Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Άργυρος

{{Προβεβλημένο λήμμα}}
{{Πληροφορίες χημικού στοιχείου
<!--------Χρώμα πίνακα--------->
|χρώμα                        = #ffc0c0
<!--Θέση του στοιχείου στον περιοδικό πίνακα-->
|αριστερά                     =[[Παλλάδιο]]
|δεξιά                        =[[Κάδμιο]]
|πάνω                         =[[Χαλκός]]
|κάτω                         =[[Χρυσός]]
<!----------Ιστορία----------->
|Ανακαλύφθηκε                 =Πριν το [[5000 π.Χ.]]
<!-----Κυρίως πληροφορίες----->
|όνομα                        = Άργυρος
|σύμβολο                      = Ag
|εικόνα                       = Silver crystal.jpg
|λεζάντα                      = Κρύσταλλοι Ag καθαρότητας >99,95%
|εικόνα2                      =
|λεζάντα2                     =
|ατομικός αριθμός             = 47
|κατηγορία                    = μέταλλα
|ομάδα                        = 11
|περίοδος                     = 5
|τομέας                       = d
|σχετική ατομική μάζα         = 107,8682
|φυσική κατάσταση             = στερεό
|ηλεκτρονική διαμόρφωση       = [[Kr|[Kr]]] 4d<sup>10</sup> 5s<sup>1</sup>
|EINECS                       = 231-131-3
|CAS numb                     = 7440-22-4
|ατομική ακτίνα               = 160 pm
|ομοιοπολική ακτίνα           = 145 pm
|ακτίνα van der Waals         = 172 pm
|ηλεκτραρνητικότητα           = 1,93
|αριθμοί οξείδωσης            = +1
|ενέργειες ιονισμού           = 1η:731 KJ/mol<br />2η:2070 KJ/mol<br />3η:3361 KJ/mol
|κρυσταλλικό σύστημα          = κυβικό
|κρυσταλλικό πλέγμα           = ολοεδρικά κεντρωμένο [[File:Cubic-face-centered.svg|50px|right]]
|σημείο τήξης                 = 961,78°C, 1234,93K, 1763,2°F
|σημείο βρασμού               = 2162°C, 2435K, 3924°F
|τριπλό σημείο                =
|κρίσιμο σημείο               =
|πυκνότητα                    = 10,497 g/cm<sup>3</sup>
|ενθαλπία τήξης               = 11,28 KJ/mol
|ενθαλπία εξάτμισης           = 250,58 KJ/mol
|ειδική θερμοχωρητικότητα     = 25350 J/mol·K
|μαγνητική συμπεριφορά        = διαμαγνητικό<ref name="MAGNETIC SUSCEPTIBILITY">[https://web.archive.org/web/20040324080747/http://www-d0.fnal.gov/hardware/cal/lvps_info/engineering/elementmagn.pdf MAGNETIC SUSCEPTIBILITY OF THE ELEMENTS AND INORGANIC COMPOUNDS.] Fermi National Accelerator Laboratory</ref>
|ειδική ηλεκτρική αντίσταση   = (20°C) 1,6·10<sup>-8</sup> Ω·m
|ειδική ηλεκτρική αγωγιμότητα = 6,2·10<sup>7</sup> S/m
|ειδική θερμική αγωγιμότητα   = 430 W/m·K<ref name="High Thermal Conductivity Materials" />
|σκληρότητα Mohs              = 2,5 - 3
|σκληρότητα Vickers           = 251 MPa
|σκληρότητα Brinell           = 206 MPa
|μέτρο ελαστικότητας          = 83 GPa
|μέτρο ολίσθησης              = 30 GPa
|μέτρο ελαστικότητας όγκου    = 100 GPa
|λόγος Poison                 = 0,37
|ταχύτητα του ήχου            = 3640 m/s (διαμήκης ταχύτητα)<br />1690 m/s (εγκάρσια ταχύτητα)<ref name="François Cardarelli">{{cite book|title= Materials Handbook: A Concise Desktop Reference
|author= François Cardarelli|year= 2008|publisher= Springer|url= http://books.google.gr/books?id=ArsfQZig_9AC&vq=|ISBN = 1846286689|edition = 2, εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter =|accessdate=
|pages=12,13,14}}</ref>
<!--------Ενότητα: Επικινδυνότητα ---------------->
|επικινδυνότητα                 = ναι <!---ναι/όχι--->
<!-----Εικόνες επικινδυνότητας------>
|διαβρωτικό                     = <!---ναι/όχι--->
|εκρηκτικόΕικ                   = <!---ναι/όχι--->
|επιβλαβές                      = <!---ναι/όχι--->
|ερεθιστικό                     = <!---ναι/όχι--->
|εύφλεκτο                       = <!---ναι/όχι--->
|πολύ εύφλεκτο                  = <!---ναι/όχι--->
|επικίνδυνο για το περιβάλλον   = <!---ναι/όχι--->
|τοξικό                         = <!---ναι/όχι--->
|πολύ τοξικό                    = <!---ναι/όχι--->
|οξειδωτικό                     = <!---ναι/όχι--->
|ραδιενεργό                     = <!---ναι/όχι--->
|φράση-R                        = 
|φράση-S                        = 
|LC50                           = 
|MSDS                           =
|NFPA1                          =1
|NFPA2                          =0
|NFPA3                          =0
|NFPA4                          =
|άλλοι κίνδυνοι                 =
<!------Ενότητα: Εκρηκτικό------>
|εκρηκτικό                      = <!---ναι/όχι--->
|ευαισθησία στην κρούση         =
|ευαισθησία στην τριβή          =
|ταχύτητα έκρηξης               =
}}

Το [[Χημικά στοιχεία|χημικό στοιχείο]] '''άργυρος''' ή '''ασήμι''' ({{lang-lat|''argentum''}}, {{lang-en|''silver''}}) είναι ένα μαλακό και λευκωπό [[μέταλλο]] με έντονη μεταλλική λάμψη. Έχει τη μεγαλύτερη ηλεκτρική και θερμική αγωγιμότητα από όλα τα μέταλλα. Ο [[ατομικός αριθμός]] του είναι 47 και η [[σχετική ατομική μάζα]] του 107,8682(2).<ref name="Atomic weights of the elements 2009(IUPAC Technical Report)">{{cite journal
|title= Atomic weights of the elements 2009(IUPAC Technical Report)
|author= Michael E. Wieser and Tyler B. Coplen|journal= Pure Appl. Chem.
|volume= 83|issue = 2|year= December 2010|pages= 371|format= PDF|url= http://www.iupac.org/publications/pac/pdf/2011/pdf/8302x0359.pdf|accessdate = 27/8/2012}}</ref> Το χημικό του σύμβολο είναι '''Ag''' και ανήκει στην ομάδα 11 (I<sub>Β</sub>, με την παλαιότερη ταξινόμηση) του [[περιοδικός πίνακας|περιοδικού πίνακα]], στην περίοδο 5, στον τομέα d και στη 2η κύρια σειρά των [[Στοιχεία μετάπτωσης|στοιχείων μετάπτωσης]]. Έχει [[θερμοκρασία τήξης]] 961,78&nbsp;°C και [[θερμοκρασία βρασμού]] 2.162&nbsp;°C.<ref name="W. Martienssen, Hans Warlimont" />

Το ''ασήμι'' είναι ένα από τα πρώτα μέταλλα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος. Ήταν γνωστό ήδη από την [[Προϊστορία|προϊστορική εποχή]] στους λαούς που κατοικούσαν στη [[Μεσοποταμία]], στον ελλαδικό χώρο, στη [[Μέση Ανατολή]] και στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]].

Το σημερινό όνομά του το πήρε από τη λατινική λέξη ''argentum'' ή και την ελληνική ''αργυρός'' και είναι το μόνο χημικό στοιχείο από το οποίο ονομάστηκε ένα κράτος, η [[Αργεντινή]].<ref name="Elementymology & Elements Multidict" /> Θεωρείται [[ευγενή μέταλλα|ευγενές μέταλλο]] μαζί με το [[ρουθήνιο]], το [[ρόδιο]], το [[ιρίδιο]], το [[παλλάδιο]], το [[όσμιο]], τον [[λευκόχρυσος|λευκόχρυσο]] και τον [[χρυσός|χρυσό]]. Για τις χρηματιστηριακές συναλλαγές μετράται με την [[ουγγιά]]<ref group="Σημ.">[http://www.troy-ounce.com/ What is a Troy Ounce?]. Η ουγγιά, για την ακρίβεια η ''ευγενής ουγγιά'' (troy ounce, ozt), είναι η παραδοσιακή μονάδα μέτρησης της μάζας των ευγενών μετάλλων. 1 ozt = 31,1035 g. Η ''κοινή ουγγιά'' (ounce, oz) χρησιμοποιείται για άλλα εμπορεύματα και 1 oz = 28,3495 g</ref> και τίθεται υπό διαπραγμάτευση, όπως και τα άλλα πολύτιμα μέταλλα στις διεθνείς χρηματαγορές.

Το ασήμι έχει τη μεγαλύτερη [[ηλεκτρική αγωγιμότητα|ηλεκτρική]] και [[θερμική αγωγιμότητα]] καθώς και τη μεγαλύτερη [[ανακλαστικότητα]] στο ορατό τμήμα του φάσματος από όλα τα χημικά στοιχεία. Είναι [[ελατότητα|ελατό]], έχει δηλαδή την ιδιότητα να σφυρηλατείται ή να μετατρέπεται εύκολα σε ελάσματα, και [[ολκιμότητα|όλκιμο]], μπορεί δηλαδή να μετατραπεί σε σύρματα ή νήματα. Όταν εκτίθεται στον [[Ατμοσφαιρικός αέρας|ατμοσφαιρικό αέρα]], μαυρίζει λόγω του θειούχου άργυρου που σχηματίζεται εξαιτίας της ύπαρξης ιχνών [[θείο]]υ στον αέρα από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων. Δεν επηρεάζεται από το [[υδροχλωρικό οξύ]], διαλύεται όμως στο πυκνό [[θειικό οξύ]] και στο αραιό και πυκνό [[νιτρικό οξύ]].

Η περιεκτικότητα του [[Λιθόσφαιρα|στερεού φλοιού]] της [[Γη]]ς σε ασήμι είναι μεταξύ 0,07 και 0,08 [[Γραμμάριο|γραμμάρια]] ανά τόνο (g/t ή μέρη στο εκατομμύριο, [[Ppm (μονάδα μέτρησης)|ppm]]). Σπάνια βρίσκεται ως αυτοφυές και πολλές φορές συνυπάρχει με [[Χρυσός|χρυσό]]. Λαμβάνεται κυρίως ως παραπροϊόν παραγωγής και ηλεκτρολυτικής επεξεργασίας άλλων μετάλλων (χαλκού, μολύβδου, ψευδαργύρου) στα θειούχα ορυκτά των οποίων βρίσκεται σε πολύ μικρές αλλά εκμεταλλεύσιμες ποσότητες. Βρίσκεται και σε ορυκτά όπως ο [[ακανθίτης|αργεντίτης]] και ο [[χλωραργυρίτης]]. Το 2010, πάνω από 50 χώρες σε όλο τον κόσμο διατηρούσαν ορυχεία αργύρου.<ref name="World Mineral Production">{{cite book|title= World Mineral Production|author= T.J.Brown, N.E.Idoine, A.J. Mills, R.A.Shaw, A.S.Walters, T.Bide|year= 2012|publisher= British Geological Survey|url= http://www.bgs.ac.uk/mineralsuk/statistics/worldStatistics.html
|ISBN = 978-0-85272-696-9|pages =64-65|edition = |editor= |format= PDF|chapter=|accessdate=2012-08-05}}</ref> Οι κυριότερες χώρες παραγωγής αργύρου είναι μεταξύ άλλων το Μεξικό, το Περού, η Κίνα, η Αυστραλία, η Χιλή, η Πολωνία, η Ρωσία, η Βολιβία και οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο άργυρος χρησιμοποιείται για να κατασκευασθούν [[Κόσμημα|κοσμήματα]], [[Νόμισμα (Κέρμα)|νομίσματα]], σκεύη τραπεζιού, κυρίως [[μαχαιροπίρουνα]] (τα οποία συλλογικά καλούνται ''ασημικά''), [[φωτογραφικό φιλμ|φωτογραφικά φιλμ]] (όπου υπάρχει στα φωτοευαίσθητα αλογονούχα άλατα) και [[καθρέπτης|καθρέπτες]]. Η περιεκτικότητα σε άργυρο ενός κοσμήματος συνήθως μετριέται με τους «βαθμούς»<ref group="Σημ.">Ο διεθνής όρος είναι ''fineness'' που σημαίνει ''τίτλος'' ή και ''εγχάρακτη σφραγίδα τίτλου'' αφού ο αριθμός αυτός χαράσσεται πάνω στο ασημένιο αντικείμενο.</ref> που συμβολίζονται με '''°'''. Για παράδειγμα ένα κόσμημα 925° περιέχει 92,5 % άργυρο, ένα κόσμημα 950° περιέχει 95 % άργυρο και ούτω καθεξής.

Οι ενώσεις του αργύρου, κυρίως ο [[νιτρικός άργυρος]], χρησιμοποιούνται ως χημικά [[Αντιδραστήριο|αντιδραστήρια]], ως μικροβιοκτόνα και ως απολυμαντικά. Βομβίδες με εκρηκτικό μείγμα ενώσεων αργύρου και [[Άνθρακας|άνθρακα]] χρησιμοποιούνται για την παραγωγή [[Τεχνητή βροχή|τεχνητής βροχής]]. Χρησιμοποιείται επίσης σε ηλεκτρικές επαφές και [[Ηλεκτρικός αγωγός|ηλεκτρικούς αγωγούς]] και ως [[καταλύτης]] [[Χημική αντίδραση|χημικών αντιδράσεων]].

Ο φυσικός άργυρος αποτελείται από δύο σταθερά [[Ισότοπο|ισότοπα]]: <sup>107</sup>Ag και <sup>109</sup>Ag.

== Το όνομα του μετάλλου ==
Ο άργυρος πήρε το σημερινό του όνομα από το θέμα ''αργ-'' που προέρχεται από την [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|Ινδοευρωπαϊκή]] ρίζα «arg-u-ro» (= λαμπερό μέταλλο) και σχετίζεται με τη [[Σανσκριτική γλώσσα|Σανσκριτική]] λέξη ''arj-una'' (= φως, φωτεινός). Εκτός από τον ''άργυρο'' στα [[Ελληνική γλώσσα|Ελληνικά]], η ρίζα έδωσε στα [[Λατινική γλώσσα|Λατινικά]] τη λέξη ''argentum'' που με τη σειρά της πέρασε στις υπόλοιπες λατινογενείς γλώσσες (''argent'' στα [[Γαλλική γλώσσα|Γαλλικά]], ''argento'' στα [[Ιταλική γλώσσα|Ιταλικά]]).<ref name="Elementymology & Elements Multidict" />

Η [[Αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα|αρχαία αιγυπτιακή]] λέξη για τον άργυρο ήταν «K-S-F (kesef)» που ήταν παρόμοια με τη λέξη που χρησιμοποιούσαν οι [[Χαναναίοι]] και οι [[Εβραίοι]] και λέγεται ότι σήμαινε «να είσαι λευκός». Έμοιαζε ακουστικά με τη λέξη «kasham» που χρησιμοποιούσαν οι [[Βαβυλώνα|Βαβυλώνιοι]] για τον άργυρο και σήμαινε «λευκός χρυσός». Οι αρχαίοι [[Ασσύριοι]], λαός [[Σημίτες|Σημιτικής]] καταγωγής, χρησιμοποιούσαν τη λέξη ''sapru'' ενώ και η αρχαία προελληνική λέξη για τον άργυρο στη [[Μινωική Κρήτη]] ήταν ''sa-ya'' που ξεκινούσε επίσης με το «sa».<ref name="Thomas Mohide">{{cite book
|title= The International Silver Trade|author= Thomas Mohide|year= 1992
|publisher= Woodhead Publishing|url= http://books.google.gr/books?id=XZ6Vs_vpJCIC&hl=
|ISBN = 1855730677|pages =|edition = εικονογραφημένη |editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref>

Ο άργυρος στη γλώσσα των [[Αζτέκοι|Αζτέκων]] λεγόταν ''arizuma'', λέξη από την οποία πήρε και το όνομά της η πολιτεία [[Αριζόνα]] των [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Η.Π.Α.]]<ref name="Thomas Mohide" /> 
 
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αντιστοιχία μεταξύ [[Γερμανικές γλώσσες|γερμανικών]], [[Σλαβικές γλώσσες|σλαβικών]] και [[Βαλτικές γλώσσες|γλωσσών των χωρών της Βαλτικής]]. Από το ''silba'' της αρχαίας γερμανικής γλώσσας έδωσε τα ''Silber'' ([[Γερμανική γλώσσα|Γερμανικά]]), ''silver'' ([[Αγγλική γλώσσα|Αγγλικά]]) και ''zilver'' ([[Ολλανδική γλώσσα|Ολλανδικά]]), ενώ το παλαιοσλαβικό ''silebro'', το σερβοκροάτικο ''srebro'' και το [[Λιθουανική γλώσσα|λιθουανικό]] ''sidabras'' μαρτυρούν μια κοινή καταγωγή από άγνωστη μέχρις στιγμής γλώσσα της περιοχής.<ref name="Dr James B. Calvert">[http://mysite.du.edu/~jcalvert/phys/copper.htm#Silv Copper, Silver and Gold] Dr James B. Calvert (Associate Professor Emeritus of Engineering, University of Denver</ref> Ο άργυρος ανήκει στα δέκα στοιχεία των οποίων το όνομα στις βορειοευρωπαϊκές γλώσσες, και ειδικότερα στα αγγλικά, δεν έχει σχέση με το χημικό σύμβολο. Τα υπόλοιπα εννέα στοιχεία είναι το [[αντιμόνιο]] (''antimony'', Sb), ο [[χαλκός]] (''copper'', Cu), ο [[χρυσός]] (''gold'', Au), ο [[μόλυβδος]] (''lead'', Pb), το [[κάλιο]] (''potassium'', K), το [[νάτριο]] (''sodium'', Na), ο [[κασσίτερος]] (''tin'', Sn), ο [[υδράργυρος]] (''mercury'', Hg) και το [[βολφράμιο]] (''tungsten'', W). Τα στοιχεία αυτά είναι γνωστά στον άνθρωπο από τα αρχαία χρόνια και το όνομά τους έχει λατινική ρίζα.<ref name="John Emsley" />

Στα [[Ισπανική γλώσσα|Ισπανικά]] και στα [[Πορτογαλική γλώσσα|Πορτογαλικά]] ο άργυρος λέγεται ''plata'' που στα Μεσαιωνικά Λατινικά σημαίνει ''πλάκα'', κομμάτι από μέταλλο, πιθανώς από την Ελληνική λέξη ''πλατύς'',<ref name="Elementymology & Elements Multidict" /> ενώ στα [[Ουαλική γλώσσα|Ουαλικά]] ο άργυρος λέγεται ''arian'', [[Κελτικές γλώσσες|Κελτική]] λέξη που πιθανόν σχετίζεται με το άργυρος. Στα [[Ρωσική γλώσσα|Ρωσικά]] είναι ''Серебро'' (Serebro) με άλλη ρίζα.<ref name="Dr James B. Calvert" />

Η ονομασία ''ασήμι'' προέρχεται από τον ''άσημο άργυρο'' των αρχαίων Αθηναίων (άργυρος χωρίς σήμανση, άργυρος που δεν έχει γίνει νόμισμα).<ref name="Πανεπιστήμιο Αθηνών">[http://www.chem.uoa.gr/quali/quali_C01_Ag.htm Άργυρος (Ag)] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120801231618/http://www.chem.uoa.gr/quali/quali_C01_Ag.htm |date=2012-08-01 }} ΧΗΜΙΚΑ XΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ KAI ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΤΙΟΝΤΩΝ. Πανεπιστήμιο Αθηνών</ref>

== Ιστορία ==
=== Από την Αρχαιότητα μέχρι τον Μεσαίωνα ===
[[Αρχείο:crescent icon.svg|thumb|left|upright|Ο μηνίσκος (μισοφέγγαρο) συμβόλιζε τα αρχαία χρόνια το ασήμι και τη [[Σελήνη]].]]

Το ασήμι είναι γνωστό στον άνθρωπο από την προϊστορική εποχή. Η αρχαιότερη αναφορά στο μέταλλο εμφανίζεται στον Όμηρο: ''ἐξ Ἀλύβης, ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη'' (από την Αλύβη, όπου γεννιέται ο άργυρος, Ιλιάδα Β 857)

Είναι ένα από τα πρώτα έξι μέταλλα που χρησιμοποιήθηκαν από τον άνθρωπο, μαζί με τον [[Χρυσός|χρυσό]] και τον [[Χαλκός|χαλκό]] που θεωρούνται παλαιότερα μέταλλα χρονολογούμενα από το 6000 π.Χ. και 4200 π.Χ. αντίστοιχα, αλλά και τον [[Μόλυβδος|μόλυβδο]] (3500 π.Χ.), τον [[Κασσίτερος|κασσίτερο]] (1750 π.Χ.) και το [[Σίδηρος|σίδηρο]] (1.500 π.Χ.).<ref name="ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ">[http://www.chem.uoa.gr/chemicals/chem_history.htm#09. ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120911062111/http://www.chem.uoa.gr/chemicals/chem_history.htm#09. |date=2012-09-11 }}. Θανάσης Βαλαβανίδης, Καθηγητής - Κων/νος Ευσταθίου, Καθηγητής. Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ανακτήθηκε 3/9/2012</ref> Τα πρώτα αργυρά αντικείμενα χρονολογούνται από το 4000 π.Χ. και έχουν βρεθεί στην [[Ελλάδα]] και στην [[Ανατολία]], όπου ήταν η αρχική περιοχή παραγωγής αργύρου. Αργυρά ευρήματα στη [[σουμέριοι|σουμεριακή]] πόλη Κις και στη πόλη [[Μοχέντζο-ντάρο]] στη κοιλάδα του [[Ινδός ποταμός|Ινδού]] χρονολογούνται από το 3000 π.Χ.,<ref name="Elementymology & Elements Multidict">[http://elements.vanderkrogt.net/element.php?sym=Ag Argentum (Silver) - History & Etymology] Elementymology & Elements Multidict. Ανακτήθηκε την 27 Ιουλίου 2012</ref> περίοδο κατά την οποία χρονολογούνται και οι πρώτες προσπάθειες εξόρυξης αργύρου. Στα μέσα της τρίτης χιλιετίας π.Χ. οι [[Χαλδαίοι]] ανακάλυψαν την τεχνική της κυπέλλωσης για να διαχωρίσουν τον άργυρο από τα μεταλλεύματα μολύβδου, μέθοδο που περιγράφεται και στη Βίβλο.<ref name="John Emsley">{{cite book|title= Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements
|edition = εικονογραφημένη, επανεκτύπωση |chapter = |author= John Emsley|editor= 2001|publisher= Oxford University Press|pages= |url= http://books.google.gr/books?id=Yhi5X7OwuGkC&hl=|ISBN = 0198503415|format=|accessdate=}}</ref> Στην [[αρχαία Αίγυπτος|αρχαία Αίγυπτο]], επειδή ο άργυρος έπρεπε να απομονωθεί ήταν πιο σπάνιος και συνεπώς ακριβότερος από τον χρυσό που ήταν αυτοφυής.<ref>{{cite book |title = Discovery of the Elements |author = Mary Εlvira Weeks |edition = 3, επανεκτύπωση |url = http://books.google.gr/books?id=SJIk9BPdNWcC&vq= |pages = 4 |isbn = 9780766138728 |publisher = Kessinger Publishing |first =  |year =  |location =  |page =  |accessdate = 2012-07-31 |archiveurl = https://web.archive.org/web/20130729230803/http://books.google.gr/books?id=SJIk9BPdNWcC&vq= |archivedate = 2013-07-29 |url-status = dead }}</ref> Σημαντική ζήτηση αργύρου υπήρχε και κατά τη διάρκεια της 2η χιλιετίας από τους πολιτισμούς του ελληνικού χώρου, τον [[Μινωικός πολιτισμός|Μινωικό]] και τον [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|Μυκηναϊκό]], καθώς και της Μικράς Ασίας. Ο άργυρος προερχόταν από ορυχεία στη σημερινή [[Αρμενία]], αλλά με την παρακμή αυτών των πολιτισμών το επίκεντρο εκμετάλλευσης αργύρου άλλαξε τοποθεσία, με τα [[μεταλλεία Λαυρίου]] να είναι πλέον η κύρια θέση εξόρυξης αργύρου παγκοσμίως για τα επόμενα περίπου χίλια χρόνια.<ref name=925history>[http://www.925-1000.com/silverhistory.html the History of Silver] 925-1000.com. Ανακτήθηκε την 26 Ιουλίου 2012</ref> Εκτιμάται ότι περί το 2000 π.Χ. η συνολική παγκόσμια παραγωγή αργύρου ήταν περίπου 3.100 τόνοι.<ref name="Gold-Eagle">[http://www.gold-eagle.com/editorials_00/mbutler031900.html Ancient Prices]. Gold-Eagle. Ανακτήθηκε 1/9/2012</ref>

[[Αρχείο:Tetradrachm Athens 450 reverse CdM Paris.jpg|thumb|left|200px|Το αργυρό [[τετράδραχμο]] της Αθήνας ήταν το νόμισμα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία κατά την αρχαιότητα.]]
[[Αρχείο:Pharnabazus silver stater as Satrap of Cilicia 379 374 BC.jpg|thumb|left|200px|Ασημένιος Στατήρας που απεικονίζει τον Φαρνάβαζο ως Σατράπη της Κιλικίας (379-374 π.Χ.)]]

Ο άργυρος χρησιμοποιήθηκε για τη κατασκευή νομισμάτων περίπου το 600 π.Χ. από τους [[Λυδία|Λυδούς]], οι οποίοι χρησιμοποίησαν ένα κράμα χρυσού και αργύρου, το ήλεκτρον, το οποίο περιέχει από 25 % έως 55 % άργυρο και έχει υποκίτρινο χρώμα.<ref name="John Marsden, Iain House" /> Το ήλεκτρο ήταν αυτοφυές στην κοίτη του ποταμού [[Πακτωλός|Πακτωλού]], η οποία ήταν μια από τις σπουδαιότερες πηγές ήλεκτρου στην αρχαιότητα.<ref>Ιωάννης Ανδρουλάκης [http://www.fleur-de-coin.com/articles/oldestcoin.asp The oldest coin in the world] fleur-de-coin.com. Ανακτήθηκε την 26 Ιουλίου 2012</ref> Τα πρώτα αργυρά νομίσματα ήταν σβώλοι αργύρου με τη σφραγίδα της πόλης. Κάθε πόλη είχε το δικό της [[Νόμισμα (Κέρμα)|νόμισμα]] και μονάδα [[Βάρος|βάρους]]. Η αργυρή [[δραχμή]] της [[Αίγινα]]ς ήταν το πρώτο νόμισμα που καθιερώθηκε ως νομισματικό πρότυπο, ενώ, μετά την ανάπτυξη της [[Αθήνα]]ς, το Αττικό [[Τετράδραχμο]] χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο. Μία Αττική Δραχμή ισοδυναμούσε με 4,36 [[Γραμμάριο|γραμμάρια]] αργύρου και το αργυρό Τετράδραχμο της Αθήνας εθεωρείτο το νόμισμα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στην [[αρχαιότητα]].<ref>[http://sites-archeologiques.perso.sfr.fr/cartes-gb/grece-monnaie.html Greek coinage] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20111021045414/http://sites-archeologiques.perso.sfr.fr/cartes-gb/grece-monnaie.html |date=2011-10-21 }} Ανακτήθηκε την 26 Ιουλίου 2012</ref> Υπήρχαν όμως σε κυκλοφορία και άλλα ασημένια νομίσματα όπως το Αττικό Δεκάδραχμο και ο [[Οβολός]] που ήταν και το πιο μικρό, περιείχε 0,72 γραμμάρια αργύρου, ενώ 6 Οβολοί ισοδυναμούσαν με μια Αττική Δραχμή.<ref name="Gold-Eagle" /> Τα [[μεταλλεία Λαυρίου]], στην [[Αττική]], τα οποία παρήγαγαν άργυρο και μόλυβδο, θεωρούνταν ένα από τα σημαντικότερα μεταλλευτικά κέντρα της αρχαιότητας, όπου εφαρμόστηκαν διάφορες τεχνικές εξόρυξης. Θεωρείται ότι τα [[Ορυχείο|ορυχεία]] του [[Λαύριο|Λαυρίου]] ώθησαν την [[Αρχαία Αθήνα]] στην ακμή της κατά τη διάρκεια των κλασικών χρόνων, αφού ο άργυρος που εξορυσσόταν χρησιμοποιούνταν για τη κοπή νομισμάτων. Τα ορυχεία αυτά λειτούργησαν από το 600 π.Χ. έως το 300 π.Χ. παράγοντας περίπου 30 τόνους αργύρου τον χρόνο<ref name="John Emsley" /> ενώ υπολογίζεται ότι από τον 7ο μέχρι τον 1ο αιώνα π.Χ. εξορύχθηκαν τουλάχιστον 3.500 τόνοι αργύρου.<ref>[http://www.geomuseum.gr/default.aspx?id=122&lid=2 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130730000618/http://www.geomuseum.gr/default.aspx?id=122&lid=2 |date=2013-07-30 }} Μουσείο Σταματιάδη Ορυκτολογίας και Παλαιοντολογίας Ανακτήθηκε 25/7/2012</ref> Ο άργυρος επίσης χρησιμοποιούνταν σε πολυτελή οικιακά σκεύη και βρισκόταν κυρίως στη κατοχή των πλούσιων ιδιωτών.

Σε αντίθεση με τους Έλληνες, οι [[Ετρούσκοι]] και οι [[Φοίνικες (αρχαίος λαός)|Φοίνικες]] δεν ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για τα μεταλλικά νομίσματα. Οι Ετρούσκοι χρησιμοποιούσαν τον άργυρο για πολυτελή οικιακά σκεύη, ενώ τα πρώτα αργυρά ετρούσκικα νομίσματα εμφανίστηκαν στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. και είχαν ως πρότυπα τα ελληνικά αργυρά νομίσματα που κυκλοφορούσαν στις ελληνικές αποικίες της [[Ιταλία]]ς και της [[Σικελία]]ς. Οι [[Ρωμαίοι]] αντίθετα χρησιμοποιούσαν μπρούτζινα νομίσματα, ενώ η εισαγωγή του αργύρου στη ρωμαϊκή νομισματοποιία έλαβε χώρα το 214 π.Χ. με αργυρό νόμισμα το δηνάριο, μετά την επαφή των Ρωμαίων με πλουσιότερους λαούς, ενώ άρχισαν να κατασκευάζουν και περισσότερα αργυρά αντικείμενα, αρκετά από τα οποία ήταν καθημερινής χρήσης. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79 μ.Χ.) έκανε αρκετές αναφορές σε μέταλλα, μεταξύ των οποίων και ο άργυρος και στην κατεργασία τους.<ref name="ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ" />

Κατά τη ρωμαϊκή εποχή τα μεγαλύτερα ορυχεία αργύρου βρίσκονταν στην [[Ισπανία]], που ήταν τότε ρωμαϊκή επαρχία. Μετά την κατάκτηση της Ισπανίας από τους [[Άραβες]], τον 8ο αιώνα, τα ορυχεία βρίσκονταν διάσπαρτα σε χώρες της κεντρικής [[Ευρώπη]]ς. Τα ορυχεία αργύρου της Ισπανίας προσέφεραν το ασήμι που ήταν απαραίτητο για την αγορά μπαχαρικών. Ο [[Οκταβιανός Αύγουστος|Αυτοκράτορας Αύγουστος]] έπαψε να χρησιμοποιεί τα αργυρά νομίσματα ως νομισματικό πρότυπο και αντ' αυτού εισήγαγε χρυσά νομίσματα. Με τον καιρό, τα αργυρά νομίσματα υποτιμήθηκαν σε σχέση με τα χρυσά και τελικά σταμάτησαν να παράγονται τους πρώτους Βυζαντινούς χρόνους.<ref>[http://sites-archeologiques.perso.sfr.fr/cartes-gb/rome-monnaie.html Roman coinage] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120511081135/http://sites-archeologiques.perso.sfr.fr/cartes-gb/rome-monnaie.html |date=2012-05-11 }} Ανακτήθηκε την 26 Ιουλίου 2012</ref>

Κατά τη διάρκεια του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], ενώ ο αριθμός των ορυχείων αυξήθηκε, επειδή βρέθηκαν νέες τοποθεσίες πλούσιες σε άργυρο στην κεντρική Ευρώπη, βελτιώθηκαν η παραγωγή και η τεχνολογία, με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο ρυθμός παραγωγής του αργύρου.<ref name=925history/> Ο διάσημος Πέρσης Τζαμπίρ Ιμπν Χαγιάν (Γκέμπερ), ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της [[Αλχημεία]]ς, μεταξύ άλλων ανακαλύψεων τον 8ο αιώνα, βρήκε και έναν τρόπο διαχωρισμού του χρυσού από τον άργυρο με τη βοήθεια οξέων.<ref name="ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ" /> Στον Μεσαίωνα, ο άργυρος χρησιμοποιούνταν και για τις αντιμικροβιακές ιδιότητές του, οι οποίες είναι γνωστές από την αρχαιότητα. Πολλά από τα [[Φάρμακο|φάρμακα]] που χρησιμοποιούνταν μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα είχαν ως βάση άλατα του αργύρου.<ref>[http://www.jewelpedia.com/lex26-argiros+silver.html Άργυρος] Jewelpedia.gr. Ανακτήθηκε την 27 Ιουλίου 2012</ref> Τον 12ο αιώνα ο Δομινικανός μοναχός και επίσκοπος Μάγκνους πειραματίστηκε με φωτοευαίσθητες ουσίες, όπως ο νιτρικός άργυρος.<ref name="ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ" />

=== 1500 - σήμερα ===
[[Αρχείο:Alchemical-symbols-1775.jpg|300px|right|thumb|Αλχημιστικά σύμβολα του 1775. Διακρίνεται στην 3η στήλη και στην τρίτη γραμμή το σύμβολο του αργύρου.]]

