Έρασμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αν και ο Έρασμος παρέμεινε [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικός]] σε όλη του τη ζωή, άσκησε δριμεία κριτική σε ζητήματα που θεωρούσε ότι αποτελούσαν υπερβολές της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, μέχρι του σημείοma biiiiiiite υ να απορρίψει το διορισμό του ως [[Καρδινάλιος|καρδιναλίου]] όταν του προτάθηκε.

 

 

Εργάστηκε σκληρά στην προετοιμασία μιας νέας έκδοσης της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] στη λατινική και στην [[Ελληνική γλώσσα|ελληνική]] γλώσσα το [[1516]], καθώς όπως είπε ο ίδιος, «θα ήθελα να μεταφραστούν τα ιερά βιβλία σε όλες τις γλώσσες». Αν και οι πηγές στις οποίες βασίστηκε για το έργο του ήταν φτωχές και το αποτέλεσμα αντίστοιχα περιείχε ατέλειες, το [[κείμενο του Εράσμου]] αποτέλεσε αργότερα τη βάση του κειμένου της Καινής Διαθήκης το οποίο έγινε γνωστό ως ''[[Textus Receptus]]''. Καθώς η βάση της Καινής Διαθήκης του δεν ήταν η επίσημη ρωμαιοκαθολική μετάφραση της Αγία Γραφής, η [[Βουλγάτα]], αλλά τα αρχαιότερα και καλύτερα διαθέσιμα χειρόγραφα, αυτό προκάλεσε τις αντιδράσεις της επίσημης Εκκλησίας<ref>«Η Καινή Διαθήκη του Εράσμου, ως κίνησηtu veut voir mon genou που έγινε από ένα άτομο και ως πρόκληση για την εξουσία, μπορεί να συγκριθεί για τη γενναιότητά της με τις Ενενήντα Πέντε Θέσεις του Λούθηρου. [...] Ο Έρασμος δεν ήταν προετοιμασμένος για τις επιθέσεις που ακολούθησαν [και] κάτω από πίεση επανέφερε το επονομαζόμενο ''[[Ιωάννειο κόμμα]]'' των "Τριών Ουράνιων Μαρτύρων" της Πρώτης Επιστολής του Ιωάννη [για το οποίο επέδειξε] τόλμη με τον αρχικό αποκλεισμό του». (E. Gordon Rupp & Philip S. Watson, ''Luther and Erasmus: Free Will and Salvation (Library of Christian Classics)'', New ed., Westminster John Knox Press, 1978, σελ. 6)</ref>.