Емяльян Ігнатавіч Барыкін

Емяльян Ігнатавіч Барыкін
Дата нараджэння	2 жніўня 1902(1902-08-02)
Месца нараджэння	Тросная[d], Сеўскі павет[d]
Дата смерці	25 сакавіка 1951(1951-03-25) (48 гадоў)
Месца смерці	Гомель, Гомельская вобласць, БССР, СССР
Месца пахавання	Плошча Працы Гомель
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць
Гады службы	1941—1944
Званне	палкоўнік
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	Ганаровы чыгуначнік Медалі
У адстаўцы	на партыйнай працы
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Емяльян Ігнатавіч Барыкін (20 ліпеня (2 жніўня) 1902, в. Тросная Жукоўскага раёна Бранскай вобласці — 25 сакавіка 1951) — сакратар гомельскага падпольнага гаркама партыі, начальнік штаба Гомельскага партызанскага злучэння, палкоўнік. Герой Савецкага Саюза (1944). Член КПСС з 1928 года.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і селяніна. Рускі. Сябра ВКП(б) з 1928 года. Скончыў пачатковую школу. З 1915 года працаваў чорнарабочым чыгуначнага дэпо ў горадзе Бранску. Служыў у чыгуначным палку Чырвонай арміі у горадзе Гомелі. У 1922 годзе скончыў курсы памочніка начальніка станцыі ў горадзе Курску. На працягу трох гадоў быў начальнікам штаба супрацьпаветранай абароны ў горадзе Унеча. З 1937 года — на партыйнай працы, сакратар парткама Беларускай чыгункі, першы сакратар Чыгуначнага райкама партыі горада Гомеля. У 1939 годзе скончыў савецкую партыйную школу. З сакавіка 1941 года — сакратар Гомельскага гаркама партыі, з ліпеня 1941 — другі сакратар гаркама.

У жніўні 1941 года Барыкін удзельнічаў у арганізацыі абароны Гомеля, быў адным са стваральнікаў Гомельскага палка народнага апалчэння. Адначасова ствараў падполле ў горадзе: вызначаў явачным кватэры, прадумваў сістэму сувязі, вызначаў месца закладкі матэрыяльных баз, клапаціўся аб аснашчэнні дыверсійных груп толам, мінамі, выбухоўнікамі, зброяй.

Пасля заняцця нямецкімі войскамі Гомеля, Барыкін сышоў у Навабеліцкі лес, дзе стаў камісарам партызанскага атрада «Бальшавік», які ў кастрычніку 1943 рэарганізаваны ў партызанскую брыгаду «Бальшавік», застаючыся адначасова членам Гомельскага падпольнага абкама, сакратаром Гомельскага падпольнага гаркама ВКП(б).

Са жніўня 1941 года па лета 1942 партызаны разграмілі некалькі гарнізонаў суперніка, падарвалі мост праз раку Віць, зладзілі 25 засад на шашэйных дарогах, знішчыўшы дзесяткі аўтамашын і абозаў.

Першы выхад на чыгунку Гомель — Жлобін Барыкін узначальваў сам. Была закладзена «вуда» — міна нацяжнога дзеяння. Эшалон з гітлераўцамі быў пушчаны пад адхон.

Пасля першага эшалона дыверсійныя групы сталі выходзіць на чыгунку рэгулярна. Створаная камсамольска-маладзёжная дыверсійная група, якая вырасла пазней у дыверсійных атрад, пусціла пад адхон 58 эшалонаў суперніка, падарвала 87 аўтамашын, танкаў і браневікоў, знішчыла шмат салдат і афіцэраў вермахта.

6-7 жніўня 1942 Барыкін ўзначаліў налёт на гарнізон суперніка ў вёсцы Баршчоўка. У ходзе бою было знішчана да 150 салдат, захопленыя вялікія трафеі.

У лістападзе 1942 года блакаваныя буйнымі сіламі войскаў вермахта атрады «Бальшавік», «За Радзіму» і імя Варашылава вымушаныя былі пакінуць свае базы і схавацца ў Акцябрскім раёне, дзе была шырокая партызанская зона.

6 лютага 1943 г. на пашыраным камандзірскім нарадзе, які праходзіў у Палескім лесе, было вырашана партызанскія атрады пераўтварыць у брыгады і аб'яднаць у партызанскія злучэнні. Барыкін стаў начальнікам штаба Гомельскага партызанскага злучэння.

Партызанская вайна працягнулася. Толькі ў красавіку 1943 года было скінута пад адхон 8 цягнікоў. Быў знішчаны Салтановский ваенны завод.

Улетку і восенню 1943 года Гомельскае партызанскае злучэнне актыўна ўдзельнічала ў «рэйкавай вайне». Не забывалі і аб шашэйных дарогах, гітлераўскіх гарнізонах у вёсках, дапамагалі абжыцца ў лясах сялянам, вёскі якіх былі спалены дашчэнту.

17 лістапада 1943 Барыкін ўзначаліў адну з партызанскіх брыгад пры захопе пераправы праз раку Бярэзіну каля вёскі Горваль. Гітлераўцы пабудавалі паром, навялі пераправу для адыходзячых войскаў. У выніку вокамгненнага штурму некалькіх брыгад у Горваль партызаны захапілі не толькі паром і пераправу, але і тэхніку, якая збіралася пераправіцца на заходні бераг. Супернік накіраваў вялікія сілы для таго, каб вярнуць пераправу, але партызаны пад кіраўніцтвам Барыкіна стварылі моцную абарону і тры дні ўтрымлівалі яе. 20 лістапада 1943 па захаванай партызанамі Горвальскай пераправе на заходні бераг пераправіліся ўжо савецкія войскі.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 1 студзеня 1944 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі ў тыле праціўніка і праяўленыя пры гэтым адвагу і геройства палкоўніку Барыкіна Емяльяну Ігнатавічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 3207).

З 1944 года палкоўнік Е. І. Барыкін — у запасе. Працягнуў працаваць сакратаром Гомельскага гаркама партыі. З 1948 года абраны сакратаром Баранавіцкага абкама ВКП(б). Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР з 1947 года. Член Рэвізійнай камісіі КП(б)Б з 1949. Узнагароджаны знакам «Ганаровы чыгуначнік».

Памёр 25 сакавіка 1951 года.

Узнагароды

• Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза (№ 3207)
• Ордэн Леніна
• Ордэн Чырвонага Сцяга (1943)
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга (1949)
• Медалі

Памяць

• Пахаваны ў горадзе Гомелі ў мемарыяльным скверы ля плошчы Працы.
• Імя Е. І. Барыкіна носяць вуліца і школа № 16 у Гомелі, цеплаход Міністэрства рачнога флоту.

Літаратура

• Барыкін Емяльян Ігнатавіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 75. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
• Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382 (руск.)
• Барыкін Емяльян Ігнатавіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 1: А — Беліца / Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1993. — 494 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-074-2..

Спасылкі

Барыкин Емельян Игнатьевич на сайце «Героі краіны»