Το γεγονός που αύξησε ξανά την αξία του αργύρου ήταν η ανακάλυψη και η κατάκτηση της [[Αμερική]]ς από τους Ισπανούς. Στοιχεία για την εξόρυξη του αργύρου στην Αμερική δείχνουν ότι υπήρχε μια μικρή παραγωγή του μετάλλου στο [[Μεξικό]] (600 μ.Χ.) και τη [[Βολιβία]] (1000 μ.Χ.). Με την κατάκτηση της [[Λατινική Αμερική|Λατινικής Αμερικής]] από τους Ισπανούς, η εξόρυξη αργύρου ανήλθε σε πρωτοφανή επίπεδα. Μεταξύ του 1500 και του 1800, η παραγωγή ασημιού στη [[Βολιβία]], το [[Περού]] και το [[Μεξικό]] έφτασε το 85% της παγκόσμιας παραγωγής. Από το ορυχείο αργύρου στο Ποτοσί της Βολιβίας εξορύχθησαν σε 220 χρόνια 41.000 τόνοι ασημιού, ενώ η λέξη Ποτοσί έγινε συνώνυμο του πλούτου. Το υπόλοιπο 15 % προερχόταν κυρίως από τη [[Γερμανία]], την [[Ουγγαρία]] και τη [[Ρωσία]]. Μετά το 1850 ανακαλύφθηκαν σημαντικά αποθέματα του μετάλλου στο Κόμστοκ Λοντ, στη [[Νεβάδα]] τα οποία ήταν και τα πρώτα σημαντικά αποθέματα μεταλλευμάτων αργύρου που βρέθηκαν στις [[Ηνωμένες Πολιτείες]].<ref name=925history/>

Παράλληλα με την ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων αργύρου, εμφανίστηκαν νέες τεχνικές απομόνωσής του. Στις αρχές του 15ου αιώνα καθιερώθηκε το [[νιτρικό οξύ]] στο βιομηχανικό διαχωρισμό χρυσού-αργύρου, ενώ τον 16ο αιώνα ο διαχωρισμός αυτός είχε διαδοθεί σε ολόκληρη την [[Ευρώπη]].<ref name="SZABADVARY">{{cite book
|title= History/Analytical Chemistist|chapter = |author=SZABADVARY|editor= |year= 1993|publisher= Taylor & Francis|pages= |edition=επανεκτύπωση, εικονογραφημένη|url= http://books.google.gr/books?id=53APqy0KDaQC&vq=|ISBN = 2881245692
|format=|accessdate=}}</ref> Ο διαχωρισμός των δύο αυτών μετάλλων με διαλυτοποίηση του αργύρου σε [[θειικό οξύ]] πραγματοποιήθηκε το 1802 από τον Γάλλο χημικό ντ'Αρσέ (Jean-Pierre-Joseph d'Arcet, 1777- 1844).<ref name="John Marsden, Iain House">{{cite book|title= The Chemistry of Gold Extraction|chapter = |author=John Marsden, Iain House|editor= John Marsden, Iain House
|year= 2006|publisher= SME|pages= |edition=2, εικονογραφημένη|url= http://books.google.gr/books?id=OuoV-o_Xf-EC&vq
|ISBN = 0873352408|format=|accessdate=}}</ref> To 1887 κατοχυρώνεται ως πατέντα η σημαντική μέθοδος κυανίωσης για τη διαλυτοποίηση χρυσού και αργύρου, παρόλο που η μέθοδος ήταν γνωστή ήδη από το 1783.<ref name="John Marsden, Iain House" />

Νέες ανακαλύψεις πηγών αργύρου σε όλο τον κόσμο, μαζί με βελτιώσεις στις τεχνικές παραγωγής και εξόρυξης, όπως οι ατμοκίνητες μηχανές, αύξησαν σταδιακά την παγκόσμια παραγωγή αργύρου μέχρι τους 6.000 τόνους ετησίως το 1920. Τον τελευταίο αιώνα νέες τεχνικές εξόρυξης του αργύρου από μεταλλεύματα αύξησαν την παραγωγή σε πάνω από 20.000 τόνους ετησίως κατά μέσο όρο, παρά την εξάντληση των περισσότερων πηγών πλουσίων σε άργυρο.<ref>[http://www.silverinstitute.org/site/silver-essentials/silver-in-history/ Silver In History] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120808051634/http://www.silverinstitute.org/site/silver-essentials/silver-in-history/ |date=2012-08-08 }} The Silver institute. Ανακτήθηκε 26/7/2012</ref> Οι τεχνικές αυτές είναι η μαζική εξόρυξη, επιφανειακή ή υπόγεια, μεταλλευμάτων με μικρότερη περιεκτικότητα στο μέταλλο, η διύλιση των μεταλλευμάτων, η «επίπλευση αφρού» και η ηλεκτροδιύλιση. Αυτές οι τεχνικές επιτρέπουν την εξαγωγή αργύρου από μεταλλεύματα άλλων μετάλλων, όπως ο [[ψευδάργυρος]], ο μόλυβδος και ο χαλκός.<ref name=925history/>

== Εμφανίσεις ==

Ο άργυρος είναι πολύ σπάνιο μέταλλο. Η περιεκτικότητά του στον [[Λιθόσφαιρα|στερεό φλοιό της Γης]] κυμαίνεται μεταξύ 0,07 - 0,08 [[ppm]] (0,07 - 0,08 g/t).<ref name="Alina Kabata-Pendias, Arun B. Mukherjee">{{cite book|title= Trace Elements from Soil to Human|author= Alina Kabata-Pendias, Arun B. Mukherjee|year= 2007|publisher= Springer|url= http://books.google.gr/books?id=JYAq9X9phnYC&vq=|ISBN = 3540327134|pages = 257-275|edition = εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Είναι 67ο στοιχείο σε φθίνουσα σειρά περιεκτικότητας στη [[λιθόσφαιρα]] μεταξύ όλων των χημικών στοιχείων<ref name="WoA">[http://www.wolframalpha.com/input/?i=elements+abundance Elements abundance] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160307235142/http://www.wolframalpha.com/input/?i=elements+abundance |date=2016-03-07 }} WolframAlpha</ref> και 25 φορές αφθονότερος από τον χρυσό.<br />
Σε [[ιζηματογενή πετρώματα]] η περιεκτικότητα του μετάλλου κυμαίνεται κατά μέσο όρο μεταξύ 0,05 g/t - 0,12 g/t.<ref name="atlas" /> Η περιεκτικότητά του σε [[Ηφαιστειακά πετρώματα|ηφαιστειογενής σχηματισμούς]] είναι κατά μέσο όρο 0,07 g/t. Η συνηθέστερη περιεκτικότητα του αργύρου στα επιφανειακά [[Έδαφος|εδάφη]] είναι μεταξύ 0,06 g/t και 0,4 g/t ενώ η περιεκτικότητα κοιτασμάτων άνθρακα σε Ag μπορεί να φθάσει και τα 19 g/t, ενώ στο [[αργό πετρέλαιο]] είναι μεταξύ 0,06 g/t και 0,3 g/t. Στους [[Ωκεανός|ωκεανούς]] και στις [[Θάλασσα|θάλασσες]], η περιεκτικότητα του αργύρου είναι μεταξύ 10 μg/L και 300 μg/L.<ref name="Alina Kabata-Pendias, Arun B. Mukherjee" /> Στην τέφρα του άνθρακα, η περιεκτικότητα είναι μεταξύ 1 g/t και 5 g/t<ref name="Barbara Sherwood Lollar">{{cite book
|title= Environmental Geochemistry|author= Barbara Sherwood Lollar|year= 2005|publisher= Elsevier|url= http://books.google.gr/books?id=_NdjXZ4IU0EC&vq=|ISBN = 0080446434|pages = 153-154|edition = εικονογραφημένη|editor= Barbara Sherwood Lollar|format=|chapter=|accessdate=}}</ref> ενώ στην ιπτάμενη τέφρα,<ref group="Σημ.">[http://www.undeerc.org/carrc/html/WhatisCoalAsh.html University of North Dacota. What is Coal Ash?] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120116185320/http://www.undeerc.org/carrc/html/whatiscoalash.html |date=2012-01-16 }}: Η ιπτάμενη τέφρα (fly-ash) είναι η λεπτή σκόνη που σχηματίζεται από τις ανόργανες ύλες του ορυκτού άνθρακα και περιέχει άκαυστα υλικά μαζί με ένα μικρό ποσό άνθρακα που παραμένει από ατελή καύση. Η τέφρα του άνθρακα (coal ash) είναι το χοντρόκοκκο άκαυστο παραπροϊόν που συλλέγεται από το κάτω μέρος των καμίνων που καίνε γαιάνθρακα για την παραγωγή ατμού, ηλεκτρικής ενέργειας ή και τα δύο.</ref> κάτω από 15 g/t.<ref name="Gunnar Nordberg">{{cite book|title= Handbook on the Toxicology of Metals|author= Gunnar Nordberg|year= 2007|publisher= Academic Press |url= http://books.google.gr/books?id=nKulgztuzL8C&vq=
|ISBN = 0123694132|pages = 810-813|edition = 3, εικονογραφημένη|editor= Gunnar Nordberg|format=|chapter=|accessdate=}}</ref> <br />
Στους [[Μετεωρίτης|μετεωρίτες]] η περιεκτικότητα του αργύρου είναι 0,14 g/t.<ref name="WoA" />

== Γεωχημεία του αργύρου ==

Η γεωλογική εξέλιξη της [[Γη]]ς δημιούργησε μικρές αλλά διάσπαρτες εναποθέσεις αργύρου, στις οποίες το μέταλλο βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερες [[Συγκέντρωση διαλύματος|συγκεντρώσεις]] από τη μέση περιεκτικότητά του στον φλοιό της Γης (0,07 - 0,08 g/t)<ref name="Shepard Krech, John Robert McNeill, Carolyn Merchant" /><br />
Σύμφωνα με την επικρατούσα γεωχημική ταξινόμηση των στοιχείων του [[Ορυκτολόγος|ορυκτολόγου]] Γκόλντσμιντ (Victor Moritz Goldschmidt, 1888-1947),<ref>{{cite journal
|title= The principles of distribution of chemical elements in minerals and rocks. The seventh Hugo Müller Lecture, delivered before the Chemical Society|author= V. M. Goldschmidt|journal= Journal of the Chemical Society|volume= |issue =|pages= 655-673|year= 1937|publisher= |url= http://pubs.rsc.org/en/Content/ArticleLanding/1937/JR/jr9370000655
|accessdate = |editor = |format= }}</ref> ο άργυρος έχει ισχυρά χαλκόφιλο χαρακτήρα προτιμά δηλ. τη συνύπαρξη με θειούχα ορυκτά και είναι συμβατός με το θειούχο τήγμα παρά με το πυριτικό [[μάγμα]]. Επομένως δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη γεωχημική συγγένεια με όξινα ή αλκαλικά μάγματα. Εμφανίζεται ως ιχνοστοιχείο πολύ συχνά μέσα σε θειούχα ορυκτά όπως ο [[γαληνίτης]], ο [[σφαλερίτης]], ο [[τετραεδρίτης]] και ο [[χαλκοπυρίτης]] τα οποία περιέχουν και άλλα χαλκόφιλα στοιχεία όπως [[Pb]], [[Κοβάλτιο|Co]], [[Ni]], [[Sb]] και [[As]]. Η παρουσία αργύρου σε μια περιοχή αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι υπάρχουν κοιτάσματα [[Χρυσός|χρυσού]] καθώς και [[Ιζηματογενές πέτρωμα|ιζηματογενείς]] υδροθερμικές ή ηφαιστειακές εναποθέσεις κοιτασμάτων [[Σουλφίδια|σουλφιδίων]].<ref name="atlas">[http://weppi.gtk.fi/publ/foregsatlas/map_compare.html Geochemical Atlas of Europe. Ag text] Ανακτήθηκε 1/8/20121</ref> Αυξημένη περιεκτικότητά του σε [[Ιζηματογενές πέτρωμα|ιζηματογενείς]] σχηματισμούς μπορεί να οφείλεται στο [[pH]] του εδάφους, την παρουσία οργανικών υλικών καθώς και στην προέλευση των [[Ίζημα|ιζημάτων]].<ref name="atlas" /><br />
[[Αρχείο:1000oz.silver.bullion.bar.underneath.jpg|thumb|right|200px|Ράβδος αργύρου 1.000 ουγγιών (~30&nbsp;Κg).]]

Τα άλατα του αργύρου είναι περισσότερο διαλυτά σε όξινες συνθήκες ([[pH]] < 4) και σε [[Οξειδωτικό|οξειδωτικά]] περιβάλλοντα όπου το μέταλλο συνοδεύεται κυρίως από [[Cu]], [[Hg]], [[As]], [[Se]], [[Pb]], [[Bi]], [[Sb]], [[Γερμάνιο|Ge]], [[Tl]], παρά σε αλκαλικές ή ουδέτερες γεωχημικές συνθήκες όπου η κινητικότητα του Ag είναι μέτρια και στις οποίες συνοδεύεται από στοιχεία όπως As, Se, Pb, Bi, Sb.<ref name="Dan Oancea">[http://technology.infomine.com/articles/1/323/silver-exploration.silver-geochemistry.multi-element/silver.deposits.geochemistry.aspx Silver Deposits - Geochemistry] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120401194739/http://technology.infomine.com/articles/1/323/silver-exploration.silver-geochemistry.multi-element/silver.deposits.geochemistry.aspx |date=2012-04-01 }} Dan Oancea (Geologist, Prospector, Mining & Commodities Analyst, Editor, Reservist), TechnoMine, Mining Technology. 5/1/2007. Ανακτήθηκε:3/8/2012</ref> Σε αλκαλικές συνθήκες μπορεί να παρατηρηθεί καταβύθιση όξινων και βασικών [[Άλατα|αλάτων]] καθώς και [[Οξείδιο|οξειδίων]] ή ένυδρων οξειδίων.<ref name="H. J. M. Bowen" /> Σε συνθήκες χαμηλής [[οξύτητα]]ς, το [[κατιόν]] Ag<sup>+</sup> μπορεί να αντικαταστήσει το κατιόν Κ<sup>+</sup> σε αργιλικά ορυκτά που περιέχουν [[κάλιο]] όπως ο ιλλίτης.<ref name="atlas" /> Η κινητικότητα του αργύρου επηρεάζεται σημαντικά από το λόγο Fe<sup>2+</sup>/Fe<sup>3+</sup> στο [[διάλυμα]]. Ο Ag καταβυθίζεται σε υψηλές συγκεντρώσεις Fe<sup>2+</sup> ενώ παραμένει στο διάλυμα σε υψηλές συγκεντρώσεις Fe<sup>3+</sup>. Παρόμοιος είναι και ο ρόλος του [[Μαγγάνιο|μαγγανίου]].<ref name="H. J. M. Bowen">{{cite book|title= Environmental Chemistry, Τόμος 2|author= |year= 1982|publisher= Royal Society of Chemistry|url= http://books.google.gr/books?id=5AmW5RnQ0KMC&dq=
|ISBN = 0851867650|pages =|editor = H. J. M. Bowen|format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Σε [[Αναγωγικό σώμα|αναγωγικά]] περιβάλλοντα δεν παρατηρείται κινητικότητα του αργύρου.<ref name="Dan Oancea" /> <br />
Η [[διαλυτότητα]] του αργύρου αυξάνεται με την παρουσία θειικών, νιτρικών και διττανθρακικών [[Ανιόντα|ανιόντων]] και ελαττώνεται με την παρουσία φωσφορικών, χρωμικών, αρσενικικών ή ιόντων των [[Αλογόνα|αλογόνων]], ενώ η παρουσία [[Υδρόθειο|υδροθείου]] ή θειούχων ιόντων καταβυθίζει το μέταλλο.<ref name="H. J. M. Bowen" /><br />

== Εξόρυξη αργύρου - Σημαντικότερα κοιτάσματα και ορυχεία ==
[[Αρχείο:Silberbergwerk Suggental Josephistollen.jpg|Μεσαιωνικό ορυχείο αργύρου.|thumb|right|200px]]

Πάνω από τα 3/4 της παγκόσμιας ετήσιας παραγωγής αργύρου προέρχονται από κοιτάσματα στα οποία το κύριο προϊόν είναι ο χρυσός ή κάποιο από τα βασικά μέταλλα χαλκός, μόλυβδος, ψευδάργυρος<ref name="Per Enghag" /> στα κοιτάσματα των οποίων ο άργυρος περιέχεται σε ορυκτά όπως [[τετραεδρίτης]], φραϊμπεργκίτης και [[τενναντίτης]]. Σημαντικά ποσοστά Ag μπορεί να περιέχονται στον [[Γαληνίτης|γαληνίτη]], αλλά και σε αρκετά θειούχα ορυκτά Ag-Sb-Pb όπως ο πυραργυρίτης, ο στεφανίτης, ο μιαργυρίτης, ο ανδορίτης, ο [[ακανθίτης]], ο πυροστιλπνίτης κ.ά. Μικρότερα ποσοστά μπορεί να περιέχονται στον [[Σιδηροπυρίτης|σιδηροπυρίτη]] και στον [[Χαλκοπυρίτης|χαλκοπυρίτη]] ενώ ο [[σφαλερίτης]] ηφαιστειακών κοιτασμάτων των προηγούμενων βασικών μετάλλων περιέχει κατά μέσο όρο περίπου 25 ppm αργύρου.<ref name="Αναστάσιος Γραμματικόπουλος">{{cite book
|title= Εφαρμογές της κοιτασματολογίας στη βιομηχανία και στο περιβάλλον
|author= Αναστάσιος Γραμματικόπουλος|year= 2005 |pages=5,6,10
|publisher= Τομέας Ορυκτών Πρώτων Υλών, Πανεπιστήμιο Πατρών|location= Πάτρα |format= PDF|chapter=}}</ref>

Σε πορφυριτικά κοιτάσματα χαλκού, ο Ag εμφανίζεται στην κύρια κοιτασματολογική ζώνη που περιέχει το πρωτογενές [[μετάλλευμα]]. Αυτό δέχεται επεξεργασία κυρίως με επίπλευση για την παραγωγή συμπυκνωμάτων χαλκού και για την ανάκτηση παρα-προϊόντων χρυσού και αργύρου.<ref name="Αναστάσιος Γραμματικόπουλος" />

=== Εξόρυξη αργύρου ===
Οι τύποι εξόρυξης αργύρου είναι δύο ειδών: Η ''επιφανειακή εξόρυξη'' ή ''εξόρυξη ανοικτού φρέατος'' (open pit mining) και η ''[[Υπόγεια εκμετάλλευση|υπόγεια εξόρυξη]]'' (underground mining). Στον πρώτο τύπο, το [[έδαφος]] που καλύπτει το κοίτασμα απομακρύνεται με [[Μπουλντόζα|μπουλντόζες]] και [[Εκσκαφέας|εκσκαφείς]] και το μετάλλευμα που αποκαλύπτεται κονιορτοποιείται με [[Εκρηκτικές ύλες|εκρηκτικά]] και μεταφέρεται στους χώρους επεξεργασίας. Στην υπόγεια εξόρυξη, οι τεχνικές εξόρυξης καθορίζονται από παράγοντες όπως η θέση, το μέγεθος, η μορφή και το σχήμα του κοιτάσματος, το είδος των γειτονικών πετρωμάτων κ.ά.<ref name="Thomas Mohide" /> Παρόλο που [[Ορυχείο|ορυχεία]] αργύρου υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου, τα περισσότερα βρίσκονται στην [[Αμερική|Αμερικανική]] ήπειρο.<ref name="Shepard Krech, John Robert McNeill, Carolyn Merchant" />

=== Κοιτάσματα και ορυχεία ===
====Κ οίτασμα Κάννινγκτον στο Ορυχείο Μπίλλιτον ====
Το μεγαλύτερο κοίτασμα αργύρου στον κόσμο είναι το μεταμορφωμένο πυριγενές μονοστρωματικό κοίτασμα [[Σουλφίδια|σουλφιδίων]] ψευδαργύρου-μολύβδου Κάννινγκτον (Cannington),<ref name="Barbara Sherwood Lollar" /> ηλικίας 1,677 δισεκατομμυρίων ετών<ref name="CanningtonUSGS">[http://mrdata.usgs.gov/sedznpb/show-sedznpb.php?rec_id=16 Cannington]. U.S. Department of the Interior, U.S. Geological Survey. Page Contact Information: Peter Schweitzer. Ανακτήθηκε 10/9/2012</ref> που βρίσκεται στην επαρχία Κουίνσλαντ (Queensland) της βορειοανατολικής [[Αυστραλία]]ς. Το κοίτασμα ανακαλύφθηκε το 1990 και η εκμετάλλευσή του άρχισε το 1998, ενώ έχει έκταση 0,42 [[τετραγωνικό χιλιόμετρο|τ.χλμ.]], μήκος 1,8 χλμ. και πλάτος 0,3 χλμ.<ref name="CanningtonUSGS" /> Είναι κοίτασμα τύπου Μπρόκεν Χίλλ (Broken Hill) με ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά<ref name="Spry">{{Cite web|date=2009|title=A re-classification of Broken Hill-type Pb-Zn-Ag deposits|author=Spry, Paul|publisher=Prospectors and Developers Association of Canada|series=2009 PDAC Convention: Open Sessions|url=http://www.pdac.ca/pdac/conv/2009/pdf/open-session/os-spry.pdf|archiveurl=https://web.archive.org/web/20120731205419/http://www.pdac.ca/pdac/conv/2009/pdf/open-session/os-spry.pdf|archivedate=2012-07-31|accessdate=2012-08-01|url-status=dead}}</ref> και η υψηλή περιεκτικότητα σε άργυρο σχετίζεται με την παρουσία αργυρούχου [[Γαληνίτης|γαληνίτη]] και φραϊμπεργκίτη.<ref name="Barbara Sherwood Lollar" /> Τα διαθέσιμα αποθέματα είναι περίπου 44.000.000 τόνοι μεταλλεύματος με περιεκτικότητες 11,6 % [[Μόλυβδος|μόλυβδο]], 4,4 % [[Ψευδάργυρος|ψευδάργυρο]] και 538 g/t άργυρο. Η εξόρυξη είναι υπόγειου τύπου και το [[ορυχείο]] ανήκει στην εταιρεία Μπίλλιτον (BHP Billiton). Είναι το μεγαλύτερο ορυχείο του κόσμου και αναμένεται να παραμείνει σε λειτουργία μέχρι περίπου το 2033, με μια ετήσια παραγωγή 750 [[Τόνος (μονάδα μέτρησης)|τόνων]] αργύρου, 265.000 τόνων μολύβδου και 110.000 τόνων ψευδαργύρου. Στο ορυχείο λειτουργεί και μονάδα [[Εμπλουτισμός των μεταλλευμάτων|εμπλουτισμού των μεταλλευμάτων]] μολύβδου-ψευδαργύρου-αργύρου<ref name="Cannington">[http://www.infomine.com/minesite/minesite.asp?site=cannington Cannington]. Mine Sites. Major Mining Operations Around the World. Last updated - 17/11/2008</ref> και το 2011 η βασική εξόρυξη αργύρου<ref group="Σημ.">Στη ''βασική εξόρυξη αργύρου'' (primary silver mining) το βασικό μέταλλο της εξόρυξης, από οικονομικής πλευράς, είναι ο άργυρος.</ref> ανήλθε σε 1000 τόνους<ref name="Silver Production">[http://www.silverinstitute.org/site/supply-demand/silver-production/ Silver Production]. The Silver Institute. Ανακτήθηκε 17/8/2012</ref>

==== Κοιτάσματα Μεξικού στο Ορυχείο Φρεσνίγιο ====
Στα κοιτάσματα του [[Μεξικό|Μεξικού]], που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός αργύρου στον κόσμο, το βασικό μέταλλο εξόρυξης είναι ο άργυρος. Τα περισσότερα από τα κοιτάσματα είναι φλεβικά ρωγμώδη τυπικά επιθερμικά χρυσού-αργύρου και πολλά είναι πολυμεταλλικά, η εκμετάλλευση των οποίων διατηρείται λόγω των υψηλών τιμών του αργύρου. Σε μερικές φλέβες κυριαρχεί το ορυκτό [[ακανθίτης]] (Ag<sub>2</sub>S) και ο αυτοφυής άργυρος και σε άλλες υπάρχουν θειούχα άλατα του Ag όπως πυραργυρίτης και προυστίτης<ref name="Per Enghag" /> ή ο άργυρος βρίσκεται στο ορυκτό [[τετραεδρίτης]].<ref name="Barbara Sherwood Lollar" /> Αντιπροσωπευτικό των Μεξικάνικων κοιτασμάτων είναι το Λα Κολοράδα (La Colorada) στην πολιτεία [[Σακατέκας]] (Zacatecas) στο κεντρικό Μεξικό. Είναι κοίτασμα σουλφιδίων ψευδαργύρου-μολύβδου που φιλοξενούνται μέσα σε ανθρακικά πετρώματα ηλικίας 32,5 εκατομμυρίων ετών.<ref name="La ColoradaUSGS">[http://mrdata.usgs.gov/sedznpb/show-sedznpb.php?rec_id=307#geol-info La Colorada] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130730003133/http://mrdata.usgs.gov/sedznpb/show-sedznpb.php?rec_id=307#geol-info |date=2013-07-30 }}.U.S. Department of the Interior, U.S. Geological Survey. Page Contact Information: Peter Schweitzer. Ανακτήθηκε 10/9/2012</ref> To 2011 αξιοποιήθηκαν 405.000 τόνοι μεταλλεύματος με 369 g/t άργυρο, 0,43 g/t χρυσό, 2,36 % ψευδάργυρο και 1,18 % μόλυβδο. Τα βεβαιωμένα και πιθανά αποθέματα του κοιτάσματος ήταν στις 31/12/2011, 1.372 τόνοι αργύρου,<ref>[http://www.infomine.com/minesite/minesite.asp?site=lacolorada La Colorada] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120903104242/http://www.infomine.com/minesite/minesite.asp?site=lacolorada |date=2012-09-03 }} Mine Sites. Major Mining Around the World. Last updated: 7/6/2012</ref> ενώ τα βεβαιωμένα και πιθανά αποθέματα μεταλλεύματος είναι 26,4 εκατομμύρια τόνοι με 455,1 g/t Ag και 0,61 g/t Au. Εκεί βρίσκεται και το πλουσιότερο σε άργυρο ορυχείο, το Φρεσνίγιο (Fresnillo), στο οποίο η εξόρυξη είναι υπόγειου τύπου. Το ορυχείο, που είναι το δεύτερο σε μέγεθος μετά το BHP Billiton, βρίσκεται σε λειτουργία από το 1554.<ref name="Proaño (Fresnillo)">{{cite journal|title= GREAT MINES. Proaño (Fresnillo)|author= John Chadwick|journal= International Mining |volume= |issue =|pages=8-14 |year= 2008|publisher= |url= http://www.infomine.com/publications/docs/InternationalMining/Chadwick2008v.pdf
|accessdate = 3/8/2012|editor = |format= PDF}}</ref> Η μεταλλοφορία φιλοξενείται σε επιθερμικές φλέβες οι οποίες σχηματίστηκαν πριν 29 - 30 εκατομμύρια χρόνια σε ηφαιστειογενείς εναποθέσεις του [[Ιουρασικό|Ιουρασικού]]- [[Κρητιδική περίοδος|Άνω Κρητιδικού]].<ref name="2010 Minerals Yearbook. SILVER (ADVANCE RELEASE)">{{cite book|title= 2010 Minerals Yearbook. SILVER (ADVANCE RELEASE)|author= William E. Brooks|year= February 2012|publisher= U.S. Department of the Interior. U.S. Geological Survey|url=http://minerals.usgs.gov/minerals/pubs/commodity/silver/myb1-2010-silve.pdf |ISBN = |pages =|edition = |format= PDF|chapter=|accessdate= 2012-08-08}}</ref>

== Ορυκτά ==
Ο αυτοφυής άργυρος παρόλο που υπάρχει στη φύση είναι πολύ σπάνιος. Πιθανόν σχηματίστηκε στη Γη από την αντίδραση θειούχων ορυκτών με [[νερό]]: 
: 3Ag<sub>2</sub>S + 2H<sub>2</sub>Ο → 6Ag + 2H<sub>2</sub>S + SO<sub>2</sub>.
Βρίσκεται συχνά μαζί με χρυσό και εναποτίθεται στα τοιχώματα των ρωγμών μέσα σε μεταμορφωμένους [[Ασβεστίτης|ασβεστίτες]], [[Φθορίτης|φθορίτες]] και [[Χαλαζίας|χαλαζίες]] ενώ μπορεί να εντοπιστεί και σε αρσενίδια του [[Νικέλιο|νικελίου]] ή του [[Κοβάλτιο|κοβαλτίου]].<ref name="Per Enghag">{{cite book|title= Encyclopedia of the Elements: Technical Data - History - Processing - Applications|author= Per Enghag|year= 2008|publisher= John Wiley & Sons |url= http://books.google.gr/books?id=fUmTX8yKU4gC&vq=|ISBN = 3527612343
|pages = 123-136|edition = |editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref><br />

Ο άργυρος εμφανίζεται μέσα σε μεγάλο αριθμό ορυκτών, πολλά από τα οποία όμως δεν τον έχουν ως κύριο συστατικό. Ορισμένα χαρακτηριστικά ορυκτά του αργύρου είναι:
 
Ο [[αργεντίτης]] και ο [[ακανθίτης]] έχουν τον ίδιο χημικό τύπο, Ag<sub>2</sub>S αλλά οι κρύσταλλοι του πρώτου σχηματίζονται σε θερμοκρασία πάνω από 173&nbsp;°C ενώ του δεύτερου σε θερμοκρασία μέχρι 173&nbsp;°C. Ο αργεντίτης κρυσταλλώνεται στο κυβικό και ο ακανθίτης στο μονοκλινές ψευδο-ορθορομβικό κρυσταλλικό σύστημα. Είναι μαλακά ορυκτά και έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε άργυρο, 87 %. Ο ακανθίτης δεν είναι πολύ κοινό ορυκτό του αργύρου αλλά οι εμφανίσεις του έχουν αξία λόγω της περιεκτικότητάς του σε Ag.<ref name="Cornelius S. Hurlbut, W. Edwin Sharp">{{cite book|title= Dana's Minerals and How to Study Them (After Edward Salisbury Dana)|author=Cornelius S. Hurlbut, W. Edwin Sharp |year= 1998|publisher= John Wiley and Sons|url= http://books.google.gr/books?id=pgn5w0JPWlMC&dq=|ISBN = 0471156779|pages =|edition = 4, εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref>

Ο [[πυραργυρίτης]] με τύπο Ag<sub>3</sub>SbS<sub>3</sub> και ο [[προυστίτης]] με τύπο Ag<sub>3</sub>AsS<sub>3</sub> κρυσταλλώνονται στο ρομβοεδρικό και είναι σχετικά σπάνια ορυκτά. Ο πυραργυρίτης είναι λιγότερο σπάνιος και σε αρκετές περιοχές είναι σημαντικό ορυκτό του αργύρου, όπως στη Βολιβία και σε ένα από τα μεγαλύτερα ορυχεία αργύρου του κόσμου, το [[Σακατέκας]] στο Μεξικό.<ref name="Cornelius S. Hurlbut, W. Edwin Sharp" />

Ο [[χλωραργυρίτης]] ή [[κεραργυρίτης]] ή [[κέρας αργύρου]] με τύπο AgCl είναι πολύ μαλακό ορυκτό με σκληρότητα 2 - 3 στην κλίμακα Mohs και κόβεται με μαχαίρι. Σε ορισμένες περιοχές είναι σημαντικό ορυκτό του αργύρου.<ref name="Cornelius S. Hurlbut, W. Edwin Sharp" /> Στους κρυστάλλους του ο Σουηδός χημικός Καρλ Βίλελμ Σέελε παρατήρησε για πρώτη φορά την επίδραση του φωτός στα αλογονίδια του αργύρου.<ref name="Per Enghag" /> Ο [[βρωμαργυρίτης]] (AgBr)<ref>[http://www.handbookofmineralogy.com/pdfs/bromargyrite.pdf Bromargyrite] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120524144939/http://www.handbookofmineralogy.com/pdfs/bromargyrite.pdf |date=2012-05-24 }}. Handbook of Mineralogy</ref> έχει την ίδια σκληρότητα. Αντίθετα ο [[ιωδαργυρίτης]] (AgI) είναι πιο μαλακός, 1,5 στην κλίμακα Mohs.<ref>[http://www.handbookofmineralogy.com/pdfs/iodargyrite.pdf Iodargyrite] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120715110359/http://www.handbookofmineralogy.com/pdfs/iodargyrite.pdf |date=2012-07-15 }}. Handbook of Mineralogy</ref>

Ο [[τετραεδρίτης]] περιέχει στη δομή του πολλά χημικά στοιχεία και βρίσκεται στη φύση με πολλές ποικιλίες κάθε μια από τις οποίες έχει δικό της όνομα. Ο γενικός τύπος είναι (Cu,Fe,Ag,Zn)<sub>12</sub>(Sb,As)<sub>4</sub>S<sub>13</sub>. Αν το αρσενικό (As) πάρει τη θέση όλου του αντιμονίου (Sb), το ορυκτό ονομάζεται [[τενναντίτης]], ενώ η ποικιλία με τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε άργυρο λέγεται φραϊμπεργκίτης.<ref name="Cornelius S. Hurlbut, W. Edwin Sharp" />

<gallery>
Αρχείο:Silver-d06-42a.jpg|Αυτοφυής άργυρος
Αρχείο:Acanthite-119626.jpg|Ακανθίτης
Αρχείο:Pyrargyrite-119806.jpg|Πυραργυρίτης
Αρχείο:Proustite-118480.jpg|Προυστίτης
Αρχείο:Chlorargyrite-245502.jpg|Χλωραργυρίτης
Αρχείο:134 Tetraedrita.jpg|Τετραεδρίτης
File:Freibergite.jpg|Φραϊμπεργκίτης
</gallery>

== Εξαγωγή του αργύρου από τα ορυκτά - Μεταλλουργία ==
Τα κυριότερα ορυκτά με άργυρο είναι σουλφίδια και παρόλο που ορισμένα απ' αυτά περιέχουν άργυρο ως το πολυτιμότερο συστατικό τους, κανένα δεν τον έχει ως κύριο συστατικό. Στα σουλφίδια αυτά ο μόλυβδος βρίσκεται ως [[γαληνίτης]] (PbS), ο χαλκός ως [[χαλκοπυρίτης]] (CuFeS<sub>2</sub>) και ο ψευδάργυρος ως [[σφαλερίτης]] (ZnS). Επιπρόσθετα η μεταλλοφορία συνήθως περιέχει σημαντικές ποσότητες πυρίτη (FeS<sub>2</sub>) και [[Αρσενοπυρίτης|αρσενοπυρίτη]] (FeAsS)<ref name="Silver Mining and Concentrating">[http://www.goldandsilvermines.com/abtsilver.htm#min Silver Mining and Concentrating]</ref>
[[File:Silver ingots - HistoryMiami - IMG 8113.JPG|thumb|270px|right|Ράβδοι αργύρου, προερχόμενοι κυρίως από τη (σημερινή) Βολιβία, που διασώθηκαν από το ναυάγιο του πλοίου Nuestra Senora de Atocha, που βυθίστηκε στα νησιά Marquesas της Καραϊβικής το 1622. Μουσείο Ιστορίας του Μαϊάμι]]

Όταν ο άργυρος βρίσκεται ειδικά μέσα σε ορυκτά σουλφίδια του μολύβδου όπως π.χ. ο γαληνίτης (PbS), τότε ο ακάθαρτος μόλυβδος που εξάγεται περιέχει συνήθως 0,01 % - 0,03 % άργυρο και πριν αυτός ανακτηθεί με κυπέλλωση πρέπει να γίνει πρώτα [[Εμπλουτισμός των μεταλλευμάτων|εμπλουτισμός του μεταλλεύματος]]. Υπάρχουν δύο μέθοδοι εμπλουτισμού, που χρονολογούνται από τα μέσα σχεδόν του 19ου αιώνα: Η μέθοδος Πάρκες και η μέθοδος Πάττινσον με την πρώτη να χρησιμοποιείται σήμερα περισσότερο.

