Юрый Станкевіч: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Rescuing 1 sources and tagging 1 as dead.) #IABot (v2.0.8.6 |
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
(Не паказана 7 прамежкавых версій 4 удзельнікаў) | |||
Радок 2: | Радок 2: | ||
{{Пісьменнік |
{{Пісьменнік |
||
| Імя = Юрый Станкевіч |
| Імя = Юрый Станкевіч |
||
| Арыгінал імя = |
|||
| Жанчына = |
|||
| Фота = |
|||
| Памер = |
|||
| Подпіс = |
|||
| Імя пры нараджэнні = Георгій Харытановіч |
| Імя пры нараджэнні = Георгій Харытановіч |
||
| Псеўданімы = Юрый Станкевіч |
| Псеўданімы = Юрый Станкевіч |
||
| Дата нараджэння = |
|||
| Месца нараджэння = |
|||
| Дата смерці = |
|||
| Гады актыўнасці = [[1988]] — [[2021]] |
| Гады актыўнасці = [[1988]] — [[2021]] |
||
| Кірунак = |
|||
| Жанр = |
|||
| Дэбют = |
|||
| Значныя творы = |
|||
| Прэміі = |
|||
| Подпіс = |
|||
| Апісанне подпісу = |
|||
| Сайт = |
|||
}} |
}} |
||
'''Юрый Станкевіч''' або '''Юры Станкевіч''', сапраўднае '''Георгій Васільевіч Харытановіч'''<ref>{{Спасылка| аўтар = Сяргей Макарэвіч |
'''Юрый Станкевіч''' або '''Юры Станкевіч''', сапраўднае '''Георгій Васільевіч Харытановіч'''<ref>{{Спасылка| аўтар = Сяргей Макарэвіч| год = 3 ліпеня 2011| url = http://nn.by/index.php?c=ar&i=56693| загаловак = Культавы ўльтраправы аўтар з Барысава Юрый Станкевіч| выдавецтва = [[Наша ніва (1991)|Наша Ніва]]| дата = 3 ліпеня 2011}}{{Недаступная спасылка}}</ref> (нар. {{ДН|21|01|1945}} <ref>{{cite web |url= http://nn.by/?c=ar&i=142710&lang=ru|title= Писатель Юрий Станкевич отмечает 70-летие|publisher= Наша Ніва|access-date=10.09.2016 |lang=ru}}</ref>, {{МН|Барысаў||}} — [[22 кастрычніка]] [[2021]]) — беларускі [[празаік]], [[драматург]], [[сцэнарыст]]. |
||
== Біяграфія == |
== Біяграфія == |
||
Нарадзіўся ў [[Барысаў|Барысаве]]. Бацька пісьменніка ў 1946 годзе быў рэпрэсаваны па 58-м артыкуле ў Карагандзінскі папраўча-працоўны лагер. Юрый рана кінуў школу і пачаў працаваць. Скончыў факультэт журналістыкі [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]], працаваў у барысаўскай аб’яднанай газеце. Неўзабаве пераехаў у [[Мінск]]. Быў літсупрацоўнікам, загадчыкам аддзела часопіса «Маладосць», загадчыкам аддзела часопіса «[[Крыніца |
Нарадзіўся ў [[Барысаў|Барысаве]]. Бацька пісьменніка ў 1946 годзе быў рэпрэсаваны па 58-м артыкуле ў Карагандзінскі папраўча-працоўны лагер. Юрый рана кінуў школу і пачаў працаваць. Скончыў факультэт журналістыкі [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]], працаваў у барысаўскай аб’яднанай газеце. Неўзабаве пераехаў у [[Мінск]]. Быў літсупрацоўнікам, загадчыкам аддзела часопіса «Маладосць», загадчыкам аддзела часопіса «[[Крыніца (часопіс)|Крыніца]]». З 1990 года — член [[Саюз беларускіх пісьменнікаў|Саюза беларускіх пісьменнікаў]]. |
||
Пачаў літаратурную дзейнасць у 1988 годзе. Напісаў некалькі раманаў, шмат аповесцей і апавяданняў, а таксама каля дзясятка п’ес і кінасцэнарыяў. |
