Idi na sadržaj

743.

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
(Preusmjereno sa 743)
Godine:

◄◄ | | 739. | 740. | 741. | 742. | 743. | 744. | 745. | 746. | 747. |  | ►►

Decenije:

| 710-e | 720-e | 730-e | 740-e | 750-e | 760-e | 770-e |

Vijekovi:

| 7. vijek | 8. vijek | 9. vijek |

743. u drugim kalendarima
Gregorijanski kalendar743
DCCXLIII
Ab Urbe condita1496
Asirski kalendar5493
Bengalski kalendar150
Berberski kalendar1693
Budistički kalendar1287
Burmanski kalendar105
Bizantijski kalendar6251–6252
Kineski kalendar壬午(Vodeni Konj)
3439 ili 3379
    — do —
癸未年 (Vodeni Koza)
3440 ili 3380
Koptski kalendar459–460
Diskordijanski kalendar1909
Etiopijski kalendar735–736
Hebrejski kalendar4503–4504
Hinduski kalendari
 - Vikram Samvat799–800
 - Šaka Samvat665–666
 - Kali Juga3844–3845
Holocenski kalendar10743
Iranski kalendar121–122
Islamski kalendar125–126
Julijanski kalendar743
DCCXLIII
Korejski kalendar3076
Minguo kalendar1169 prije Tajvana
民前1169年
Seleukidska era1054/1055 AG
Tajlandski solarni kalendar1285–1286

Godina 743. (DCCXLIII) bila je redovna godina koja počinje u utorak u julijanskom kalendaru. Oznaka 743. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.

Događaji

[uredi | uredi izvor]

Bizantijsko carstvo

[uredi | uredi izvor]
  • Ljeto – Car Konstantin V pobjeđuje svog zeta Artabasda, koji je predvodio dvogodišnju pobunu u pokušaju da uzurpira bizantijski tron. Kreće prema Konstantinopolu, a prijestolnicu zauzima tri mjeseca kasnije. Artabasdos i njegov sin Niketas su javno oslijepljeni i odvedeni u manastir Hora. Konstantin obnavlja svoju politiku ikonoborstva. Patrijarh Anastasije je izložen na hipodromu na magarcu [1].
  • Konstantin V reformiše staru konstantinopolsku gardu u nove elitne konjičke i pješadijske jedinice, nazvane tagmata (na grčkom znači „pukovi“). On koristi ove trupe protiv pobunjeničke pokrajine u sjeverozapadnoj Anadoliji (moderna Turska), a kasnije i za ofanzivne kampanje protiv arapskih muslimanskih napadača i Bugara [2].

Evropa

[uredi | uredi izvor]
  • Hilderik III nasljeđuje prijestolje Franačkog kraljevstva kao posljednji merovinški kralj (vlada do smrti 754. godine), nakon međuvladavanja od sedam godina nakon što je prijestolje ostalo upražnjeno poslije smrti prethodnog kralja Teodorika IV. Moć ostaje čvrsto u rukama glavnog domusa, trenutno Karlomana i Pipina Malog.
  • Bavarski vojvoda Odilo dolazi u pomoć Borutu, knezu (knjazu) Karantanaca, protiv ponovnih upada Avara u današnju Austriju, i može vazalizirati slovensku kneževinu. U zamjenu za pomoć Bavarske, Boruth prihvata njihovu vlast i prima kršćanstvo [3].

Britanija

[uredi | uredi izvor]
  • Kralj Æthelbald od Mersije udružuje snage sa Wessexom i napada Gwent i Powys u srednjem Velsu (približan datum).

