες]] της [[Κιλικία]]ς, επωφελούμενοι από την απομάκρυνσης του Νικηφόρου, εισέβαλαν με πολύ στρατό στο Ρωμαϊκό έδαφος υπό τον εμίρη τους [[Σαΐφ αλ-Ντάουλα]]. Εναντίον αυτών ο Ρωμανός Β΄ έστειλε τον Λέοντα Φωκά, το έργο του οποίου ολοκλήρωσε ο Νικηφόρος Φωκάς. Αυτός, μετά την επιστροφή του από τη Κρήτη ([[961]]), επέστρεψε στη [[Μικρά Ασία]] και πολύ σύντομα κατατρόπωσε τελείως τους [[Άραβες]], εκπορθώντας 60 κάστρα· πήρε χιλιάδες αιχμαλώτους και αμύθητη λεία.
{{Βυζαντινός Αυτοκράτορας | προηγούμενος= [[Ρωμανός Α'|Ρωμανός Α' ο Λεκαπηνός]] | συναυτοκράτορας= | επόμενος= [[Νικηφόρος Β' Φωκάς]] }}


Στο μέσο των μεγάλων αυτών επιτυχιών, στις [[15 Μαρτίου]] [[963]], ο Ρωμανός Β΄ απεβίωσε αιφνίδια, κατ΄ άλλους δηλητηριασμένος από τη σύζυγό του, κατ΄ άλλους από συγκοπή καρδιάς λόγω βίαιων ασκήσεων.<ref>Georgius Cedrenus − CSHB 9: 344</ref> Τον διαδέχθηκαν οι γιοί του [[Βασίλειος Β΄]] και [[Κωνσταντίνος Η΄]], επιτροπευόμενοι από τη μητέρα τους Θεοφανώ, οποία όμως σύντομα παντρεύτηκε τον Νικηφόρο Φωκά· αυτός στέφθηκε ως Νικηφόρος Β΄. Ο Ρωμανός Β΄ είχε κόρη την [[Άννα Πορφυρογέννητη|Άννα]], που το 989 παντρεύτηκε τον [[Βλαδίμηρος Α΄ του Κιέβου|Βλαδίμηρο Α΄ τον Μέγα]] ηγεμόνα των [[Ρως]] στο Κίεβο.

Κύρια πηγή για το βίο του Ρωμανού Β΄ είναι ο [[Λέων ο Διάκονος]].

==Οικογένεια==

[[File:Romanos_et_Eudoxie.JPG|thumb|right|250px|Το [[Ελεφαντοστέινο Ρωμανού]] που παρουσιάζει τον γάμο του μικρού Ρωμανού με την πρώτη σύζυγο του Βέρθα]]
Νυμφεύτηκε πρώτα τον Σεπτέμβριο τού 944 τη [[Βέρθα-Ευδοκία της Προβηγκίας|Βέρθα]] (βαπτίστηκε Ευδοκία), νόθη κόρη τού [[Ούγος της Προβηγκίας|Ούγος των Μποζονιδών]] βασιλιά της Λομβαρδίας ("Ιταλίας"). Πριν ολοκληρωθεί ο γάμος, απεβίωσε το 949.<ref>Theophanes Continuatus, VI, Romani imperium, 46, σ. 431</ref><ref>Liudprandi Antapodosis III.39, Monumenta Germaniæ Historica Scriptorum III, σ. 312</ref>

Έπειτα ο Ρωμανός Β΄ έκανε δεύτερο γάμο με τη [[Θεοφανώ (10ος αιώνας)|Θεοφανώ]] (πρώην Αναστασώ) από τη Λακωνία, κόρη του Κρατερού, και είχε τουλάχιστον τρία τέκνα:
* [[Βασίλειος Β΄]] ο ''Βουλγαροκτόνος'' 958-1025, Αυτοκράτορας των Ρωμαίων.<ref name="Reuter & McKitterick 1999, σ. 699"/>
* [[Κωνσταντίνος Η΄]] 960-1028, Αυτοκράτορας των Ρωμαίων.<ref name="Reuter & McKitterick 1999, σ. 699"/>
* [[Άννα η Πορφυρογέννητη|Άννα]] η ''Πορφυρογέννητη'' 963-1011, παντρεύτηκε τον [[Βλαδίμηρος Α΄ του Κιέβου|Βλαδίμηρο Α΄ των Ρουρικιδών]] τον ''Μεγάλο'', μεγάλο πρίγκιπα τού Κιέβου.

