Ισαβέλλα της Γαλλίας (1225-1270)
Η Αγία Ισαβέλλα της Γαλλίας (Isabelle de France, Μάρτιος 1225 - 23 Φεβρουαρίου 1270)[4] ήταν Γαλλίδα πριγκίπισσα του Οίκου των Καπετιδών και Αγία της Καθολικής εκκλησίας. Ήταν η πρώτη κόρη του Λουδοβίκου Η΄ της Γαλλίας και της Λευκής των Ιβρέα, κόρης του Αλφόνσου Η΄ της Καστίλης. Ήταν αδελφή του Λουδοβίκου Θ΄ της Γαλλίας.
| Ισαβέλλα της Γαλλίας (1225-1270) | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Isabelle de France (Γαλλικά) |
| Γέννηση | Μάρτιος 1225[1][2] Παρίσι |
| Θάνατος | 23 Φεβρουαρίου 1270 Βασιλικό Αββαείο του Λονσάν |
| Τόπος ταφής | Βασιλικό Αββαείο του Λονσάν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[3] |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Eορτασμός αγίου | 22 Φεβρουαρίου |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Καρμηλιτών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχή |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Λουδοβίκος Η΄ της Γαλλίας και Λευκή της Καστίλης |
| Αδέλφια | Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας Ροβέρτος Α΄ του Αρτουά Αλφόνσος του Πουατιέ Κάρολος Α΄ της Σικελίας Ιωάννης, Κόμης του Ανζού και του Μαιν |
| Οικογένεια | Οίκος των Καπετιδών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Χριστιανική ανατροφή από την μητέρα της, ασπάστηκε το Τάγμα των Φραγκισκιανών
ΕπεξεργασίαΕίναι η ιδρύτρια του αβαείου του Λονγκσάμπ σε τμήμα που βρίσκεται μέσα στο δάσος της Βουλώνης δυτικά του Παρισιού (1256) από την παιδική της ηλικία ήθελε να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην θρησκεία, ανακηρύχθηκε Αγία της Καθολικής εκκλησίας από το τάγμα των Φραγκισκανών.
Ο πατέρας της πέθανε όταν ήταν πολύ μικρή και η μητέρα της Λευκή της Καστίλης ανέλαβε την εκπαίδευση της μαθαίνοντας της τα Λατινικά παράλληλα με την μητρική της γλώσσα.[5] Αφοσιώθηκε με πάθος στην χριστιανική θρησκεία διαβάζοντας θρησκευτικά κείμενα παράλληλα με τις ιστορίες ηρώων, ειδικεύτηκε εκτός από το διάβασμα σε όλες τις γυναικείες ασχολίες όπως στο πλέξιμο προτιμώντας μεγαλύτερη εξειδίκευση στα ιερατικά άμφια.[6]
Ο πάπας Ιννοκέντιος Δ΄ με την βούλα του της είχε επιτρέψει στις 26 Μαΐου 1254 να διατηρήσει Φραγκισκανούς πατέρες σαν εξομολογητές, αφιερώθηκε στο τάγμα των Φραγκισκιανών σε μεγαλύτερο βαθμό από τον αδελφό της βασιλιά Άγιο Λουδοβίκο και αρνήθηκε κάθε βασιλικό τίτλο.[7]
Αρνήθηκε να παντρευτεί για να αφοσιωθεί στην θρησκεία
ΕπεξεργασίαΣύμφωνα με την Συνθήκη του Βαντόμ τον Μάρτιο του 1227 η Ισαβέλλα αρραβωνιάστηκε σε ηλικία 3 ετών από τους γονείς της με τον Ούγο Ι΄ των Λουζινιάν, η συνθήκη γάμου υπογράφηκε τον Ιούνιο του 1230 αλλά όταν μεγάλωσε αρνήθηκε να προχωρήσει στον γάμο επειδή ήθελε να αφιερώσει τον εαυτό της στην χριστιανική θρησκεία.