Emevijski halifat

[uredi | uredi izvor]
  • 6. februar – Halifa Hišam ibn Abd ul-Malik umire nakon 19-godišnje vladavine, u kojoj je zaustavljena arapska ekspanzija u Evropi, a Emevijski halifat je bio pod pritiskom Turaka u Centralnoj Aziji i Berbera u Sjevernoj Africi. Naslijedio ga je njegov nećak Al-Valid II, koji je zatvorio i mučio Halida al-Qasrija, bivšeg guvernera Iraka.
  • Car Šōmu mijenja zakon o trajnom vlasništvu nad kultiviranim zemljištem. Ovo dozvoljava aristokratama i pripadnicima klera da obrađuju zemlju. Novo poljoprivredno zemljište će se zvati šoin.

Srednja Amerika

[uredi | uredi izvor]
  • U jednoj od završnih bitaka Trećeg rata Tikal-Kalakmul, grad El Peru zauzima Tikal.

743. u temama

[uredi | uredi izvor]

Geografija

[uredi | uredi izvor]
  • 743. Zemljotres na Kaspijskim vratima (Aleksandarska vrata). Lokacija je identificirana ili sa Derbentom, Rusija ili Talisom, Iran [4].

Religija

[uredi | uredi izvor]
  • Concilium Germanicum: Prvi veliki crkveni sinod održan u istočnim dijelovima Franačkog kraljevstva. Organizuje je Karloman, gradonačelnik Palate Austrazije, a predsjedava Sveti Bonifacije, koji je učvrstio svoju poziciju vođe Franačke crkve.
    • Zabrana magijskih i astroloških praksi: osuda ceremonija "vince luna", koje se sastoje od "podizanja buke" tokom pomračenja Mjeseca (kosmički kult žena), osuda prakse loženja vatre pomoću štapa (sveta vatra zvana nodfyr ) [5].
    • Uvedena institucija precaria verbo regis, koja rješava problem oduzimanja crkvene imovine. Dogovoreno je da, za pomoć vojsci, imovina koju je vjerniku dodijelio knez ostane korisniku pod uslovom da priznaje crkvene posjede plaćajući naknadu [6].
  • Hinduizam, koji je uspio u svojoj kontrareformi 743. godine, razvio se u Indiji na štetu budizma.
  • 7. novembar: Car Šōmu naređuje podizanje daibutsua Todai-ji u Nari, Japan; koreanski sveštenik Gjogi odgovoran je za prikupljanje priloga od ljudi za izgradnju daibutsua, kao i za izgradnju četrdeset devet regionalnih hramova. Uspio je pomiriti budizam i šintoizam [7].
  • ′Abdullah Ibn Vahib, Muslimanski pravnik Jarsa (um. 813.)
  • 6. februar – Hišam ibn Abd ul-Malik, muslimanski halifa (r. 691.)
  • Euherije, franački biskup
  • Godescalc, vojvoda od Beneventa
  • Halid al-Qasri, sirijski arapski guverner
  • Pei Yaoqing, kancelar dinastije Tang (r. 681.)
  • Rigobert, franački opat i biskup
  • Theudimer (također poznat kao Tudmir), vizigotski grof
  • Wihtburh, anglosaksonska opatica

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Cécile Morrisson, Jean-Claude Cheynet Le monde byzantin, Volume 2 [archive] Presses universitaires de France, 2006 (ISBN 978-2-13-052007-8)
  2. ^ Brian Todd Carey (2012). Road to Manzikert: "Byzantine warfare in an age of Crisis and Recovery", p. 71. ISBN 978-1-84884-215-1
  3. ^ Curta, Florin (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages, 500-1250. Cambridge University Press, ISBN 9780521815390
  4. ^ Guidoboni, Traina, 1995, p. 120-121
  5. ^ Leopold August Warnkönig, Pierre Auguste Florent Gérard Histoire des Carolingiens, Volume 1. J. Rozez, 1862 De igne fricato de ligno id est NODFYR, pages 235-236 et De lunæ defectione quod dicunt VINCELUNA page 238.
  6. ^ Philippe Le Bas France : Dictionnaire Encyclopédique, Volume 11. Firmin Didot frères, 1844
  7. ^ Frank Brinkley et Dairoku Kikuchi A History of the Japanese People, "Japan Mail"

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]