Αγιουβίδες
Οι Αγιουβίδες (αραβικά: الأيوبيون , al-ʾAyyūbiyyūn) ήταν μουσουλμανική δυναστεία κουρδικής καταγωγής. Ιδρύθηκε από τον Σαλαντίν και είχε ως κέντρο την Αίγυπτο. Η δυναστεία κυβέρνησε ένα μεγάλο τμήμα της Μέσης Ανατολής κατά τον 12ο και 13ο αιώνα μ.Χ. Η οικογένεια των Αγιουβιδών, υπό τους αδελφούς Αγιούμπ (από τον οποίο πήρε και το όνομά της) και Σιρκούχ, αρχικώς υπηρέτησε από στρατιωτικές θέσεις τη δυναστεία των Ζενγκιδών μέχρι που τους ανέτρεψαν όταν την Αίγυπτο κυβερνούσε ο Σαλαντίν, γιος του Αγιούμπ, που είχε τοποθετηθεί εκεί ως κυβερνήτης από τους Ζενγκίδες.
| Error: No name(s) given | |||||
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Πρωτεύουσα | Κάιρο | ||||
| Θρησκεία | Ισλαμισμός (Σουνίτες) | ||||
| Πολίτευμα | Αδιευκρίνιστο | ||||
| Ιστορία | |||||
| - | Ίδρυση | ||||
| - | Κατάλυση | ||||
Το 1174, ο Σαλαντίν αυτοανακηρύχθηκε σουλτάνος, μετά το θάνατο του Νουρ αντ-Ντιν, ηγέτη των Ζενγκιδών της Συρίας. Οι Αγιουβίδες πέρασαν την επόμενη δεκαετία εξορμώντας σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και ώς το 1183 οι περιοχές τους περιελάμβαναν την Αίγυπτο, τη Συρία, τη βόρεια Μεσοποταμία, τη Χετζάζη της Αραβίας, την Υεμένη και τη βορειοαφρικανική ακτή ώς τα σύνορα της σημερινής Τυνησίας.
Οι Αγιουβίδες κατέκτησαν το μεγαλύτερο τμήμα του σταυροφορικού Βασιλείου της Ιερουσαλήμ και έφτασαν έως πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό, στην Υπεριορδανία, με τη νίκη του Σαλαντίν στη μάχη του Χατίν το 1187. Παρόλα αυτά, οι Σταυροφόροι ανέκτησαν τον έλεγχο της παλαιστινικαής ακτής τη δεκαετία του 1190.