Αραβησσός Πέλλας
Συντεταγμένες: 40°50′35.2″N 22°18′11.9″E / 40.843111°N 22.303306°E
Το χωριό Αραβησσός ή Αραβυσός[1] βρίσκεται στο νομό Πέλλας της Μακεδονίας και έχει 1.070 μόνιμους κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2021.[2] Το χωριό είναι κτισμένο στους πρόποδες του βουνού Πάικου και 12 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Γιαννιτσών. Η πλειοψηφία των κατοίκων του προέρχεται από μέρη της Καππαδοκίας και συγκεκριμένα από τα χωριά Ενεχίλ και Αραβησσός (Παλαιά Αραβησσός), εξού και η ονομασία του τόπου, καθώς και από χωριά της Καλλίπολης (Ταϊφίρ, Γαλατά) και από τα μεγάλα Λιβάδια (κυρίως Βλάχοι).
| Αραβησσός | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Πέλλας |
| Δήμος | Πέλλας |
| Δημοτική Ενότητα | Κύρρου |
| Γεωγραφία | |
| Έκταση | 25,252 (η κοινότητα) |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 1.170 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 581 00 |
| Τηλ. κωδικός | 2382 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Απ' την Αραβησσό της Καππαδοκίας, ήταν ο Αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Μαυρίκιος.
Διοικητικά, είναι έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Κύρρου, του δήμου Πέλλας. Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 25,252 χμ² (2011).
Πληθυσμός
Επεξεργασία| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 1.458 |
| 2001 | 1.451 |
| 2011 | 1.398 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 1.691 |
| 1971 | 1.456 |
| 1981 | 1.510 |
| 1991 | 1.512 |
| 2001 | 1.514 |
| 2011 | 1.408 |
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο όνομα του χωριού, το οποίο ανήκε στην κοινότητα Ασιάρ Βέη[9], αρχικά ήταν Όμπαρ[1], το οποίο σημαίνει δέκα μπάρες νερό. Το όνομα αυτό δεν ήταν τυχαίο, διότι εκεί υπήρχαν και υπάρχουν οι λεγόμενες πηγές της Αραβησσού που υδροδοτούν την πόλη της Θεσσαλονίκης. Η ιστορία αυτού του τόπου έχει τις βάσεις της από το 1926, καθώς τότε έγιναν οι πρώτες εγκαταστάσεις των κατοίκων και την ίδια χρονιά μετονομάστηκε και ο οικισμός[1]. Παλαιότερα οι μόνοι κάτοικοι ήταν οι Βλάχοι από τα Μεγάλα Λιβάδια, οι οποίοι όμως ζούσαν νομαδικά και έμεναν στην περιοχή εκείνη μόνο κατά το χειμώνα.
Οι πρόσφυγες της Αραβησσού της Μικράς Ασίας έμειναν σε σπίτια που τους έφτιαξε το κράτος και ασχολήθηκαν με την γεωργία. Συχνές ήταν οι ασθένειες λόγω της γειτνίασης με το Βάλτο των Γιαννιτσών (π.χ. ελονοσία). Αργότερα, κατέφτασαν πρόσφυγες από το Ενεχίλ που ασχολήθηκαν επίσης με τη γεωργία, καθώς και σε ένα εργοστάσιο υφαντουργίας.
Το χωριό έχει δυο εκκλησίες: τον κεντρικό ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και το δεύτερο ναό στα νεκροταφεία του χωριού, αφιερωμένο στον Προφήτη Ηλία.
Λατομείο
ΕπεξεργασίαΣε απόσταση 3 χιλιομέτρων από το χωριό βρίσκεται λατομείο παραγωγής ασφαλτοκονιασμάτων και υλικών χαλικοστρώσεων.
Πηγές Αραβησσού
ΕπεξεργασίαΟι πηγές Αραβησσού έχουν χαρακτηριστεί ως υγρότοπος και απέχουν μισό χιλιόμετρο νοτιοανατολικά του χωριού. Έχουν εμβαδόν 50 στρέμματα και βρίσκονται σε υψόμετρο 43 μέτρων. Εκεί βρίσκονται χώροι εστίασης ώστε ο επισκέπτης να απολαύσει το τοπίο.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Πανδέκτης - Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδας
- ↑ Τα στοιχεία προέρχονται από το αρχείο Αρχειοθετήθηκε 2015-10-16 στο Wayback Machine. της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για την Απογραφή Πληθυσμού και Κατοικιών του 2011 και τον πίνακα του μόνιμου πληθυσμού
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 3:511
- ↑ ΠΛΜ 10:272
- ↑ https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ Διοικητικές μεταβολές ΟΤΑ[νεκρός σύνδεσμος]
Πηγές
Επεξεργασία- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
- Δήμος Κύρρου - Αραβησσός
- Αραβησσός - Ιστορία Αρχειοθετήθηκε 2011-01-02 στο Wayback Machine.
- Κενανίδης, Λάζαρος (2009). «Η εγκατάσταση των Μικρασιατών προσφύγων της Καππαδοκίας, στα χωριά της (Νέας) Αραβησσού, της (Νέας) Αξού και του Νέου Μυλότοπου της επαρχίας Γιαννιτσών» (PDF). Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2011.