Σαμάρα (Ρωσία)

Η Σαμάρα (ρωσικά: Сама́ра) είναι μια πόλη της Ρωσίας χτισμένη στην αριστερή όχθη του ποταμού Βόλγα, στα νοτιοανατολικά του ευρωπαϊκού τμήματος της χώρας. Από το 1935 έως το 1991, ονομάζονταν Κούιμπισεφ (Куйбышев) προς τιμήν του σοβιετικού κρατικού αξιωματούχου Βαλέριου Κούιμπισεφ. Έχει πληθυσμό 1.164.685 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2010 και είναι σημαντικό οικονομικό και βιομηχανικό κέντρο, διαθέτοντας μεταλλουργικές βιομηχανίες, βιομηχανίες οχημάτων και μηχανοκατασκευών, σιδηροδρομικού εξοπλισμού, χημικών, διύλισης πετρελαίου καθώς και αεροδιαστημική βιομηχανία η οποία κατασκευάζει τους πυραύλους Σογιούζ για το διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας.

Σαμάρα
Σημαία Έμβλημα
Παρωνύμιο: Город Гарина-Михайловского, Город Аксакова και Город Алексея Толстого
Σαμάρα 53°11′0″N 50°7′0″E
Χώρα	Ρωσία
Διοικητική υπαγωγή	Samara Urban Okrug
Ίδρυση	1586
Διοίκηση
• Δήμαρχος	Yelena Lapushkina (από 2017)
Έκταση	541 km²
Υψόμετρο	100 μέτρα
Πληθυσμός	1.156.659 (2020)
Ταχ. κωδ.	443000–443999
Τηλ. κωδ.	846
Ζώνη ώρας	UTC+04:00
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Σαμάρα

Η Σαμάρα πρωτοαναφέρεται στα επίσημα έγγραφα το 1586, όταν, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του τσάρου Φιοντόρ Α' και με εντολή του τότε επιτρόπου Μπαρίς Γκοντουνόφ, κατασκευάστηκε στην περιοχή της συμβολής του ποταμού Σαμάρα με τον Βόλγα, οχυρό το οποίο σκοπό είχε την προστασία από τις επιθέσεις νομάδων και τη διαφύλαξη της υδάτινης οδού από το Καζάν στο Αστραχάν. Το οχυρό αυτό προστατεύονταν από πυκνό, αδιαπέραστο δάσος από τα βόρεια και από τα ανατολικά, από τον ποταμό Σαμάρα στα νότια και από το Βόλγα στα δυτικά. Ήδη το 1636 το μήκος της ξύλινης οχύρωσης έφτανε τα 1.700 μ. ενώ το πλάτος τα 350 μ. Το 1689, το οχυρό ανακηρύχθηκε επίσημα σε πόλη με την ονομασία που έχει και σήμερα.

Στο χρονικό αυτό σημείο, η Σαμάρα δεν είναι πλέον μόνο ένα φυλάκιο στρατιωτικής σημασίας άλλα σημαντικός εμπορικός κόμβος και διαμετακομιστικό κέντρο στο εμπόριο με την Ανατολή. Το 1708 ήταν η ένατη μεγαλύτερη πόλη της επαρχίας του Καζάν ενώ λίγο αργότερα, το 1719, έγινε τμήμα της επαρχίας του Αστραχάν. Το 1851, η πόλη αριθμούσε 15.000 κατοίκους και ήταν το σημαντικότερο κέντρο παραγωγής σιταριού ολόκληρης της ρωσικής αυτοκρατορίας. Το 19ο αιώνα άρχισε η ανάπτυξη και κατασκευή αλευρόμυλων και ήδη στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν το μεγαλύτερο κέντρο επεξεργασίας σιτηρών της Ρωσίας. Την εποχή αυτή, υπάρχουν 46 εργοστάσια και επιχειρήσεις που απασχολούν 2.500 εργαζόμενους.

Η εγγύτητα με τις πλούσιες σε μεταλλεύματα περιοχές των Ουραλίων και της λεκάνης του Ντόνετς βοήθησε ώστε να αναπτυχθεί ταχύτατα η βιομηχανία επεξεργασίας μετάλλων και μηχανοκατασκευών. Από το 1941 έως το 1943, κατά την επίθεση των Ναζί στη Σοβιετική Ένωση, η πόλη απέκτησε ιδιαίτερη πολιτική και στρατηγική σημασία, όταν, εν όψει της απειλής κατάληψης της Μόσχας από τα γερμανικά στρατεύματα, πολλές κρατικές υπηρεσίες και υπουργεία καθώς και πολλές βιομηχανικές μονάδες μετακόμισαν για λόγους ασφαλείας στην περιοχή της Σαμάρα.

Το κλίμα είναι τυπικά ηπειρωτικό με μακρείς ψυχρούς χειμώνες, σύντομα ζεστά και ξηρά καλοκαίρια με μεγάλες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις και έντονη αστάθεια. Η μέση θερμοκρασία τον Ιούλιο είναι +21^οC και τον Ιανουάριο -13^οC, ενώ το μέσο ύψος βροχόπτωσης ανέρχεται σε 400 mm.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Самара στο Wikimedia Commons
• Επίσημη σελίδα της πόλης Αρχειοθετήθηκε 2007-06-07 στο Wayback Machine. (Ρωσικά)