=== Μέθοδος Πάρκες ===
Η μέθοδος Πάρκες είναι μια [[Πυρομεταλλουργία|πυρομεταλλουργική]] διεργασία η οποία βασίζεται στο γεγονός ότι σε θερμοκρασίες κάτω από 400&nbsp;°C, ο [[ψευδάργυρος]] (Zn) και ο μόλυβδος (Pb) είναι πρακτικά αναμίξιμοι και [[μίγμα]]τα με λιωμένα τα δύο αυτά μέταλλα όταν ψυχθούν κάτω από τους 400&nbsp;°C διαχωρίζονται σε ένα στρώμα λιωμένου Pb πάνω στο οποίο επιπλέει ένα στρώμα στερεού Zn. Ο Ag είναι πολύ διαλυτός στον υγρό Zn και όταν ο τελευταίος στερεοποιείται ο Ag καθιζάνει με μορφή μικτών [[Κρύσταλλος|κρυστάλλων]] Ag/Zn. Έτσι, ο Ag που βρίσκεται μέσα σε λιωμένο Pb μπορεί να εξαχθεί αφού διαλυθεί σε λιωμένο Zn με μορφή «αφρού ψευδαργύρου» που επιπλέει στον μόλυβδο. Αυτός ο «αφρός» όμως περιέχει προσμίξεις μολύβδου γι' αυτό θερμαίνεται προσεκτικά πάνω από το [[σημείο τήξης]] του μολύβδου, οπότε ο μόλυβδος χωρίς άργυρο διαχωρίζεται και επανακυκλώνεται, ενώ ο «αφρός ψευδαργύρου», που περιέχει τώρα περίπου 75 % Pb και μέχρι 10 % Ag, αποστάζεται και ο εμπλουτισμένος μόλυβδος, που περιέχει 8 % έως 12 % Ag υποβάλλεται σε κυπέλλωση.<ref name="Wiberg" />

=== Κυπέλλωση ===
Κατά τη διαδικασία της ''κυπέλλωσης'', τα ορυκτά σουλφίδια που περιέχουν άργυρο φρύσσονται και μετά [[Αναγωγή (χημεία)|ανάγονται]] με άνθρακα (κωκ). Έτσι προκύπτει το πρώτο κράμα αργύρου που περιέχει και χαλκό, μόλυβδο, ψευδάργυρο και πιθανόν και άλλα μέταλλα. Το κράμα αυτό τήκεται σε ειδικά καμίνια από πορώδες [[φωσφορικό ασβέστιο]] και ταυτόχρονα διοχετεύεται ισχυρό ρεύμα αέρα. Έτσι τα μέταλλα (αν υπάρχουν) πλην του αργύρου, οξειδώνονται προς τα αντίστοιχα [[Οξείδιο|οξείδιά]] τους τα οποία επιπλέουν στο τήγμα και απομακρύνονται με απόχυση ενώ τα υπολείμματά τους απορροφώνται από το πορώδες υλικό του καμινιού. Ο ακάθαρτος άργυρος που λαμβάνεται μ' αυτόν τον τρόπο, διαλύεται σε [[θειικό οξύ]], οπότε αποχωρίζεται ταυτοχρόνως και ο [[χρυσός]] αν υπάρχει.<ref name="Γ.Ε. Μανουσάκης" />

=== Κυανίωση ===
Ο άργυρος σε μικρότερα ποσά λαμβάνεται και από τα ορυκτά του με κατεργασία με κυανιούχα άλατα (''κυανίωση'').<ref name="Μανωλκίδης" /> Μετά τη λειοτριβία των αργυρούχων ορυκτών προστίθεται διάλυμα κυανιούχου νατρίου περιεκτικότητας 0,1 % - 0,2 %<ref name="Wiberg" /> με ταυτόχρονη διοχέτευση αέρα. Έτσι τόσο ο αυτοφυής άργυρος, όσο και ο [[αργυρίτης]] (Ag<sub>2</sub>S) αλλά και ο [[κεραργυρίτης]] (AgCl) μετατρέπονται σε ευδιάλυτο στο νερό σύμπλοκο άλας, το [[αργυροκυανιούχο νάτριο]]:
: 4Ag + 8NaCN + 2H<sub>2</sub>Ο + O<sub>2</sub> → 4Na[Ag(CN)<sub>2</sub>] + 4NaOH
: Ag<sub>2</sub>S + 4NaCN → 2Na[Ag(CN)<sub>2</sub>] + Na<sub>2</sub>S
Στο διάλυμα που σχηματίζεται προστίθεται ψευδάργυρος οπότε καταβυθίζεται ο άργυρος:
: 2Na[Ag(CN)<sub>2</sub>] + Zn → Na<sub>2</sub>[Zn(CN)<sub>4</sub>] + 2Ag↓
Τα προϊόντα φιλτράρονται διερχόμενα από πρέσα και η στερεή αργυρούχα πάστα, που περιέχει 95 % άργυρο, τήκεται.<ref name="Wiberg" />
Ο ακάθαρτος άργυρος που λαμβάνεται με όλες τις παραπάνω διεργασίες τοποθετείται ως άνοδος σε ηλεκτρολυτική διάταξη που περιέχει διάλυμα νιτρικού αργύρου με μικρή ποσότητα [[Νιτρικό οξύ|νιτρικού οξέος]] και κάθοδο από καθαρό άργυρο, οπότε καθαρίζεται ηλεκτρολυτικά μεταφερόμενος καθαρός στην κάθοδο.<ref name="Μανωλκίδης" /><br />

=== Νεότερες μέθοδοι ===
Πρόσφατα δοκιμάστηκε με επιτυχία σε διάφορα ορυκτά και μεταλλεύματα, ως εναλλακτική της [[κυανίωση]]ς, και η μέθοδος έκπλυσης με [[θειουρία]] που έχει μικρότερη τοξικότητα και μεγαλύτερο ρυθμό διάλυσης τόσο του αργύρου όσο και του χρυσού όταν αυτά τα δύο μέταλλα συνυπάρχουν. Εμπορική εφαρμογή αυτής της μεθόδου για εξόρυξη χρυσού έγινε στην Αυστραλία, στην Κίνα και στη Γαλλία<ref name="Wong Wai Leong Eugene and Arun S. Mujumdar">{{cite book|title= Gold Extraction and Recovery Processes|author= Wong Wai Leong Eugene and Arun S. Mujumdar|year= 2009|publisher= Minerals, Metals and Materials Technology Centre (M3TC) Faculty of Engineering, National University of Singapore|url= http://www.m3tc.sg/M3TC_Technical_Reports/Gold%20Extraction%20and%20Recovery%20Processes.pdf|ISBN= |pages= 9|edition= |editor= |format= PDF|chapter= |accessdate= 2012-08-20|first= |location= |page= |archiveurl= https://web.archive.org/web/20130729223548/http://www.m3tc.sg/M3TC_Technical_Reports/Gold%20Extraction%20and%20Recovery%20Processes.pdf|archivedate= 2013-07-29|url-status= dead}}</ref>

== Παραγωγή ==

{| class="wikitable" style="text-align:left;float:right"
|+ Παραγωγή αργύρου (2011)<ref name="Silver Production" />
|-
!α/α||Χώρες||Τόνοι||Ποσοστό %
|-
| style="text-align:center;"|1||{{flag|Μεξικό}}||4.753|| style="text-align:center;"|20,06
|-
| style="text-align:center;"|2||{{flag|Περού}}||3.415|| style="text-align:center;"|14,42
|-
| style="text-align:center;"|3||{{flag|Κίνα}}||3.232|| style="text-align:center;"|13,64
|-
| style="text-align:center;"|4||{{flag|Αυστραλία}}||1.717|| style="text-align:center;"|7,25
|-
| style="text-align:center;"|5||{{flag|Χιλή}}||1.309|| style="text-align:center;"|5,53
|-
| style="text-align:center;"|6||{{flag|Πολωνία}}||1.269|| style="text-align:center;"|5,36
|-
| style="text-align:center;"|7||{{flag|Ρωσία}}||1.244|| style="text-align:center;"|5,25
|-
| style="text-align:center;"|8||{{flag|Βολιβία}}||1.213|| style="text-align:center;"|5,12
|-
| style="text-align:center;"|9||[[Αρχείο:Flag of the United States (Pantone).svg|20px]] [[Ηνωμένες Πολιτείες|Η.Π.Α.]]||1.120|| style="text-align:center;"|4,73
|-
|10||{{flag|Αργεντινή}}||align="right"|703|| style="text-align:center;"|2,97
|}
[[File:Silver world production 1900-2011.png|thumb|right|300px|Διακύμανση παγκόσμιας παραγωγής αργύρου από το 1900 έως και το 2011<ref name="Historical Statistics for Mineral and Material Commodities in the United States. SILVER STATISTICS">{{cite book|title= Historical Statistics for Mineral and Material Commodities in the United States. SILVER STATISTICS|author= K.E. Porter (retired), H.E. Hilliard (retired), and W.E. Brooks.|year= 2011-12-28|publisher= U.S. Geological Survey |url= http://minerals.usgs.gov/ds/2005/140/ds140-silve.pdf
|ISBN = |pages = |edition = Version 2011. Online Only|editor= |format= PDF|chapter=|accessdate=2012-08-05}}</ref>]]
Η παγκόσμια [[παραγωγή]] αργύρου άρχισε να αυξάνεται εντυπωσιακά κυρίως από τη δεκαετία του 1970 και μετά. Από το 1900 μέχρι το 1970 ποτέ δεν είχε ξεπεράσει τους 9.000 τόνους τον χρόνο. Η μικρότερη παραγωγή παρατηρήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1940 και ήταν περίπου 4.000 τόνοι τον χρόνο.<ref name="Historical Statistics for Mineral and Material Commodities in the United States. SILVER STATISTICS" />

Το 2010, πάνω από 50 χώρες σε όλο τον κόσμο, όπως [[Μεξικό]], [[Περού]], [[Κίνα]], [[Αυστραλία]], [[Χιλή]], [[Πολωνία]], [[Ρωσία]], [[Βολιβία]], [[Η.Π.Α.]] κ.ά. είχαν σε λειτουργία ορυχεία εξόρυξης αργύρου.<ref name="World Mineral Production" /> Η [[Ελλάδα]] το 2010 παρήγαγε 29 τόνους αργύρου.<ref>{{cite book|title= European Mineral Statistics 2006-10|author= T.J.Brown, N.E.Idoine, A.J. Mills, R.A.Shaw, S.F.Hobbs, T.Bide|year= 2012|publisher= British Geological Survey|url= http://www.bgs.ac.uk/mineralsuk/statistics/europeanStatistics.html
|ISBN = 978-0-85272-698-3|pages =49|edition = |editor= |format= PDF|chapter=|accessdate=2012-08-05}}</ref>

Η παγκόσμια παραγωγή αργύρου από ορυχεία αυξήθηκε το 2011 σε σχέση με το 2010 κατά 317 τόνους περίπου, ως αποτέλεσμα της αυξημένης βασικής εξόρυξης αργύρου και των ορυκτών μολύβδου-ψευδαργύρου.<ref name="MINERAL COMMODITY SUMMARIES 2012" /> Το 2011 η παραγωγή από τα ορυχεία σε όλο τον κόσμο ήταν περίπου 23.690 τόνοι αργύρου.<ref name="Silver Production" /> Τα παγκόσμια αποθεματικά (reserves) του αργύρου στα κοιτάσματα εκτιμώνται σε 530.000 τόνους.<ref name="MINERAL COMMODITY SUMMARIES 2012">{{cite book|title= MINERAL COMMODITY SUMMARIES 2012|author=|year= Ιανουάριος 2012|publisher= U.S. Department of the Interior. U.S. Geological Survey|url= http://minerals.usgs.gov/minerals/pubs/mcs/2012/mcs2012.pdf |ISBN = 978-1411333499 |pages = 147|edition = |editor= William E. Brooks|format= PDF|chapter=|accessdate= 2012-08-05}}</ref>

Η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή αργύρου, ήδη από τον 16ο αιώνα,<ref name="Dr James B. Calvert" /> είναι το [[Μεξικό]], από τα ορυχεία του οποίου το 2011 εξορύχτηκαν περίπου 4.753 τόνοι, το 20 % της παγκόσμιας παραγωγής. Δύο είναι τα μεγαλύτερα [[Ορυχείο|ορυχεία]] της χώρας και από το παραγωγικότερο, το Φρεσνίγιο (Fresnillo), παράχθηκαν το 2011 περίπου 942 τόνοι αργύρου, το 20 % περίπου της εγχώριας παραγωγής του μετάλλου. Από το δεύτερο σε μέγεθος, το Παλμαρέχο (Palmarejo) εξορύχτηκαν περίπου 280 τόνοι.

Δεύτερη χώρα παραγωγής το 2011 ήταν το Περού με 3.415 περίπου τόνους (14 %). Από το δύο σημαντικότερα ορυχεία της χώρας, το Ουτσουτσάκουα (Uchucchacua) και το Παγιανκάτα (Pallancata), παράχθηκαν το 2011 συνολικά περίπου 587 τόνοι αργύρου.

Τρίτη χώρα παραγωγής ήταν η Κίνα από τα ορυχεία της οποίας εξορύχτηκαν περίπου 3.232 τόνοι αργύρου που αντιπροσωπεύουν το 13,5 % της παγκόσμιας παραγωγής.<ref name="Silver Production" />

Πολλές ακόμα χώρες είχαν το 2010 πολύ μικρή παραγωγή αργύρου όπως η Σλοβακία (320 κιλά), η Μαλαισία (353 κιλά), η Αλγερία (147 κιλά) κ.ά.<ref name="World Mineral Production" />

Η χώρα με τη μεγαλύτερη κατανάλωση αργύρου είναι οι Η.Π.Α., ακολουθούμενες από την Ινδία, την [[Ιαπωνία]] και την [[Ιταλία]].<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard">{{cite book|title= MINERAL COMMODITY PROFILES. Silver|edition = |author = W.C. Butterman and H.E. Hilliard|editor=|year= 2005|publisher= U.S. Geological Survey|pages= |url= http://pubs.usgs.gov/of/2004/1251/2004-1251.pdf|ISBN = |format= PDF|accessdate= 2012-07-28}}</ref>

[[Αρχείο:World Silver Production 2011.svg|frame|Παγκόσμια παραγωγή αργύρου το 2011.]]

== Οικονομικά στοιχεία ==
[[Αρχείο:Silver Bar 01.jpg|thumb|250px|right|Ράβδος αργύρου 5 Kg, καθαρότητας 999°.]]

Ο άργυρος υπήρξε το πρώτο μέταλλο που χρησιμοποιήθηκε, αν και σε ακάθαρτη μορφή, ως μια μορφή [[Νόμισμα (Κέρμα)|νομίσματος]] ήδη από το 700 π.Χ. Το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] και η [[Γαλλία]] ήταν οι πρώτες χώρες που χρησιμοποίησαν καθαρά ασημένια νομίσματα με την εισαγωγή της λίρας [[στερλίνα]]ς και της Γαλλικής [[Λίβρα]]ς<ref name="silver price history" /> η οποία διατηρήθηκε μέχρι το 1795 και η οποία ισοδυναμούσε με περίπου 454 γραμμάρια ασημιού. Στις αρχές του 19ου αιώνα όμως, ανακαλύφθηκαν μεγάλα αποθέματα αργύρου, με αποτέλεσμα ο άργυρος να αρχίσει σταδιακά να αντικαθίσταται στις συναλλαγές από τον χρυσό εξαιτίας φόβων ότι η τιμή του αργύρου θα πέσει. Τελικά [[πρότυπο νόμισμα]] έγινε ο [[χρυσός]], ενώ η τιμή του αργύρου άρχισε και πάλι να ανεβαίνει. Μέσα σε δώδεκα χρόνια, από το 2000 έως το 2011, η μέση τιμή του αργύρου αυξήθηκε από 4,95 δολάρια/ουγγιά σε 35,11 δολάρια/ουγγιά,<ref name="Monthly Prices. London Fix">[http://www.silverinstitute.org/site/silver-price/monthly-prices/london-fix-price/#1996 Monthly Prices. London Fix] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20121020220609/http://www.silverinstitute.org/site/silver-price/monthly-prices/london-fix-price/#1996 |date=2012-10-20 }}. The Silver Institute</ref> πράγμα που οφείλεται στο ενδιαφέρον της βιομηχανίας για το μέταλλο αλλά και στην επιστροφή του ενδιαφέροντος των επενδυτών.<ref name="silver price history">[http://www.silverpricehistory.org/ silver price history] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120905014537/http://www.silverpricehistory.org/ |date=2012-09-05 }}. Ανακτήθηκε 7/9/2012</ref> Από το 1991 έως τον Σεπτέμβριο του 2012, η υψηλότερη τιμή που παρατηρήθηκε ήταν 48,70 δολάρια/ουγγιά στις 28 Απριλίου 2011 και η χαμηλότερη 3,55 δολάρια/ουγγιά στις 25 Φεβρουαρίου 1991 ενώ η υψηλότερη τιμή όλων των εποχών σημειώθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1980 και ήταν 49,45 δολάρια/ουγγιά.<ref name="Tax Free Gold" /><br />
Όπως συμβαίνει σε πολλά εμπορεύματα, η τιμή του αργύρου καθορίζεται από τον [[Προσφορά και Ζήτηση|νόμο προσφοράς και ζήτησης]] αλλά και από [[Κερδοσκοπία|κερδοσκοπικές]] κινήσεις. Σε σύγκριση με τον χρυσό, η τιμή του αργύρου μεταβάλλεται περισσότερο και αυτό οφείλεται στο γεγονός της χαμηλότερης ρευστότητας της αγοράς αλλά και των διακυμάνσεων της ζήτησης μεταξύ των βιομηχανικών και των άλλων χρήσεων του μετάλλου.<ref name="Commodities: Silver">[http://www.investopedia.com/university/commodities/commodities18.asp#axzz25u0BEmvO Commodities: Silver] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120825220709/http://www.investopedia.com/university/commodities/commodities18.asp#axzz25u0BEmvO |date=2012-08-25 }}.Investopedia</ref><br />
Η τιμή του αργύρου στις διεθνείς χρηματαγορές επηρεάζεται<ref name="Commodities: Silver" />:

* Από το γεγονός ότι ο άργυρος τυπικά εξάγεται από μεταλλεύματα κυρίως χαλκού αλλά και χρυσού και ψευδαργύρου.
* Ο χαλκός, από τα παραπροϊόντα του οποίου εξάγεται το ασήμι, είναι αγαθό που σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τις διεθνείς κτηματαγορές. Επειδή ο χαλκός χρησιμοποιείται στην κατασκευή νέων κατοικιών, οποιαδήποτε αλλαγή στην [[αγορά κατοικίας]] μπορεί να επηρεάσει τη ζήτησή του, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει έμμεσα την αγορά του αργύρου και ως εκ τούτου και τις τιμές του.
* Από το γεγονός ότι ο άργυρος εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε σημαντικές ποσότητες στα φωτογραφικά φιλμ, ενώ βρίσκει πολλές εφαρμογές στη βιομηχανία ηλεκτρονικών όπου χρησιμοποιείται για κυκλώματα και [[διακόπτης|διακόπτες]] και στους [[φωτοβολταϊκά|ηλιακούς συλλέκτες]].
*Από το ότι ο άργυρος έχει την τάση να ακολουθεί τις ανόδους και τις πτώσεις της τιμής του χρυσού, παρά το γεγονός ότι η συσχέτιση μεταξύ των δύο μετάλλων δεν είναι τόσο άμεση και απόλυτη.
* Από το ότι το ασήμι αντιπροσωπεύει μια εναλλακτική επενδυτική πρόταση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιστάθμιση των συναλλαγματικών κινδύνων μέσω επενδύσεων σε πολύτιμα μέταλλα καθώς το δολάριο χάνει την αξία του.

Υπάρχουν διάφορες μορφές άμεσης επένδυσης σε ασήμι όπως [[αμοιβαία κεφάλαια]] αργύρου, (''silver exchange traded funds''), ασημένια νομίσματα, ράβδοι αργύρου αλλά και έμμεσης επένδυσης όπως η αγορά μετοχών εταιρειών εξόρυξης αργύρου.<ref>[http://silverprice.org/buy-silver/2009/05/investing-in-silver.html Investing in Silver] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120814075108/http://silverprice.org/buy-silver/2009/05/investing-in-silver.html |date=2012-08-14 }}. Silverprice</ref>

Η καθαρότητα του αργύρου, όπως και του χρυσού, συχνά εκφράζεται σε «βαθμούς, '''°'''» ή μέρη στα εκατό. Για παράδειγμα ασήμι 950° σημαίνει περιεκτικότητα 95 % w/w σε άργυρο, ασήμι 925 σημαίνει περιεκτικότητα 92,5 % w/w σε άργυρο κλπ.<ref name="Buy Fine Silver" />
[[Αρχείο:Johnson Matthey 500 grammes silver bullion.jpg|thumb|right|300px|Ράβδος 500 g ευγενούς αργύρου 999° της εταιρείας Johnson Matthey.]]
Οι διάφοροι [[εγχάρακτος τίτλος|εγχάρακτοι τίτλοι]] με τους οποίους διατίθεται ο άργυρος σε επενδυτές ή συλλέκτες είναι<ref name="Buy Fine Silver">[http://silverprice.org/buy-silver/ Buy Fine Silver] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120910022500/http://silverprice.org/buy-silver/ |date=2012-09-10 }}. Silverprice</ref>:

* Ο ''Ευγενής Άργυρος'' (Fine Silver) που έχει καθαρότητα 999° και αποτελεί την πλέον καθαρή μορφή του μετάλλου που κυκλοφορεί στο εμπόριο. Λέγεται και «καθαρός άργυρος» (pure silver). Επειδή, τεχνολογικά, οι προσμίξεις είναι αναπόφευκτες, δεν υπάρχει ασήμι 1000°.
* Ο ''Βρετανικός Άργυρος'' (Britannia Silver) με καθαρότητα 958°.
* Ο ''Μεξικανικός Άργυρος'' (Mexican Silver) με καθαρότητα 950°.
* Ο ''Γαλλικός Άργυρος'' (French Silver) με καθαρότητα 950°.
* Ο ''Ρωσικός Άργυρος'' (Russian Silver) με διάφορες καθαρότητες.
* Το κράμα ''Sterling Silver'' καθαρότητας 925°.
* Ο ''Νομισματικός Άργυρος'' (Coin Silver) με διάφορες καθαρότητες.
* Οι ''Λογαριασμοί Αργύρου'' (Silver Accounts) που αποτελούν μια σχετικά νέα μορφή με την οποία μπορεί να αγοραστεί ο άργυρος. Με silver accounts μπορεί κάποιος να αγοράσει οποιαδήποτε ποσότητα του μετάλλου από μόλις ένα ή δύο γραμμάρια μέχρι μεγάλες ράβδους, χωρίς στην πραγματικότητα να παραλάβει το μέταλλο. Το αληθινό ασήμι είναι αποθηκευμένο σε θησαυροφυλάκια τραπεζών και ελέγχεται τακτικά από ανεξάρτητο ελεγκτή, είναι ασφαλισμένο και θεωρείται ότι είναι 999°.

=== Ο άργυρος ως νομισματικό πρότυπο ===
Όταν ο χρυσός ή/και ο άργυρος χρησιμοποιούνται ως μέτρα προσδιορισμού της αξίας των υπόλοιπων νομισμάτων, το οικονομικό καθεστώς ονομάζεται ''[[καθεστώς μεταλλικού νομίσματος]]'' και παλιότερα τέτοια καθεστώτα αποτελούσαν μηχανισμό δέσμευσης των κυβερνήσεων ώστε αυτές να ακολουθούν χρονικά συνεπή δημοσιονομική και [[νομισματική πολιτική]].<ref>Τράπεζα της Ελλάδος (1999) [http://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/oikodelt199907.pdf Οικονομικό Δελτίο, τεύχος 13, Ιούλιος 1999] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120119152608/http://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/oikodelt199907.pdf |date=2012-01-19 }} σελ.8-9</ref>

Το ''[[πρότυπο αργύρου]]'' ή ''κανόνας του αργύρου'', είναι νομισματικό πρότυπο σύμφωνα με το οποίο ως βασική νομισματική μονάδα ορίζεται ορισμένη ποσότητα αργύρου και στο οποίο επιτρέπεται η κυκλοφορία αργυρών νομισμάτων αλλά και καθαρού αργύρου καθώς επίσης και η απεριόριστη μετατρεψιμότητα του χρήματος σε ασήμι αλλά και η ελεύθερη εισαγωγή και εξαγωγή αργύρου για τη διευθέτηση των διεθνών υποχρεώσεων. Αντίστοιχα ορίζεται και ο [[κανόνας του χρυσού]].<ref name="Encyclopedia Britannica" /> Το ''πρότυπο αργύρου'' πιστεύεται ότι χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα, όπου το ασήμι ήταν το πρώτο μέταλλο που χρησιμοποιήθηκε ως νομισματικό μέτρο. Αργότερα, μετά την πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, καθιερώθηκε σε περιοχές που εκτείνονται από τη Βοημία και τη Μεγάλη Βρετανία έως την Κίνα και την Ινδία αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.<ref name="Silver Standard">[http://www.investopedia.com/terms/s/silver-standard.asp # axzz25u0BEmvO Silver Standard] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20121117055754/http://www.investopedia.com/terms/s/silver-standard.asp |date=2012-11-17 }}. Investopedia</ref> Το 1792 οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήγαγαν το [[διμεταλλικό σύστημα]] στο οποίο τόσο ο άργυρος όσο και ο χρυσός χρησιμοποιούνταν ως μέτρα προσδιορισμού νομισμάτων, διαφορετικών για κάθε μέταλλο. Τα υψηλής αξίας χρυσά νομίσματα χρησιμοποιούνταν για διεθνείς επιχειρηματικές δραστηριότητες και συναλλαγές μεγάλης αξίας. Τα χαμηλής αξίας ασημένια νομίσματα χρησιμοποιούνταν για μικρές καθημερινές συναλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της πληρωμής χαμηλών μισθών και ενοικίων. Σε αυτό το σύστημα, 1 ασημένιο δολάριο περιείχε 26,8 γραμμάρια αργύρου καθαρότητας 90 % άρα περιείχε περίπου 24,12 γραμμάρια καθαρού αργύρου. Το διμεταλλικό σύστημα τελικά αντικαταστάθηκε το 1870 από τον κανόνα του χρυσού. Αλλά και η Ευρώπη μέχρι τη δεκαετία του 1870, λειτουργούσε επί αιώνες τόσο με το ασήμι όσο και με τον χρυσό. Κάθε μέταλλο είχε τα δικά του νομίσματα, που χρησιμοποιούνταν όμως για διαφορετικούς σκοπούς, όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες.<ref>[http://www.solnth.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=515:2011-11-30-18-52-55&catid=86:epikairotita&Itemid=61 Ευρώ: Ο κανόνας του χρυσού και του αργύρου] (2011) Σύλλογος Οικονομολόγων Λογιστών Νομού Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε 2012-08-25.</ref>
Ο κανόνας του αργύρου εγκαταλείφθηκε και επίσημα όταν το 1935 αποχώρησαν απ' αυτόν και οι τελευταίες χώρες, η [[Κίνα]] και το [[Χονγκ Κονγκ]],<ref name="Silver Standard" /> οι οποίες καθιέρωσαν και αυτές τον κανόνα του χρυσού. Σήμερα δεν υπάρχουν πλέον χώρες οι οποίες να λειτουργούν με τον κανόνα του αργύρου.<ref name="Encyclopedia Britannica">[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/544915/silver-standard πρότυπο ασήμι]. Εγκυκλοπαίδεια Britannica</ref>

=== Ο λόγος «''τιμή χρυσού/τιμή αργύρου''» (The Gold/Silver Ratio) ===
Το κλάσμα (λόγος) των τιμών χρυσού''':'''αργύρου μετράει πρακτικά πόσες ουγγιές αργύρου μπορούν να αγοραστούν με μία ουγγιά χρυσού και υπολογίζεται εύκολα αν διαιρεθούν μεταξύ τους οι τιμές χρυσού και αργύρου στις διεθνείς χρηματαγορές, σε δεδομένη χρονική στιγμή, χωρίς να έχει σημασία το νόμισμα στο οποίο εκφράζονται οι τιμές των μετάλλων. Για παράδειγμα στις 7 Σεπτεμβρίου 2012 το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης έκλεισε με μέση [[τιμή spot]], δηλαδή τιμή μετρητοίς, χρυσού 1735,85 δολάρια/ουγγιά και αργύρου 33,695 δολάρια/ουγγιά. Ο λόγος «τιμή χρυσού''':'''τιμή αργύρου» ήταν 51,52 δηλαδή με 1 ουγγιά χρυσού μπορούν να αγοραστούν 51,52 ουγγιές αργύρου.<ref>[http://www.kitco.com/market/# New York Spot Price] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160113005141/http://www.kitco.com/market/ |date=2016-01-13 }}.Kitco</ref>

Από το 1687 ο λόγος «χρυσός''':'''άργυρος» μεταβλήθηκε από 14,14, που ήταν μέχρι περίπου το 1900, σε 99,76 γύρω στα 1945. Κατά την περίοδο αυτή των 325 χρόνων, ο μέσος όρος του λόγου ήταν 27,28.<ref name="Seeking Alpha">[http://seekingalpha.com/article/422081-324-years-of-the-gold-to-silver-ratio-and-195-silver 324 Years Of The Gold-To-Silver Ratio And $195 Silver] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120920043643/http://seekingalpha.com/article/422081-324-years-of-the-gold-to-silver-ratio-and-195-silver |date=2012-09-20 }}. Seeking Alpha<sup>α</sup>.Read.Decide.Invest</ref> Από την εποχή που άρχισαν οι καταγραφές τις διακύμανσης των τιμών του αργύρου, γύρω στα 1900, με μια ουγγιά χρυσού μπορούσε κάποιος να αγοράσει περίπου 15 ή 16 ουγγιές αργύρου δηλαδή ο λόγος «χρυσός''':'''ασήμι» ήταν 15 ή 16.<ref name="The Case for Silver">[http://goldnews.bullionvault.com/silver_case_032520106 The Case for Silver - 25 March 2010]. Goldnews.bullionvault.com. Ανακτήθηκε 31/8/2012</ref> Στη δεκαετία του 1930 και του 1940 η λόγος έφτασε στο 90 ή και ψηλότερα, 99,76 γύρω στα 1945. Τα χρόνια 1970 - 2010 η μέση τιμή του λόγου ήταν 54,08, ενώ το 1970 σημειώθηκε ο μικρότερος λόγος των τελευταίων 40 ετών, 20,36. Το 1991 έφτασε στην υψηλότερη τιμή, 89,31 αν και κάποια πηγή αναφέρει και τιμή του λόγου πάνω από 100.

