dichal

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Savet diwar ar rakger di- hag an anv-kadarn chal.

Anv-gwan

dichal /ˈdi.ʃːal/

1. Dinec'h.
   • « N'eo ket. Bez dichal. En he c'hraou emañ-hi hag ar Ruz ivez. Bouetet int zoken… Ha ni, pelec'h emañ hor c'hoan ? Me a zo digor va c'halon fenoz. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 239.)

Anv-kadarn

dichal /ˈdi.ʃːal/ hollek gourel

1. Lusk war-draoñ ar mor − a c'hoarvez div wech bemdez − dindan levezon al Loar hag an Heol.
   • An dichal a oa deut da vat hag an aber a oa dizoloet betek al lec'hid. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)

Gerioù heñvelster

• tre
• trec'h

Gerioù enepster

• chal
• lanv

Deveradoù

• dichaladur
• dichalañ

Troidigezhioù

• galleg : reflux ^(fr)  gourel
• saozneg : ebb ^(en)
• spagnoleg : reflujo ^(es)  gourel