Сен-Сюльпіс

Славутасць
Сен-Сюльпіс
фр.: Église Saint-Sulpice de Paris
48°51′04″ пн. ш. 2°20′06″ у. д.
Краіна	Францыя
Месцазнаходжанне	Quartier de l'Odéon[d] VI акруга Парыжа
Канфесія	каталіцтва
Епархія	Архідыяцэзія Парыжа
Благачынне	Q97293132?
Архітэктурны стыль	архітэктура барока[d]
Архітэктар	Джавані Нікало Сервандоні[d], Daniel Gittard[d], Луі Лево, Christophe Gamard[d], Gilles-Marie Oppenord[d] і Жан-Франсуа Шальгрэн[d]
Заснавальнік	Jean-Jacques Olier[d]
Дата заснавання	1646
Вышыня	34 м або 73 м
Сайт	paroissesaintsulpice.paris (фр.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Парыжская царква Сен-Сюльпіс (фр.: l'église Saint-Sulpice) знаходзіцца ў 6-й акрузе французскай сталіцы, паміж Люксембургскім садам і бульварам Сен-Жэрмэн; будынак езуіцкага стылю з незавершаным класічным фасадам архітэктара Джавані Сервандоні. Названая ў гонар святога Сюльпіса (Сульпіцыуса Набожнага), архіепіскапа часоў Меравінгаў, які жыў у VII стагоддзі.

Гісторыя

Праект фасада царквы Сен-Сюльпіс, арх. Джавані Сервандоні, 1732

Раскопкі XVIII стагоддзя выявілі магілу X стагоддзя, што даказвала існаванне на гэтым месцы як мінімум капліцы. Гісторыя цяперашняга будынка пачалася ў сярэдзіне XVII стагоддзя, калі Ганна Аўстрыйская 20 лютага 1646 года заклала першы камень царквы (па іншай версіі, гэта быў герцаг Арлеанскі). Работы па ўзвядзенню доўжыліся больш за 130 гадоў, змяняючы архітэктараў — Крыстоф Гамар (Christophe Gamard), Луі Лево (Louis Le Vau), Даніэль Гітар (Daniel Gittard). Паўднёвую няскончаную званіцу пачынаў узводзіць у 1749 годзе архітэктар Уда дэ Маклаўрэн.

Ледзь царква была скончана ў 1870 годзе, як ужо на наступны год паўночная званіца была часткова разбурана прускімі войскамі.

Гл. таксама

• Люксембургскі сад
• Эжэн Дэлакруа

Спасылкі

• Сайт царкоўнага прыхода
• Арган царквы Сен-Сюльпіс