Οι επενδυτές χρησιμοποιούν τις μεταβολές του λόγου για να αξιολογήσουν τη σχετική αξία του αργύρου, η οποία καθορίζει αν είναι η βέλτιστη στιγμή για να αγοράσει κάποιος χρυσό ή ασήμι. Όσο μικραίνει ο λόγος, τόσο υπερτιμάται το ασήμι. Ο λόγος βοηθά επίσης τους επενδυτές στο να εκμεταλλευτούν καλύτερα τα πολύτιμα μέταλλα στα οποία έχουν επενδύσει.<ref>[http://www.investopedia.com/terms/g/gold-silver-ratio.asp#axzz25u0BEmvO Definition of 'Gold/Silver Ratio']. Investopedia</ref> Σήμερα όμως, όσοι ασχολούνται με το χρηματιστήριο πιστεύουν ότι η αναλογία «χρυσός''':'''ασήμι» δεν είναι πλέον αξιόπιστη επενδυτική παράμετρος στις αγορές, ενώ είναι πολύ δύσκολο να οριστεί ποια πρέπει να είναι η «σωστή» τιμή του λόγου για αποδοτική επένδυση.<ref name="Tax Free Gold" />

=== Η Ασημένια Πέμπτη (Silver Thursday) ===
Τη δεκαετία του 1970, δύο πολύ πλούσια αδέρφια από το [[Τέξας]], ο Ουίλιαμ Χέρμπερτ Χαντ (''William Herbert Hunt'') και ο Νέλσον Μπάνκερ Χαντ (''Nelson Bunker Hunt''), με ριψοκίνδυνες κινήσεις και πιστεύοντας ότι ο άργυρος προσφερόταν για εξίσου καλή επένδυση με τον χρυσό, προσπάθησαν να μονοπωλήσουν την παγκόσμια αγορά αργύρου αγοράζοντας τεράστιες ποσότητες του μετάλλου για να δημιουργήσουν τεχνητή έλλειψη με απώτερο σκοπό την άνοδο της τιμής του, έτσι ώστε όταν θα διοχέτευαν ξανά τις ποσότητες που είχαν αποταμιεύσει στην αγορά να αποκομίσουν τεράστια κέρδη.<ref name="Investopedia">[http://www.investopedia.com/articles/optioninvestor/09/silver-thursday-hunt-brothers.asp#axzz252fiqtPC Silver Thursday: How Two Wealthy Traders Cornered The Market]. Investopedia. Ανακτήθηκε 30/8/2012</ref> 
[[Αρχείο:Silver price 1975-2011.svg|thumb|right|350px|Διάγραμμα μέγιστων τιμών αργύρου ανά έτος από το 1975 έως και το 2011<ref name="Historical Silver Prices from 1975 – 2011 London Fix">{{Cite web |url=http://www.silverinstitute.org/site/silver-price/historical-prices/london-fix-price/ |title=Historical Silver Prices from 1975 – 2011 London Fix |accessdate=2012-08-31 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20120818123624/http://www.silverinstitute.org/site/silver-price/historical-prices/london-fix-price/ |archivedate=2012-08-18 |url-status=dead }}</ref> όπου φαίνεται το επεισόδιο της «Ασημένιας Πέμπτης» το 1980. Η κορυφή αντιστοιχεί σε μέγιστη τιμή 49,45 δολάρια/ουγγιά (18/1/1980, London Fix)<ref name="1980 London Silver Fixings" />]]

Βοηθούμενοι από Άραβες [[Σεΐχης|σεΐχηδες]], Ευρωπαίους επενδυτές και Βραζιλιάνους επιχειρηματίες,<ref name="Jerry W. Markham">{{cite book|title= A Financial History of the United States (Volume III). From the Age of Derivatives into the New Millennium (1970-2001)|author= Jerry W. Markham|year= 2002|publisher= M.E. Sharpe|url= http://books.google.de/books?id=hZ9frnkOTsQC&hl=|ISBN = 0765607301|pages =61-64|edition = |editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> άρχισαν να αγοράζουν ασήμι από τις αρχές τις δεκαετίας του 1970, όταν η τιμή του αργύρου ήταν λίγο πάνω από τα 1,50 δολάρια/ουγγιά <ref name="Tax Free Gold">[http://www.taxfreegold.co.uk/highestsilvepriceprevious.html "Tax Free Gold"] by Chard (1964) Limited</ref> και γύρω στα 1979 πιστεύεται ότι κατείχαν περίπου 100 εκατομμύρια ουγγιές (σχεδόν 3.100 τόνους) αργύρου, προσδοκώντας κέρδη από 2 έως 4 δισεκατομμύρια δολάρια αν η τιμή ανέβαινε 10 φορές όπως πίστευαν ότι θα συμβεί.<ref name="Tax Free Gold" /> Οι τιμές πράγματι άρχισαν να ανεβαίνουν από τον Αύγουστο του 1979 και τελικά οι αδερφοί Hund κατάφεραν να εκτοξεύσουν την τιμή του μετάλλου από λιγότερα από 10 δολάρια/ουγγιά την Τρίτη 28 Αυγούστου του 1979<ref name="1979 London Silver Fixings">{{Cite web |url=http://www.lbma.org.uk/pages/?page_id=54&title=silver_fixings&show=1979&type=daily |title=1979 London Silver Fixings |accessdate=2012-08-31 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20121029050228/http://www.lbma.org.uk/pages/?page_id=54&title=silver_fixings&show=1979&type=daily |archivedate=2012-10-29 |url-status=dead }}</ref> στη μεγαλύτερη τιμή όλων των εποχών: 49,45 δολάρια/ουγγιά την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 1980<ref name="1980 London Silver Fixings">{{Cite web |url=http://www.lbma.org.uk/pages/?page_id=54&title=silver_fixings&show=1980&type=daily |title=1980 London Silver Fixings |accessdate=2012-08-31 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20121029050325/http://www.lbma.org.uk/pages/?page_id=54&title=silver_fixings&show=1980&type=daily |archivedate=2012-10-29 |url-status=dead }}</ref> αγγίζοντας κάποια στιγμή μέσα στη μέρα και τα 50,50 δολάρια/ουγγιά.<ref name="Tax Free Gold" />

Την επόμενη εβδομάδα του Ιανουαρίου του 1980, περιορίστηκαν οι συναλλαγές και τα δύο αδέρφια δεν μπορούσαν πλέον να συνεχίσουν να αγοράζουν. Η τιμή του αργύρου μειώθηκε σε περίπου 35 δολάρια/ουγγιά στα τέλη Ιανουαρίου<ref name="1980 London Silver Fixings" /> και παρόλο που οι Hunt θα μπορούσαν να αποκομίσουν μεγάλα κέρδη αν πωλούσαν το ασήμι που είχαν συσσωρεύσει, αφού το είχαν αγοράσει σε χαμηλότερες τιμές, δεν το έκαναν επιλέγοντας να το κρατήσουν, οδηγούμενοι έτσι στην ημέρα που έμεινε γνωστή στην ιστορία του Χρηματιστηρίου ως ''Ασημένια Πέμπτη''.<ref name="The Silver Crisis">[http://www.advisorone.com/2009/03/01/the-silver-crisis The Silver Crisis. How the precious metal's turmoil in 1980 shook the financial world]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}. Kenneth Silber,senior editor at Research magazine. Ανακτήθηκε 31/8/2012</ref> Η κυβέρνηση των Η.Π.Α. άρχισε να ανησυχεί από την προσπάθεια αυτή της χειραγώγησης των κρατικών αποθεμάτων αργύρου, καθώς και από το γεγονός ότι εμπλέκονταν και πρόσωπα από τη Μέση Ανατολή. Έτσι έγιναν ομοσπονδιακές παρεμβάσεις και ρυθμίσεις, ανεστάλησαν προσωρινά οι θεμελιώδεις κανόνες της αγοράς εμπορευμάτων και εισήχθησαν ειδικοί κανόνες για την αποφυγή υπερβολικών κερδών από μελλοντικές διαπραγματεύσεις με τον άργυρο.<ref name="Investopedia" /> με αποτέλεσμα η τιμή του αργύρου να πέσει εκ νέου στα μέσα Μαρτίου σε περίπου 23 δολάρια/ουγγιά.<ref name="1980 London Silver Fixings" /> Στις 26 Μαρτίου, η τιμή και πάλι υποχώρησε στα 19,65 δολάρια/ουγγιά<ref name="Tax Free Gold" /> και οι Hunt αδυνατούσαν πλέον να πληρώσουν τα πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια που όφειλαν στους μεσίτες τους. Την Πέμπτη 27 Μαρτίου 1980, γνωστή ως Ασημένια Πέμπτη, ο πανικός που επικράτησε στις αγορές και ένα φρενήρες ξεπούλημα του μετάλλου βύθισε την τιμή του κάτω από 11 δολάρια/ουγγιά.<ref name="The Silver Crisis" /> Η αναταραχή αυτή διαχύθηκε και σε άλλες Αγορές και η [[Επιτροπή Κεφαλαιαγορών των Η.Π.Α.]] ανέστειλε τις συναλλαγές. Την επόμενη μέρα, η τιμή του μετάλλου ανέβηκε ελαφρά στα 12 δολάρια/ουγγιά αλλά οι αδερφοί Hunt ήδη όφειλαν πάνω από 400 εκατομμύρια δολάρια. Υπολογίζεται ότι στο αποκορύφωμα της τιμής οι αδερφοί κατείχαν ασήμι αξίας περίπου 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το πρωινό της Ασημένιας Πέμπτης η αξία ήταν 3 δισεκατομμύρια δολάρια και στο τέλος της ημέρας ήταν 2 δισεκατομμύρια.<ref name="The Silver Crisis" /> Οι αδερφοί Hunt πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '80 εμπλεκόμενοι σε δικαστικές διαμάχες και έρευνες, ενώ τους απαγορεύτηκαν και οι διαπραγματεύσεις στην αγορά εμπορευμάτων των Η.Π.Α. Οδηγήθηκαν το 1988 ενώπιον του Κογκρέσου<ref name="Investopedia" /> και τον Δεκέμβριο του 1989 τους επιβλήθηκαν εξοντωτικά πρόστιμα.<ref>[http://www.nytimes.com/1989/12/21/business/2-hunts-fined-and-banned-from-trades.html 2 Hunts Fined And Banned From Trades]. KURT EICHENWALD. The New York Times. Published: December 21, 1989. Ανακτήθηκε 31/8/2012</ref> Αναγκάστηκαν να πουλήσουν και να δημοπρατήσουν το ασήμι πίσω στην αγορά με σημαντικές απώλειες και τελικά κήρυξαν [[πτώχευση]].<ref name="InvestorGuide Contributor">[http://www.investorguide.com/igu-article-1140-investing-basics-what-does-it-mean-to-corner-the-market.html What Does It Mean To Corner The Market ?] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120503184809/http://www.investorguide.com/igu-article-1140-investing-basics-what-does-it-mean-to-corner-the-market.html |date=2012-05-03 }} InvestorGuide Contributor. Ανακτήθηκε 30/8/2012</ref> Παρέμειναν όμως εύποροι εξαιτίας κυρίως εταιρειών καταπιστευτικής διαχείρισης που είχαν συσταθεί από την περιουσία του πατέρα τους.<ref name="The Silver Crisis" />

== Φυσικά χαρακτηριστικά ==
[[Αρχείο:Lattice face centered cubic.svg|thumb|100px|left|Κρύσταλλος αργύρου<br />a = 408,61 pm.]]

Ο άργυρος [[σφυρηλάτηση|σφυρηλατείται]] πολύ εύκολα και μετατρέπεται σε σύρματα ([[ολκιμότητα]]) ή ελάσματα ([[ελατότητα]]): 1 γραμμάριο αργύρου μπορεί να δώσει [[σύρμα]] μήκους 2 χιλιομέτρων.<ref name="John Emsley" /> Είναι σχεδόν το ίδιο σκληρός με τον [[χρυσός|χρυσό]], 2,5 - 3 στην [[κλίμακα Mohs]],<ref>American Federation of Mineralogical Societies. [http://www.amfed.org/t_mohs.htm "Mohs Scale of Mineral Hardness"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20230311042255/https://www.amfed.org/t_mohs.htm |date=2023-03-11 }}</ref> με έντονη μεταλλική [[στιλπνότητα]] που μπορεί να δεχθεί υψηλό βαθμό [[στίλβωση]]ς. Έχει πυκνότητα ως στερεό 10,49 g/cm<sup>3</sup> και ως ρευστό 9,345 g/cm<sup>3</sup>. Το [[ιξώδες]] του στην υγρή φάση είναι 3,62 [[mPa]]·s<ref name="W. Martienssen, Hans Warlimont">{{cite book|title= Springer Handbook of Condensed Matter and Materials Data, Τόμος 1|pages= 66|year= 2005|publisher= Springer|url= http://books.google.gr/books?id=TnHJX79b3RwC&vq=|ISBN = 3540443762|editor = W. Martienssen, Hans Warlimont|edition = εικονογραφημένη}}</ref> και η [[μαγνητική επιδεκτικότητα|μαγνητική επιδεκτικότητά]] του χ<sub>m</sub> = -19,5·10<sup>−6</sup> cm<sup>3</sup>/mol.<ref name="MAGNETIC SUSCEPTIBILITY" /> Κρυσταλλώνεται στο ολοεδρικά κεντρωμένο κυβικό σύστημα και έχει πλεγματική σταθερά a = 408,61 pm στους 25&nbsp;°C.

Έχει την υψηλότερη [[ηλεκτρική αγωγιμότητα]] από όλα τα μέταλλα, δηλαδή τη χαμηλότερη [[ηλεκτρική αντίσταση]] από κάθε μέταλλο,<ref name="C. R. Hammond" /> ακόμη και από τον χαλκό, αλλά το μεγαλύτερο κόστος και η τάση να μαυρίζει έχουν αποτρέψει την ευρεία χρήση του στη θέση του χαλκού ως αγωγού του [[Ηλεκτρισμός|ηλεκτρισμού]]. Παρ'όλ αυτά, πάνω από 10.000 τόνοι αργύρου χρησιμοποιήθηκαν στους [[ηλεκτρομαγνήτης|ηλεκτρομαγνήτες]] που χρησιμοποιήθηκαν για τον εμπλουτισμό [[ουράνιο|ουρανίου]] κατά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο]], κυρίως εξαιτίας της έλλειψης [[Χαλκός|χαλκού]] κατά την διάρκεια του πολέμου.<ref>{{cite book|author = Nichols, Kenneth D.|title = The Road to Trinity|url = https://archive.org/details/roadtotrinity0000nich| page = [https://archive.org/details/roadtotrinity0000nich/page/42 42]|year =1987|location = Morrow, New York|isbn = 068806910X|publisher = Morrow}}</ref><ref>{{cite web|accessdate = 2009-06-06|url = http://www.tnengineering.net/AICHE/eastman-oakridge-young.htm|title = Eastman at Oak Ridge - Dr. Howard Young|archiveurl = https://web.archive.org/web/20120208054014/http://www.tnengineering.net/AICHE/eastman-oakridge-young.htm|archivedate = 2012-02-08|url-status = dead}}</ref>
[[Αρχείο:Image-Metal-reflectance.png|Καμπύλες ανακλαστικότητας/μήκους κύματος για τον άργυρο, το αργίλιο και τον χρυσό|thumb|right|300px]]

Μεταξύ όλων των μετάλλων, ο καθαρός άργυρος έχει την υψηλότερη [[θερμική αγωγιμότητα]], 430 W/m·K.<ref name="High Thermal Conductivity Materials" /> Το υγρό [[ήλιο-2]], το πλέον αγώγιμο υλικό, έχει θερμική αγωγιμότητα 85000 W/m·K<ref>{{cite book|title= Fundamentals Of Cryogenic Engineering
|author= M. Mukhopadhyay |year= |publisher= PHI Learning Pvt. Ltd.
|url= http://books.google.gr/books?id=nhVEI52-VE8C&dq=
|ISBN = 8120330579|edition = |editor= |format=|chapter =|accessdate=|pages= 192}}</ref> και το [[διαμάντι]] ειδικής επεξεργασίας χημικής εναπόθεσης ατμού (CVD diamond), 2000 W/m·K,<ref name="High Thermal Conductivity Materials">{{cite book|title= High Thermal Conductivity Materials|author= Subhash L. Shindé, Jitendra Goela|year= 2006|publisher= Springer|url= http://books.google.gr/books?id=bU7Qgt1fiIsC&vq=|ISBN = 0387220216|edition = εικονογραφημένη|editor= Subhash L. Shindé, Jitendra Goela|pages= 72|format=|chapter =|accessdate=}}</ref> αλλά οι δυο αυτές ουσίες δεν είναι μέταλλα.

Ο Ag έχει επίσης και τη μεγαλύτερη οπτική [[ανακλαστικότητα]] μεταξύ όλων των μετάλλων. Στο ορατό τμήμα του [[φάσμα]]τος, μεταξύ μηκών κύματος 380&nbsp;nm και 750&nbsp;nm, ο Ag παρουσιάζει μέση ανακλαστικότητα 97,4 % ενώ το δεύτερο σε ανακλαστικότητα μέταλλο, το [[αργίλιο]], εμφανίζει μέση τιμή 91,1 %. Ο άργυρος εμφανίζει την ελάχιστη ανακλαστικότητά του, 5,5 %, σε μήκος κύματος 315&nbsp;nm ([[υπεριώδης ακτινοβολία|περιοχή υπεριώδους ακτινοβολίας]]) και γενικά σε [[Μήκος κύματος|μήκη κύματος]] κάτω από 300&nbsp;nm, η ανακλαστικότητά του δεν ξεπερνά το 30 %.<ref>{{cite book|title= Reflecting Telescope Optics II: Manufacture, Testing, Alignment, Modern Techniques
|edition = εικονογραφημένη, επανεκτύπωση|chapter = |author= Raymond N. Wilson|editor= 
|year= 1999|publisher= Springer|pages= 426|url= http://books.google.gr/books?id=zLvQYy41Ma4C&vq=
|ISBN = 3540603565|format=|accessdate=}}</ref>

Όταν ο άργυρος είναι λιωμένος, στο [[τήγμα]] διαλύεται αρκετό ατμοσφαιρικό [[οξυγόνο]] του οποίου η διαλυτότητα γίνεται μέγιστη στους 973&nbsp;°C, 3050 ppm.<ref name="W. Martienssen, Hans Warlimont" /> Όταν όμως το τήγμα πήξει, το οξυγόνο φεύγει οπότε δημιουργούνται φυσαλίδες στην επιφάνειά του αργύρου. Για το λόγο αυτό το ασήμι δε χρησιμοποιείται για την κατασκευή χυτών αντικειμένων. Αν όμως προστεθεί μικρή ποσότητα χαλκού, τότε παύει να υπάρχει αυτό το μειονέκτημα.<ref name="Μανωλκίδης" />

== Χημικά χαρακτηριστικά ==

=== Ηλεκτρονιακή δομή & Θέση στον περιοδικό πίνακα ===
<div style="float:right; margin:5px">
{| class="wikitable" style="float:left;"
|-
|+Χημικά στοιχεία 11ης ομάδας <br />του περιοδικού πίνακα
![[Ατομικός αριθμός|Ατομικός<br />αριθμός (Ζ)]]!! [[Χημικό στοιχείο]]!![[ηλεκτρόνιο|Ηλεκτρόνια<br /> ανά στιβάδα]] 
|-
| 29 || [[Χαλκός]] || 2, 8, 18, 1
|- 
| 47 || Άργυρος || 2, 8, 18, 18, 1
|- 
| 79 || [[Χρυσός]] || 2, 8, 18, 32, 18, 1
|}
</div>

[[Αρχείο:EcAg.svg|thumb|325px|right|Ηλεκτρονιακή διαμόρφωση Ag]]
Ο άργυρος ανήκει στη β' σειρά των μεταβατικών μετάλλων (ή στοιχείων) ή [[στοιχεία μετάπτωσης|στοιχείων μετάπτωσης]]. Στα μέταλλα μετάπτωσης ανήκουν τα χημικά στοιχεία που έχουν ασυμπλήρωτη την ομάδα των d [[ατομικό τροχιακό|ατομικών τροχιακών]] της προτελευταίας [[ηλεκτρονιακή στιβάδα|ηλεκτρονιακής στιβάδας]].<ref name="Γ.Ε. Μανουσάκης" /> Ο Ag έχει δομή 1s<sup>2</sup> 2s<sup>2</sup> 2p<sup>6</sup> 3s<sup>2</sup> 3p<sup>6</sup> 4s<sup>2</sup> 3d<sup>10</sup> 4p<sup>6</sup> 5s<sup>1</sup> 4d<sup>10</sup>, οπότε κανονικά δε θα έπρεπε να ανήκει στα μεταβατικά στοιχεία αφού το τροχιακό 4d είναι συμπληρωμένο.<ref name="Μανωλκίδης">{{cite book|title= Στοιχεία ανόργανης χημείας|edition = 14|chapter = |author= Κ. Μανωλκίδης, Κ. Μπέζας|editor= |year= 1984 |location=Αθήνα |publisher= Βιβλιοεκδοτική Αναστασάκη|pages= |url= |ISBN =|format=|accessdate=}}</ref> Ταξινομείται όμως στα στοιχεία μετάπτωσης διότι μπορεί, αν και δύσκολα, να αποβάλλει ένα ηλεκτρόνιο από τα δέκα οπότε απομένει με ασυμπλήρωτο το 4d [[Ατομικό τροχιακό|τροχιακό]].<br />

Παρόλο που ο άργυρος έχει ένα ηλεκτρόνιο στο εξωτερικό τροχιακό όπως και τα μέταλλα της 1ης ομάδας του περιοδικού πίνακα (αλκάλια δηλαδή το νάτριο, το κάλιο κ.ά.), δεν παρουσιάζει ομοιότητες μ' αυτά διότι στην προηγούμενη στιβάδα του περιέχει 18 ηλεκτρόνια ενώ τα αλκαλιμέταλλα έχουν 8 (εκτός του λιθίου). Αυτή η διαφορά στην ηλεκτρονιακή κατανομή αργύρου-αλκαλιμετάλλων έχει ως συνέπεια να απαιτείται πολύ μικρότερη ενέργεια (2071 KJ/mol) για την απομάκρυνση του ενός 4d ηλεκτρονίου του Ag από την απομάκρυνση του ενός 3p ηλεκτρονίου του καλίου (3067 KJ/mol) ή του ενός 2p ηλεκτρονίου του νατρίου (4561 KJ/mol), οπότε ο Ag εμφανίζεται σε μερικές ενώσεις του και με αριθμό οξείδωσης +2, πράγμα που δε συμβαίνει με τα αλκαλιμέταλλα.<ref name="Γεώργιος Σ. Βασιλικιώτης" />

Το [[φάσμα εκπομπής]] του Ag είναι περίπλοκο επειδή διαθέτει πολλά τροχιακά παραπλήσιας ενέργειας και τα ηλεκτρόνια έχουν πολλές επιλογές όταν μεταβαίνουν από το ένα τροχιακό στο άλλο. Οι μεταβάσεις αυτές προϋποθέτουν απορρόφηση ενέργειας και στη συνέχεια επανεκπομπή της. Έτσι παρουσιάζεται το διάχυτο φάσμα εκπομπής και γι' αυτό ο άργυρος ανήκει στο d-block (το d στα αγγλικά αντιπροσωπεύει τη λέξη diffuse που σημαίνει διάχυτος).<ref name="Μπαζάκης Ι.Α.">{{cite book	|author= 	Μπαζάκης Ι.Α.	|title=	Γενική Χημεία	|publisher=	Αθήνα|pages=414	}}</ref>

=== Τα ιόντα αργύρου σε υδατικό διάλυμα ===
Σε [[υδατικό διάλυμα]] επικρατεί το σταθερό ιόν Ag<sup>+</sup> το οποίο είναι απλοποιημένη γραφή του εφυδατωμένου Ag(H<sub>2</sub>O)<sub>4</sub><sup>+</sup>. Αναφέρεται όμως και το ιόν Ag(H<sub>2</sub>O)<sub>6</sub><sup>+2</sup> που είναι η εφυδατωμένη μορφή του Ag<sup>2+</sup> και εμφανίζεται σε ειδικές συνθήκες καθώς και το βραχύβιο Ag(OH)<sub>4</sub><sup>-</sup> που είναι ιόν του Ag(III) και δημιουργείται με [[ηλεκτρολυτική οξείδωση]] σε διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου 10 Μ.<ref name="George K. Schweitzer, Lester L. Pesterfield" />

Το [[κανονικό δυναμικό αναγωγής]] της ημιαντίδρασης σε υδατικό διάλυμα: Ag<sup>+</sup><sub>(aq)</sub> + e<sup>-</sup> ⇆ Ag<sub>(s)</sub> είναι θετικό (Ε<sup>0</sup> = +0,799 V) και επομένως ο άργυρος είναι λιγότερο αναγωγικός και δεν αντικαθιστά το υδρογόνο στις ενώσεις του (π.χ [[οξέα]]) και γι' αυτό χημικώς θεωρείται ευγενές, «αδρανές», μέταλλο. Το Ε<sup>0</sup> της ίδιας ημιαντίδρασης στην υγρή [[αμμωνία]] είναι +0,83 V.<ref name="Housecroft" />

Το κανονικό δυναμικό αναγωγής της αντίδρασης: Ag<sup>2+</sup><sub>(aq)</sub> + e<sup>-</sup> ⇆ Ag<sup>+</sup><sub>(aq)</sub> είναι ακόμα θετικότερο (Ε<sup>0</sup> = +1,980 V) πράγμα που σημαίνει ότι το ιόν Ag<sup>2+</sup> είναι ισχυρό οξειδωτικό και είναι αρκετά σταθερό μόνο μέσα σε ισχυρά οξέα.<ref name="Cotton" />

=== Χημικές αντιδράσεις του αργύρου ===
Ο Ag ενώνεται με το [[οξυγόνο]] μόνο όταν είναι κονιορτοποιημένος στους 500&nbsp;°C και πίεση 15 [[Atm]] δίνοντας οξείδιο<ref name="Μανωλκίδης" />:
: 2Ag + 1/2O<sub>2</sub> → Ag<sub>2</sub>O

Αντιδρά με [[όζον]] (Ο<sub>3</sub>) δίνοντας το μικτό οξείδιο Ag<sub>2</sub>O<sub>2</sub> και το οξείδιο του αργύρου (Ι):<ref name="Θεόφιλος Γ. Δημητριάδης">{{cite book|title= Tσετ οξειδοαναγωγής. 1000 αναλυτικά λυμένες αντιδράσεις
|author= Θεόφιλος Γ. Δημητριάδης|year= 1989|publisher= Εκδόσεις Κ. Μ. Γρηγόρη|url= 
|ISBN = 960-222-060-0|pages =|edition = |editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> 
: 4Ag + O<sub>3</sub> → Ag<sub>2</sub>O<sub>2</sub> + Ag<sub>2</sub>O

Στον αέρα στις συνηθισμένες συνθήκες είναι σταθερός, με το πέρασμα του χρόνου όμως μαυρίζει γιατί προσβάλλεται από το [[υδρόθειο]] ή άλλες θειούχες ενώσεις και μαζί με το οξυγόνο της ατμόσφαιρας σχηματίζεται μαύρος θειούχος άργυρος<ref name="Μανωλκίδης" />:
: 2Ag + 1/2 O<sub>2</sub> + H<sub>2</sub>S → Ag<sub>2</sub>S + H<sub>2</sub>O
Η ίδια ένωση σχηματίζεται και με απευθείας αντίδραση θείου και αργύρου<ref name="Wiberg" />:
: 2Ag + S → Ag<sub>2</sub>S

Δεν προσβάλλεται από υδροχλωρικό ή αραιό θειικό οξύ. Διαλύεται πολύ αργά στο [[βασιλικό νερό]] γιατί ο χλωριούχος άργυρος (AgCl) που σχηματίζεται επιφανειακά είναι δυσδιάλυτος και δημιουργεί προστατευτικό φιλμ<ref name="François Cardarelli" />:
: 3Ag + 3HCl + HNO<sub>3</sub> → 3AgCl + NO + 2H<sub>2</sub>O
Διαλύεται στο πυκνό και αραιό νιτρικό καθώς και στο πυκνό-θερμό θειικό οξύ<ref name="Θεόφιλος Γ. Δημητριάδης" />:
: 3Ag + 4HNO<sub>3</sub> (αραιό) → 3AgNO<sub>3</sub> + NO + 2H<sub>2</sub>O
: Ag + 2HNO<sub>3</sub> (πυκνό) → AgNO<sub>3</sub> + NO<sub>2</sub> + H<sub>2</sub>O
: 2Ag + H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> (πυκνό-θερμό) → Ag<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> + SO<sub>2</sub> + 2H<sub>2</sub>O
Η τελευταία αντίδραση δίνει τη δυνατότητα διαχωρισμού του Ag από τον χρυσό και τον λευκόχρυσο οι οποίοι δε διαλύονται στο θειικό οξύ.

Αντικαθιστά τον χρυσό στα άλατά του αφού είναι πιο ηλεκτροθετικός από αυτόν<ref name="Θεόφιλος Γ. Δημητριάδης" />:
: 3Ag + AuCl<sub>3</sub> → 3AgCl + Au

Ο άργυρος διαλύεται εύκολα σε νάτριο κυανίδιο παρουσία οξυγόνου καθώς διοχετεύεται υπό πίεση αέρας στο διάλυμα<ref name="Wiberg" />:
: 2Ag + H<sub>2</sub>Ο + 1/2 O<sub>2</sub> + 4NaCN → 2Na[Ag(CN)<sub>2</sub>] + 2NaOH
Η αντίδραση χρησιμοποιείται για την εξαγωγή του Ag από ακατέργαστα μεταλλεύματα

[[Αρχείο:Silver acetylide3.jpg|thumb|250px|right|Το αργυροκαρβίδιο είναι εκρηκτικό.]]
Σε πολύ υψηλή θερμοκρασία (1100&nbsp;°C) έχουν ανιχνευθεί ίχνη της ένωσης AgH ως προϊόν της αντίδρασης ατμών του μετάλλου με το [[υδρογόνο]].<ref name="Wiberg">{{cite book|title= Inorganic chemistry|edition = εικονογραφημένη|chapter = |author= Egon Wiberg, Nils Wiberg, Arnold Frederick Holleman|editor= |year=2011|publisher= Academic Press|pages=|url= http://books.google.gr/books?id=Mtth5g59dEIC&dq=|ISBN = 0123526515|format=|accessdate=}}</ref>

Αντιδρά απευθείας με [[ακετυλένιο]], σχηματίζοντας λευκή άμορφη σκόνη, το αργυροκαρβίδιο, που δεν προσβάλλεται από το νερό και σε ξηρή κατάσταση είναι πολύ εκρηκτικό σώμα:<ref name="Γ.Ε. Μανουσάκης">{{cite book
|title= Γενική και Ανόργανη Χημεία. Τόμος δεύτερος|author= Γ.Ε. Μανουσάκης|year= 1983 |location=Θεσσαλονίκη |publisher= Αφοι Κυριακίδη}}</ref>
: 2Ag + HC≡CH → AgC≡CAg + H<sub>2</sub>
Το ίδιο σώμα σχηματίζεται και με την απευθείας αντίδραση του Ag με C σε υψηλή θερμοκρασία<ref name="Advanced Inorganic Chemistry Vol-1" />:
: 2Ag + 2C → AgC≡CAg

Ο Ag αντιδρά με [[υδροϊώδιο|HI]] σχηματίζοντας σταθερό ιωδο-σύμπλοκο ενώ ελευθερώνεται και αέριο Η<sub>2</sub>.<ref name="Housecroft">{{cite book|title= Inorganic Chemistry|author= Catherine E. Housecroft, A. G. Sharpe|year= 2005|publisher= Pearson Education|url= http://books.google.gr/books?id=_1gFM51qpAMC&dq=|ISBN = 0130399132|edition = 2, εικονογραφημένη|editor= A. G. Sharpe}}</ref> Με F<sub>2</sub> αντιδρά απευθείας σε θερμοκρασία 247&nbsp;°C σχηματίζοντας φθορίδιο του Ag(II):
: Ag + F<sub>2</sub> → AgF<sub>2</sub>
που αποσυντίθεται αμέσως με νερό. Με AgF αντιδρά και δίνει το καστανόχρωμο άλας Ag<sub>2</sub>F:<ref name="Cotton">{{cite book|title= Chemistry of Precious Metals|author= Dr. Simon Cotton, S. A. Cotton|year= 1997|publisher= Springer|url= http://books.google.gr/books?id=6VKAs6iLmwcC&dq=|ISBN = 0751404136|edition = εικονογραφημένη|editor= S. A. Cotton}}</ref> 
: Ag + AgF → Ag<sub>2</sub>F

Δεν αντιδρά με το νερό και δεν προσβάλλεται από τα διαλύματα υδροξειδίων του νατρίου και του καλίου και γι' αυτό στις συντήξεις όπου συμμετέχουν υδροξείδια των αλκαλίων, χρησιμοποιούνται ασημένια χωνευτήρια.<ref name="Γεώργιος Σ. Βασιλικιώτης">{{cite book|title= ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΙΣ. ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟΝ|edition = 2|chapter =|author= Γεώργιος Σ. Βασιλικιώτης|editor= |year= 1976 |location= Θεσσαλονίκη |publisher= |pages= 23-59|ISBN = |format=|accessdate=}}</ref>

=== Αργυρομετρία ===
{{Κύριο|Αργυρομετρία}}
Με τον όρο ''αργυρομετρία'' εννοούμε συνολικά όλες τις μεθόδους [[ογκομέτρηση|ογκομέτρησης]] (τιτλοδότησης) καταβύθισης στις οποίες χρησιμοποιείται διάλυμα ιόντων αργύρου (Ag<sup>+</sup>) τα οποία προέρχονται από πρότυπο διάλυμα νιτρικού αργύρου (AgNO<sub>3</sub>) 0,1 M.<ref name="Jean-Louis Burgot">{{cite book|title= Ionic Equilibria in Analytical Chemistry|author= Jean-Louis Burgot|year= 2012|publisher= Springer|url= http://books.google.gr/books?id=DXERny6Wu30C&dq=|ISBN = 1441983813|pages =|edition = εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Οι αργυρομετρικές μέθοδοι είναι οι σημαντικότερες από τις τιτλοδοτήσεις καταβύθισης και χρησιμοποιούνται στον προσδιορισμό ιόντων τα οποία παρέχουν δυσδιάλυτα άλατα με το κατιόν Ag<sup>+</sup>. Έτσι, για παράδειγμα τα ιόντα Cl<sup>-</sup> καταβυθίζονται ποσοτικά λόγω σχηματισμού AgCl αλλά και αντιστρόφως, υπάρχει η δυνατότητα προσδιορισμού των Ag<sup>+</sup> με [[πρότυπο διάλυμα]] ιόντων Cl<sup>-</sup> (επανογκομέτρηση).<ref name="Αναλυτική Χημεία. Ποσοτική Ανάλυση.Τεύχος Β'">{{cite book|title= Αναλυτική Χημεία. Ποσοτική Ανάλυση.Τεύχος Β'|author= Γ.Σ. Βασιλικιώτης|year= 1980 |location= Θεσσαλονίκη |publisher= Υπηρεσία Δημοσιευμάτων Α.Π.Θ.|edition = 2|accessdate=}}</ref> Η αργυρομετρία μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί και στον προσδιορισμό ιόντων βρωμίου (Br<sup>-</sup>) και ιωδίου (I<sup>-</sup>) αλλά και θειοκυανιούχων ιόντων (SCN<sup>-</sup>).<ref name="Precipitation titration. Argentometry.">[http://www.titrations.info/precipitation-titration-argentometry Precipitation titration. Argentometry.]</ref> Η αντίδραση στην οποία βασίζεται η αργυρομετρία είναι η:
: Ag<sup>+</sup> + Cl<sup>-</sup> → AgCl
και είναι γνωστή από πολύ παλιά αφού την εφάρμοσε για πρώτη φορά ο Γάλλος χημικός [[Ζοζέ Γκέι-Λουσάκ]] (''Joseph Louis Gay-Lussac'', 1778 – 1850) το 1832.<ref name="Αναλυτική Χημεία. Ποσοτική Ανάλυση.Τεύχος Β'" />

Σήμερα, υπάρχουν τρεις κύριες αργυρομετρικές μέθοδοι που βασίζονται στην παραπάνω αντίδραση:

* Η '''μέθοδος Μορ''' που αναπτύχθηκε το 1856 από τον Γερμανό χημικό Μορ ((Karl Friedrich Mohr, 1806 – 1879) και εφαρμόζεται σε ουδέτερα ή ελαφρώς αλκαλικά διαλύματα.<ref name="Jean-Louis Burgot" />
* Η '''μέθοδος Βόλαρντ''' η οποία προτάθηκε το 1874 από τον Γερμανό χημικό Βόλαρντ (Jacob Volhard, 1834 – 1910) και εφαρμόζεται σε όξινο περιβάλλον.<ref name="Jean-Louis Burgot" />
* Η '''μέθοδος Φάγιανς''' η οποία προτάθηκε από τον Αμερικανό φυσικοχημικό Πολωνικής καταγωγής Φάγιανς (Kazimierz Fajans, 1887 – 1975) και εφαρμόζεται σε ελαφρά όξινο ή ουδέτερο περιβάλλον. Η μέθοδος αυτή διαφέρει από τις προηγούμενες στο ότι γίνεται χρήση δεικτών προσρόφησης όπως η φλουορεσκεΐνη.<ref name="Αναλυτική Χημεία. Ποσοτική Ανάλυση.Τεύχος Β'" />

Η αργυρομετρία χρησιμοποιείται και για τον ποσοτικό προσδιορισμό χλωριούχων στο νερό όταν όμως η περιεκτικότητά τους είναι μεγαλύτερη από 4&nbsp;mg/L.<ref name="Juraj Tölgyessy" />

=== Διαχωρισμός και προσδιορισμός αργύρου ===
Η κλασική μέθοδος για τη διαπίστωση ύπαρξης ιόντων Ag<sup>+</sup> ([[ποιοτικός προσδιορισμός]]) σε διάλυμα είναι η καταβύθισή τους ως χλωριούχου αργύρου (AgCl) ενώ η εύρεση της συγκέντρωσης των Ag<sup>+</sup> (ποσοτικός προσδιορισμός) γίνεται κυρίως με τη μέθοδο Βόλαρντ που αναφέρεται παραπάνω.