Επέμεινε να μείνει ανύπαντρη, γι'αυτό αρνήθηκε στην συνέχεια να δεχτεί να γίνει σύζυγος του Κορράδου Δ΄ της Γερμανίας, γιου του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ Χοενστάουφεν, μια ενέργεια της που διαφώνησαν όλοι, ακόμα και ο προστάτης της, πάπας Ιννοκέντιος Δ΄.[7]
Ιδρύτρια του Μοναστηρίου της Ταπεινότητας της Ευλογημένης Παρθένου
ΕπεξεργασίαΘέλοντας να ιδρύσει ένα μοναστήρι με το όνομα τάγμα των «Φτωχών Κυριών της Αγίας Κλάρας», βοηθήθηκε στην προσπάθεια της από τον αδελφό της, βασιλιά Λουδοβίκο. Το 1255, βρήκε την απαραίτητη έκταση στο δάσος του Ρουβρέ - Κατιγιόν, κοντά στο Παρίσι, και η οικοδόμηση του ολοκληρώθηκε το 1259. Ο πάπας Αλέξανδρος Δ΄ έδωσε στις 2 Φεβρουαρίου 1259 την συγκατάθεσή του με έναν νέο κανόνα τον οποίο όρισε ειδικά για το συγκεκριμένο μοναστήρι των Φραγκισκανών αλλά επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα μοναστήρια τα οποία βρίσκονταν στην υπηρεσία της Αγίας Κλάρας. Σύμφωνα με τον νέο κανόνα η κοινότητα θα μπορούσε να κρατήσει την αυτονομία της αν και ανήκε στις τάξεις των Φραγκισκανών, μερικές μοναχές προέρχονταν από το γυναικεία Φραγκισκανό μοναστήρι της Ρενς.[7]
Ο πάπας Ουρβανός Δ΄ επιβεβαίωσε το καταστατικό του νέου κανόνα (1263) δίνοντας τον τίτλο της κλειστής γυναικείας αδελφότητας, οι αλλαγές ήταν περισσότερο διακοσμητικές παρά ουσιαστικές. Η Ισαβέλλα πλαισιώθηκε από ομάδα Φραγκισκανών μοναχών όπως η Αγνή του Αρκούρ και η μονή που ίδρυσε ονομάστηκε «μοναστήρι της Ταπεινότητας της Ευλογημένης Παρθένου», αρνήθηκε να γίνει ηγουμένη και αρνήθηκε να μείνει μαζί με τις υπόλοιπες μοναχές λόγω της άσχημης υγείας της, με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να διατηρήσει τα πλούτη της πραγματοποιώντας δωρεές στους φτωχούς.[5]
Το τέλος και ανακήρυξη της Ισαβέλλας ως Αγίας
ΕπεξεργασίαΠέθανε στην μονή του Λονγκσάμπ στις 23 Φεβρουαρίου 1270 και τάφηκε στο μοναστήρι της μονής.[6] Στην πρώτη εκταφή της που έγινε μετά από 9 μέρες το σώμα της είχε μείνει άθικτο και πολλοί πίστευαν οτι ο τάφος της ήταν σφραγισμένος, το 1521 ο Πάπας Λέων Ι΄ επέτρεψε την πραγματοποίηση μεγαλοπρεπούς γιορτής και στις 4 Ιουνίου 1637 έγινε η δεύτερη εκταφή. Ακολούθησαν πολλές γιορτές όπως στις 25 Ιανουαρίου 1688 που οι μοναχές γιόρτασαν με μια οκτάβα και στις 31 Αυγούστου 1696 έγινε πανηγύρι με την συγκατάθεση του πάπα Ιννοκέντιου ΙΒ΄ στο οποίο ανακηρύχθηκε από τους Φραγκισκιανούς σαν Αγία της Καθολικής εκκλησίας, η μνήμη της εορτάζεται την ίδια μέρα με την έγκριση του ίδιου του πάπα Ιννοκέντιου ΙΒ΄.
Το μοναστήρι του Λονγκσάμπ είχε αργότερα πολλές περιπέτειες, έκλεισε κατά την διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης και καταστράφηκε το 1794.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 137968248. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Faceted Application of Subject Terminology. 229564. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 079969992. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020.
- ↑ Isabelle de France (1225-1270) Société Internationale pour l’Étude des Femmes de l’Ancien Régime
- ↑ 5,0 5,1 "St. Isabelle of France", Faith ND
- ↑ 6,0 6,1 Foley OFM, Leonard. "Blessed Isabelle of France", Saint of he Day, Franciscan Media
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Bihl, Michael. "St. Isabelle of France." The Catholic Encyclopedia Vol. 8. New York: Robert Appleton Company, 1910. 30 December 2015
Πηγές
Επεξεργασία- Agnes d'Harcourt (third Prioress of Longchamp, 1263–1270), Vie de Madame Isabelle, Archives Nationales L. 1021 MSS., Paris.
- André, Histoire de Ste Isabelle, Carpentras, 1885.
- Berguin, La Bienheureuse Isabelle de France, Grenoble, 1899.
- Bihl, Michael. "St. Isabelle of France." The Catholic Encyclopedia Vol. 8. New York: Robert Appleton Company, 1910. 30 December 2015
- Daniélo, Vie de Madame Ste Isabelle, Paris, 1840.
- Duchesne, Histoire de l'abbaye royale de Longchamp, 12557–1789, Paris, 1904.
- Goldstone, Nancy (2009). Four Queens: The Provençal Sisters Who Ruled Europe. Phoenix Paperbacks, London.
- Nolan, Kathleen D. Capetian Women, 2003.
- Sbaralea, Bull. Franc., III, Rome,