dijuniñ

Brezhoneg

Verb

1. Debriñ pred kentañ an deiz

   An dewarlerc'h ar beure, ar jeant bras, souezhet o welet ne diskenne ket ar jeantezed yaouank da dijuniñ, a eas d'o c'hambr, o soñjañ e oant manet kousket. KAB 3/13

   • da zijuniñ

Anv-kadarn

dijuniñ /diˈʒyːnĩ/ gourel, liester dijunioù

1. Pred kentañ an deiz; lein (a-wechoù).
   • Aozañ, debriñ dijuniñ.
   • Da c'hwec'h eur e tegouezhe an devezhourien da glask o dijuniñ a-barzh stagañ o c'hezeg. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 76.)

Adstummoù

• dijuni, dijun