Перайсці да зместу

Юрый Станкевіч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8.6
Rescuing 1 sources and tagging 1 as dead.) #IABot (v2.0.8.6
Радок 22: Радок 22:
| Сайт =
| Сайт =
}}
}}
'''Юрый Станкевіч''' або '''Юры Станкевіч''', сапраўднае '''Георгій Васільевіч Харытановіч'''<ref>{{Спасылка | аўтар = Сяргей Макарэвіч| прозвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | год = 3 ліпеня 2011| url = http://nn.by/index.php?c=ar&i=56693| загаловак = Культавы ўльтраправы аўтар з Барысава Юрый Станкевіч| фармат = | назва праекту = | выдавецтва = [[Наша ніва (1991)|Наша Ніва]]| дата = 3 ліпеня 2011| мова = | каментар = }}</ref> (нар. {{ДН|21|01|1945}} <ref>{{cite web |url= http://nn.by/?c=ar&i=142710&lang=ru|title= Писатель Юрий Станкевич отмечает 70-летие|publisher= Наша Ніва|accessdate=10.09.2016 |lang=ru}}</ref>, {{МН|Барысаў||}} — [[22 кастрычніка]] [[2021]]) — беларускі [[празаік]], [[драматург]], [[сцэнарыст]].
'''Юрый Станкевіч''' або '''Юры Станкевіч''', сапраўднае '''Георгій Васільевіч Харытановіч'''<ref>{{Спасылка| аўтар = Сяргей Макарэвіч| прозвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | год = 3 ліпеня 2011| url = http://nn.by/index.php?c=ar&i=56693| загаловак = Культавы ўльтраправы аўтар з Барысава Юрый Станкевіч| фармат = | назва праекту = | выдавецтва = [[Наша ніва (1991)|Наша Ніва]]| дата = 3 ліпеня 2011| мова = | каментар = }}{{Недаступная спасылка}}</ref> (нар. {{ДН|21|01|1945}} <ref>{{cite web |url= http://nn.by/?c=ar&i=142710&lang=ru|title= Писатель Юрий Станкевич отмечает 70-летие|publisher= Наша Ніва|accessdate=10.09.2016 |lang=ru}}</ref>, {{МН|Барысаў||}} — [[22 кастрычніка]] [[2021]]) — беларускі [[празаік]], [[драматург]], [[сцэнарыст]].


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Радок 40: Радок 40:


== Прызнанне ==
== Прызнанне ==
Двойчы намінаваны на літаратурную прэмію «[[Гліняны Вялес]]» за раман «Мільярд удараў»<ref>{{Спасылка | аўтар = Валянціна Аксак| прозвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | год = 16 снежня 2008| url = http://news.tut.by/culture/124310.html| загаловак = Названая пяцёрка намінантаў на літпрэмію “Гліняны Вялес”| фармат = | назва праекту = | выдавецтва = [[TUT.BY]]| дата = 8 сакавіка 2011 | мова = | каментар = }}</ref> (2008) і раман «[[П'яўка, раман|П’яўка]]»<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | год = 01 сакавіка 2011| url = http://prajdzisvet.org/events/549-laureat-hlinianaha-vialiesa-za-2010-hod-uladzimir-niakliajeu.html| загаловак = Лаўрэат “Глінянага Вялеса” за 2010 год – Уладзімір Някляеў| фармат = | назва праекту = | выдавецтва = [[ПрайдзіСвет]]| дата = 8 сакавіка 2011 | мова = | каментар = }}</ref> (2010).
Двойчы намінаваны на літаратурную прэмію «[[Гліняны Вялес]]» за раман «Мільярд удараў»<ref>{{Спасылка| аўтар = Валянціна Аксак| прозвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | год = 16 снежня 2008| url = http://news.tut.by/culture/124310.html| загаловак = Названая пяцёрка намінантаў на літпрэмію “Гліняны Вялес”| фармат = | назва праекту = | выдавецтва = [[TUT.BY]]| дата = 8 сакавіка 2011| мова = | каментар = | title = Архіўная копія| accessdate = 12 лютага 2013| archiveurl = https://web.archive.org/web/20160305015554/http://news.tut.by/culture/124310.html| archivedate = 5 сакавіка 2016| deadurl = yes}}</ref> (2008) і раман «[[П'яўка, раман|П’яўка]]»<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | год = 01 сакавіка 2011| url = http://prajdzisvet.org/events/549-laureat-hlinianaha-vialiesa-za-2010-hod-uladzimir-niakliajeu.html| загаловак = Лаўрэат “Глінянага Вялеса” за 2010 год – Уладзімір Някляеў| фармат = | назва праекту = | выдавецтва = [[ПрайдзіСвет]]| дата = 8 сакавіка 2011 | мова = | каментар = }}</ref> (2010).


