Уладзімір Іванавіч Зарубін
Уладзімір Іванавіч Зарубін (7 жніўня 1925, Андрыянаўка, Арлоўская губерня - 21 чэрвеня 1996, Масква) — савецкі і расійскі мастак-мультыплікатар.
Біяграфія і кар'ера
Нарадзіўся ў вёсцы Андрыянаўка Аляксееўскага сельскага савета Пакроўскага раёна Арлоўскай вобласці. Удзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне. Па словах яго сына, да пачатку вайны жыў з бацькамі ў Лісічанску. Калі горад быў захоплены нямецкімі войскамі, быў сагнаны ў Германію і працаваў у працоўным лагеры ў Руры, адкуль быў вызвалены амерыканскімі войскамі[1].
Пасля вайны, з 1945 па 1949 год служыў стралком у камендатуры Савецкай Арміі.
З 1949 года пачаў кар'еру мастака. Спачатку працаваў мастаком у Міністэрстве вугальнай прамысловасці (да 1950 года), з 1950 па 1958 год быў мастаком на заводзе (пазней НВА "Гіперон"), дзе пазнаёміўся са сваёй будучай жонкай-чарцёжніцай з канструктарскага бюро Надзеяй Ульянкінай.
У 1956 годзе паступіў у Маскоўскую вячэрнюю сярэднюю школу, якую скончыў у 1958 годзе. Паралельна з вучобай займаўся на курсах мастакоў-мультыплікатараў пры Кінастудыі «Саюзмультфільм» і ва Універсітэт марксізму-ленінізму МГК КПСС.
З 1957 па 1982 год працаваў мастаком-мультыплікатарам у "Саюзмультфільме", прыняўшы ўдзел у стварэнні каля сотні маляваных мультыплікацыйных фільмаў.
У канцы 1970-х гадоў быў прыняты ў Саюз кінематаграфістаў СССР.
Ілюстраваў кнігі, канверты, каляндары і т. п., але найбольшую вядомасць набыў як мастак віншавальных паштовак, у асноўным на мультыплікацыйную тэматыку. Першая яго паштоўка была выпушчаная ў 1962 годзе, а агульны тыраж паштовак разам з канвертамі і тэлеграмамі склаў 1 588 270 000 асобнікаў[2]. Паштоўкі Зарубіна капіявалі на вітрынах магазінаў і ў насценгазетах, іх калекцыянаванне з'яўляецца самастойнай тэмай у філакартыя. Намаляваныя на паштоўках персанажы — Дзед Мароз, дзеці, зайчыкі, вавёрачкі, медзведзяняты, ежата, снегавікі - адрозніваюцца абаяннем і добразычлівасцю[3].
Памёр у 1996 годзе. Пахаваны на Кузьмінскіх могілках[4].
У 2007 годзе быў выдадзены каталог паштовак Уладзіміра Зарубіна.
З 2017 года выключныя правы на ўсе ілюстрацыі Уладзіміра Зарубіна належаць выдавецтву "Речь"[5].
Узнагароды
- Ордэн Айчыннай вайны II ступені[6].
Літаратура
- Обухов Е. Гномы, ёжики и миллиард улыбок Архивная копия от 1 мая 2011 на Wayback Machine // Филателия. — 1992. — № 8.
Спасылкі
- Владимир Зарубин (англ.) на сайте Internet Movie Database
- Полынкин А. Новогодний художник Владимир Зарубин Архивная копия от 4 января 2017 на Wayback Machine на сайте Покровского районного клуба творческих личностей (Орловская область) Архивная копия от 21 января 2017 на Wayback Machine.
- Краткая биография и фильмография Архивная копия от 29 сентября 2007 на Wayback Machine (Праверана 31 студзеня 2009)
- Открытки художника Архивная копия от 11 мая 2013 на Wayback Machine на сайте «KVAclub.ru» Архивная копия от 23 января 2009 на Wayback Machine (Праверана 31 студзеня 2009)
- Новогодние открытки В. И. Зарубина (Праверана 31 студзеня 2009) Архівавана 14 кастрычніка 2008 года.
- Открытки художника (недоступная ссылка) Проверено Июнь 2018. (Праверана 31 студзеня 2009)
- Форум, Архивная копия от 3 января 2010 на Wayback Machine посвящённый открыткам Зарубина (Праверана 31 студзеня 2009)
- ↑ Памылка ў зносках: Няслушны тэг
<ref>; для зносакbioняма тэксту - ↑ Зарубин Владимир. Архівавана з першакрыніцы 8 студзеня 2018. Праверана 8 студзеня 2018.
- ↑ Советские добрые открытки с Новым годом. Память — лучшее сокровище!. Архівавана з першакрыніцы 8 студзеня 2018. Праверана 8 студзеня 2018.
- ↑ Могилы Знаменитостей. Зарубин Владимир Иванович (1925-1996). www.m-necropol.ru. Архівавана з першакрыніцы 28 студзеня 2021. Праверана 22 снежня 2020.
- ↑ Издательство "Речь" - Права на иллюстрации Владимира Зарубина. rech-deti.ru. Праверана 4 лютага 2024.
- ↑ Зарубин Владимир Иванович. Архівавана з першакрыніцы 28 снежня 2021. Праверана 27 мая 2021.