Перайсці да зместу

Мікалай Ільіч Бялуга

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з М. І. Бялуга)
Мікалай Ільіч Бялуга
Нараджэнне 1885
Смерць не раней за 1960
Партыя
Месца працы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Ільіч Бялуга (1885, в. Лакно, Гродзенскі павет, цяпер Гродзенскі раён — пасля 1960, Гродна[1]) — беларускі дзяржаўны дзеяч.

Цэнтральнае бюро краязнаўства Інбелкульта. 1926 г. Злева направа: Кандрат Атраховіч, Аляксей Казак, Мікалай Каспяровіч, Мікалай Бялуга, Самуіл Плаўнік (Змітрок Бядуля), Мікалай Азбукін, Гілель Аляксандраў.
Прэзідыум Інбелкульта. 1926. Злева направа: Аркадзь Смоліч, Язэп Каранеўскі, Віктар Фрышман (стаіць), Усевалад Ігнатоўскі, Мікалай Бялуга, Аляксандр Цвікевіч, Ян Віткоўскі.

З беларускай сялянскай сям’і. Атрымаў вышэйшую адукацыю. У 1919—1924 гадах служыў у Чырвонай арміі. З 1920 года член ВКП(б). З 1929 да 1933 года віцэ-прэзідэнт БелАН, загадчык сектара (аддзела) Белкаапсаюза[1]. Старшыня Цэнтральнага бюро краязнаўства.

Арыштаваны 19 студзеня 1933 года. Асуджаны пастановай калегіі АДПУ СССР 2.4.1933 як «удзельнік контррэвалюцыйнай шкодніцкай арганізацыі» і за «сабатаж» да 3 гадоў пазбаўлення волі. Этапаваны ў Казахстан[1].

Пасля вызвалення жыў у Гродне. Далейшы лёс невядомы. Рэабілітаваны судовай калегіяй па крымінальных справах Вярхоўнага суда БССР 28.10.1960. Асабовая справа Бялугі № 16776-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі[1].

Зноскі