Тэарэтычная механіка

Тэарэтычная механіка — навука, якая вывучае найбольш агульныя заканамернасці механічнага руху і ўзаемадзеяння матэрыяльных аб'ектаў (часціц, іх дыскрэтных сістэм і абсалютна цвёрдых цел); частка агульнай механікі.

Шырока карыстаецца матэматычнымі метадамі, многія з якіх абавязаны ёй сваім узнікненнем і развіццём. Уключае аналітычную механіку, механіку суцэльных асяроддзяў, механіку цел пераменнай масы, а таксама тэорыі: аўтаматычнага рэгулявання, ваганняў, удару, устойлівасці руху і інш.

Законы і метады тэарэтычнай механікі знаходзяць шматлікія дастасаванні ў балістыцы, касманаўтыцы, нябеснай механіцы і інш.

Гл. таксама

• Класічная механіка
• Прыкладная механіка