Στην κλασική [[Ποιοτική Αναλυτική Χημεία]], ο άργυρος ανήκει στην Α' αναλυτική ομάδα κατιόντων στην οποία ανήκουν και τα κατιόντα υδραργύρου (Ι), Hg<sub>2</sub><sup>2+</sup>) και μολύβδου, Pb<sup>2+</sup> αλλά και τα κατιόντα χαλκού (Ι), Cu<sup>+</sup>, χρυσού (I), Au<sup>+</sup>, και θαλλίου (Ι), Tl<sup>+</sup>. Κοινό γνώρισμα των κατιόντων αυτών είναι ότι σχηματίζουν χλωριούχα άλατα, που είναι δυσδιάλυτα σε απιονισμένο νερό και όχι νερό της βρύσης που περιέχει ιόντα Cl<sup>-</sup>. Τα ιόντα χλωρίου παρέχονται από αραιό διάλυμα υδροχλωρικού οξέος, HCl, και όχι από διάλυμα χλωριούχου άλατος όπως π.χ. NaCl, KCl για να αποφευχθεί η υδρόλυση ιόντων βισμουθίου ή/και αντιμονίου που πιθανόν να συνυπάρχουν αλλά και να αποφευχθεί η παρουσία κατιόντων Na<sup>+</sup> ή K<sup>+</sup> που παρεμποδίζουν. Μετά την προσθήκη HCl και την καταβύθιση των χλωριούχων αλάτων, το ίζημα παραλαμβάνεται με διήθηση και εκπλύνεται με ζεστό νερό οπότε παραμένουν ως ίζημα τα άλατα AgCl, Hg<sub>2</sub>Cl<sub>2</sub> εφόσον στο δείγμα υπάρχει Ag και Hg. Με προσθήκη αμμωνίας, και εφόσον υπάρχει Ag στο δείγμα, σχηματίζεται το ευδιάλυτο σύμπλοκο [Ag(NH<sub>3</sub>)<sub>2</sub>]<sup>+</sup> από το οποίο σχηματίζεται λευκό ίζημα AgCl με [[οξίνιση]] με νιτρικό οξύ.<ref name="Γεώργιος Σ. Βασιλικιώτης" />

[[Αρχείο:Dithizon-enole.svg|thumb|300px|right|Η σημαντικότερη μέθοδος φασματοφωτομετρικού προσδιορισμού ιχνοποσοτήτων Ag στηρίζεται στην ενολική μορφή της διθειζόνης.]]

Όταν ο άργυρος είναι σε ιχνοποσότητες συχνά διαχωρίζεται από άλλα μέταλλα με εκχυλιστικές μεθόδους, η κυριότερη των οποίων πραγματοποιείται με [[διθειζόνη]] (διφαινυλοθειοκαρβαζόνη) η οποία σε υδατικά διαλύματα βρίσκεται με δύο μορφές σε ισορροπία, την κετονική και την ενολική. Το Η της ομάδας, -SH-, της ενολικής μορφής (C<sub>6</sub>H<sub>5</sub>−N=N−C(SH)=N−NH−C<sub>6</sub>H<sub>5</sub>) αντικαθίσταται από Ag<sup>+</sup> σχηματίζοντας αρκετά σταθερό έγχρωμο σύμπλοκο.<ref name="Ευάγγελος Μπακέας">{{cite book|title= ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ|author= Ευάγγελος Μπακέας - Κων/νος Ευσταθίου|year= 2008|location= Αθήνα|publisher= ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ Π.Α.|url= http://www.chem.uoa.gr/courses/instrumental/DIAXORISMOI_10.pdf|ISBN= |pages= 23|edition= |editor= |format= PDF|chapter= |accessdate= 2012-08-29|first= |page= |archiveurl= https://web.archive.org/web/20130319030318/http://www.chem.uoa.gr/courses/instrumental/DIAXORISMOI_10.pdf|archivedate= 2013-03-19|url-status= dead}}</ref> Συνήθως χρησιμοποιείται διάλυμα της διθειζόνης σε τετραχλωράνθρακα (CCl<sub>4</sub>). Εκχύλιση διαλύματος Ag<sup>+</sup> με το διάλυμα αυτό μεταφέρει τα ιόντα αργύρου ως σύμπλοκα στον οργανικό διαλύτη, ο οποίος αποκτά ένα έντονο πορτοκαλο-κίτρινο χρώμα το οποίο επιτρέπει το φωτομετρικό προσδιορισμό (σε g/L) του μετάλλου σε μήκος κύματος στο ορατό λ = 462&nbsp;nm και με συντελεστή αναλογίας α = 0,28.<ref name="Zygmunt Marczenko, María Balcerzak">{{cite book|title= Separation, Preconcentration, and Spectrophotometry in Inorganic Analysis
|author= Zygmunt Marczenko, María Balcerzak|year= 2000|publisher= Elsevier
|url= http://books.google.gr/books?id=0NE1KjVISyAC&vq=|ISBN = 0444505245|pages = 392-395|edition = εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Σε άλλη μέθοδο διαχωρισμού του αργύρου με εκχύλιση χρησιμοποιείται το διαιθυλο-διθειο-καρβαμίδιο μέσα σε χλωροφόρμιο ενώ για τον επιλεκτικό διαχωρισμό χιλιοστογραμμαρίων (mg) αργύρου από άλλα μέταλλα πολλές φορές χρησιμοποιείται η εκχύλισή του με αιθέρες-στέμματα όπως ο δικυκλοεξυλ-18-στέμμα-6 ή άλλες οργανικές μακροκυκλικές ενώσεις που περιέχουν άτομα αζώτου ή θείου.<ref name="Zygmunt Marczenko, María Balcerzak" />

Για πολύ ευαίσθητους φασματοφωτομετρικούς προσδιορισμούς αργύρου έχει προταθεί η μέθοδος που βασίζεται στο σχηματισμό κόκκινου συμπλόκου του αργύρου με την 4,4'-δις(διμεθυλαμινο)θειοβενζοφαινόνη (ΤΜΚ), το οποίο είναι διαλυτό σε υδατικά-οργανικά διαλυτικά μέσα και εκχυλίσιμο σε ορισμένους διαλύτες όπως η βουτανόλη ή μείγμα βουτανόλης-χλωροφορμίου. Ο προσδιορισμός (σε g/L) γίνεται σε μήκη κύματος 520&nbsp;nm ή 530&nbsp;nm ανάλογα με το διαλυτικό μέσο<ref name="Zygmunt Marczenko, María Balcerzak" />

Σε μια άλλη φασματοφωτομετρική μέθοδο χρησιμοποιείται η [[ροδαμίνη]] η οποία αντιδρά με τον άργυρο σε όξινο περιβάλλον δημιουργώντας ένωση λίγο διαλυτή στο νερό. Η μέθοδος προσδιορισμού του αργύρου είναι βασισμένη στο κόκκινο ψευδο-διάλυμα του συμπλόκου παρουσία περίσσειας κίτρινης ροδαμίνης. Η μοριακή απορροφητικότητα είναι 20.000 στα 450&nbsp;nm.<ref name="Zygmunt Marczenko, María Balcerzak" /> Η ροδαμίνη, ακριβέστερα η p-διμεθυλ-αμινο-βενζυλιδενο-ροδαμίνη, χρησιμοποιείται και στον προσδιορισμό του αργύρου στο πόσιμο ή μη νερό, όταν η περιεκτικότητά του είναι μεγαλύτερη από 0,03&nbsp;mg/L. Σ'αυτή την περίπτωση δημιουργείται κολλοειδές ίζημα το οποίο απορροφά στα 530&nbsp;nm με πράσινο φίλτρο.<ref name="Juraj Tölgyessy" />

Για προσδιορισμό ποσοτήτων κάτω από 100 μέρη στο δισεκατομμύριο (ppb) μπορεί να χρησιμοποιηθεί η [[ιοντική χρωματογραφία]], για ποσότητα κάτω από 1 ppb η [[φασματομετρία ατομικής εκπομπής επαγωγικά συζευγμένου πλάσματος]] (Inductively Coupled Plasma-Atomic Emission Spectrometry, ICP-AES) και για ποσότητες κάτω από 1 μέρος στο τρισεκατομμύριο (1 ppt) η [[φασματομετρία μάζας επαγωγικά συζευγμένου πλάσματος]] (Inductively Coupled Plasma-Mass Spectroscopy, ICP-MS).<ref name="George K. Schweitzer, Lester L. Pesterfield">{{cite book|title= The Aqueous Chemistry of the Elements
|author= George K. Schweitzer, Lester L. Pesterfield|year= 2009|publisher= Oxford University Press|url= http://books.google.gr/books?id=-TNhhlGcCzwC&hl=el&source=gbs_navlinks_s|ISBN = 019539335X|pages = 374-377|edition = εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref>

== Ισότοπα ==
{{Κύριο|Ισότοπα του αργύρου}}
Ο άργυρος στη φύση αποτελείται από δύο σταθερά [[ισότοπο|ισότοπα]], το <sup>107</sup>Ag (με σχετική ατομική μάζα 106,905097) σε ποσοστό 51,839 % και το <sup>109</sup>Ag (με σχετική ατομική μάζα 108,904752) σε ποσοστό 48,161 %.<ref name="Brookhaven National Laboratory" /> Από το 1924 έως και το 2000, έχουν ανακαλυφθεί και χαρακτηριστεί συνολικά τριάντα οκτώ [[ραδιοϊσότοπο|ραδιοϊσότοπα]] του αργύρου. Εκτός των δύο σταθερών, από τα υπόλοιπα τα δώδεκα έχουν ημιζωή μικρότερη από 1 δευτερόλεπτο, δεκαεννιά έχουν ημιζωή από 1 δευτερόλεπτο έως 1 ώρα και 5 έχουν ημιζωή μεγαλύτερη της 1 ώρας.<ref name="Brookhaven National Laboratory" /> Τα πιο σταθερά είναι ο <sup>105</sup>Ag με [[ημιζωή]] 41,29 ημέρες, ο <sup>111</sup>Ag με ημιζωή 7,45 ημέρες και ο <sup>112</sup>Ag με ημιζωή 3,13 ώρες.<ref name="The NUBASE" /> Ο άργυρος έχει επίσης πολλά πυρηνικά ισομερή με το <sup>108m</sup>Ag να έχει τη μεγαλύτερη ημιζωή, 438 χρόνια.<ref>[http://www-nds.iaea.org/nudat2/reCenter.jsp?z=47&n=61 <sup>108</sup>Ag, NuDat 2.6 database]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}. Brookhaven National Laboratory</ref> Όλα τα υπόλοιπα ραδιοϊσότοπα έχουν χρόνους ημιζωής που είναι μικρότεροι από μια ώρα, και η πλειονότητα τους έχει ημιζωές που είναι μικρότερες από 3 λεπτά. Το πλέον βραχύβιο ραδιοϊσότοπο του αργύρου είναι το <sup>93</sup>Ag με εκτιμώμενη ημιζωή 5 ms (χιλιοστά του δευτερολέπτου)<ref name="The NUBASE">{{cite journal|title= The NUBASE evaluation of nuclear and decay properties|author= G. Audi, O. Bersillon, J. Blachot and A.H. Wapstra|journal= Nuclear Physics|volume= A|issue= 729|pages= 3-128|year= 2003|publisher= |url= http://amdc.in2p3.fr/nubase/Nubase2003.pdf|accessdate= 22/8/2012|editor= |format= PDF|date= |archiveurl= https://web.archive.org/web/20110720233206/http://amdc.in2p3.fr/nubase/Nubase2003.pdf|archivedate= 2011-07-20|url-status= dead}}</ref> και ανακαλύφθηκε το 1994.<ref name="Discovery of the Silver Isotopes" /> <br />
Τα ισότοπα του αργύρου ποικίλουν σε [[Ατομικό βάρος|σχετική ατομική μάζα]] από 92,949 (<sup>93</sup>Ag) έως 129,950 (<sup>130</sup>Ag).<ref name="Atomic Weights and Isotopic Compositions for Silver (NIST)">[http://physics.nist.gov/cgi-bin/Compositions/stand_alone.pl?ele=Ag&ascii=html&isotype=all Atomic Weights and Isotopic Compositions for Silver] National Institute of Standards and Technology (NIST)]</ref> Τα ραδιοϊσότοπα που έχουν μαζικό αριθμό μικρότερο από 107 διασπώνται κυρίως με β<sup>+</sup>-διάσπαση δίνοντας θυγατρικά ισότοπα του παλλαδίου και αυτά που έχουν μεγαλύτερο από 107 διασπώνται κυρίως με β<sup>−</sup>-διάσπαση δίνοντας ισότοπα του καδμίου.<ref>[http://www.periodictable.com/Elements/047/data.html Technical data for Silver] The Photographic Periodic Table of the Elements</ref>
Τα δύο σταθερά ισότοπα του αργύρου, το <sup>107</sup>Ag και το <sup>109</sup>Ag, ανακαλύφθηκαν το 1924 από τον Νομπελίστα Βρετανό χημικό, εφευρέτη της φασματοσκοπίας μάζας, Φράνσις Ουίλιαμ Άστον (Francis William Aston, 1877 – 1945) στο πανεπιστήμιο Cambridge. Τα τελευταία ισότοπα ανακαλύφθηκαν το 2000 στο C.E.R.N. και ήταν το <sup>128</sup>Ag και <sup>130</sup>Ag.<ref name="Discovery of the Silver Isotopes">{{cite journal|title= Discovery of the Silver Isotopes|author= A. SCHUH, A. FRITSCH, J.Q. GINEPRO, M. HEIM, A. SHORE, and M. THOENNESSEN|year= 2009|publisher= National Superconducting Cyclotron Laboratory and Department of Physics and Astronomy, Michigan State University, U.S.A.|url= http://arxiv.org/pdf/0907.1629.pdf|accessdate = 22/8/2012|format= PDF}}</ref>

== Ενώσεις του αργύρου ==

=== Ανόργανες ενώσεις ===
Ο άργυρος σχηματίζει πολλές ενώσεις όπου εμφανίζεται με το σταθερότερο αριθμό οξείδωσής του, +1 όπως νιτρικός άργυρος (AgNO<sub>3</sub>), χλωριούχος άργυρος (AgCl), οξείδιο του αργύρου (Ag<sub>2</sub>O), πυροφωσφορικός άργυρος (Ag<sub>4</sub>P<sub>2</sub>O<sub>7</sub>), νιτρώδης άργυρος (AgNO<sub>2</sub>), υπερμαγγανικός άργυρος (AgMnO<sub>4</sub>)κ.ά.<ref name="Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology" /><br />
Έχουν μελετηθεί όμως και ενώσεις στις οποίες ο Ag έχει άλλους αριθμούς οξείδωσης:<br />
+2 όπως π.χ. AgMF<sub>6</sub> όπου Μ = μέταλλο με αριθμό οξείδωσης +4 όπως Pt, Pd, Ti, Rh, Sn, Pb δηλαδή AgPtF<sub>6</sub>, AgTiF<sub>6</sub> κ.ά.<ref name="Housecroft" /><br />
+3 όπως π.χ. στο μόνο γνωστό αλογονίδιο του Ag(III), το καστανοκόκκινο AgF<sub>3</sub> που είναι εξαιρετικά ισχυρό οξειδωτικό και πιθανόν με υπεραγώγιμες ιδιότητες<ref name="Sebastian Riedel, Martin Kaupp">{{cite journal|title= The highest oxidation states of the transition metal elements|author= Sebastian Riedel, Martin Kaupp|journal= Coordination Chemistry Reviews|volume= 253|issue= 5-6|pages= 606-624|year= 2009|publisher= ELSEVIER|url= http://144.206.159.178/ft/243/588116/14862785.pdf|accessdate= 29/7/2012|editor= |format= PDF|archivedate= 2013-06-04|archiveurl= https://web.archive.org/web/20130604132315/http://144.206.159.178/ft/243/588116/14862785.pdf|deadurl= }}</ref> και στο οξείδιο Ag<sub>2</sub>O<sub>3</sub> που είναι σταθερό για μεγάλη χρονική περίοδο στους −20&nbsp;°C και μπορεί να παραχθεί με ανοδική οξείδωση υδατικών διαλυμάτων AgClO<sub>4</sub>, AgBF<sub>4</sub> ή AgPF<sub>6</sub>.<ref>{{cite journal|title= Ag<sub>2</sub>O<sub>3</sub>, a Novel Binary Silver Oxide
|author= Dipl.-Chem. Burkhard Standke, Prof. Dr. Martin Jansen|journal= Angewandte Chemie (International Edition in English)|volume= 24|issue =2|pages= 118-119|year= 1985|publisher= WILEY ONLINE LIBRARY
|url= http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/anie.198501181/abstract|accessdate = 30/7/2012|editor = |format= }}</ref><br />
+4, όπως στο K<sub>2</sub>[AgF<sub>6</sub>].<ref name="Sebastian Riedel, Martin Kaupp" /><br />
Μικρότερο από +1, όπως Ag<sub>2</sub>F, Ag<sub>3</sub>O. Αυτές οι ενώσεις είναι ελάχιστες.<ref name="Wiberg" /> <br />
-1. Παρόλο που το ανιόν Ag<sup>–</sup> δεν έχει παρατηρηθεί σε κάποια χημική ένωση, φασματοσκοπικά και ηλεκτροχημικά δεδομένα αποδεικνύουν το σχηματισμό του μέσα σε υγρή αμμωνία.<ref name="Housecroft" />

Πολλές στερεές ετεροπολικές ενώσεις του Ag(I) είναι γνωστά αντιδραστήρια και χρησιμοποιούνται ευρύτατα τόσο στην ανόργανη όσο και στην οργανική χημεία:
[[Αρχείο:AgNO3.jpg|thumb|right|200px|Κρύσταλλοι AgNO<sub>3</sub>]]

'''[[Νιτρικός άργυρος]], AgNO<sub>3</sub>'''. Αποτελεί την πρόδρομη χημική ουσία σχεδόν όλων των άλλων ενώσεων του αργύρου και είναι το άλας του αργύρου με τη μεγαλύτερη εμπορική αξία. Είναι κρυσταλλικό άχρωμο σώμα πολύ ευδιάλυτο στο νερό (215 g/100 g νερού στους 20&nbsp;°C) παρόλο που δεν είναι υγροσκοπικό.<ref name="Wiberg" /> Παρασκευάζεται εύκολα κατά την επίδραση νιτρικού οξέος σε μεταλλικό άργυρο (βλέπε παραπάνω [[άργυρος#Αντιδράσεις του μετάλλου|αντιδράσεις]]). Ο AgNO<sub>3</sub> δεν είναι φωτοευαίσθητος όπως τα αλογονίδια AgX, προσβάλλεται όμως από το φως και ανάγεται προς μεταλλικό Ag, ιδιαίτερα παρουσία οργανικών ενώσεων, γι' αυτό φυλάσσεται σε σκούρα μπουκάλια. Είναι σταθερός μέχρι τους 347&nbsp;°C αλλά αποσυντίθεται στους 427&nbsp;°C<ref>{{cite book|title= Chemistry Of Transition Elements
|author= M. Satake & Y. Mido, M. Satake|year= 2010
|publisher= Discovery Publishing House|url= http://books.google.gr/books?id=XwPh1_aTMrkC&vq=
|ISBN = 8171412432|pages = 142|edition = |editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> κατά το σχήμα: 2AgNO<sub>3</sub> → 2Ag + 2NO<sub>2</sub> + O<sub>2</sub>. Είναι διμορφικός και μετατρέπεται στην εξαγωνική-ρομβοεδρική του μορφή στους 159,8&nbsp;°C. Όταν έρθει σε επαφή με το δέρμα ανάγεται προς άργυρο μαύρου χρώματος, ιδιαίτερα όταν έχουμε και ταυτόχρονη επίδραση του φωτός. Γι'αυτό όταν πέσει στο δέρμα νιτρικός άργυρος, εμφανίζονται μαύρες κηλίδες.<ref name="William N. Rom, Steven B. Markowitz" /> Μίγμα του με νιτρικό κάλιο (KNO<sub>3</sub>) χρησιμοποιείται στην ιατρική σαν καυτήριο με την ονομασία «πέτρα της κόλασης».<ref name="Μανωλκίδης" /> Χρησιμοποιείται επίσης για την παρασκευή ανεξίτηλου μελανιού, στην αναλυτική χημεία κλπ.

=== Αλογονίδια, AgX ===
Ο άργυρος σχηματίζει στερεές ενώσεις και με τα τέσσερα αλογόνα της μορφής AgX (X = F, Cl, Br, I). Οι ενώσεις αυτές είναι φωτοευαίσθητες, προσβάλλονται όμως μόνο από υπεριώδη, ιώδη και κυανή ακτινοβολία. Για να αποκτήσουν ευαισθησία και στο υπόλοιπο τμήμα του ορατού φάσματος αλλά και στο υπέρυθρο, πρέπει να αναμιχθούν με μία ή περισσότερες χρωστικές ουσίες, που λέγονται ευαισθητοποιητές.<ref name="Γ.Ε. Μανουσάκης" /> Πρέπει να φυλάσσονται σε σκούρα γυάλινα ή αδιαφανή πλαστικά δοχεία.<br />
Ο ''φθοριούχος άργυρος'' (AgF) είναι πολύ ευδιάλυτος (διαλύονται 182 g της ουσίας σε 100 g νερού στους 25&nbsp;°C) ενώ τα άλλα αλογονίδια είναι δυσδιάλυτα. Η άνυδρη μορφή είναι άχρωμη αλλά οι ένυδρες, AgF'''·'''2H<sub>2</sub>Ο και AgF'''·'''2H<sub>2</sub>O, είναι κίτρινες. Αποσυντίθεται ηλεκτρολυτικά ή με υπεριώδη ακτινοβολία προς Ag<sub>2</sub>F και F<sub>2</sub>.<ref name="Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology" /> <br />
Ο λευκός ''χλωριούχος άργυρος'' (AgCl) είναι ευδιάλυτος στην αμμωνία και ελάχιστα διαλυτός στο υδροχλωρικό οξύ. Χρησιμοποιείται στην ανίχνευση ιόντων Ag<sup>+</sup> ή Cl<sup>−</sup> ενός διαλύματος. Παρουσιάζει περισσότερο ιονικό χαρακτήρα από τα άλλα τρία αλογονίδια του Ag(I). Λιώνει στους 455&nbsp;°C και βράζει στους 1550&nbsp;°C.<ref name="Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology" /><br />
Ο λευκοκίτρινος ''βρωμιούχος άργυρος'' (AgBr) είναι λίγο διαλυτός στην αμμωνία και πολύ πιο φωτοευαίσθητος από το AgCl.<ref name="Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology">{{cite journal|title= SILVER COMPOUNDS|author= SAMUEL ETRIS, C. ROBERT CAPPEL|journal= Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology|publisher= John Wiley & Sons|accesdate= 29/7/2012|format= PDF|url= http://www.scribd.com/doc/30122611/Silver-Compounds|date= |accessdate= 2012-07-29|archiveurl= https://web.archive.org/web/20121104033705/http://www.scribd.com/doc/30122611/Silver-Compounds|archivedate= 2012-11-04|url-status= dead}}</ref><br />
Ο κίτρινος ''ιωδιούχος άργυρος'' (AgI) είναι τριμορφικός με σταθερότερη τη γ-μορφή, ενώ υπάρχουν και οι μορφές α- και β-. Παρόλο που είναι το λιγότερο ευαίσθητο στο φως αλογονίδιο, η φωτοευαισθησία του απλώνεται σε μεγαλύτερο εύρος μήκους κύματος στο ορατό φάσμα.<ref name="Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology" /> Είναι αδιάλυτος στο νερό, πολύ διαλυτός όμως στην αμμωνία (206,8 g στα 100 g αμμωνίας).<ref name="Housecroft" />
<gallery>
Αρχείο:Silver(I) fluoride.jpg|Φθοριούχος άργυρος
Αρχείο:AgCl-neerslag.jpg|Χλωριούχος άργυρος
Αρχείο:Bromid stříbrný.PNG|Βρωμιούχος άργυρος
Αρχείο:Jodid stříbrný.PNG|Ιωδιούχος άργυρος
</gallery>

=== Οξείδιο του αργύρου, Ag<sub>2</sub>O ===
Είναι καστανόμαυρο, αδιάλυτο στο νερό και είναι το συνηθέστερο οξείδιο του μετάλλου. Αποσυντίθεται πάνω από τους 150&nbsp;°C στα στοιχεία του. Υδατικό του εναιώρημα έχει βασικές ιδιότητες, προσομοιάζει με το «AgOH» του οποίου η ύπαρξη δεν έχει διαπιστωθεί,<ref name="George K. Schweitzer, Lester L. Pesterfield" /> ενώ μπορεί να απορροφήσει και διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.<ref name="Jean-Louis Burgot" /><br />

=== Θειούχος άργυρος, Ag<sub>2</sub>S ===
Είναι η πλέον δυσδιάλυτη ένωση του αργύρου στο νερό και υπεύθυνη για το «μαύρισμα» των ασημένιων αντικειμένων από τον αέρα<ref name="Mary Eagleson">{{cite book|title= Concise Encyclopedia Chemistry|author= Mary Eagleson|year= 1994|publisher= Walter de Gruyter|url= http://books.google.gr/books?id=Owuv-c9L_IMC&vq=|ISBN = 3110114518|edition = αναθεωρημένη, εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter =|accessdate=|pages= }}</ref>

=== Υπεραλογονικά άλατα, AgXO<sub>4</sub> ===
Έχουν μελετηθεί ο υπερχλωρικός (AgClO<sub>4</sub>), ο υπεριωδικός (AgIO<sub>4</sub>) και πιο πρόσφατα ο υπερβρωμικός (AgBrO<sub>4</sub>) άργυρος. Ο AgClO<sub>4</sub> είναι ένα από τα λίγα άλατα του αργύρου που είναι πολύ διαλυτά σε οργανικούς διαλύτες όπως η γλυκερίνη, το τολουόλιο και το χλωροβενζόλιο.<ref name="Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology" />

=== Μικτά οξείδια ===
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το οξείδιο AgO που γράφεται σωστότερα Ag<sub>2</sub>O<sub>2</sub> και περιέχει άτομα Ag(I) και Ag(III), δηλαδή ο αριθμός οξείδωσης του Ag στο οξείδιο αυτό είναι ο μέσος όρος του +1 και +3 δηλαδή +2. Παρασκευάζεται με οξείδωση του αργύρου με όζον (βλέπε παραπάνω [[άργυρος#Αντιδράσεις του μετάλλου|αντιδράσεις]]) και είναι ευδιάλυτο σε υδατικό διάλυμα υπερχλωρικού οξέος (HClO<sub>4</sub>). Αποτελεί πολύ ισχυρό οξειδωτικό και οξειδώνει ακόμα και το Mn(II) προς υπερμαγγανικά ανιόντα, [MnO<sub>4</sub>]<sup>-</sup> σε όξινο περιβάλλον. Επειδή περιέχει στο κρυσταλλικό του πλέγμα τα ιόντα Ag<sup>+</sup> και Ag<sup>3+</sup> μπορεί να ονομαστεί και οξείδιο του αργύρου (Ι, ΙΙΙ)<ref>{{cite journal|title= Silver(II) Oxide or Silver(I,III) Oxide?|author= David Tudela|journal= J. Chem. Educ.|volume= 85|issue =6|pages= 863|year= 2008|publisher= ACS Publications|url= http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ed085p863|accessdate = 30/7/2012|editor = |format= }}</ref> <br />
Το επιτεταρτοξείδιο του αργύρου (Ag<sub>3</sub>O<sub>4</sub>) είναι μικτό οξείδιο που περιέχει άτομα Ag(ΙI) και Ag(III).<ref name="Wiberg" /> <br />

=== Οργανικές ενώσεις ===
Το 1919 ανακοινώθηκε για πρώτη φορά η σύνθεση οργανικών ενώσεων αργύρου στις οποίες το μέταλλο ενώνεται με άνθρακα που έχει υβριδισμό sp<sup>2</sup> (αλκενυλ-ενώσεις) και συγκεκριμένα της κίτρινης σκόνης (PhAg)<sub>2</sub>AgNO<sub>3</sub>. Καθαρά φαινυλοπαράγωγα όμως του αργύρου δεν παρασκευάστηκαν παρά μόνο το 1972.<ref name="Michael Harmata" /> Το 1941 ανακοινώθηκε για πρώτη φορά η σύνθεση ενώσεων αλκυλ-αργύρου (R-Ag) και συγκεκριμένα του μεθυλ-, του αιθυλ- και του προπυλ-αργύρου δηλ. οργανικών ενώσεων στις οποίες ο Ag ενώνεται με άνθρακα που έχει υβριδισμό sp<sup>3</sup> (αλκυλ-ενώσεις). Αυτές οι ενώσεις παρασκευάζονται από κατεργασία αντιδραστηρίων Grignard με άλατα αργύρου.<ref name="Michael Harmata">{{cite book|title= Silver in Organic Chemistry|author= Michael Harmata|year= 2010|publisher= John Wiley & Sons|url= http://books.google.gr/books?id=k0ZaEK2Xg2sC&dq=
|ISBN = 0470466111|pages =|edition = εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref><br />
Είναι γνωστές μόνο οργανομεταλλικές ενώσεις του Ag(I) και είναι ευαίσθητες στο φως, στην υγρασία και στον αέρα. Η σταθερότητα των ενώσεων αυτών αυξάνεται όταν ο άργυρος ενώνεται με αλκένια, αλκίνια και άλλους ακόρεστους υδρογονάνθρακες.<ref>{{cite book|title= Encyclopedia of Inorganic Chemistry. Silver: Organometallic Chemistry|author= John P. Fackler Jr|year= 2006
|publisher= John Wiley & Sons, Ltd|url= http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/0470862106.ia222/abstract?systemMessage=Wiley+Online+Library+will+be+disrupted+on+4+August+from+10%3A00-12%3A00+BST+%2805%3A00-07%3A00+EDT%29+for+essential+maintenance|ISBN = 9780470862100|pages =|edition = |editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Έχουν μελετηθεί μεταξύ άλλων ενώσεις όπως π.χ. το στιρενικό παράγωγο Ag(CH=CH-Ph) που είναι σταθερό για μερικές μέρες σε θερμοκρασία δωματίου, το άχρωμο στερεό αρυλικό παράγωγο AgPh κ.ά.<ref name="Cotton" /> Τα περισσότερα ακετυλενίδια του αργύρου όπως π.χ. το Ag-C≡C-Ag, εκτός του ότι είναι εκρηκτικά, είναι και αδιάλυτα στους συνηθισμένους οργανικούς διαλύτες επειδή σχηματίζονται πολυμερή συναρμογής πράγμα που δημιουργεί δυσκολίες στη μελέτη τους.<ref name="Michael Harmata" /> <br />
Τα ιόντα αργύρου συμμετέχουν στους μηχανισμούς πολλών οργανικών αντιδράσεων όπως για παράδειγμα της σιγματροπικής μετάθεσης Wolff κατά την οποία οι α-διαζο-κετόνες μετατρέπονται σε καρβοξυλικά οξέα ή της κυκλικής μετάθεσης των Ν-χλωρο-αμινών προς ενώσεις με γέφυρα αζώτου και διεύρυνση δακτυλίου.<ref name="Michael Harmata" />

=== Σύμπλοκα του αργύρου ===
[[Αρχείο:Tollens.JPG|300px|thumb|right|Αριστερά θετικό (καθρέπτης Ag) και δεξιά αρνητικό τεστ Tollens. Το αντιδραστήριο Tollens περιέχει [Ag(NH<sub>3</sub>)<sub>2</sub>]<sup>+</sup> και χρησιμοποιείται για την ανίχνευση αλδεΰδομάδας.]]
Ο συνηθέστερος αριθμός συναρμογής του Ag(I) στα σύμπλοκά του είναι 2 και η διάταξη των υποκαταστατών (ligands) είναι γραμμική. Έχουν μελετηθεί όμως και σύμπλοκα με αριθμούς συναρμογής 3, όπως το [AgTe<sub>7</sub>]<sup>3–</sup>,<ref name="Housecroft" /> με 4 αλλά και με 6.<ref name="Cotton" /> Ο Ag(I) σχηματίζει αρκετά σταθερά σύμπλοκα με οργανικές αμίνες,<ref name="Πανεπιστήμιο Αθηνών" /> με την αμμωνία, όπως π.χ. [Ag(NH<sub>3</sub>)<sub>2</sub>]<sup>+</sup> που χρησιμοποιείται ως αντιδραστήριο Tollens στην οργανική χημεία<ref name="Γ.Ε. Μανουσάκης" /> αλλά και με αλογόνα π.χ. [AgX<sub>n</sub>]<sup>1−n</sup> (n = 2,3,4).<ref name="Jean-Louis Burgot" /> Σημαντικά σύμπλοκα, από εμπορικής άποψης, είναι τα θειο-θειικά που χρησιμοποιούνται στη «σταθεροποίηση» των φωτογραφικών φιλμ όπως π.χ. το [Ag(S<sub>2</sub>O<sub>3</sub>)<sub>2</sub>]<sup>3−</sup>.<ref name="Advanced Inorganic Chemistry Vol-1" /><br />Σύμπλοκα του Ag(II) περιλαμβάνουν το [Ag(py)<sub>4</sub>]<sup>+2</sup> και το [Ag(bipy)<sub>2</sub>]<sup>+2</sup><ref name="George K. Schweitzer, Lester L. Pesterfield" /> όπου ο υποκαταστάτης py είναι η πυριδίνη, C<sub>5</sub>H<sub>5</sub>N και ο υποκαταστάτης bipy είναι η 2,2'-διπυριδίνη, (C<sub>5</sub>H<sub>4</sub>N)<sub>2</sub>.

