Vicko Antić

Vicko Antić (Selce, kod Crikvenice, 2. oktobar 1912 — Beograd, 19. mart 1999), učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe, general-pukovnik JNA, društveno-politički radnik Socijalističke Republike Hrvatske i narodni heroj Jugoslavije.

Vicko Antić
Datoteka:Vicko Antic.jpg Vicko Antić
Rođenje	(1912-10-02) 2. oktobar 1912. Selce, kod Crikvenice, Austrougarska
Smrt	19. mart 1999(1999-03-19) (86 godina) Beograd, Srbija SR Jugoslavija
Nacionalnost	Hrvat
Zanimanje	vojno lice
Poznat(a) po	Narodni heroj Jugoslavije
Nagrade	Jugoslavenski ordeni: Inostrana odlikovanja:

Biografija

Rođen je 2. oktobra 1912. godine u selu Selce, kod Crikvenice. Poslije završenog drugog razreda građanske škole, otac ga je zaposlio za zidara. U Beogradu je izučio bravarski zanat i završio tri razreda zanatske škole. U Beogradu je ostao do 1933. godine, kada je otišao u vojsku. Poslije vojske, vratio se u rodno mjesto, gdje je pomagao radu mjesne knjižnice i čitaonice.

Španski građanski rat

Po početku građanskog rata u Španiji, Vicko i njegovi drugovi odlučili su da se prebace u Španiju. Doznali su da se vrše prijave za odlazak na sječu šuma u Francuskoj, pa su potpisali ugovor. Augusta 1937. godine, otputovali su u Francusku i preko Pirineja se prebacili u Španiju. Tamo je bio borac 129. internacionalne brigade. Ubrzo je dobio čin narednika. Krajem 1937, postao je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Nakon pada Republike, borci Internacionalnih brigada prebacili su se u Francusku, gdje su ih vlasti smjestile u koncentracione logore. Antić je bio u logorima u Saint-Cyprien, Camp de Gurs i Argelès-sur-Mer.

Drugi svjetski rat

Poslije poraza Francuske u ratu s nacističkom Njemačkom, Antić je uspio da pobjegne iz logora Argelès-sur-Mer u martu 1941. godine. Probio se u okupirani dio Francuske i prijavio za rad u Njemačkoj, jer je to bio jedini način da prvo izađe iz Francuske. Dospio je u Sudete i iz njih je 1. novembra pobjegao te za nekoliko dana stigao na granicu Njemačke i NDH. Tu se noću ukrcao u vagon i iskočio pred Zagrebom, kod Zaprešića. Uspostavio je kontakt sa članovima CK KPH, koji su ga zatim uputili u Slavoniju, jer su veze sa Gorskim kotarom u to vrijeme bile prekinute. Tamo je stigao 11. novembra 1941. i raspoređen na dužnost vodnika u Psunjskom partizanskom odredu. Ubrzo je postao komandir čete, a početkom 1942. komandant Psunjskog odreda. Augusta 1942. godine bio je postavljen za komandanta Dvanaeste slavonske brigade. Neko je vrijeme bio i na dužnosti komandanta 3. operativne zone Hrvatske, a kad je formiran Šesti korpus, Vicko je bio postavljen za komandanta 28. slavonske divizije. Divizija je pod njegovom komandom vodila borbe u Slavoniji, Moslavini i Zagorju. Februara 1944. godine, Vicko je bio imenovan za komandanta Trinaeste primorsko-goranske divizije. Augusta 1944. radio je na formiranju hrvatske divizije Korpusa narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ) i bio njen komandant do kraja 1945. godine.

Poslijeratni period

Krajem 1945. otišao je na školovanje u Vojnu akademiju Frunze u Moskvi, koju je završio 1947. godine. Završio je i Kurs operatike Više vojne akademije JNA, od 1952. do 1953. godine. Bio je načelnik Komande tenkovskih i motorizovanih jedinica JNA, načelnik Štaba Prve armije, zamjenik za pozadinu i pomoćnik za MPV komandanta JRV i PVO. Bio je član Opunomoćstva CK SKJ za JNA, sekretar Opunomoćstva u RV i PVO i član raznih partijskih rukovodstava u komandama i ustanovama. Penzionisan je u činu general-pukovnika JNA 1973. godine i od tada je bio aktivan u društveno-političkim organizacijama. Bio je potpredsjednik Republičkog odbora SUBNOR-a Hrvatske, član Predsjedništva, predsjednik Komisije za opštenarodnu odbranu Saveznog odbora SUBNOR-a Jugoslavije, član Savjeta SR Hrvatske. Umro je 19. marta 1999. godine u Beogradu.

Nagrade

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden narodnog oslobođenja, Orden ratne zastave, Orden partizanske zvijezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvijezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vijencem i Orden za hrabrost. Od inostranih se ističu sovjetski Orden crvene zastave i čehoslovački Ratni križ. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Vidi takođe

• Spisak generala i admirala JNA

Literatura

• Enciklopedija Jugoslavije tom I. Beograd: Jugoslavenski leksikografski zavod. 1990.
• Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.