У 2013 годзе раман «Шал» увайшоў у шорт-ліст [[Літаратурная прэмія імя Ежы Гедройца|прэміі імя Гедройца]].
У 2013 годзе раман «Шал» увайшоў у шорт-ліст [[Літаратурная прэмія імя Ежы Гедройца|прэміі імя Гедройца]].

Версія ад 18:40, 13 лютага 2022

Юрый Станкевіч
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні Георгій Харытановіч
Псеўданімы Юрый Станкевіч
Дата нараджэння 21 студзеня 1949(1949-01-21)
Месца нараджэння
Дата смерці 22 кастрычніка 2021(2021-10-22) (72 гады)
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці драматург, пісьменнік, сцэнарыст
Гады творчасці 19882021
Мова твораў беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у
Прэміі

Юрый Станкевіч або Юры Станкевіч, сапраўднае Георгій Васільевіч Харытановіч[1] (нар. 21 студзеня 1945 [2], Барысаў22 кастрычніка 2021) — беларускі празаік, драматург, сцэнарыст.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Барысаве. Бацька пісьменніка ў 1946 годзе быў рэпрэсаваны па 58-м артыкуле ў Карагандзінскі папраўча-працоўны лагер. Юрый рана кінуў школу і пачаў працаваць. Скончыў факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, працаваў у барысаўскай аб’яднанай газеце. Неўзабаве пераехаў у Мінск. Быў літсупрацоўнікам, загадчыкам аддзела часопіса «Маладосць», загадчыкам аддзела часопіса «Крыніца». З 1990 года — член Саюза беларускіх пісьменнікаў.

Пачаў літаратурную дзейнасць у 1988 годзе. Напісаў некалькі раманаў, шмат аповесцей і апавяданняў, а таксама каля дзясятка п’ес і кінасцэнарыяў.

Памёр 22 кастрычніка 2021 года ў сябе дома. Як паведаміў Леанід Галубовіч, пісьменнік заразіўся COVID-19, яго разам з жонкай забірала хуткая ў бальніцу, але ён адмовіўся ехаць у шпіталь[3].

Творчасць

Важнейшымі кнігамі Ю. Станкевіча з’яўляюцца «Любіць ноч — права пацукоў» (2000), «Апладненне ёлупа» (2005), «Мільярд удараў» (2008), «П’яўка» (2010). Творы перакладзены на некалькі моў.

У большасці сваіх твораў выяўляе апакаліптычную карціну рэчаіснасці, што чакае чалавецтва ў недалёкай будучыні[4]. У сваёй творчасці таксама закранае нацыянальную тэматыку. Літаратурны крытык Ірына Шаўлякова адзначае:

Трагічнае светаадчуванне, уласцівае мастацтву fin de siècle, для беларускага літаратара ўзмацняецца стратаю нацыянальнай самасці. Сітуацыя «нацыянальнага чакання» (знікнення, заняпаду, распаду і г.д.), якая абмяркоўваецца ўжо бяз колішняга імпэту, у значнай ступені спрыяе пашырэнню амаль кафкіянскай мадэлі мастацкага асэнсавання рэчаіснасці. Найбольш поўнае і паслядоўнае ўвасабленне гэтая мадэль набывае ў творчасці Юрыя Станкевіча.

Прызнанне

Двойчы намінаваны на літаратурную прэмію «Гліняны Вялес» за раман «Мільярд удараў»[5] (2008) і раман «П’яўка»[6] (2010).

У 2013 годзе раман «Шал» увайшоў у шорт-ліст прэміі імя Гедройца.

Зноскі

  1. Сяргей Макарэвіч. Культавы ўльтраправы аўтар з Барысава Юрый Станкевіч. Наша Ніва (3 ліпеня 2011).(недаступная спасылка)
  2. Писатель Юрий Станкевич отмечает 70-летие (руск.). Наша Ніва. Праверана 10.09.2016.
  3. Памёр Юрый Станкевіч
  4. Юрый Станкевіч: "Літаратура павінна зазірнуць у космас". Неаполіс (7 сакавіка 2011).
  5. Валянціна Аксак. Названая пяцёрка намінантаў на літпрэмію “Гліняны Вялес”. TUT.BY (8 сакавіка 2011). Архівавана з першакрыніцы 5 сакавіка 2016. Праверана 12 лютага 2013.
  6. Лаўрэат “Глінянага Вялеса” за 2010 год – Уладзімір Някляеў. ПрайдзіСвет (8 сакавіка 2011).

Літаратура

Спасылкі