Ιδρύθηκε το 1904 και εδρεύει στη Λισσαβόνα. Έχει χρώματα το κόκκινο και το άσπρο και έμβλημα έχει τον αετό, από τον οποίο προέκυψε και το παρατσούκλι: «Αετοί της Λισσαβόνας» (As Águias). Άλλα παρατσούκλια είναι: «Οι Κόκκινοι» (Encarnados), «Η Ένδοξη» (Ο Glorioso) και «Κόκκινοι Διάβολοι» (Diabos Vermelhos). Το μότο του συλλόγου είναι “E Pluribus Unum”, δηλαδή “Από το πλήθος ο ένας”. Γήπεδό της είναι το Στάδιο Ντα Λουζ (Estádio da Luz ή Estádio do Sport Lisboa e Benfica), χωρητικότητας 65.647 θεατών. Πριν από κάθε αγώνα ένας αετός, που ονομάζεται Νίκη (Vitória) πετά από το ένα πέταλο του σταδίου στο άλλο. Τον επίσημο ύμνο της ομάδας τραγουδάει ένας τενόρος, ο Luís Piçarra, κάτι ίσως μοναδικό παγκοσμίως, ενώ για την επέτειο των 100 ετών του συλλόγου ο μουσικός Antonio Vitorino d'Almeida συνέθεσε μια συμφωνία.
Η Μπενφίκα αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Πορτογαλικής Ένωσης (LPFP), το 1933 μαζί με την Πόρτο και τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ από την ανώτερη εθνική κατηγορία (Primeira Divisão) και είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα της χώρας με ένα σύνολο 38 Πρωταθλημάτων Λίγκας, 26 Κυπέλλων, 7 Λιγκ Καπ, 2 Κυπέλλων Πρωταθλητριών Ευρώπης και άλλων τίτλων. Η ομάδα έχει τους περισσότερους οπαδούς στη χώρα και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και σε πολλές χώρες. Οι υποστηρικτές της υπολογίζονται σε 14 εκατομμύρια. Είναι η ομάδα με τα περισσότερη εγγεγραμμένα μέλη παγκοσμίως. Το Νοέμβριο του 2006 αριθμούσε 160.398 μέλη, που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ για σύλλογο καταγραμμένο στο βιβλίο Γκίνες. Ο ποδοσφαιριστής με τις περισσότερες συμμετοχές με την Μπενφίκα συνολικά αλλά και στο πρωτάθλημα είναι ο Νενέ με 575 και 422 αντίστοιχα. Πρώτος Σκόρερ της Μπενφίκα είναι ο Εουσέμπιο με 482 γκολ σε 449 συμμετοχές με την ομάδα,[4] ενώ από τους ξένους πρώτος είναι ο Παραγουανός (με καταγωγή από την Πορτογαλία) Όσκαρ Καρντόσο[5] με 167 γκολ σε 289 συμμετοχές.
Στις 28 Φεβρουαρίου 1904, ο Cosme Damião, ο José Rosa Rodrigues και άλλα άτομα, 24 συνολικά, συγκεντρώθηκαν στην οδό Μπελέμ (Rua de Belém) και αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν αθλητικό όμιλο, τον οποίο ονόμασαν "Grupo Sport Lisboa" (Αθλητικός Όμιλος Λισσαβόνας). Πρώτος πρόεδρος ανέλαβε ο J.R. Rodrigues.
Το 1908 πραγματοποιήθηκε συγχώνευση της Grupo Sport Lisboa με την Grupo Sport Benfica, και ο σύλλογος ονομάστηκε Sport Lisboa e Benfica. Αν και ο σύλλογος υπήρχε από τότε, εν τούτοις οι εθνικές διοργανώσεις ξεκίνησαν πολύ αργότερα τη δεκαετία του ’20. Η Μπενφίκα κέρδισε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα τη δεκαετία του ’30 (1935 ως 1938) αλλά τη δεκαετία του ’40 γνώρισε μεγάλη αντίδραση από τη Σπόρτιγκ Λισσαβόνας.
Το 1950 κατέκτησε το πρώτο διεθνές τρόπαιο στην ιστορία της νικώντας στον τελικό του Λατινικού Κυπέλλου (Latin Cup) τη Ζιροντέν Μπορντό. Είναι η μοναδική πορτογαλική ομάδα που κατέκτησε αυτό το τρόπαιο που διεξαγόταν τη δεκαετία του ’50.
Το 1954 η Μπενφίκα απέκτησε δικό της στάδιο, το Ντα Λουθ (Estádio da Luz), το οποίο σταδιακά έφτασε να έχει χωρητικότητα 120.000 όρθιων θεατών. Το ίδιο έτος κατέκτησε για τέταρτη συνεχόμενη φορά το Κύπελλο Πορτογαλίας, ένα ρεκόρ απλησίαστο μέχρι σήμερα. Τα επόμενα χρόνια κέρδισε τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα. Με την αυγή της δεκαετίας του ’60 είχε μία από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες.
Η Μπενφίκα υπήρξε η πρώτη ομάδα που διέκοψε τη σειρά της Ρεάλ Μαδρίτης στο Κύπελλο Πρωταθλητριών κερδίζοντάς το δύο συνεχόμενες φορές, το 1961 από την Μπαρτσελόνα και το 1962 από την ίδια τη Ρεάλ.[6]
Τη δεκαετία αυτή έφτασε άλλες τρεις φορές στον τελικό χάνοντας από την ΑΚ Μίλαν (1963), την Ίντερ (1965) και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1968). Παρά την ήττα της στον τελικό, το 1968 αναδείχθηκε καλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα στο διαγωνισμό του περιοδικού Φρανς Φουτμπόλ (France Football). Ο ποδοσφαιριστής της Μπενφίκα που έκανε τη διαφορά εκείνη την εποχή, ήταν ο Εουσέμπιο, παίκτης παγκόσμιας κλάσης, νικητής της Χρυσής Μπάλας το 1965.