Ελάχιστα σύμπλοκα του Ag(III) είναι γνωστά όπως το παραμαγνητικό οκταεδρικό CsK<sub>2</sub>AgF<sub>6</sub>, το διαμαγνητικό επίπεδο τετραγωνικό Κ[AgF<sub>4</sub>]<ref name="Wiberg" /><ref name="Housecroft" /> και τα ένυδρα K<sub>6</sub>H[Ag(IO<sub>6</sub>)<sub>2</sub>]·10H<sub>2</sub>Ο και Na<sub>6</sub>H<sub>3</sub>[Ag(TeO<sub>6</sub>)<sub>2</sub>]·18H<sub>2</sub>O.<ref>{{cite book|title= SECOND AND THIRD TRANSITION SERIES|author= |year= |publisher= New Age International|url= http://www.newagepublishers.com/samplechapter/001210.pdf|ISBN= |pages= 117|editor= |format= PDF|chapter= |accessdate= 2012-07-31|first= |location= |page= |archiveurl= https://web.archive.org/web/20121021061726/http://www.newagepublishers.com/samplechapter/001210.pdf|archivedate= 2012-10-21|url-status= dead}}</ref>

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι ενώσεις συναρμογής που σχηματίζονται σε μη-υδατικά διαλυτικά μέσα αλλά και μέσα σε υπερκρίσιμα υγρά. Έτσι, τα σύμπλοκα Ag[SbF<sub>6</sub>] και Ag[AuF<sub>4</sub>] μπορούν να παρασκευαστούν μέσα σε υγρό φθοριούχο βρώμιο (BrF<sub>3</sub>) απ' ευθείας από τα στοιχεία τους. Το φθόριο προφανώς προέρχεται από τον διαλύτη: Ag + Sb → Ag[SbF<sub>6</sub>] και Ag + Au → Ag[AuF<sub>4</sub>]. Αν χρησιμοποιηθεί ως διαλύτης αμμωνία σε υπερκρίσιμες συνθήκες (θερμοκρασία 133,44&nbsp;°C και πίεση 11,28 MPa) μπορεί να σχηματιστεί το άλας K<sub>2</sub>Ag<sub>6</sub>S<sub>4</sub> από την αντίδραση K<sub>2</sub>S<sub>4</sub> και Ag αλλά και το σύμπλοκο [Yb(NH<sub>3</sub>)<sub>9</sub>][Ag(S<sub>4</sub>)<sub>2</sub>] από Yb, Ag και S<sub>8</sub>.<ref name="Housecroft" />

Το ασταθές μεταλλοκαρβονύλιο Ag<sub>2</sub>(CO)<sub>6</sub> έχει παρασκευαστεί με την τεχνική της απομόνωσης μήτρας (matrix isolation)<ref name="Housecroft" /> σύμφωνα με την οποία για τη μελέτη μιας πολύ δραστικής ή ασταθούς χημικής ένωσης και τη διευκρίνηση της δομής της φασματοσκοπικά, αυτή εγκλωβίζεται διαλυόμενη μέσα σε αδρανές υλικό (μήτρα) όπως αργό, άζωτο κ.ά. σε χαμηλή θερμοκρασία.<ref>[http://goldbook.iupac.org/M03760.html matrix isolation]. IUPAC Gold Book. Ανακτήθηκε 19/8/2012</ref>

Πολλά αλκένια και αρένια αντιδρούν απευθείας με διαλυμένα άλατα του αργύρου και δίνουν οργανικά κρυσταλλικά σύμπλοκα όπως το (C<sub>6</sub>H<sub>6</sub>)AgClO<sub>4</sub> ή το (C<sub>8</sub>H<sub>8</sub>)AgNO<sub>3</sub><ref name="Cotton" />

=== Κράματα αργύρου ===
Τα πιο σημαντικά μέταλλα με τα οποία δημιουργεί [[κράμα]]τα το ασήμι είναι το [[κάδμιο]], ο [[χαλκός]], ο [[χρυσός]], το [[ίνδιο]], ο [[μόλυβδος]], ο [[υδράργυρος]], το [[παλλάδιο]], ο [[λευκόχρυσος]], ο [[κασσίτερος]], ο [[ψευδάργυρος]] και το [[μαγγάνιο]]. Επίσης αναφέρονται και κράματα του αργύρου με αλκαλιμέταλλα όπως το [[νάτριο]] και το [[κάλιο]]<ref name="François Cardarelli" /> ή και με μέταλλα αλκαλικών γαιών όπως το [[μαγνήσιο]]. Μικρότερης εμπορικής σημασίας κράματα του αργύρου είναι με [[αργίλιο]], με [[γερμάνιο]], με [[νικέλιο]] και με [[πυρίτιο]].<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" /><br />
Τα σημαντικότερα δυαδικά κράματα είναι μεταξύ αργύρου και χαλκού, τα οποία έχουν πολύ μεγάλη εμπορική αξία και παρασκευάζονται με πάρα πολλούς συνδυασμούς όσον αφορά τις περιεκτικότητες των δύο μετάλλων στο κράμα. Για παράδειγμα, ενδιαφέρον παρουσιάζει το κράμα αντικατάστασης<ref group="Σημ.">Κράμα αντικατάστασης (substitutional alloy) είναι κράμα δύο μετάλλων Α–Β, που δημιουργείται από αντικατάσταση ατόμων Α από άτομα Β στην κρυσταλλική δομή του Α.<br />
Το κράμα παρεμβολής (interstitial alloy) είναι κράμα δύο μετάλλων Α–Β, που δημιουργείται από την τοποθέτηση των ατόμων Β σε θέσεις παρεμβολής στο κρυσταλλικό πλέγμα του Α.</ref> ''sterling silver'', που περιέχει 92,5 % Ag και 7,5 % Cu<ref name="Housecroft" /> και είναι το παλιότερο πιστοποιημένο κράμα αργύρου. Χρησιμοποιείται για μαχαιροπήρουνα και [[Κόσμημα|κοσμήματα]]. Επίσης το κράμα ασημένιων [[Νόμισμα (Κέρμα)|νομισμάτων]] περιέχει 90 % άργυρο και 10 % χαλκό.

Πρακτική αξία έχουν όμως και τριαδικά ή κράματα με πιο πολλά συστατικά, τα οποία παρασκευάζονται με προσθήκη μετάλλων στα δυαδικά συστήματα αργύρου-χρυσού, αργύρου-χαλκού, αργύρου-παλλαδίου, αργύρου-καδμίου κ.ά.<br />
Τα συμβατικά οδοντιατρικά αμαλγάματα που χρησιμοποιούνται στα σφραγίσματα των δοντιών περιέχουν 50 % υδράργυρο και 50 % κράμα αργύρου-κασσιτέρου-χαλκού-ψευδαργύρου. Το κράμα των μετάλλων μπορεί να περιέχει 67 - 74 % άργυρο, 25 - 28 % κασσίτερο και μέχρι 6 % χαλκό, 2 % ψευδάργυρο. Ο υδράργυρος αποτελεί την υγρή φάση μέσα στην οποία διαλύεται το κράμα των μετάλλων με αποτέλεσμα να στερεοποιείται το σύστημα και να δημιουργείται έτσι το γνωστό σφράγισμα. Άλλοι τύποι αμαλγαμάτων μπορεί να περιέχουν κράμα μετάλλων με περίπου 70 % άργυρο, 16 % κασσίτερο και 13 % χαλκό. Μια εντελώς διαφορετική ομάδα αμαλγαμάτων, που μπορεί να περιέχουν μέχρι 30 % χαλκό, είναι γνωστή ως «αμαλγάματα με υψηλή περιεκτικότητα σε χαλκό».<ref name="European Commission">[http://ec.europa.eu/health/opinions/en/dental-amalgam/l-2/2-amalgam-preparation.htm#0 Dental amalgams]. European Commission. DG Health and Consumer Protection. Public Health</ref>

== Ο άργυρος στο περιβάλλον - Τοξικότητα - Προφυλάξεις ==

[[Αρχείο:Silver nitrate stains.jpg|thumb|300px|right|Στο χέρι εμφανίζονται μαύρες κηλίδες 17 ώρες μετά την επαφή με νιτρικό άργυρο.]]
Οι περισσότερες ενώσεις του αργύρου, εκτός από εκείνες που περιέχουν τοξικά [[ανιόν]]τα (αρσενικικά ή κυανιούχα), είναι μη τοξικές όταν σ'αυτές ο άργυρος είναι ενωμένος όπως π.χ. στα σουλφίδια ή στα σύμπλοκα. Οι ευδιάλυτες ενώσεις που ελευθερώνουν [[κατιόν]] αργύρου (Ag<sup>+</sup>) μπορούν να είναι τοξικές για [[βακτήρια]] και υδρόβιους οργανισμούς του γλυκού<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" /> αλλά και του θαλασσινού νερού. Η περιεκτικότητα του αργύρου που δημιουργεί [[τοξικότητα]] για τους οργανισμούς του γλυκού νερού είναι μεταξύ 0,85 μg/L και 1542 μg/L, ενώ για τους θαλάσσιους οργανισμούς είναι μεταξύ 13,3 μg/L και 2700 μg/L. Το κατιόν Αg<sup>+</sup> διατηρείται ελεύθερο πολύ μικρό χρονικό διάστημα γιατί συναρμόζεται με ανόργανους και οργανικούς υποκατάστατες.<ref name="Alina Kabata-Pendias, Arun B. Mukherjee" /><br />
Ο άργυρος δεν έχει καμία γνωστή επίπτωση στην υγεία του ανθρώπου παρόλο που ο βιολογικός του ρόλος δεν έχει μελετηθεί επαρκώς ακόμα. Η φυσιολογική [[Περιεκτικότητα|περιεκτικότητά]] του στο δέρμα είναι 0,035±0,015&nbsp;mg/Kg ξηρού [[Βάρος|βάρους]]<ref name="Gunnar Nordberg" /> ενώ η μέγιστη συνιστώμενη ποσότητα αργύρου στο πόσιμο νερό είναι 0,05&nbsp;mg/L.<ref name="Juraj Tölgyessy">{{cite book|title= Chemistry and Biology of Water, Air, and Soil: Environmental Aspects|author= Juraj Tölgyessy|year= 1993
|publisher= Elsevier|url= http://books.google.gr/books?id=Xl2IPX22TEAC&dq=
|ISBN = 0444987983|pages =|edition = εικονογραφημένη|editor= Juraj Tölgyessy|format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Το μεγαλύτερο μέρος του αργύρου που εντοπίζεται στον ανθρώπινο οργανισμό εισέρχεται με την [[τροφή]],<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" /> ενώ στους εργαζόμενους σε [[Χημική βιομηχανία|χημικές βιομηχανίες]] ένα ποσό εισάγεται μέσω του [[δέρμα]]τος ή της [[αναπνοή]]ς σκόνης και μεταλλικών καπνών ή [[κατάποση]]ς υδατοδιαλυτών [[Άλας|αλάτων]]. Η επαφή με [[διάλυμα]] νιτρικού αργύρου είναι καυστική και πολύ ερεθιστική για τα [[μάτι]]α. Ο νιτρικός άργυρος επίσης σε επαφή με το δέρμα, δημιουργεί μαύρα στίγματα.<ref name="William N. Rom, Steven B. Markowitz" />
Αν χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ή καταναλωθεί σε ποσότητες προκαλεί στον οργανισμό ''αργυρία'', μια μόνιμη κατάσταση στην οποία το δέρμα, τα μαλλιά και τα μάτια παίρνουν γκρι-μπλε χρώμα.<ref name="Shepard Krech, John Robert McNeill, Carolyn Merchant">{{cite book|title= Encyclopedia of World Environmental History, Τόμος 3|edition = εικονογραφημένη|chapter =|author= |editor= Shepard Krech, John Robert McNeill, Carolyn Merchant|year= 2004|publisher= Routledge= |url= http://books.google.gr/books?id=Dmky95hwKr0C&dq=|ISBN = 0415937353|format=|accessdate=}}</ref> Εκτός από πρόβλημα στην εμφάνιση η αργυρία συνοδεύεται από ορισμένα κλινικά συμπτώματα όπως χρόνια βρογχίτιδα και κοιλιακούς πόνους ενώ αποτελεσματική [[θεραπεία]] δε φαίνεται να υπάρχει.<ref name="Gunnar Nordberg" /> Γενικευμένη αργυρία είναι δύσκολο να συμβεί όταν η αναπνεύσιμη σκόνη αργύρου στον αέρα είναι 0,01&nbsp;mg/m<sup>3</sup> ή αν η σωρευμένη δόση είναι μικρότερη από 3,8 g αργύρου. Σε μια σχετική κατάσταση, την ''αργύρωση'', ο άργυρος συγκεντρώνεται στον επιπεφυκότα (άσπρος χιτώνας του ματιού) και στον κερατοειδή χιτώνα του ματιού και αυτό, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να επηρεάσει την [[όραση]] το βράδυ. Η περιεκτικότητα αργύρου στο δέρμα ανθρώπων με αργυρία είναι 64&nbsp;mg/Kg ξηρού βάρους,<ref name="Gunnar Nordberg" /> ενώ συμπτώματα αργύρωσης παρατηρούνται με πρόσληψη πάνω από 60&nbsp;mg αργύρου και η θανατηφόρα δόση για τον άνθρωπο θεωρείται η πρόσληψη 1,3 g έως 19 g αργύρου. Τόσο η αργυρία όσο και η αργύρωση είναι σήμερα σπάνιες ασθένειες.<ref name="H. J. M. Bowen" />

Τα όρια έκθεσης που καθόρισαν οι Η.Π.Α. για το μεταλλικό Ag και τα διαλυτά του άλατα (π.χ. AgNO<sub>3</sub>) είναι<ref>[http://www.cdc.gov/niosh/npg/npgd0557.html NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards]. Health and Human Services Dept., Centers for Disease Control and Prevention, National Institute for Occupational Safety and Health, Education and Information Division</ref>
<ref group="Σημ.">I.D.L.H. (Immediately Dangerous to Life and Health. Άμεσος κίνδυνος για τη ζωή και την υγεία. Σε περίπτωση τυχαίας έκθεσης σε ρυπαντές, αυτή είναι η συγκέντρωση κάτω από την οποία ένα άτομο θα μπορούσε να διαφύγει μέσα σε 30 λεπτά χωρίς να πάθει μη-αναστρέψιμες βλάβες στην υγεία του. <br />
N.I.O.S.H. (National Institute for Occupational Safety and Health. Εθνικό Ινστιτούτο Ασφάλειας και Υγείας στους Επαγγελματικούς χώρους των Η.Π.Α. Το N.I.O.S.H. είναι υπεύθυνο για την έρευνα και την ανάπτυξη, προτείνει πρότυπα υγείας και ασφάλειας αλλά δε νομοθετεί. <br /> 
R.E.L. (Recommented Exposure Limit). Μέγιστο όριο έκθεσης στον ρυπαντή. <br />
T.W.A. (Time Weighted Average). Χρονικά σταθμισμένη μέση τιμή που αποτελεί όριο έκθεσης βασισμένο στην εργασία 8 ωρών/ημέρα και 40 ωρών/εβδομάδα. <br />
O.S.H.A. (Occupational Safety and Health Administration). Ομοσπονδιακή υπηρεσία των Η.Π.Α. που είναι υπεύθυνη για τη σύνταξη και την εφαρμογή ομοσπονδιακών κανονισμών που σχετίζονται με την ασφάλεια στον χώρο εργασίας. <br />
P.E.L. (Permissible Exposure Limit). Mέγιστη επιτρεπόμενη έκθεση, που επιτρέπει η O.S.H.A. στα πλαίσια του κώδικα ομοσπονδιακών κανονισμών των Η.Π.Α.</ref>
 
: I.D.L.H. : 10 mg/m<sup>3</sup>.
: N.I.O.S.H. ''R.E.L.'' : T.W.A. 0,01 mg/m<sup>3</sup>.
: O.S.H.A. ''P.E.L.'' : T.W.A. 0,01 mg/m<sup>3</sup> κυρίως για πρόληψη της αργυρίας<ref name="William N. Rom, Steven B. Markowitz">{{cite book|title= Environmental And Occupational Medicine|author= William N. Rom, Steven B. Markowitz|year= 2006|publisher= Lippincott Williams & Wilkins|url= http://books.google.gr/books?hl=el&id=H4Sv9XY296oC&q=
|ISBN = 0781762995|pages = 1093|edition = 4, εικονογραφημένη|editor= William N. Rom, Steven B. Markowitz}}</ref>

== Χρήσεις - Εφαρμογές ==

<div style="float:right; margin:5px">
{|class="wikitable"
|-
! colspan=4| Ποσοστά % ζήτησης Ag<br />ανά εφαρμογή<ref name="World Silver Survey 2012. A Summary">{{cite journal|title= World Silver Survey 2012. A Summary|author= |journal= |volume= |issue= |pages= |year= April 2012|publisher= The Silver Institute and Thomson Reuters|url= http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/07/wss12sum.pdf|accessdate= 23/8/2012|editor= |format= PDF|date= |archiveurl= https://web.archive.org/web/20120913102827/http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/07/wss12sum.pdf|archivedate= 2012-09-13|url-status= dead}}</ref><ref name="World Silver Survey 2011. A Summary">{{cite journal|title= World Silver Survey 2011. A Summary|author= |journal= |volume= |issue= |pages= |year= April 2011|publisher= The Silver Institute and Thomson Reuters|url= http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2011/12/world-silver-survey-2011.pdf|accessdate= 2/9/2011|editor= |format= PDF|date= |archiveurl= https://web.archive.org/web/20121029142932/http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2011/12/world-silver-survey-2011.pdf|archivedate= 2012-10-29|url-status= dead}}</ref>
|-
!Εφαρμογές!!2009!!2010!!2011
|-
|Βιομηχανία || style="text-align:center;"| 43,8 || style="text-align:center;"|46,6 || style="text-align:center;"| 46,8
|-
|Επενδύσεις|| style="text-align:center;"|15,5 || style="text-align:center;"|17,2 || style="text-align:center;"|15,7
|-
|Κοσμήματα|| style="text-align:center;"| 17,2 || style="text-align:center;"|15,6 || style="text-align:center;"|15,4
|-
|Νομίσματα-Μετάλλια|| style="text-align:center;"| 8,6 || style="text-align:center;"|9,2|| style="text-align:center;"|11,4
|-
|Φωτογραφία|| style="text-align:center;"| 8,6 || style="text-align:center;"|6,7|| style="text-align:center;"|6,3
|-
|Ασημικά|| style="text-align:center;"|6,3 || style="text-align:center;"|4,8|| style="text-align:center;"|4,4
|}
</div>

Ο μεταλλικός άργυρος, όπως και ο χρυσός, χρησιμοποιείται σε τρία βασικά πεδία: ως προϊόν αποταμίευσης και χρηματιστηριακών συναλλαγών, ως υλικό κατασκευής [[Κόσμημα|κοσμημάτων]] και νομισμάτων και ως υλικό βιομηχανικών-επιστημονικών εφαρμογών. Έτσι, οι ράβδοι αργύρου είναι μέσο αποταμίευσης ενώ το μέταλλο αποτελεί αντικείμενο συναλλαγών στις διεθνείς χρηματαγορές. Από ασήμι κατασκευάζονται σήμερα αναμνηστικά μετάλλια και τρόπαια, ενώ μέχρι τη δεκαετία του 1970 κατασκευάζονταν και νομίσματα.<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" /> Στη βιομηχανία, όπου κατευθύνεται σχεδόν η μισή παγκόσμια παραγωγή αργύρου, χρησιμοποιείται στην κατασκευή καταλυτών, [[Μπαταρία|μπαταριών]] ως κράμα με ψευδάργυρο και κάδμιο, ηλεκτρικών επαφών, ηλεκτροσυγκολλήσεων, αγωγών και [[Ολοκληρωμένα κυκλώματα|ολοκληρωμένων κυκλωμάτων]] εξαιτίας της μεγαλύτερης ηλεκτρικής αγωγιμότητας που παρουσιάζει μεταξύ όλων των μετάλλων. Λόγω της εξαιρετικής ανακλαστικότητάς του στο [[ορατό φάσμα]] που είναι η μεγαλύτερη μεταξύ όλων των μετάλλων, ο άργυρος χρησιμοποιείται στην επίστρωση [[Κάτοπτρο|κατόπτρων]] με τις μεθόδους της ηλεκτροαπόθεσης, της χημικής απόθεσης ή της απόθεσης με [[εξάτμιση]]. Επίσης τα νανοσωματίδια και τα νανοσύρματα αργύρου χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο σε πληθώρα ιατρικών και βιομηχανικών εφαρμογών. Πολλές χρήσεις έχουν οι ενώσεις και τα κράματα του αργύρου. Έτσι, ο νιτρικός άργυρος χρησιμοποιείται ευρύτατα στην ιατρική, ενώ το κράμα sterling silver χρησιμοποιείται σε κοσμήματα, ασημικά κλπ. όπου η εμφάνιση έχει πρωτεύουσα σημασία, ενώ [[Αμάλγαμα|αμαλγάματα]] με άργυρο χρησιμοποιούνται στην κατασκευή οδοντιατρικών υλικών. Ο ιωδιούχος άργυρος χρησιμοποιείται στη δημιουργία νεφών που παράγουν τεχνητή βροχή, ο νιτρικός άργυρος στα φωτογραφικά υλικά, ο χλωριούχος άργυρος ως πρόσθετο στην υαλουργία, ενώ άλλες ενώσεις του αργύρου χρησιμοποιούνται στην [[ιατρική]] ως αντιβακτηριδιακά και αντισηπτικά υλικά.<ref name="C. R. Hammond">{{cite book|title= THE ELEMENTS|author= C. R. Hammond|year= |publisher= |url= http://www-d0.fnal.gov/hardware/cal/lvps_info/engineering/elements.pdf|ISBN = |pages = 4-27|format=PDF|chapter=|accessdate=2012-08-12}}</ref>

Ο εξευγενισμένος (ραφιναρισμένος) άργυρος σήμερα παράγεται και χρησιμοποιείται με διάφορες μορφές και μεγέθη όπως κόκκοι, σύρματα, σκόνη, φύλλα, ράβδοι, ταινίες, ελάσματα, σωλήνες κλπ.<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" />

=== Νομίσματα ===
Τα πολυτίμα μέταλλα, όπως ο [[χρυσός]] και ο άργυρος, χρησιμοποιούνταν ως μέσα συναλλαγής από την [[Αρχαία Ιστορία|αρχαιότητα]] και τα πρώτα νομίσματα κατασκευάστηκαν στη [[Λυδία]] από ένα αυτοφυές κράμα αργυρού και χρυσού, το ήλεκτρο. Τα αργυρά νομίσματα ήταν πολύ συνηθισμένα κατά την [[αρχαιότητα]] και η αργυρή δραχμή της [[Αίγινα]]ς ήταν το πρώτο νόμισμα που καθιερώθηκε ως νομισματικό πρότυπο, ενώ, μετά την ανάπτυξη της Αθήνας, το [[τετράδραχμο]] χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο και μάλιστα το αργυρό τετράδραχμο της Αθήνας θεωρείται το νόμισμα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στην αρχαιότητα. Μία δραχμή ισοδυναμούσε με 4,36 γραμμάρια αργύρου. Ο αυτοκράτορας Αύγουστος στη νομισματική του μεταρρύθμιση αντικατέστησε τον άργυρο με τον χρυσό ως νομισματικό πρότυπο. Παρ'όλα αυτά, ο άργυρος ήταν απαραίτητος στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για τις συναλλαγές με την Άπω Ανατολή. 
[[Αρχείο:C+B-Stater-StaterOfAntioch.PNG|250px|thumb|right|Με ασημένιους ''Στατήρες της Αντιόχειας'' πιθανόν να πληρώθηκε ο Ιούδας για την Προδοσία του.]]

Πολύ γνωστά είναι τα «τριάκοντα αργύρια» της [[Προδοσία]]ς του [[Ιούδας ο Ισκαριώτης|Ιούδα]]. Υπάρχουν δύο πιθανά ασημένια νομίσματα με τα οποία πληρώθηκε ο Ιούδας, ο ''Στατήρας της Αντιόχειας''<ref>[http://en.wikisource.org/wiki/Encyclopaedia_Biblica/Stacte-Stones_(Precious)#STATER Encyclopaedia Biblica/Stacte-Stones (Precious)]</ref> και το ''Τυρρηνικό Τετράδραχμο''.<ref>{{cite book|title= Another More Excellent Way |author= Juan Sutton|year= 2009|publisher= Xulon Press|pages= 96|url= http://books.google.gr/books?id=Z6cWa7RrurEC&vq=|ISBN = 1607915499}}</ref>

Το κράμα sterling silver αποτελούμενο από 92,5 % άργυρο και 7,5 % χαλκό χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Μεσαιωνική Αγγλία ως το βασικό κράμα για νομίσματα. Σήμερα όμως αγοράζεται μόνο για τη συλλεκτική του αξία.<ref name="Thomas Mohide" />

Τα αργυρά νομίσματα πλέον δεν κυκλοφορούν επειδή φθείρονται εύκολα, άκομα και όταν αυξάνεται η αντοχή τους με τη προσθήκη μικρής ποσότητας [[χαλκός|χαλκού]]. Τα νομίσματα που μοιάζουν με αργυρά είναι κατασκευασμένα από ένα κράμα [[νικέλιο|νικελίου]] και χαλκού, παρόλο που το νικέλιο μπορεί να είναι τοξικό για μερικούς ανθρώπους.<ref name="Thomas Mohide" /> Κάποιες χώρες, όπως οι [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]], σήμερα παράγουν αναμνηστικά αργυρά νομίσματα.<ref name="John Emsley"/> Τα ασημένια κέρματα κατασκευάζονται και φυλάσσονται ως επενδύσεις παρά για καθημερινή χρήση. Έχουν περιεκτικότητα σε άργυρο τουλάχιστον 90 % (καθαρότητα 900°) και αποτελούν νόμιμο μέσο συναλλαγής στη χώρα καταγωγής τους. Σήμερα, το [[Μεξικό]] είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί το ασήμι - σε μικρές ποσότητες - στο νόμισμα της.<ref name="SIcoinage">[http://www.silverinstitute.org/site/silver-you-your-home-2/coinage/ Silver Coinage] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20121008093245/http://www.silverinstitute.org/site/silver-you-your-home-2/coinage/ |date=2012-10-08 }}. The Silver Institute</ref>

<gallery>
Αρχείο:2011 MoH coin - uncirculated silver obverse.jpg|Η μπροστινή όψη ασημένιου αναμνηστικού νομίσματος ενός δολαρίου Η.Π.Α. Απεικονίζει τα Μετάλλια της Τιμής του Αμερικανικού Στρατού.
Αρχείο:RR5111-0178.png|Ασημένιο νόμισμα της Ρωσίας. 1,01 ουγκιές (31,4 g) (καθαρότητα 99,9 %)
Αρχείο:2006 AESilver Proof Rev.png|Ο ''Αμερικάνικος Ασημένιος Αετός''. 1 ουγκιά (31,1 g) (καθαρότητα 99,9 %) 
Αρχείο:MD-2011-100lei-Independence.png|Αναμνηστικό κέρμα της [[Μολδαβία]]ς για την επέτειο της ανεξαρτησίας.
Αρχείο:Vittorio Emanuele II - 1851 5 lire a.jpg|Ιταλικό ασημένιο νόμισμα 5 λιρών του 1851. Απεικονίζει τον βασιλιά της Σαρδηνίας Βιτόριο Εμμανουέλε τον 2ο της Σαβοΐας. 
Αρχείο:100yen-S34.jpg|Γιαπωνέζικο ασημένιο νόμισμα 100 [[γιέν]].
Αρχείο:Silver rupee of Sayaji Rao III of Baroda.jpg|Ασημένια ινδική ρουπία που απεικονίζει τον Μαχαραγιά Sayajirao Gaekwad Maratha III της Baroda.
</gallery>

=== Βραβεία - Μετάλλια - Τρόπαια ===
[[Αρχείο:1896 Olympic medal.jpg|thumb|right|300px|Το 1896 στους [[Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1896|πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας]], όλοι οι νικητές βραβεύονταν με ασημένιο μετάλλιο. Από τους [[Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1904|Ολυμπιακούς Αγώνες του 1904]] καθιερώθηκε οριστικά η απονομή χρυσού μεταλλίου για τον πρώτο, ασημένιου μεταλλίου για τον δεύτερο και χάλκινου μεταλλίου για τον τρίτο. Σημαντικό ιστορικά ήταν το γεγονός ότι η [[Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή]] (ΔΟΕ) προχώρησε τότε σε εκ των υστέρων απονομή χρυσών, ασημένιων και χάλκινων μεταλλίων και στους τρεις πρώτους αθλητές των αγωνισμάτων των δύο πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, του 1896 και [[Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1900|του 1900]], προκειμένου να υπάρξει δίκαιη ιστορική εναρμόνιση με τους κατόχους μεταλλίων όλων των επόμενων διοργανώσεων.]]

Ο άργυρος χρησιμοποιείται για να επιβραβεύσει την κατάληψη της δεύτερης θέσης σε διάφορες εκδηλώσεις και αγώνες. Το πιο διάσημο ασημένιο βραβείο είναι το δεύτερο μετάλλιο των [[Ολυμπιακοί Αγώνες|Ολυμπιακών Αγώνων]]. Στους [[Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2012|Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012]], το χρυσό μετάλλιο της 1ης θέσης περιείχε 92,5 % ασήμι, 6,16 % χαλκό και μόνο 1,34 % χρυσό, και κόστιζε 700 [[Δολάριο ΗΠΑ|δολάρια]]. Το ασημένιο μετάλλιο της 2ης θέσης περιείχε 93 % ασήμι και 7 % χαλκό η δε αξία του ήταν 355 δολάρια, ενώ το χάλκινο μετάλλιο ήταν κράμα χαλκού-ψευδαργύρου-κασσιτέρου και κόστιζε μόλις 5 δολάρια. Οι προηγούμενες περιεκτικότητες δεν είναι τυχαίες και καθορίζονται από τη [[Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή|Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή]]. Έτσι, το χρυσό μετάλλιο θα πρέπει να περιέχει πάντα περισσότερο από 92,5 % ασήμι και να περιέχει τουλάχιστον 6 γραμμάρια χρυσού.<ref>[http://www.in2life.gr/features/notes/articles/239970/article.aspx?m=61 Πόσο κοστίζουν τα Ολυμπιακά μετάλλια;] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120815010916/http://www.in2life.gr/features/notes/articles/239970/article.aspx?m=61 |date=2012-08-15 }} του Νικόλα Γεωργιακώδη. Δημοσίευση 9/8/2012. Ανακτήθηκε 9/9/2012</ref> Το ασήμι επίσης συμβολίζει την τιμή, την ανδρεία αλλά και σημαντικά επιτεύγματα γι' αυτό πολλές στρατιωτικές και εργοδοτικές οργανώσεις, σωματεία και ενώσεις χρησιμοποιούν το ασήμι για να τιμήσουν διάφορα άτομα για τη συνεισφορά τους.<ref name="Emily Claire Ferré" />

Ο άργυρος από την αρχαία εποχή χρησιμοποιείται στην κατασκευή πολλών τροπαίων ενώ από τον 18ο και 19ο αιώνα είναι το κατεξοχήν μέταλλο κατασκευής τους σε διάφορα αγωνίσματα στις Η.Π.Α. Σήμερα το ασημένιο τρόπαιο ''Vince Lombardi'' απονέμεται στην πρωταθλήτρια ομάδα επαγγελματικού ράγκμπι των Η.Π.Α. ενώ από το κράμα sterling silver με λεπτή επίστρωση χρυσού 24 καρατίων είναι κατασκευασμένο και το τρόπαιο ''Larry O'Brien NBA Championship'' που παίρνει και κρατάει για ένα χρόνο η πρωταθλήτρια ομάδα του επαγγελματικού μπάσκετ (N.B.A.) των Η.Π.Α. Το τρόπαιο αυτό είναι κατασκευασμένο από τον οίκο Tiffany's, ζυγίζει περίπου 6,6 κιλά (14,5 pounds) και η αξία του εκτιμάται στα 13.500 δολάρια.<ref name="Silver News. June 2012">[http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/07/SNJune2012.pdf Silver News. June 2012] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20121020221128/http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/07/SNJune2012.pdf |date=2012-10-20 }}. The Silver Institute. Αρχείο PDF. Ανακτήθηκε 23/8/2012</ref><br />

<gallery>
|Τρόπαια Vince Lombardi
|Το τρόπαιο Larry O'Brien NBA Championship
File:Garrett Hines with 2002 Winter Olympics silver medal 2002-02-24.JPEG|Ο Garrett Hines επιδεικνύει το ασημένιο μετάλλιο που κέρδισε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 2002 του Salt Lake City στο έλκηθρο τεσσάρων ανδρών.