==Παραπομπές==

<references />

==Πηγές==
*Leo the Deacon, Histories
*Ancestral Roots of Certain American Colonists Who Came to America Before 1700 By Frederick Lewis Weis, Line 147-20
*Kazhdan, Alexander, ed. (1991). "Romanos II". The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press. pp.&nbsp;1806–1087. ISBN 0-19-504652-8.
*McMahon, Lucas (2021). "Logistical modelling of a sea-borne expedition in the Mediterranean: the case of the Byzantine invasion of Crete in AD 960". Mediterranean Historical Review. 36 (1): 63–94.
*Ostrogorsky, George (1969). History of the Byzantine State. New Brunswick: Rutgers University Press.
*John Julius Norwich (1991). Byzantium: The Apogee.
*Reuter, Timothy; McKitterick, Rosamond, eds. (1999). "Appendix". The New Cambridge Medieval History: Volume 3, c.900-c.1024. Cambridge University Press.

==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
* {{commonscat2}}

{{Βυζαντινός Αυτοκράτορας | προηγούμενος= [[Ρωμανός Α'|Ρωμανός Α' ο Λεκαπηνός]] | συναυτοκράτορας= | επόμενος= [[Νικηφόρος Β' Φωκάς]] }}
{{Βυζαντινοί Αυτοκράτορες}}
{{Βυζαντινοί Αυτοκράτορες}}
{{Authority control}}


[[Κατηγορία:Βυζαντινοί Αυτοκράτορες]]
[[Κατηγορία:Βυζαντινοί Αυτοκράτορες]]
[[Κατηγορία:Αρμένιοι]]
[[Κατηγορία:Δυναστεία των Μακεδόνων]]

Τρέχουσα έκδοση από την 12:04, 13 Ιουνίου 2024

Ρωμανός Β'
Σόλιδος που απεικονίζει τον Κωνσταντίνο Ζ΄ και τον γιο του Ρωμανό Β΄. Επιγραφή: +ΙhS. X[R]IS. REX REGNANTIUM / CONSTANT' CE ROMAN. AUG[U]STI R.
Περίοδος6 Νοεμβρίου 959 - 15 Μαρτίου 963
Στέψη6 Απριλίου 945 ως συναυτοκράτορας
ΠροκάτοχοςΚωνσταντίνος Ζ' ο πορφυρογέννητος
ΔιάδοχοςΝικηφόρος Β´ Φωκάς
Γέννηση939
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος15 Μαρτίου 963 (24 ετών)
ΣύζυγοςΒέρθα Ιταλίας
Θεοφανώ
ΕπίγονοιΒασίλειος Β´
Κωνσταντίνος Η΄
Άννα Πορφυρογέννητη
ΟίκοςΜακεδονική Δυναστεία
ΠατέραςΚωνσταντίνος Ζ' ο πορφυρογέννητος
ΜητέραΕλένη Λεκαπηνή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )
Ο θάνατος του Ρωμανού Β΄

Ο Ρωμανός Β΄ (939 - 15 Μαρτίου 963) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας. Διαδέχθηκε τον πατέρα του Κωνσταντίνο Ζ' το 959, σε ηλικία 20 ετών, και πέθανε ξαφνικά το 963 και ο αιφνίδιος θάνατός του γέννησε υπόνοιες περί δολοφονίας[1].

