Πάπας Ζεφυρίνος
Ο Πάπας Ζεφυρίνος (πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου 217 ήταν επίσκοπος της Ρώμης από το 199 μέχρι τον θάνατο του.[1] Γεννημένος στην Ρώμη διαδέχθηκε τον πάπα Βίκτωρ Α΄, τον ίδιο διαδέχθηκε με τον θάνατο του (20 Δεκεμβρίου 217) ο Πάπας Κάλλιστος Α΄. Ο Πάπας Ζεφυρίνος έμεινε πασίγνωστος για την καταπολέμηση των Αιρέσεων και την υπεράσπιση της θεότητας του Ιησού. Την εποχή της 18χρονης Παποσύνης του ο αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σευήρος ξεκίνησε σκληρούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών, τις συνέχισε μέχρι τον θάνατο του (211). Ο Άλμπαν Μπάτλερ γράφει σχετικά με τον Ζεφυρίνο "αυτός ο νεαρός πάστορας έγινε η παρηγοριά του αναξιοπαθούντος ποιμνίου".[2] Ο Οπτάτος Μιλέβης γράφει ότι ο Ζεφυρίνος καταπολέμησε μια μεγάλη σειρά αποστατών και αιρετικών όπως ο Μαρκίωνας, ο Πραξέας, ο Βαλεντιανισμός και ο Μοντανισμός.[3] Ο Ευσέβιος της Καισαρείας γράφει επιπλέον ότι ο Ζεφυρίνος καταπολέμησε σκληρά της βλασφημίες των δύο Θεόδοτων που τον αντιμετώπισαν με περιφρόνηση αλλά αργότερα τον αναγνώρισαν σαν τον μέγιστο υπερασπιστή της θεότητας του Ιησού. Δεν υπέστη ο ίδιος σωματικά μαρτύρια για την πίστη αλλά τα ψυχολογικά μαρτύρια του έδωσαν τον τίτλο του Μάρτυρα.[4] Την εποχή του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου (193–211) οι σχέσεις με την νεοσύστατη χριστιανική εκκλησία επιδεινώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που κατέληξε στον διωγμό (202-203). Ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξέδωσε διάταγμα με το οποίο απαγόρευσε τον προσηλυτισμό στην νέα θρησκεία με τις αυστηρότερες ποινές.[1]
| Πάπας Άγιος Ζεφυρίνος | |
|---|---|
 | |
| Από | 199 |
| Έως | 20 Δεκεμβρίου 217 |
| Προκάτοχος | Πάπας Βίκτωρ Α΄ |
| Διάδοχος | Πάπας Κάλλιστος Α΄ |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | Ρώμη, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 20 Δεκεμβρίου 217 Ρώμη, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
Ο προκάτοχος του Βίκτωρ Α΄ είχε αφορίσει τον Θεόδοτο τον Βυζάντιο επειδή υποστήριζε μια αίρεση η οποία ισχυριζόταν ότι ο Ιησούς Χριστός έγινε θεός μόνο μετά την Ανάσταση του. Η Αίρεση αυτή δημιούργησε μια ανεξάρτητη κοινότητα στην Ρώμη την οποία κυβερνούσε ένας δεύτερος Θεόδοτος, ο Αργυραμοιβός και ο Ασκληπιόδποτος. Ο Νατάλιος που βασανίστηκε για την πίστη του πείστηκε από τον Ασκληπιόδοτο να ασπαστεί την Αίρεση με την υπόσχεση να λάβει ένα μηνιαίο επίδομα 150 δηναρίων. Στην συνέχεια ωστόσο ο Νατάλιος βίωσε πολλά οράματα τα οποία τον προειδοποιούσαν να εγκαταλείψει αυτή την Αίρεση. Το έργο "Μικρός Λαβύρινθος" που έγραψε κάποιος ανώνυμος συγγραφέας με παραθέσεις του Ευσέβιου Καισάρειας ο Νατάλιος μαστιγώθηκε μια ολόκληρη νύχτα από κάποιον Άγγελο. Την επόμενη μέρα ο Νατάλιος φόρεσε έναν σάκο με στάχτη, έπεσε στα πόδια του Ζεφυρίνου και ζήτησε συγχώρεση.[1][5] Η μνήμη του ως Αγίου και Μάρτυρα καθορίστηκε από το Γενικό Ρωμαϊκό Ημερολόγιο τον 13ο αιώνα στις 26 Αυγούστου. Ο Ιππόλυτος Ρώμης τον χαρακτηρίζει αγράμματον και άπειρον των εκκλησιαστικών όρων, αλλά και «φιλάργυρον». Σύμφωνα με τον ίδιο αιρεσιολόγο, ο πάπας αυτός αναγνώριζε ως μόνο κι έναν θεό τον Ιησού κι εκτός αυτού άλλος παθητός και γεννητός δεν υπήρχε. Επίσης, ισχυριζόταν πως δεν πέθανε ο Πατήρ αλλά ο Υιός. Τέτοιες θέσεις μαρτυρούν επίδραση από τον μοναρχιανισμό.[6] Τέλος, υπάρχει και η μαρτυρία για την εκ μέρους του υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, καθώς το παράρτημα του έργου του Τερτυλλιανού De prescriptione haeretocorum, προέκυψε από μετάφραση ελληνικού πρωτοτύπου που πιθανώς γράφτηκε από τον Ζεφυρίνο. Ο τίτλος του Μάρτυρα αφαιρέθηκε στην αναθεώρηση (1969) αφού δεν είχε υποστεί σωματικά μαρτύρια και η 26η Αυγούστου δεν ήταν η ημέρα του θανάτου του.[7][8]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Kirsch, Johann Peter (1912). "Pope St. Zephyrinus". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 15. New York: Robert Appleton Company
- ↑ A. Butler, Lives of the Saints Τομ. 8, 1866
- ↑ Optatus, De Schismate 1,1
- ↑ Berti, Sæc 3. Diss. 1.t. 2, σ. 158
- ↑ Eusebius, Historia Ecclesiastica 5.28.9–12; translated by G.A. Williamson, Eusebius: The History of the Church (Harmonsworth: Penguin, 1965), σ. 236
- ↑ Young, Frances M. (2006). "Monotheism and Christology". In Mitchell, Margaret M.; Young, Frances M. (eds.). Origins to Constantine. The Cambridge History of Christianity. Cambridge, UK: Cambridge University Press. σσ. 458–461
- ↑ "Calendarium Romanum" (Libreria Editrice Vaticana, 1969), σ. 136
- ↑ "Martyrologium Romanum" (Libreria Editrice Vaticana, 2001
Πηγές
Επεξεργασία- Παναγιώτης Χρήστου, Πατρολογία, τομ. Β΄, εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ. 682-683
- Rendina, Claudio, The Popes' Histories and Secrets (2002)