gwelfe

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gwel-, pennrann ar verb gwelet pe gwelout, hag an dibenn-ger -fe.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gwelfe
dre vlotaat	welfe
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	kwelfe
amreizh	welfe

gwelfe /ˈɡɥel.fe/

1. Furm ar verb gwelet/gwelout e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout.

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer) :

« Va merc'h a zo dall. Me 'garfe e welfe sklaer. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 162.)