Ο Ρωμανός Β' ήταν γιος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ' και της Ελένης Λεκαπηνής, κόρης του αυτοκράτορα Ρωμανού Α' και της συζύγου του, Θεοδώρας.[2] Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 939 και πήρε το όνομα του παππού του από τη μεριά της μητέρας του. Το 944, σε ηλικία μόλις 5 ετών, τον νύμφευσαν με τη Βέρθα, νόθα κόρη του Ούγου της Προβηγκίας, βασιλιά της Λομβαρδίας, με σκοπό τη σύναψη συμμαχίας. Πριν τον γάμο τους, η Βέρθα άλλαξε το όνομά της σε Ευδοκία, αλλά απεβίωσε πρόωρα το 949 πριν γεννήσει κληρονόμο, με αποτέλεσμα να μη γίνει ποτέ ένας πραγματικός γάμος και να διαλυθεί η συμμαχία[3]. Στη συνέχεια ο Ρωμανός Β' ερωτεύτηκε την ωραία Αναστασία (κόρη ταβερνιάρη από την Σπάρτη) την οποία μετονόμασε Θεοφανώ. Εικοσαετής διαδέχθηκε τον πατέρα του, ο οποίος απεβίωσε στις 6 Νοεμβρίου 959. Ο πατέρας του απομάκρυνε οριστικά τους διεκδικητές του θρόνου, γιους του Ρωμανού Α΄ (27 Ιανουαρίου 945), το Πάσχα του ίδιου έτους έστεψε Συναυτοκράτορα τον εξάχρονο γιο του Ρωμανό (6 Απριλίου 945).[4] Διαδέχτηκε τον πατέρα του τον Νοέμβριο του 959 σε ηλικία 20 ετών την ίδια εποχή που πολλές φήμες έλεγαν ότι δηλητηριάστηκε από την νύφη του Θεοφανώ.[5]

Ο Ρωμανός Β΄ ήταν νέος, ωραίος, αθλητικού παραστήματος, νοήμων, ευπαίδευτος και φίλαθλος, συνεχώς ασχολούμενος με το κυνήγι και παραμελώντας ενίοτε τα καθήκοντά του. Είχε όμως τη δεξιότητα να αναθέτει τα μεγαλύτερα υπουργήματα του κράτους σε άνδρες ικανούς και δραστήριους. Τη διαχείριση όλης της βασιλικής εξουσίας εμπιστεύθηκε στον Ιωσήφ Βρίγγα και αρχιστρατήγους του (δομεστίκους των σχολών) όρισε για τα μεν στην Ασία στρατεύματα τον Νικηφόρο Φωκά (δομέστικο των Σχολών της Ανατολής), των δε Ευρωπαϊκών περιοχών τον αδελφό του Λέοντα Φωκά τον Νεότερο (δομέστικο των Σχολήν της Δύσης).

Το 960 θέλησε να ανακαταλάβει την Κρήτη από την Αραβική κυριαρχία παρά την αντίθετη άποψη των περισσοτέρων συγκλητικών, που φοβούντο τη δυσχέρεια της επιχείρησης. Έτσι κάλεσε από τη Μικρά Ασία τον Νικηφόρο Φωκά και του ανέθεσε την αρχηγία της εκστρατείας, που τελικά στέφθηκε με επιτυχία. Οι σύγχρονοι ιστορικοί καταγράφουν έναν τεράστιο σε αριθμό στρατό αλλά σύμφωνα με τις πηγές της εποχής δεν πρέπει να ξεπερνούσε τις 25.000 - 30.000.[6]

Στο μεταξύ οι Άραβες της Κιλικίας, επωφελούμενοι από την απομάκρυνσης του Νικηφόρου, εισέβαλαν με πολύ στρατό στο Ρωμαϊκό έδαφος υπό τον εμίρη τους Σαΐφ αλ-Ντάουλα. Εναντίον αυτών ο Ρωμανός Β΄ έστειλε τον Λέοντα Φωκά, το έργο του οποίου ολοκλήρωσε ο Νικηφόρος Φωκάς. Αυτός, μετά την επιστροφή του από τη Κρήτη (961), επέστρεψε στη Μικρά Ασία και πολύ σύντομα κατατρόπωσε τελείως τους Άραβες, εκπορθώντας 60 κάστρα· πήρε χιλιάδες αιχμαλώτους και αμύθητη λεία.

