An Kl. Groth
[541]
An Kl. Groth.
Wenn’t Abend ward,
Un still de Welt, un still dat Hart;
Wenn möd up’t Knee di liggt de Hand,
Un ut din Husklock an de Wand
Du hörst den Parpendikelslag,
De nich to Woort keem över Dag;
Wenn’t schummern in de Ecken liggt,
Un buten all de Nachtswulk flüggt; –
Wenn denn noch eenmal kiekt de Sünn
Mit golden Schien to’t Finster ’rin,
Un ehr de Slap kümmt un de Nacht,
Noch eenmal Allens levt un lacht, –
Dat is so wat vör’t Minschenhart,
Wenn’t Abend ward.