κατάχαμα

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κατάχαμα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κατάχαμα <

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈta.xa.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τά‐χα‐μα

Επίρρημα

κατάχαμα (τοπικό επίρρημα)

• (οικείο) που βρίσκεται κάτω, που είναι επάνω στο πάτωμα ή στο έδαφος

  ↪ Δε βρήκε άλλο μέρος στο δωμάτιο για να τ' ακουμπήσει, και τ' άφησε κατάχαμα.

  ≈ συνώνυμα: καταγής, χάμω

Μεταφράσεις

    κατάχαμα

γαλλικά : par terre (fr)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κατάχαμα < αρχαία ελληνική πρόθεση κατά + επίρρημα χαμ(αί) + -α με την επίδραση της κατάληξης άλλων μεσαιωνικών επιρρημάτων

Επίρρημα

κατάχαμα (τοπικό επίρρημα)

• όπως κατάχαμα, καταγής

  ※  15ος αιώνας ⌘ Γεώργιος Χοῦμνος, Ἡ Κοσμογέννησις, στίχος 1334

  ἐκάθετον κατάχαμα

  ≈ συνώνυμα: χάμω

Συγγενικά

• ἀποχάμαι, ἀποχάμω (κάτω από το έδαφος)
• χάμω

Πηγές

• κατάχαμα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].