Στο μέσο των μεγάλων αυτών επιτυχιών, στις 15 Μαρτίου 963, ο Ρωμανός Β΄ απεβίωσε αιφνίδια, κατ΄ άλλους δηλητηριασμένος από τη σύζυγό του, κατ΄ άλλους από συγκοπή καρδιάς λόγω βίαιων ασκήσεων.[7] Τον διαδέχθηκαν οι γιοί του Βασίλειος Β΄ και Κωνσταντίνος Η΄, επιτροπευόμενοι από τη μητέρα τους Θεοφανώ, οποία όμως σύντομα παντρεύτηκε τον Νικηφόρο Φωκά· αυτός στέφθηκε ως Νικηφόρος Β΄. Ο Ρωμανός Β΄ είχε κόρη την Άννα, που το 989 παντρεύτηκε τον Βλαδίμηρο Α΄ τον Μέγα ηγεμόνα των Ρως στο Κίεβο.

Κύρια πηγή για το βίο του Ρωμανού Β΄ είναι ο Λέων ο Διάκονος.

Το Ελεφαντοστέινο Ρωμανού που παρουσιάζει τον γάμο του μικρού Ρωμανού με την πρώτη σύζυγο του Βέρθα

Νυμφεύτηκε πρώτα τον Σεπτέμβριο τού 944 τη Βέρθα (βαπτίστηκε Ευδοκία), νόθη κόρη τού Ούγος των Μποζονιδών βασιλιά της Λομβαρδίας ("Ιταλίας"). Πριν ολοκληρωθεί ο γάμος, απεβίωσε το 949.[8][9]

Έπειτα ο Ρωμανός Β΄ έκανε δεύτερο γάμο με τη Θεοφανώ (πρώην Αναστασώ) από τη Λακωνία, κόρη του Κρατερού, και είχε τουλάχιστον τρία τέκνα:

  1. Παΐδας, Κωνσταντίνος (2022). Ματωμένο στέμμα. Πολιτικές δολοφονίες και απόπειρες πολιτικών δολοφονιών στις ιστοριογραφικές πηγές του 11ου αι. (Μ.Ψελλός, Μ.Ατταλειάτης, Ι.Σκυλίτζης). Μελέτη Αφηγηματολογική. Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη. σελ. 84-86. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Reuter & McKitterick 1999, σ. 699
  3. Georgije Ostrogorski, History of the Byzantine state, σελ. 283, New Brunswick: Rutgers University Press (1968) ISBN 0-8135-0599-2
  4. Skylitzes, John (c. 1057). Synopsis of Histories. Translated by John Wortley. Cambridge University Press. σ. 228
  5. Gibbon, Edward (1904). The Rise and Fall of the Roman Empire. Vol. V. According to Gibbon, "after a reign of four years, she mingled for her husband the same deadly draught which she had composed for his father.". London: Ballantyne, Hanson & CO. σ. 247
  6. McMahon 2021, σσ. 67-69
  7. Georgius Cedrenus − CSHB 9: 344
  8. Theophanes Continuatus, VI, Romani imperium, 46, σ. 431
  9. Liudprandi Antapodosis III.39, Monumenta Germaniæ Historica Scriptorum III, σ. 312
  • Leo the Deacon, Histories
  • Ancestral Roots of Certain American Colonists Who Came to America Before 1700 By Frederick Lewis Weis, Line 147-20
  • Kazhdan, Alexander, ed. (1991). "Romanos II". The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press. pp. 1806–1087. ISBN 0-19-504652-8.
  • McMahon, Lucas (2021). "Logistical modelling of a sea-borne expedition in the Mediterranean: the case of the Byzantine invasion of Crete in AD 960". Mediterranean Historical Review. 36 (1): 63–94.
  • Ostrogorsky, George (1969). History of the Byzantine State. New Brunswick: Rutgers University Press.
  • John Julius Norwich (1991). Byzantium: The Apogee.
  • Reuter, Timothy; McKitterick, Rosamond, eds. (1999). "Appendix". The New Cambridge Medieval History: Volume 3, c.900-c.1024. Cambridge University Press.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Romanos II στο Wikimedia Commons
Προηγούμενος
Ρωμανός Α' ο Λεκαπηνός
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου
Επόμενος
Νικηφόρος Β' Φωκάς