</gallery>

=== Κοσμήματα και ασημικά ===
Το μειονέκτημα των μαχαιροπίρουνων από ασήμι υψηλής καθαρότητας είναι ότι έχουν την τάση να μαυρίζουν και λέγεται ότι συγκρατούν και οσμές τροφών κυρίως θαλασσινών.<ref name="Thomas Mohide" /> Εντούτοις, οι σύγχρονες επεξεργασίες και η προσθήκη μετάλλων, κυρίως χαλκού, αποτρέπουν το μαύρισμα και έτσι τα ασημένια μαχαιροπίρουνα χρησιμοποιούνται και σήμερα. Δημοφιλή είναι επίσης και τα φθηνότερα επαργυρωμένα σκεύη με λεπτή επικάλυψη αργύρου πάχους 20 έως 30 µm (μικρόμετρων, εκατομμυριοστών του μέτρου).<ref name="SIcoinage"/>

Η πιο όμορφη χρήση του αργύρου όμως είναι στα κοσμήματα. Η εύκολη κατεργασία, η [[λαμπρότητα]], η αντίσταση στη συσσώρευση [[Βακτηρίδιο|βακτηριδίων]] αλλά και το κόστος του χρυσού, καθιστούν το ασήμι ανεκτίμητο μέταλλο για επιτραπέζια σκεύη, πιατέλες, θρησκευτικές εικόνες και άλλα παρόμοια είδη.<ref name="Alan B. G. Lansdown" /> Πέρα από αυτά τα χαρακτηριστικά, η σπανιότητα του μετάλλου οδηγεί στη θεώρηση ότι είναι πολύτιμο, γεγονός που συνεισφέρει στη διακοσμητική του αξία.<ref>{{cite book|author = Carles Codina|title = Goldsmithing & Silver Work: Jewelry, Vessels & Ornaments|publisher = Sterling Publishing Company |edition = Εικονογραφημένη |year = 2007 |isbn = 9781600591341|url =http://books.google.gr/books?id=ZguWW8mK2Z8C}}</ref> Ήδη από τον 14ο αιώνα, το γνωστό κράμα αργύρου-χαλκού, το sterling silver, χρησιμοποιούνταν για ασημένια σκουλαρίκια, βραχιόλια και περιδέραια.<ref name="Silver Jewelry">[http://www.silverinstitute.org/site/silver-you-your-home-2/jewelry/ Silver Jewelry] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20121008093153/http://www.silverinstitute.org/site/silver-you-your-home-2/jewelry/ |date=2012-10-08 }}. The Silver Institute</ref> Ο ''πράσινος χρυσός'' που χρησιμοποιείται σήμερα σε μερικά κοσμήματα είναι κράμα που περιέχει χρυσό, ασήμι, κάδμιο και ψευδάργυρο. Ο ''λευκός χρυσός'' περιέχει χρυσό, νικέλιο και ψευδάργυρο ενώ η προσθήκη αργύρου μεγαλώνει την αξία του αλλά του δίνει μια κιτρινωπή απόχρωση.<ref name="Thomas Mohide" />
<gallery>
Αρχείο:StirlingSilverForks.jpg| Πιρούνια από sterling silver
Αρχείο:BLW Silver mustard pot with spoon.jpg|Ασημένια θήκη με κουταλάκι για μουστάρδα
Αρχείο:A-kuththu vilakku- silver.jpg|Ασημένιες λάμπες από την Ινδία
Αρχείο:Athena-Schale Hildesheimer Silberfund.jpg|Ασημένιο πιάτο που απεικονίζει τη θεά Αθηνά (1ος αιώνας π.Χ.)
Αρχείο:Pomeranian pendant.JPG|Χειροποίητο ασημένιο μενταγιόν 950° που απεικονίζει σκύλο της Πομερανίας
</gallery>

=== Ιατρικές και οδοντιατρικές χρήσεις ===
Ο άργυρος είναι γνωστός από την αρχαιότητα ως αντισηπτική ουσία ενώ ασημένια χειρουργικά εργαλεία χρησιμοποιούνταν στην Ευρώπη ήδη από τον Μεσαίωνα.<ref name="Alan B. G. Lansdown" /> Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής, έγραψε ότι το ασήμι είχε ευεργετικές θεραπευτικές ιδιότητες και οι Φοίνικες τον χρησιμοποιούσαν για αποθήκευση νερού, κρασιού και ξιδιού.<ref name="The Third Millennium Online" /> Σύμφωνα με τον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]], ο Πέρσης βασιλιάς [[Κύρος ο Μέγας]] ταξίδευε με προσωπικές προμήθειες νερού το οποίο έβραζε και αποθήκευε σε ασημένια δοχεία.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1900 στις Η.Π.Α. τοποθετούσαν ασημένια δολάρια σε μπουκάλια γάλα για να παρατείνουν τη φρεσκάδα του γάλακτος.<ref name="The Third Millennium Online" /> Ο πρώτος κρατικός κανονισμός που επέτρεπε την κλινική χρήση ενώσεων αργύρου αφορούσε σε σταγόνες με διάλυμα 1 % και 2 % νιτρικού αργύρου για νεογέννητα και οφειλόταν σε παρατηρήσεις που είχαν γίνει ήδη από το 1884. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου παρατηρήθηκε ότι ένα αντιβακτηριδιακό φάρμακο, η σουλφαδιαζίνη του αργύρου, ήταν εξίσου αποτελεσματική με το νιτρικό άργυρο έχοντας τα πλεονεκτήματά του, όχι όμως και τα μειονεκτήματα όπως ήταν η αντίδραση του τελευταίου με χλωριούχα ιόντα και η μείωση μ' αυτό τον τρόπο των μικροβιοκτόνων ιδιοτήτων του.<ref name="Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology" />

Τα παρασκευάσματα του άργυρου έχουν αντιβακτηριακή, συνδετική και καυστική επίδραση πράγμα που οφείλεται στην ικανότητά του [[ιόν]]τος αργύρου να αντικαθιστά τους δεσμούς υδρογόνου στη διπλή έλικα του [[DNA]], κυρίως στις περιοχές με υψηλή περιεκτικότητα σε [[γουανίνη]]-κυτοσύνη. Έτσι, η διπλή έλικα αποκτά μεγαλύτερη διάμετρο, σταθεροποιείται η πολυνουκλεοτιδική αλυσίδα και η [[Υδρόλυση|υδρόλυσή]] της γίνεται δυσκολότερη.<ref name="Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology" /> Σήμερα είναι γνωστό ότι το ιόν αργύρου είναι τοξικό για τα [[βακτήρια]] και τους [[ιός|ιούς]], επηρεάζοντας αρκετές από τις λειτουργίες τους, όπως η αναπνοή. Στην καθημερινή ιατρική πράξη πιο συχνά χρησιμοποιείται διάλυμα νιτρικού αργύρου κυρίως ως σταγόνες για τα μάτια, που είναι και το πρώτο αποτελεσματικό αντιβιοτικό που χρησιμοποιήθηκε στην ιστορία της Ιατρικής,<ref name="Alan B. G. Lansdown" /> τα προϊόντα κολλοειδούς αργύρου που βασίζονται στη διασπορά και εναιώρηση πάρα πολύ μικρών σωματιδίων αργύρου ή άλατός του στο νερό ή σε υδατικό διάλυμα πρωτεΐνης και το πρωτεϊνικό παρασκεύασμα protargol.<ref name="Alan B. G. Lansdown">{{cite book|title= Silver in Healthcare: Its Antimicrobial Efficacy and Safety in Use|author= Alan B. G. Lansdown|year= 2010|publisher= Royal Society of Chemistry|url= http://books.google.gr/books?id=QxtLm7MgQhYC&printsec=|ISBN = 9781849730068|pages =|edition =εικονογραφημένη 
|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Σε περιπτώσεις μικρών πληγών, αμυχών και εγκαυμάτων ο άργυρος προστίθεται σε επιδέσμους και γάζες. 
Επίσης χρησιμοποιείται σε καθετήρες και άλλα ιατρικά εργαλεία ενώ κράμα με χαλκό χρησιμοποιείται σε φίλτρα νερού σε πολλά νοσοκομεία για έλεγχο και αποτροπή λοιμώξεων. Σημαντική είναι και η χρήση ενώσεων του αργύρου στις απεικονιστικές πλάκες των ακτίνων-Χ και σε υψηλής ανάλυσης φακούς συσκευών που χρησιμοποιούνται στην ιατρική για διαγνωστικούς σκοπούς.<ref name="Alan B. G. Lansdown" /><br />
Δεν εξουδετερώνονται όμως όλα τα μικρόβια από τον άργυρο. Για παράδειγμα στελέχη του βακτηριδίου Pseudomonas stutzeri, βρέθηκαν σε ορυχείο αργύρου στον Καναδά. Το βακτήριο αυτό προστατευόταν εγκλωβίζοντας το μέταλλο μέσα σε μικροσκοπικές κοιλότητες στο κυτταρικό του τοίχωμα.<ref name="John Emsley" /> Η αντοχή του βακτηρίου, καθώς και άλλων μελών των εντεροβακτηριδίων, οφείλεται σε γονίδια αντοχής στον άργυρο που βρίσκονταν σε [[πλασμίδιο|πλασμίδια]]. Άλλα βακτήρια με αντοχή στον άργυρο έχουν βρεθεί στα απόβλητα των εργοστασίων που επανεπεξεργάζονταν φωτογραφικά φιλμ. Είναι πολύ πιθανό σύμφωνα με τους ερευνητές που μελέτησαν τα βακτήρια ότι αυτά παράγουν μια ουσία που δεσμεύει το ιόν του αργύρου.<ref>{{cite journal
|author = C. Haefeli, C. Franklin και K. Hardy
|title = Plasmid-determined silver resistance in Pseudomonas stutzeri isolated from a silver mine.
|year = 1984
|journal = Journal of Bacteriology
|volume = 158
|number = 1
|pages = 389-392
|url = http://jb.asm.org/content/158/1/389.full.pdf+html
|accessdate = 2012-08-24
|archivedate = 2017-07-16
|archiveurl = https://web.archive.org/web/20170716212207/http://jb.asm.org/content/158/1/389.full.pdf%20html
|deadurl = 
}}</ref><br />
[[Αρχείο:Amalgam.jpg|thumb|200px|right|Το οδοντιατρικό αμάλγαμα περιέχει σημαντική ποσότητα αργύρου.]]

Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι ενώσεις του αργύρου είναι τοξικές για καρκινικά κύτταρα του μαστού και του παχέος εντέρου, με παρόμοιο τρόπο με φάρμακα που βασίζονται στον λευκόχρυσο (Cisplatin, Carboplatin, Oxaliplatin κ.ά.) τα οποία όμως, παρόλο που χρησιμοποιούνται ευρέως, έχουν δυσάρεστες παρενέργειες για τους ασθενείς. Δεν είναι όμως ακόμα γνωστή η δράση των ενώσεων του αργύρου και αν αυτές επηρεάζουν και υγιή κύτταρα.<ref name="Silver News. February 2012">[http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/03/SNFeb20125.pdf Silver News. February 2012] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20121020221432/http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/03/SNFeb20125.pdf |date=2012-10-20 }}. The Silver Institute. Αρχείο PDF. Ανακτήθηκε 1/9/2012</ref>

Ο άργυρος χρησιμοποιείται και στην οδοντιατρική. Τα συμβατικά οδοντιατρικά αμαλγάματα που χρησιμοποιούνται στα σφραγίσματα των δοντιών περιέχουν, εκτός από υδράργυρο, σημαντικά ποσοστά αργύρου που μπορεί να φθάνουν και πάνω από το 30 %.<ref name="European Commission" /> Πρόσφατα μάλιστα παρασκευάστηκε και το πρώτο βακτηριδιοκτόνο οδοντιατρικό σφράγισμα στο οποίο χρησιμοποιούνται νανοσωματίδια αργύρου και έχει διπλή δράση, σκοτώνει τα βακτηρίδια στην κοιλότητα του δοντιού και ταυτόχρονα αποκαθιστά το σμάλτο των δοντιών που καταστράφηκε από την τερηδόνα. Οι ερευνητές που το παρασκεύασαν σχεδιάζουν να το δοκιμάσουν σε δόντια ζώων αλλά και ανθρώπων.<ref name="Silver News. June 2012" /> Ο άργυρος χρησιμοποιείται και στις οδοντόβουρτσες εξαιτίας των αντιβακτηριδιακών του ιδιοτήτων.<ref name="2010 Minerals Yearbook. SILVER (ADVANCE RELEASE)" />

=== Φωτογραφικά υλικά ===
Οι ενώσεις του αργύρου σκουραίνουν όταν εκτεθούν στο [[φως]]. Το 1727 ο Γερμανός φυσικός Γιόχαν Χάινριχ Σούλτσε χρησιμοποίησε μια αλοιφή νιτρικού αργύρου και [[Κιμωλία (πέτρωμα)|κιμωλία]]ς την οποία έβαλε σε ένα μπουκάλι το οποίο τύλιξε με ένα χαρτί. Στη συνέχεια έκοψε γράμματα στο χαρτί και άφησε το μπουκάλι στον ήλιο. Όταν τελείωσε είχαν σχηματιστεί σκούρα γράμματα στην ένωση, αλλά η αλλαγή στη φωτεινότητα ήταν προσωρινή, ενώ η εικόνα δεν ήταν καλής ποιότητας. Σε μια άλλη πρώιμη φωτογραφική τεχνική, την [[νταγκεροτυπία]], χρησιμοποιούνταν μια πλάκα χαλκού εμβαπτισμένη σε ιωδιούχο άργυρο, ενώ για την παραγωγή της εικόνας χρησιμοποιούνταν ατμοί υδραργύρου. Το 1841, ο Βρετανός χημικός Ουίλιαμ Χένρι Φοξ Τάλμποτ χρησιμοποίησε χαρτί που εμβάπτισε σε εναιώρημα ιωδιούχου αργύρου. Στην αναζήτηση μιας ουσίας που ήταν πιο φωτοεύαισθητη από τον ιωδιούχο άργυρο ώστε ο απαιτούμενος χρόνος έκθεσης στο φως να μειωθεί βρέθηκε ως πιο κατάλληλη ουσία ο [[βρωμιούχος άργυρος]].<ref name=Watt2002>{{cite book
|author = Susan Watt
|title = Silver 
|year = 2002
|pages = 21-23
|publisher = Marshall Cavendish
|edition = εικονογραφημένη
|url = http://books.google.gr/books?id=TYPyWkuRJqYC
|isbn = 0761414649}}</ref>

Στο φιλμ ο βρωμιούχος άργυρος υπάρχει ως κατιόντα αργύρου και ανιόντα βρωμίου. Όταν ένα [[φωτόνιο]] συγκρουστεί με ανιόν βρωμίου, τότε αυτό διεγείρεται και, αποβάλλοντας ένα ηλεκτρόνιο, μετατρέπεται σε άτομο βρωμίου. Το ελεύθερο ηλεκτρόνιο απορροφάται από το κατιόν αργύρου με αποτέλεσμα το δεύτερο να μετατραπεί σε ουδέτερο άτομο. Κατά τη διαδικασία της εμφάνισης γίνεται η αδρανοποίηση των αλάτων του αργύρου και η στερέωση του ειδώλου και των χρωμάτων. Φιλμ με άργυρο χρησιμοποιούνται και στις [[ακτινογραφία|ακτινογραφίες]] για την παράγωγη και αποτύπωση της εικόνας που παράγεται από τις [[ακτίνες Χ]] που έχουν διαπεράσει το σώμα.<ref name=Watt2002/>

Ο άργυρος που χρησιμοποιούνταν στα φωτογραφικά υλικά ήταν 99,9 % καθαρός.<ref name=Watt2002/> Κατά μέσο όρο η χρήση αργύρου για φωτογραφικά υλικά ανερχόταν παλιότερα σε 7.000 τόνους ετησίως ενώ το 1992 ήταν η κύρια χρήση του αργύρου.<ref name="Thomas Mohide" /> Μετά όμως την έλευση των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών, οι οποίες έγιναν πιο δημοφιλείς από τις μηχανές που χρησιμοποιούσαν [[φιλμ]], η ποσότητα που απορροφούνταν από αυτή τη βιομηχανία μειώθηκε, με αποτέλεσμα από το 1999 έως και το 2008 να ελαττωθεί η χρήση του αργύρου στη Φωτογραφία κατά 54 %,<ref name="Philipp Klapwijk">{{cite journal|title= World Silver Survey 2009|author= Philipp Klapwijk|journal= |volume= |issue= |pages= |year= 13/5/2009|publisher= |url= http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2011/07/GFMSWSSPrent09.pdf|accessdate= 2/9/2012|editor= |format= PDF|date= |archiveurl= https://web.archive.org/web/20121029141603/http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2011/07/GFMSWSSPrent09.pdf|archivedate= 2012-10-29|url-status= dead}}</ref> ενώ το 2011 αποτελούσε μόλις το 6,3 % της συνολικής χρήσης του αργύρου. Σήμερα πλέον τα φωτογραφικά υλικά αποτελούν μια από τις κύριες πηγές ανακυκλωμένου αργύρου. Κατά την εμφάνιση του φιλμ ο άργυρος είτε παραμένει πάνω στο φωτογραφικό χαρτί ή διαλύεται στο φωτογραφικό διάλυμα. Τα επεξεργασμένα έγχρωμα φωτογραφικά υλικά δεν περιεχούν αξιοσημείωτες ποσότητες αργύρου ώστε να ανακυκλωθούν.<ref>[http://www.kodak.com/ek/uploadedFiles/J210ENG.pdf Sources of Silver in Photographic Processing Facilities] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20141219233506/http://www.kodak.com/ek/uploadedFiles/J210ENG.pdf |date=2014-12-19 }} Eastman Codak Company 1998</ref>

=== Βιομηχανικές χρήσεις ===

==== Κατάλυση ====
Ο άργυρος είναι σημαντικός ετερογενής καταλύτης στη βιομηχανική παραγωγή δύο χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται πολύ ως πρώτες ύλες, μιας ετεροκυκλικής οργανικής ένωσης, του [[οξιράνιο|αιθυλεν-οξειδίου]] (εποξυαιθανίου ή οξιρανίου, [[Αρχείο:Ethylene oxide.svg|30px]]) και της απλούστερης καρβονυλικής, της [[φορμαλδεΰδη]]ς (μεθανάλης, HCH=O). Επειδή μάλιστα ο άργυρος δεν επηρεάζεται από τις χημικές αντιδράσεις, επανακτάται σχεδόν ολοκληρωτικά μετά την ολοκλήρωση των βιομηχανικών διεργασιών. Πάνω από 4.200 τόνοι του μετάλλου χρησιμοποιούνται ετησίως σ' αυτές τις δύο διεργασίες.<ref name="Silver catalysts" /> Το αιθυλενο-οξείδιο παράγεται από την καταλυτική οξείδωση του [[αιθυλένιο|αιθυλενίου]] (CH<sub>2</sub>=CH<sub>2</sub>) με καθαρό ή ατμοσφαιρικό Ο<sub>2</sub> και ο Ag ίσως να είναι ο μόνος κατάλληλος καταλύτης για την οξείδωση αυτή. Η φορμαλδεΰδη προκύπτει από την οξείδωση της [[μεθανόλη]]ς (CH<sub>3</sub>OH) με ατμοσφαιρικό οξυγόνο και σ' αυτή την αντίδραση εκτός του Ag μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καταλύτης και μείγμα οξειδίου του σιδήρου και μολυβδαινίου ή/και βαναδίου σε χαμηλότερη μάλιστα θερμοκρασία.<ref name=Ullmann>Günther Reuss, Walter Disteldorf, Armin Otto Gamer, Albrecht Hilt “Formaldehyde” in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2002, Wiley-VCH, Weinheim. {{DOI|10.1002/14356007.a11_619}}</ref> Το οξιράνιο χρησιμοποιείται στις βιομηχανίες πλαστικών, αντιψυκτικών υγρών αυτοκινήτων, ηλεκτρονικών κ.ά., ενώ η φορμαλδεΰδη στην παραγωγή ρητινών, χαρτιού, ηλεκτρονικών, κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων κ.ά.<ref name="Silver catalysts">[http://www.silverinstitute.org/site/silver-in-industry/catalysts/ Silver catalysts]. The Silver Institute. Ανακτήθηκε 2012-08-18.</ref> <br />
Το [[μονοξείδιο του άνθρακα]] του αέρα μετατρέπεται καταλυτικά στο αβλαβές [[διοξείδιο του άνθρακα]] με καταλύτη άργυρο που περιέχει [[ύττριο]], ενώ η επικάλυψη με άργυρο των γυαλιών ηλίου των πιλότων των [[Αεροσκάφος|αεροσκαφών]] καταλύει τη μετατροπή του [[όζον]]τος μέσα στην καμπίνα του αεροσκάφους σε οξυγόνο όταν το αεροπλάνο διασχίζει τα ανώτερα στρώματα της [[ατμόσφαιρα]]ς.<ref name="Thomas Mohide" /><br />
Ο ρυθμός αποσύνθεσης του υπεροξειδίου του υδρογόνου (H<sub>2</sub>O<sub>2</sub>) προς [[νερό]] και [[οξυγόνο]], μπορεί να αυξηθεί σημαντικά αν χρησιμοποιηθεί ως ετερογενής καταλύτης λεπτά διαμερισμένος άργυρος αλλά και άλλα μέταλλα όπως χρυσός και [[λευκόχρυσος]].<ref name="Wiberg" /><br />
Αρκετά άλατα του αργύρου χρησιμοποιούνται ως καταλύτες οργανικών αντιδράσεων όπως ο AgNO<sub>3</sub>, ο AgClO<sub>4</sub>, ο CH<sub>3</sub>COOAg, ο AgBF<sub>4</sub> κ.ά.<ref name="Michael Harmata" />
[[File:Johann Jacob Kirstein 001.JPG|thumb|300px|right|Καθρέφτης με επικάλυψη κράματος sterling silver, χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων του 18ου αιώνα. Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών του Στρασβούργου]]

==== Κάτοπτρα - Τηλεσκόπια - Παράθυρα ====
Τα ανακλαστικά [[τηλεσκόπιο|τηλεσκόπια]] που είναι εξοπλισμένα με [[Κάτοπτρο|κάτοπτρα]] με μεταλλική επικάλυψη, έχουν απώλειες της τάξης του 45 % στο εισερχόμενο φως όταν το μέταλλο είναι γυαλισμένο, ενώ οι απώλειες αυξάνονται όσο το μέταλλο παλιώνει. Η χημική επικάλυψη με άργυρο μειώνει τις απώλειες σε μόλις 5 έως 7 % στο [[ορατό φάσμα]], αυξάνοντας έτσι την απόδοση του κατόπτρου. Με το πέρασμα του χρόνου όμως ο άργυρος του τηλεσκοπίου μαυρίζει από τα ίχνη θειούχων ενώσεων της ατμόσφαιρας και γι' αυτό σε όλα σχεδόν τα μοντέρνα τηλεσκόπια χρησιμοποιούνται κάτοπτρα επικαλυμμένα με λεπτό στρώμα αλουμινίου.<ref name="Boris V. Barlow">{{cite book|title= The Astronomical Telescope|author= Boris V. Barlow|year= 1975
|publisher= Taylor & Francis|url= http://books.google.gr/books?id=WS8OAAAAQAAJ&vq=
|ISBN = 0851094406|pages = 70|edition = εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> <br />
Παράθυρα σπιτιών και γραφείων επικαλυμμένα με άργυρο έχουν μειωμένο εισερχόμενο ηλιακό φως κατά 12 % το καλοκαίρι, ενώ τον χειμώνα αποτρέπουν τις απώλειες θερμότητας κατά 50 %. Επίσης, γυάλινα πετάσματα καλυμμένα από τη μία μόνο πλευρά με άργυρο χρησιμοποιούνται ως καθρέπτες μονής κατεύθυνσης μεταξύ ενός καλά φωτισμένου και ενός αμυδρά φωτισμένου δωματίου όπως τα ανακριτικά δωμάτια της αστυνομίας.<ref name="Thomas Mohide" />

==== Συγκολλήσεις ====
Ακάθαρτος άργυρος χρησιμοποιείται ως συνδετικό υλικό σε συνενώσεις μετάλλων τόσο σε θερμοκρασίες κάτω των 600&nbsp;°C ([[Συγκολλητικό κράμα|συγκολλήσεις]]) όσο και σε θερμοκρασίες άνω των 600&nbsp;°C (θερμοσυγκολλήσεις).<ref name="Emily Claire Ferré" /> Η προσθήκη αργύρου εξασφαλίζει υψηλή αντοχή στον [[Εφελκυσμός|εφελκυσμό]], [[θερμική αγωγιμότητα]], στεγανότητα αλλά και αντοχή στην [[οξείδωση]] και στα [[Αντιδραστήρια|χημικά αντιδραστήρια]]. Τα κράματα αργύρου άρχισαν να χρησιμοποιούνται εκτεταμένα σε συγκολλήσεις κυρίως μετά τη δεκαετία του 1930 και το 1944 αποτελούσαν τη βασικότερη χρήση του αργύρου.<ref name="Thomas Mohide" /> Λόγω της [[ολκιμότητα]]ς που παρουσιάζουν, χρησιμοποιούνται στις συγκολλήσεις σε συστήματα ψύξης-θέρμανσης και σε βρύσες όπου συμβαίνουν απότομες αλλαγές θερμοκρασίας αλλά και σε σωληνώσεις διανομής ενέργειας. Οι κολλήσεις με κράμα αργύρου-κασσιτέρου έχουν αντικαταστήσει τις κολλήσεις με μόλυβδο των χάλκινων σωληνώσεων στα σπίτια κυρίως εξαιτίας της φυσικής αντιμικροβιακής δράσης του αργύρου. Το ασήμι είναι επίσης σημαντικό στις συγκολλήσεις σε [[Αυτοκίνητο|αυτοκίνητα]] και [[Αεροσκάφος|αεροσκάφη]],<ref name="Silver in Brazing & Soldering">[http://www.silverinstitute.org/site/silver-in-industry/brazingsoldering/ Silver in Brazing & Soldering]. The Silver Institute</ref> ενώ για συγκολλήσεις μετάλλων συσκευών που θα λειτουργούν σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες υγρού ηλίου, έχουν δοκιμαστεί κράμματα με περιεκτικότητες 11,8 % άργυρο, 52,1 % χαλκό και 36 % ψευδάργυρο.<ref name="Thomas Mohide" />

==== Ρουλεμάν ====
Η χρήση του αργύρου ως επικαλυπτικού υλικού σε έδρανα με ρουλεμάν των αεροπλάνων ξεκίνησε ήδη από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κράμα μολύβδου/αργύρου και όχι καθαρός άργυρος,<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" /> αποδείχτηκε ότι όταν επικαλύπτει με ηλεκτρολυτική επιμετάλλωση τα χαλύβδινα ρουλεμάν των κινητήρων των αεροσκαφών, αυτά αποκτούν αυξημένη αντοχή σε ακραίες αλλαγές θερμοκρασιών, σε έντονες καταπονήσεις, σε πολύ υψηλές φορτίσεις και στη διάβρωση. Έτσι ελαττώνεται η τριβή μεταξύ κρίσιμων εξαρτημάτων και αυξάνεται η απόδοση και η μακροβιότητα του κινητήρα. Ακόμη και σε περίπτωση βλάβης λιπαντικής βαλβίδας της μηχανής, τα ρουλεμάν με επίστρωση του κράματος αυτού προσφέρουν αρκετή λίπανση για την ασφαλή λειτουργία του κινητήρα μέχρι να επισκευαστεί το ελαττωματικό εξάρτημα.<ref name="Old Glory Minting Company" />

==== Μπαταρίες ====
[[Αρχείο:Silver oxide batteries.jpg|250px|thumb|right|Μπαταρίες οξειδίου του αργύρου.]]
Οι [[μπαταρία|μπαταρίες]] οξειδίου του αργύρου (Ag<sub>2</sub>O) έχουν αρχίσει να αντικαθιστούν τις μπαταρίες λιθίου, αν και είναι πιο ακριβές, επειδή οι μπαταρίες αργύρου μπορούν να μεταφέρουν περισσότερη ισχύ με την ίδιο βάρος μπαταρίας. Έτσι, αρκετές μπαταρίες χρησιμοποιούν κράματα αργύρου για τον αρνητικό πόλο ή κάθοδό τους. Οι μπαταρίες αργύρου με μέγεθος κουμπιού χρησιμοποιούνται σε κάμερες, παιχνίδια, ρολόγια, υπολογιστές χειρός και ακουστικά, ενώ για περιβαλλοντικούς λόγους και λόγους ασφάλειας αντικαθιστούν τις μπαταρίες λιθίου στα κινητά τηλέφωνα και τους φορητούς υπολογιστές. Δημοφιλείς είναι επίσης και οι μπαταρίες αργύρου-ψευδαργύρου.<ref>[http://www.silverinstitute.org/site/silver-in-industry/batteries/ Silver In Batteries] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120808051515/http://www.silverinstitute.org/site/silver-in-industry/batteries/ |date=2012-08-08 }} The Silver Institute. Ανακτήθηκε 19/8/2012</ref>

Οι μπαταρίες Ag<sub>2</sub>Ο άρχισαν να χρησιμοποιούνται ευρύτατα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο επειδή ήταν ελαφριές, συμπυκνωμένες και μεγάλης ενεργειακής απόδοσης συγκριτικά με το βάρος και το μέγεθός τους. Αυτές οι μπαταρίες έχουν 15 με 20 φορές μεγαλύτερη ηλεκτρική χωρητικότητα από τις αντίστοιχου μεγέθους μπαταρίες ξηρού στοιχείου.
Οι μπαταρίες αργύρου-ψευδαργύρου και αργύρου-καδμίου μπορούν να επαναφορτιστούν, ενώ είναι οι μόνες μπαταρίες που μπορούν να λειτουργήσουν αποδοτικά σε θερμοκρασία 165&nbsp;°C. Οι μπαταρίες αυτές βασίζονται στη χημική δραστικότητα του αργύρου, με αποτέλεσμα ο άργυρος να είναι αναντικατάστατος σε αυτές.<ref name="Thomas Mohide" />

==== Ηλεκτρονικά - Αγωγοί - Υπεραγωγοί - Καλώδια ====
Όλα σχεδόν τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα από τα πιο απλά έως τα πιο σύνθετα περιέχουν άργυρο εξαιτίας της εξαιρετικής ηλεκτρικής του αγωγιμότητας. Ιδιαίτερα αξιόπιστοι και πάρα πολύ ανθεκτικοί διακόπτες επαφής με ασημένιες μεμβράνες χρησιμοποιούνται στα πλήκτρα τηλεοράσεων, τηλεφώνων, παιδικών παιχνιδιών, υπολογιστών κ.ά. Τα τυπωμένα ολοκληρωμένα κυκλώματα που υπάρχουν σε κάθε ηλεκτρική και ηλεκτρονική συσκευή, περιέχουν διαδρομές από άργυρο μικρές ποσότητες του οποίου χρησιμοποιούνται σε αντικλεπτικά συστήματα και στην κατασκευή CD, DVD αλλά και οθονών από πλάσμα<ref name="Silver in Electronics">[http://www.silverinstitute.org/site/silver-in-industry/electronic/ Silver in Electronics]. The Silver Institute. Ανακτήθηκε 24/8/2012</ref> Καλώδια υπεραγώγιμων οξειδίων με ασημένιο περίβλημα μπορούν να μεταφέρουν 140 φορές περισσότερο ηλεκτρικό φορτίο από τα χάλκινα καλώδια με λιγότερο από το 1% του βάρους. Αυτά τα καλώδια χρησιμοποιούν περίπου 18 κιλά αργύρου ανά χιλιόμετρο μήκους.<ref name="Old Glory Minting Company">{{cite book|title= 16 of the Most Common, Yet Uncharted, Silver Uses Today|author= |year= |publisher= Old Glory Minting Company LLC|url= http://www.oldglorymint.com/reports/16_Common_Uses_of_Silver.pdf|ISBN= |pages= |edition= |editor= |format= PDF|chapter= |accessdate= 2012-08-21|first= |location= |page= |archiveurl= https://web.archive.org/web/20111226160610/http://www.oldglorymint.com/reports/16_Common_Uses_of_Silver.pdf|archivedate= 2011-12-26|url-status= dead}}</ref><br />
Ο άργυρος δεν είναι υπεραγωγός, μπορεί όμως να συνδυαστεί με κάποιο υπεραγώγιμο υλικό με αποτέλεσμα την ταχύτερη μετάδοση ηλεκτρικής ενέργειας. Σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, οι υπεραγωγοί μεταφέρουν ηλεκτρισμό με μικρή ή καθόλου ηλεκτρική αντίσταση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παράγουν μαγνητική ενέργεια για τη μετατροπή κινητήρων πρόωσης ή μαγνητικών τρένων ανύψωσης.<ref name="Emily Claire Ferré">[http://geology.com/articles/uses-of-silver/ The Many Uses of Silver] by Emily Claire Ferré. Geology.com</ref>