Η δεκαετία του ’60 παραμένει η πιο επιτυχημένη στην ιστορία του συλλόγου. Εκτός από τις ευρωπαϊκές επιτυχίες κατέκτησε οκτώ πρωταθλήματα, τρία κύπελλα Πορτογαλίας και τρία νταμπλ.
Κατά τη δεκαετία του ’70 η ομάδα δεν σημείωσε σπουδαίες διακρίσεις στην Ευρώπη αλλά συνέχισε να παίρνει τίτλους στο εσωτερικό: έξι πρωταθλήματα -τα τρία συνεχόμενα με προπονητή τον Τζίμι Χάγκαν-, δυο κύπελλα και ένα νταμπλ. Μάλιστα το 1972-73 κέρδισε τον τίτλο αήττητη, μοναδικό επίτευγμα στο πορτογαλικό πρωτάθλημα, παραχωρώντας μόλις δύο ισοπαλίες σε 30 ματς και σημειώνοντας 101 γκολ. Την ίδια σεζόν ο Εουσέμπιο αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη με 40 γκολ.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της επόμενης είχε αγωνιστικά προβλήματα αλλά σύντομα επανήλθε στην κορυφή χάρις στην καθοδήγηση του Σβεν Γκόραν Έρικσον. Μαζί του κέρδισε δυο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο κι έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1983, χάνοντας από την ΡΣΚ Άντερλεχτ. Το 1987 ξανακέρδισε το νταμπλ για ένατη φορά στην ιστορία της.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 πραγματοποίησε ένα οικονομικό άνοιγμα για να επιτύχει κάποια ευρωπαϊκή διάκριση χωρίς αποτέλεσμα, αν και έφτασε δυο φορές στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Το 1998 ηττήθηκε από την ΠΣΦ Αϊντχόφεν και το 1990 από τη ΑΚ Μίλαν. Στο εσωτερικό κατέκτησε άλλα τρία πρωταθλήματα και ένα κύπελλο.
Μετά το 1994 ο σύλλογος αντιμετώπισε οικονομικά και αγωνιστικά προβλήματα. Η περίοδος 1994-2003 υπήρξε η χειρότερη στην εκατοντάχρονη ιστορία του παρά την παρουσία ακριβοπληρωμένων ποδοσφαιριστών. Κάθε σεζόν άλλαζε προπονητή. Κέρδισε μόλις ένα κύπελλο (1996) κι έφτασε να τερματίσει στην 6η θέση το 2001, κάτι πρωτοφανές.
Το 2004 με προπονητή τον Ισπανό Καμάτσο (Jose Antonio Camacho) κέρδισε έναν τίτλο έπειτα από οκτώ χρόνια. Ήταν το Κύπελλο Πορτογαλίας. Στον τελικό νίκησε την ΦΚ Πόρτο του Μουρίνιο με γκολ του Έλληνα διεθνή Τάκη Φύσσα. Το 2005 ξαναπήρε το πρωτάθλημα έπειτα από έντεκα χρόνια με προπονητή τον Τζιοβάνι Τραπατόνι.
Έδρα της ομάδας είναι το Στάδιο Ντα Λουζ (Estádio da Luz), ονομασία που σημαίνει «Στάδιο του Φωτός». Επίσημα ονομάζεται: Estádio do Sport Lisboa e Benfica. Είναι ποδοσφαιρικό γήπεδο οι οπαδοί της ομάδας το αποκαλούν «Ναό» (A Catedral). Η ονομασία «Luz», έχει εκκλησιαστική προέλευση και οφείλεται στο ναό της Κυρίας του Φωτός (Igreja de Nossa Senhora da Luz), δηλαδή της Παναγίας.
Το γήπεδο φιλοξένησε ορισμένα ματς του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004, μεταξύ των οποίων και τον τελικό της διοργάνωσης. Το αρχικό γήπεδο Ντα Λους είχε χωρητικότητα 120.000 ορθίων θεατών και ήταν από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως. Το νέο στάδιο που χτίστηκε το 2003 έχει 65.400 θέσεις καθημένων και ο αγωνιστικός του χώρος έχει διαστάσεις 105 × 68 μέτρα. Την περίοδο 2013-14 το Ντα Λουζ φιλοξένησε τον τελικό του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ.
Η Μπενφίκα έχει το μεγαλύτερο μέσο όρο θεατών μεταξύ των πορτογαλικών ομάδων, που ξεπερνά τις 39.000 άτομα ανά αγώνα.
* Η διοργάνωση Campeonato de Portugal (από το 1922 έως το 1938), εξελίχθηκε μετά το 1938 στο Κύπελλο Πορτογαλίας (Taça de Portugal). Η ομάδα που τερμάτιζε μέχρι τότε πρώτη, ονομαζόταν τυπικά πρωταθλήτρια Πορτογαλίας. Το πρωτάθλημα (Portuguese Liga) από το 1935 μέχρι το 1938 ήταν πειραματικό.
Ο αθλητικός σύλλογος της Μπενφίκα καλλιεργεί συνολικά 15 ομαδικά και ατομικά σπορ, με πρωταγωνιστικό ρόλο στο πορτογαλικό σκηνικό αλλά και με ευρωπαϊκές επιτυχίες. Τα υπόλοιπα αθλητικά τμήματα του συλλόγου είναι:
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
.png)
.png)
.png)
.png)
_pictogram.svg){kind=small}
_pictogram.svg){kind=small}
_pictogram.svg){kind=small}