==== Νανοτεχνολογία ====
Νανοσωματίδια (nanoparticles) αργύρου, δηλαδή σωματίδια από 1 έως 100&nbsp;nm (δισεκατομμυριοστά του μέτρου) χρησιμοποιούνται ευρέως σε χρωστικές ουσίες, στις συσκευασίες τροφίμων, σε ιατρικές εφαρμογές και σε κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα. Πλυντήρια, ψυγεία, κλιματιστικά, συστήματα καθαρισμού του αέρα και ηλεκτρικές σκούπες στηρίζονται σε νανοσωματίδια αργύρου για την αποστείρωση και προστασία από τουλάχιστον 650 είδη βακτηρίων.<ref>[http://www.silverinstitute.org/site/silver-in-technology/silver-in-nanotechnology/ Silver in Nanotechnology] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120916153951/http://www.silverinstitute.org/site/silver-in-technology/silver-in-nanotechnology/ |date=2012-09-16 }} The Silver Institute</ref><br />
Πρόσφατα παρασκευάστηκε και το πρώτο βακτηριδιοκτόνο οδοντιατρικό σφράγισμα στο οποίο χρησιμοποιούνται νανοσωματίδια αργύρου και έχει διπλή δράση, σκοτώνει τα βακτηρίδια στην κοιλότητα του δοντιού και ταυτόχρονα αποκαθιστά το σμάλτο των δοντιών που καταστράφηκε από την τερηδόνα.<ref name="Silver News. June 2012" /><br />
Ερευνητές εξετάζουν το κατά πόσο η βιολογική σύνθεση της φλούδας του ροδιού μπορεί να υποκαταστήσει τους χημικούς αναγωγικούς παράγοντες που χρησιμοποιούνται στην εξαγωγή νανοσωματιδίων αργύρου διαμέτρου 5&nbsp;nm από νιτρικό άργυρο. Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν ότι η χημική αντίδραση μπορεί να εκτελείται σε θερμοκρασία δωματίου, αντί των υψηλών θερμοκρασιών που συνήθως απαιτούνται.<ref name="Silver News. June 2012" /><br />
Νανοσωματίδια αργύρου χρησιμοποιούνται και σε φορητά συστήματα καθαρισμού πόσιμου νερού μεγέθους ποτηριού τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πάρκα, κτήρια υπηρεσιών, πανεπιστήμια διότι είναι επαναχρησιμοποιήσιμα. Τα συστήματα αυτά εξαλείφουν σχεδόν το 99,99 % περισσοτέρων από 600 βακτήρια, συμπεριλαμβανομένου του E-coli. Το σύστημα χρησιμοποιεί μια μεμβράνη νανοσωματιδίων αργύρου, ενεργοποιημένο άνθρακα και ρητίνες ιοντοανταλλαγής για φιλτράρισμα και καθαρό νερό.<ref name="Silver News. April 2012">[http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/05/SNApril2012.pdf Silver News. April 2012] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120605190434/http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/05/SNApril2012.pdf |date=2012-06-05 }}. The Silver Institute. Αρχείο PDF. Ανακτήθηκε 1/9/2012</ref> 
Τα νανοσύρματα (nanowires) αργύρου μπορούν να αντικαταστήσουν το οξείδιο ινδίου-κασσιτέρου (ΙΤΟ) στα ηλεκτρόδια των οθονών LCD και στα ηλιακά φωτοκύτταρα γιατί αυτό είναι εύθραυστο κοστίζει πολύ και έχει δαπανηρή κατασκευή επειδή το ίνδιο είναι σπάνιο. Τα νανοσύρματα αργύρου είναι φθηνότερα και τα ηλεκτρικά τους χαρακτηριστικά ανταγωνίζονται ή και υπερβαίνουν ακόμα αυτών του ΙΤΟ.<ref name="Silver News. December 2011">[http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/01/SNDec2011.pdf Silver News. December 2011] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130515214138/http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/01/SNDec2011.pdf |date=2013-05-15 }}. The Silver Institute. Αρχείο PDF. Ανακτήθηκε 2/9/2012</ref><br />
Παρόλο που η νανοτεχνολογία είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο, η χρήση σωματιδίων αργύρου σε νανοκλίμακα αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια σε βιομηχανικές εφαρμογές και στην αντιμικροβιακή τεχνολογία.<ref name="2010 Minerals Yearbook. SILVER (ADVANCE RELEASE)" /><br />
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η διαπίστωση ότι η φύση μπορεί να παράγει τα δικά της σταθερά νανοσωματίδια αργύρου, εφόσον είναι διαθέσιμη στο περιβάλλον μια πηγή ιόντων αργύρου και φυσικό «χουμικό οξύ».<ref group="Σημ.">Το «χουμικό οξύ» είναι σκούρο καφέ σύνθετο μίγμα οργανικών οξέων και δημιουργείται από την αποσύνθεση οργανικής ύλης. Αποτελεί σημαντικό συστατικό του φυτοχώματος και συμβάλλει στη γονιμότητα του εδάφους. Μπορεί επίσης να βρεθεί μέσα σε τύρφη, άνθρακα αλλά και θαλασσινό νερό</ref> Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι νανοσωματίδια αργύρου έχουν βρεθεί σε παλιές μεταλλευτικές τοποθεσίες στις οποίες είναι απίθανο να είχαν λάβει χώρα νανοτεχνολογικές δραστηριότητες, αλλά περιείχαν σημαντικές συγκεντρώσεις ιόντων αργύρου. Ο ρόλος του χουμικού οξέος φαίνεται να είναι σταθεροποιητικός ενώ διαπιστώθηκε ότι καλύπτει τα νανοσωματίδια αποτρέποντας τη συσσωμάτωσή τους.<ref name="Silver News. June 2011">[http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2011/08/SNJun2011.pdf Silver News. June 2011] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130515211243/http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2011/08/SNJun2011.pdf |date=2013-05-15 }}. The Silver Institute. Αρχείο PDF. Ανακτήθηκε 2/9/2012</ref>

==== Φωτοβολταϊκά συστήματα ====
Υπάρχουν δύο τύποι φωτοβολταϊκών κυττάρων, παχέος φιλμ και λεπτού φιλμ. Στα φωτοκύτταρα παχέος φιλμ γίνεται εντατική χρήση αργύρου, 0,15 έως 0,25 γραμμάριο ανά κύτταρο, ενώ στα κύτταρα λεπτού φιλμ η χρήση αργύρου είναι αμελητέα. Οι χώρες με τα πιο πολλά εγκατεστημένα συστήματα ηλιακών κυψελών είναι η Γερμανία και η Ιταλία.<ref name="2010 Minerals Yearbook. SILVER (ADVANCE RELEASE)" /> Τα [[φωτοβολταϊκά]] κύτταρα που βασίζονται στο κρυσταλλικό πυρίτιο χρησιμοποιούν μια λεπτή στρώση από σωματίδια άργυλου και αλουμινίου. Αυτό το στρώμα χρησιμοποιείται ως πρόσθιος και οπίσθιος αγωγός που συλλέγει το ρεύμα.<ref>{{cite book|author = Lewis M. Fraas, Larry D. Partain |year = 2010 | title = Solar Cells and Their Applications|url = http://books.google.gr/books?id=ds7vnCgmSnMC&hl=el&source=gbs_navlinks_s 
|edition = 2η, εικονογραφημένη |editor = John Wiley & Sons|pages = 118-119 |isbn = 9780470446331}}</ref> Επίσης, η παρουσία ενός υπέρλεπτου στρώματος αργύρου, πάχους 2 νανομέτρων, αυξάνει σημαντικά το [[φωτορεύμα]], το ρεύμα που παράγεται από το στοιχείο όταν εκτείθεται σε ακτινοβολία, σε οργανικά φωτοβολταϊκά κύτταρα και φωτοκύτταρα με ευαισθητοποιημένη βαφή. Επίσης, μικρομόρια μετάλλων, όπως ο χρυσός και ο άργυρος, ερευνώνται για πιθανή χρήση για τη βελτίωση των φωτοηλεκτρικοχημικών ιδιοτήτων των ταινιών TiO<sub>2</sub>, ώστε να παράγουν περισσότερη ενέργεια.<ref>{{cite book|author = Chris D. Geddes |year = 2010
| title = Metal-Enhanced Fluorescence|editor = John Wiley & Sons |pages = 565-566|url = http://books.google.gr/books?id=EDDK0XfsdFwC&dhl=el&source=gbs_navlinks_s|isbn = 9780470642788}}</ref>

==== Άλλες χρήσεις ====
[[Αρχείο:YanagisawaA9932J.JPG|thumb|300px|right|Το σαξόφωνο Yanagisawa A9932J, κατασκευασμένο αποκλειστικά για μουσική [[τζαζ]], περιέχει άργυρο, χαλκό και κασσίτερο.]]
* Αρκούν 10 [[Ppm (μονάδα μέτρησης)|ppb]] (μέρη στο δισεκατομμύριο) αργύρου για αποστείρωση του νερού, ενώ άλατά του μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για απολύμανση πισίνων πιο αποτελεσματικά από ότι η χλωρίωση.<ref name="John Emsley" />
* Ο ιωδιούχος άργυρος (AgI) χρησιμοποιείται από το 1947 στη δημιουργία τεχνητής βροχής γιατί η κρυσταλλική β-μορφή του είναι ισόμορφη με τον πάγο.<ref name="Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology" /> Ένα αεροσκάφος πετάει μέσα στα σύννεφα σπέρνοντας τη χημική ουσία που βρίσκεται σε λεπτότατο διαμερισμό δημιουργώντας έτσι σπόρους γύρω από τους οποίους θα συμπυκνωθούν οι υδρατμοί οι οποίοι με τη σειρά τους θα μετατραπούν σε αρκετά μεγάλους κρυστάλλους που πέφτουν λόγω βαρύτητας στη Γη ως βροχή. Ένα γραμμάριο ιωδιούχου αργύρου μπορεί να δημιουργήσει ένα τρισεκατομμύριο σπόρους συμπύκνωσης.<ref name="John Emsley" />
* Από κράματα αργύρου με χαλκό, συνήθως με περιεκτικότητα σε ασήμι 90 % ή 92,5 %, κατασκευάζονται φλάουτα, κορνέτα, τρομπέτες και σαξόφωνα ή επικαλύπτονται εξαρτήματα μουσικών οργάνων όπως οι χορδές του βιολιού.<ref name="Neville Horner Fletcher, Thomas D. Rossing">{{cite book
|title= The Physics of Musical Instruments|author= Neville Horner Fletcher, Thomas D. Rossing
|year= 1998|publisher= Springer|url= http://books.google.gr/books?id=9CRSRYQlRLkC&hl=|ISBN = 0387983740
|pages =|edition = 2, εικονογραφημένη, επανεκτύπωση|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> 
* Κράμα παλλαδίου με 25 % άργυρο χρησιμοποιείται για την παραγωγή ξηρού υπερκαθαρού υδρογόνου για βιομηχανικές χρήσεις.<ref name="Thomas Mohide" />
* Σε ορισμένα καύσιμα πυραύλων χρησιμοποιείται βολφράμιο διηθημένο μέσα από άργυρο.<ref name="Thomas Mohide" />
* Ο άργυρος ως πρόσθετο τροφίμων έχει τον αριθμό Ε174 και χαρακτηρίζεται ως χρωστική τροφίμων. Στην Ινδία, μερικές φορές διακοσμούν τα τρόφιμα με ένα λεπτό στρώμα αργύρου, γνωστό ως Varak. Το ασήμι χρησιμοποιείται μόνο για εξωτερική διακόσμηση στη σοκολάτα, στα σακχαρόπηκτα και τη διακόσμηση με κουφέτα στη ζαχαροπλαστικής. Δεν επιτρέπεται η χρήση του όμως στην Αυστραλία.<ref name="The Third Millennium Online" />
* Ο λόγος των ισοτόπων <sup>107</sup>Pd/<sup>107</sup>Ag χρησιμοποιείται σε μεθόδους γεωχρονολόγησης για το χρονικό προσδιορισμό μεγάλων θερμικών συμβάντων του ηλιακού συστήματος. Οι μεταβολές του κλάσματος των σταθερών ισοτόπων <sup>107</sup>Ag/<sup>109</sup>Ag χρησιμοποιούνται ως περιβαλλοντικοί ιχνηθέτες και ως ενδείξεις ανθρωπογενούς δραστηριότητας, ενώ τα ίδια τα ισότοπα <sup>107</sup>Ag και <sup>109</sup>Ag χρησιμοποιούνται σε εξειδικευμένες εφαρμογές στη βιομηχανία.<ref name="Brookhaven National Laboratory">[http://www.nndc.bnl.gov/isotopes/docs/Ag2.pdf Silver] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20170502055425/http://www.nndc.bnl.gov/isotopes/docs/Ag2.pdf |date=2017-05-02 }}. Brookhaven National Laboratory. Ανακτήθηκε 22/8/2012</ref>
* Ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Γκρενόμπλ και του Κέντρου Τεχνικής Χάρτου στη Γαλλία έχουν αναπτύξει μια ταπετσαρία που καλύπτεται από αγώγιμη μελάνη αργύρου με ενσωματωμένα ασημένια σωματίδια και που εμποδίζει την πρόσβαση εισβολέων σε ένα δίκτυο Wi-Fi. Η ταπετσαρία αυτή, που μπορεί να καλύπτεται από οποιαδήποτε άλλη παραμένοντας έτσι μυστική, θα μπορούσε να επικαλύπτει τοίχους και πατώματα μεταξύ ορόφων σε κτίρια με ευαίσθητο ηλεκτρονικό εξοπλισμό.<ref name="Silver News. June 2012" />
* Κράμα αποτελούμενο από 80 % άργυρο, 15 % ίνδιο και 5 % κάδμιο χρησιμοποιείται για την κατασκευή ενός από τους πιο συνηθισμένους τύπους ράβδων ελέγχου των πυρηνικών αντιδραστήρων του τύπου συμπιεσμένου ύδατος. Το κράμα αυτό έχει υψηλό σημείο τήξης.<ref name="Advanced Inorganic Chemistry Vol-1">{{cite book
|title= Advanced Inorganic Chemistry Vol-1|author= Gurdeep Raj
|year= 2008|publisher= Krishna Prakashan Media|url= http://books.google.gr/books?id=0uwDTrxyaB8C&hl=el&source=gbs_navlinks_s|ISBN = 8187224037
|pages =|edition = 31|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref>
* Η ιδιότητα του αργύρου να σχηματίζει με πολλά ιόντα όπως π.χ. χλωριούχα, βρωμιούχα, ιωδιούχα, θειοκυανιούχα κ.ά. δυσδιάλυτες ενώσεις, βρίσκει εφαρμογή στην Ποιοτική και Ποσοτική Αναλυτική Χημεία σε μεθόδους με το γενικό όρο [[αργυρομετρία]]. Τα ιόντα αυτά μπορούν να προσδιοριστούν ποσοτικά με τιτλοδότηση με πρότυπο διάλυμα νιτρικού αργύρου παρουσία κατάλληλου δείκτη.<ref name="Jean-Louis Burgot" />

== Υποκατάστατα αργύρου ==
Η χρήση ενώσεων αργύρου στα έγχρωμα αλλά και στα ασπρόμαυρα φωτογραφικά φιλμ μειώνεται τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της ανοδικής πορείας των ψηφιακών φωτογραφιών. Παρόλο που ο άργυρος χρησιμοποιείται ακόμα στις φωτογραφικές πλάκες των ακτίνων-Χ, πολλά νοσοκομεία έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο ψηφιακά συστήματα απεικόνισης.<ref name="MINERAL COMMODITY SUMMARIES 2012" /> Η χρήση αργύρου περιορίζεται επίσης στα χειρουργικά εργαλεία τα οποία κατασκευάζονται πλέον από ταντάλιο και τιτάνιο. Τα ανοξείδωτα μαχαιροπίρουνα αντικαθιστούν τα ασημένια, ενώ προσθήκη γερμανίου στα ασημικά τα κάνει ανθεκτικά στο μαύρισμα. Στη βιομηχανία, οι μπαταρίες που περιέχουν άργυρο αντικαθίστανται σε ορισμένες εφαρμογές με άλλες χωρίς άργυρο, ενώ το αλουμίνιο και το ρόδιο μπορούν να αντικαταστήσουν το ασήμι που χρησιμοποιείται σε επικαλύψεις κατόπτρων και άλλων ανακλαστικών επιφανειών.<ref name="MINERAL COMMODITY SUMMARIES 2012" /> Ο άργυρος στα ηλεκτρονικά εξαρτήματα αντικαθίσταται πολλές φορές από δύο άλλα μέταλλα επίσης πολύ αγώγιμα, τον χαλκό και το αργίλιο, επειδή αυτά είναι άμεσα διαθέσιμα και φθηνότερα από το ασήμι.<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" />

== Ανακύκλωση του αργύρου ==
Ο άργυρος που προέρχεται από ανακύκλωση (δευτερογενής άργυρος) αποτελεί ένα σημαντικό ποσοστό της συνολικής παραγωγής του μετάλλου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο, παράχθηκαν 1.700 τόνοι δευτερογενούς αργύρου.<ref>{{cite web | url=http://minerals.usgs.gov/minerals/pubs/commodity/silver/mcs-2012-silve.pdf | title=Silver | accessdate=2013-03-01 | author=William E. Brooks | date=2012 | work=Mineral Resources Program | publisher=[[USGS]] | pages=1}}</ref> Το μεγαλύτερο μέρος προέρχεται από την κατασκευή και χρήση των φωτογραφικών υλικών, των ηλεκτρικών διακοπτών και των καταλυτών καταλύτες. Ο ανακυκλωμένος άργυρος όμως που προέρχεται από άλλες χρήσεις είναι ελάχιστος ή είναι αντιοικονομική η παραγωγή του. Έτσι, δεν παράγεται δευτερογενής άργυρος από κοσμήματα, ασημικά σκεύη, νομίσματα και μετάλλια διότι αυτά τα υλικά πολύ σπάνια ανακυκλώνονται.<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" />

== Ο άργυρος στη λογοτεχνία, στους μύθους και στις παραδόσεις ==
Ο άργυρος από την αρχαιότητα συσχετιζόταν στη [[λογοτεχνία]] με το [[φεγγάρι]],<ref>Χρηστομάνος: ''«φεγγάρι εσύ τρεμάμενο και ασημένιο δάκρυ»''. – Καρυωτάκης: ''«με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά / τ' ασημοδάχτυλά του»''. - Φιλύρας: ''«Ως πότε θα γυρνάς στ’ ουρανού τα πλάτη, αργυρή..'' - D’ Αnnunzio: ''«Ο falce di luna calante..ο falce d'argento»''. – Baudelaire, ''À une Madone'': ''«Pour Marchepied tailler une Lune d'argent»''. – Moreas, 3e livre X: ''«Belle lune d' argent..»'' - John Andrews: ''«Though wοlνes against the silver moon do bark..»''</ref> όπως βέβαια ο χρυσός με τον ήλιο. Συσχετιζόταν επίσης με τις επιδράσεις της σελήνης, καθώς και με την ευελιξία, τη συναισθηματική νοημοσύνη, τη δημιουργικότητα και τη γυναικεία φύση. Υπάρχει μια σχετική αναφορά μάλιστα στο σύστημα των επτά ιερών ενεργειακών κέντρων, των γνωστών ως [[τσάκρα]], όπου ο άργυρος συνδέεται με το 6ο τσάκρα, γνωστό και ως τρίτο μάτι.<ref name=earthtiger/> Στην αρχαία Αιγυπτιακή μυθολογία συσχετιζόταν με τη θεά Ίσιδα. Ο άργυρος αναφέρεται και στις [[Βέδες]].<ref name="The History of the Element Silver" /> 
[[Αρχείο:Loup-garou.jpg|150px|thumb|right|Σύμφωνα με τους μύθους, οι λυκάνθρωποι σκοτώνονται μόνο από ασημένιες σφαίρες.]]
Στην Ευρωπαϊκή [[αλχημεία|αλχημιστική παράδοση]] ο άργυρος είναι ένα από τα εφτά ιερά μέταλλα μαζί με τον χρυσό, τον υδράργυρο, τον σίδηρο, τον χαλκό, τον κασσίτερο και τον μόλυβδο και οι αλχημιστές χαρακτήριζαν «σεληνιακές» (lunar) τις ενώσεις του αργύρου ενώ ο άργυρος συνδέεται με την «ασημόχρωμη» Σελήνη, (Luna για τους Λατίνους). Στην κινέζικη αλχημεία ο αριθμός πέντε υπήρξε ιερός αριθμός. Οι Κινέζοι αλχημιστές υποστήριζαν την ύπαρξη πέντε στοιχείων: ξύλο, πυρ, γη, μέταλλο και νερό και τα συνδυάζανε με πέντε χρώματα. Επίσης είχαν πέντε κατευθύνσεις (πορείες) που τα συνέδεαν με πέντε μέταλλα: χρυσός, άργυρος, μόλυβδος, χαλκός και σίδηρος.<ref name="ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ" />

Στο σύστημα σκέψης των Αγιουβέρδων, καθαρά μέταλλα όπως ο άργυρος μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποκαταστήσουν την εσωτερική ισορροπία σε περίπτωση ασθένειας.<ref name="The History of the Element Silver">[http://www.silvermedicine.org/history.html The History of the Element Silver An Esoteric View - from Ancient to Modern Use] silvermedicine.gr. Ανακτήθηκε 2/9/2012</ref>

Στις διάφορες μυθολογίες αναφέρεται ότι ο άργυρος προέρχεται από τη θεά του φεγγαριού και μεταφέρει όλη την αγνότητά της,<ref name=earthtiger/> ενώ σύμφωνα με άλλους λαϊκούς μύθους, οι ασημένιες, «αγνές», σφαίρες είναι οι μόνες που σκοτώνουν τους λυκανθρώπους εξαιτίας της συσχέτισής τους με το φεγγάρι, άποψη που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο, π.χ. στην ταινία Ασημένια Σφαίρα (Silver Bullet) του 1985.<ref>[http://www.imdb.com/title/tt0090021/ Silver Bullet (1985)]. The Internet Movie Database (IMDb).</ref> Επίσης, οι παλιοί καθρέφτες κατασκευάζονταν από ασήμι και γι' αυτό οι βρικόλακες υποτίθεται ότι δεν μπορούν να καθρεφτιστούν σ'αυτούς τους «αγνούς» καθρέφτες.<ref name="The Third Millennium Online">[http://www.3rd1000.com/elements/Silver.htm# Folklore & Mass Culture Silver]. The Third Millennium Online</ref>

Σε αντίθεση με τον [[Χρυσός|χρυσό]] που ακόμα και σήμερα θεωρείται δείγμα πλούτου, ο άργυρος ήταν πιο χρήσιμος, αφού από αυτόν μπορούσαν να κατασκευαστούν όπλα (αργυράσπιδες, αργυρόκρανος). Ο [[Απόλλων]]ας, ο θεός του φωτός στο ελληνικό δωδεκάθεο, είχε ασημένιο τόξο, ενώ η [[Άρτεμις]], θεά του φεγγαριού και του κυνηγιού, ασημένια βέλη. Επίσης, ο άργυρος κατείχε στην κοινωνία ένα πιο σημαντικό ρόλο πέρα από αυτή που του παρείχε η χρησιμότητά του ως μέταλλο. Σε πολλούς πολιτισμούς τα δώρα από άργυρο θεωρούνταν ένδειξη τύχης, σοφίας, αλήθειας, εμπιστοσύνης και γενικά της τελειότητας.<ref name=earthtiger>[http://earthtiger.biz/2010/07/12/mythology-of-silver/ Mythology of Silver]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }} earthtiger.biz. Ανακτήθηκε την 3 Σεπτεμβρίου 2012</ref>

Η λέξη τέλος άργυρος και τα παράγωγά της, πέραν της σημασίας του χρήματος εν γένει που έχουν, αναφέρεται και στην εξαγορά συνειδήσεων. Έτσι έχουμε: αργυρώνητος, αυτός δηλαδή που αγοράζεται με χρήματα, τα τριάκοντα αργύρια της προδοσίας του [[Ιούδας ο Ισκαριώτης|Ιούδα]], και την παροιμία της Σούδας «αργυρέαις λόγχησι μάχου και πάντα κρατήσεις», εξαγόραζε δηλαδή και θα επικρατήσεις. Επίσης και τη νεοελληνική έκφραση «ασημένια βόλια», δηλ. δωροδοκία, εξαγορά.

Σχετικό και το απόσπασμα από το άρθρο του Παντελή Μπουκάλα.<ref>Παντελής Μπουκάλας, [http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_135557_17/04/2007_223631 «Αργυράγχη» και «αμεριμνομέριμνοι»] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20121114190029/http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_135557_17/04/2007_223631 |date=2012-11-14 }}, ''Καθημερινή'', 17 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε: 3/8/2012</ref>
<blockquote>
Αρκετές φορές εύχεται κανείς να αναστηθούν κάποιες καίριες λέξεις που έτυχε να συναντήσει στα διαβάσματά του, ώστε να του δοθεί η δυνατότητα να περιγράψει μονολεκτικά, με ειρωνικότατη σαφήνεια, καταστάσεις που η περιγραφή τους απαιτεί μακρές περιφράσεις. Μια τέτοια λέξη είναι η «αργυράγχη». Πατέρας της υπήρξε ένας μάστορας του χλευασμού, ο [[Δημάδης]], Αθηναίος [[ρήτορας]] και πολιτικός του 4ου αιώνα π.Χ. Μέλος της φιλομακεδονικής πτέρυγας, ο Δημάδης (αν και τελικά εκτελέστηκε ως προδότης από τον Κάσσανδρο) εχθρευόταν βεβαίως τον Δημοσθένη. Και όταν ο Δημοσθένης, κατηγορούμενος ότι δωροδοκήθηκε από τον Αρπαλο, δεν βρήκε μισή λέξη να πει για να απολογηθεί, ο φαρμακόγλωσσος Δημάδης έπλασε τη λέξη «αργυράγχη», συνάπτοντας το «αργύριον» της προδοσίας με την «κυνάγχη», τη φαρυγγίτιδα. Και το έπραξε αυτό για να πει σαρκαστικά ότι ο Δημοσθένης σιωπούσε όχι από τυχαίο πονόλαιμο και καταρροή, αλλά επειδή έπασχε από μια ειδική νόσο, από «κυνάγχη εξ αργυρίου», το οποίο αργύριο «λαβών τις, αποφεύγει, ως δήθεν εκ κυνάγχης ασθενών, να εκφέρη την προσήκουσαν γνώμην».
</blockquote>

== Σημειώσεις ==
<small><div class="references-1column">
<references group ="Σημ."/>
</div></small>

== Παραπομπές ==
<references />

== Επιλεγμένη βιβλιογραφία ==
<div class="references-small" style="font-size:90%;">
* Ullmann | author1 = Brumby, Andreas |author2=Braumann, Peter|display-authors=1 | year=2008| title = Silver, Silver Compounds, and Silver Alloys | {{doi = 10.1002/14356007.a24_107.pub2}}
* {{cite book |last1=Ebbing |first1=Darrell D. |last2=Gammon |first2=Steven D. |title=General Chemistry |edition=9η |year=2008 |publisher=Cengage Learning |ISBN=0-618-85748-6}}
* {{cite book |last=Emsley |first=J. |title=Nature's building blocks: an A-Z guide to the elements |url=https://archive.org/details/naturesbuildingb0000emsl |year=2003 |publisher=Oxford University Press |ISBN=0-198-50340-7}}
* {{cite book |last1=Greenwood |first1=Norman Neill |last2=Earnshaw |first2=Alan |title=Chemistry of the Elements |year=1997 |edition=2η |publisher=Butterworth–Heinemann |location=Oxford |ISBN=0-7506-3365-4}}
* Günter Ludwig, Günter Wermusch: Silber. Aus der Geschichte eines Edelmetalls. Verlag Die Wirtschaft, Berlin 1986, ISBN 3-349-00101-7.
* A. F. Holleman, E. Wiberg, N. Wiberg: Lehrbuch der Anorganischen Chemie. 102. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin 2007, ISBN 978-3-11-017770-1, S. 1452–1466.
* {{cite book |last1=Housecroft |first1=Catherine E. |last2=Sharpe |first2=Alan G. |title=Inorganic chemistry |year=2005 |edition=3η |publisher=Pearson Education Limited |ISBN=978-0-1303-9913-7}}
* {{cite book |last=Krebs |first=Robert E. |title=The history and use of our earth's chemical elements: Α reference guide |url=https://archive.org/details/historyuseofoure0000kreb |year=2006 |edition=2η |publisher=Greenwood Publishing Group |ISBN=0-31333-438-2}}
* {{cite book |last=Lansdown |first=Alan B. G. |editor=Anderson, Diana |title=Silver in Healthcare: Its Antimicrobial Efficacy and Safety in Use (Issues in Toxicology Series, No. 6) |year=2010 |edition=1η |publisher=Royal Society of Chemistry |ISBN=978-1-8497-3006-8 |oclc=640076029}}
* {{cite book |last=Strong |first=Donald Emrys |title=Greek and Roman Gold and Silver Plate |url=https://archive.org/details/greekromangoldsi0000stro |year=1979 |location=London & New York |publisher=Methuen |ISBN=0-4167-2510-4 |oclc=9078908}}
* {{cite book |last=Watt |first=Susan |title=Silver (Elements Series) |year=2002 |publisher=Marshall Cavendish Children's Books |ISBN=0-7614-1464-9}}
* {{cite book |last=Weeks |first=Mary Elvira |title=Discovery of the elements |year=1933 |publisher=Journal of Chemical Education |ISBN=0-766-13872-0}}
* {{cite book |author1=Egon Wiberg |author2= Arnold Frederick Holleman |author3=Nils Wiberg |author4= Bernhard J. Aylett |author5= William Brewer |author6=Mary Eagleson |title=Inorganic chemistry |year=2001 |location=San Diego, California |publisher=Academic Press |OCLC=833903147 |ISBN=0-123-52651-5}}
* {{cite book |last=Williams |first=Jeffrey C. |title=Manipulation on Trial: Economic Analysis and the Hunt Silver Case |year=1995 |location=Cambridge & New York |publisher=Cambridge University Press |url=http://books.google.gr/books?id=tYW3aE16qfMC&pg=PP8&lpg=PP8&dq=%22Manipulation+on+Trial%22+ISBN+0-521-44028-9&source=bl&ots=tRt91ixBe0&sig=AmlWgXPOPc8K_N2GwGVudjs8ekM&hl=el&sa=X&ei=IgzrUvPxFZOVhQe0loHoCA&ved=0CCkQ6AEwAA#v=onepage&q&f=false |accessdate=31 Ιανουαρίου 2014 |ISBN=0-521-44028-9 |lccn=94-44565}}
</div>

== Δείτε επίσης ==
* [https://web.archive.org/web/20150505051312/http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1:%CE%9F%CF%81%CF%85%CE%BA%CF%84%CE%AC_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85 Ορυκτά του αργύρου]

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{βικιλεξικό}}
{{commonscat}}
* [https://web.archive.org/web/20120406035238/http://www.theodoregray.com/periodictabledisplay/Elements/047/index.s9.html Silver] Theodore Gray: Elements Display
* [http://www.webmineral.com/chem/Chem-Ag.shtml webmineral] Mineral Species containing Ag
* [https://web.archive.org/web/20120504215728/http://3dchem.com/element.asp?selected=Ag Ag] Library of Inorganic Structures
* [https://web.archive.org/web/20120726050150/http://periodictable.com/Elements/047/pictures.pr.html Element 47] Pictures of Silver, its minerals and applications
* [https://web.archive.org/web/20131224102336/http://www.pse-mendelejew.de/bilder/ag.jpg Pure Silver crystals] from Heinrich Pniok
* [http://www.silversmithing.com/ Society of American Silversmiths]
* [http://www.silverinstitute.org/ The Silver Institute] A silver industry website
* [http://www.theodoregray.com/PeriodicTable/Elements/047/index.html A collection of silver items] Samples of silver
* [http://www.jewelpedia.com/lex26-argiros+silver.html jewelpedia]
* [http://www.infomine.com/minesite/welcome.asp?commodity=silver Silver] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120812032944/http://www.infomine.com/minesite/welcome.asp?commodity=silver |date=2012-08-12 }}. Mine Sites. Major Mining Operation Around the World
* [http://www.925-1000.com/ Online Encyclopedia of Silver Marks, Hallmarks & Maker's Marks]
* [https://web.archive.org/web/20130929031812/http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63893794 Πέθανε ο διάσημος «μπλε άνθρωπος»]
Ιστοσελίδες που δίνουν τις τρέχουσες και τις ιστορικές τιμές αργύρου σε δολάρια/ουγγιά:
* [https://web.archive.org/web/20140209213809/http://www.lbma.org.uk/pages/?page_id=54&title=silver_fixings Silver Fixings]. The London Bullion Market Association]
* [https://web.archive.org/web/20120913061053/http://www.silverfixing.com/ The London Silver Market]
* [https://web.archive.org/web/20121008223232/http://www.monex.com/liveprices Monex Precious Metals]
* [http://www.kitco.com/market/ Κitco, Inc.] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160113005141/http://www.kitco.com/market/ |date=2016-01-13 }}
* [https://web.archive.org/web/20120915030719/http://www.cmegroup.com/trading/metals/precious/silver.html CME Group]
* [https://web.archive.org/web/20120914211849/http://thebulliondesk.com/ The Bullion Desk]
* [https://web.archive.org/web/20120825083715/http://www.tocom.or.jp/souba/silver/index.html Tokyo Commodity Exchange, Inc.]


{{Περιοδικός πίνακας}}
{{Authority control}}

{{DEFAULTSORT:Αργυρος}}
[[Κατηγορία:Άργυρος| ]]
[[Κατηγορία:Πολύτιμα μέταλλα]]
[[Κατηγορία:Χημικά στοιχεία]]