Пачаў літаратурную дзейнасць у 1988 годзе. Напісаў некалькі раманаў, шмат аповесцей і апавяданняў, а таксама каля дзясятка п’ес і кінасцэнарыяў. |
||
Радок 34: | Радок 18: | ||
Важнейшымі кнігамі Ю. Станкевіча з’яўляюцца «Любіць ноч — права пацукоў» (2000), «Апладненне ёлупа» (2005), «Мільярд удараў» (2008), «[[П'яўка, раман|П’яўка]]» (2010). Творы перакладзены на некалькі моў. |
Важнейшымі кнігамі Ю. Станкевіча з’яўляюцца «Любіць ноч — права пацукоў» (2000), «Апладненне ёлупа» (2005), «Мільярд удараў» (2008), «[[П'яўка, раман|П’яўка]]» (2010). Творы перакладзены на некалькі моў. |
||
У большасці сваіх твораў выяўляе апакаліптычную карціну рэчаіснасці, што чакае чалавецтва ў недалёкай будучыні<ref>{{Спасылка |
У большасці сваіх твораў выяўляе апакаліптычную карціну рэчаіснасці, што чакае чалавецтва ў недалёкай будучыні<ref>{{Спасылка | год = 25 жніўня 2008| url = http://ales-insight.blogspot.com/2010/12/blog-post_21.html| загаловак = Юрый Станкевіч: "Літаратура павінна зазірнуць у космас"| выдавецтва = Неаполіс| дата = 7 сакавіка 2011 }}</ref>. У сваёй творчасці таксама закранае нацыянальную тэматыку. Літаратурны крытык Ірына Шаўлякова адзначае: |
||
<blockquote> |
<blockquote> |
||
Трагічнае светаадчуванне, уласцівае мастацтву [[fin de siècle]], для беларускага літаратара ўзмацняецца стратаю нацыянальнай самасці. Сітуацыя «нацыянальнага чакання» (знікнення, заняпаду, распаду і г.д.), якая абмяркоўваецца ўжо бяз колішняга імпэту, у значнай ступені спрыяе пашырэнню амаль [[Франц Кафка|кафкіянскай]] мадэлі мастацкага асэнсавання рэчаіснасці. Найбольш поўнае і паслядоўнае ўвасабленне гэтая мадэль набывае ў творчасці Юрыя Станкевіча. |
Трагічнае светаадчуванне, уласцівае мастацтву [[fin de siècle]], для беларускага літаратара ўзмацняецца стратаю нацыянальнай самасці. Сітуацыя «нацыянальнага чакання» (знікнення, заняпаду, распаду і г.д.), якая абмяркоўваецца ўжо бяз колішняга імпэту, у значнай ступені спрыяе пашырэнню амаль [[Франц Кафка|кафкіянскай]] мадэлі мастацкага асэнсавання рэчаіснасці. Найбольш поўнае і паслядоўнае ўвасабленне гэтая мадэль набывае ў творчасці Юрыя Станкевіча. |
||
</blockquote> |
</blockquote> |
||
Паводле сюжэту рамана «Любіць ноч — права пацукоў» у правінцыйным мястэчку Янаўску, заселеным пераважна расійскамоўнымі вайскоўцамі і ваеннымі пенсіянерамі, раптоўна з’яўляюцца ўцекачы з Усходу. Яны селяцца на ўскрайку, наладжваюць гандаль наркотыкамі і гвалцяць мясцовых дзяўчат. Напужаныя жыхары мястэчка баяцца ўмешвацца. І толькі настаўніца Люба, побач з хатай якой размясціліся бежанцы, спрабуе неяк абараніць сябе і свайго маленькага сына, які нарадзіўся з [[хвароба Даўна|хваробай Даўна]]. |
|||
== Прызнанне == |
== Прызнанне == |
||
Двойчы намінаваны на літаратурную прэмію «[[Гліняны Вялес]]» за раман «Мільярд удараў»<ref>{{Спасылка| аўтар = Валянціна Аксак |
Двойчы намінаваны на літаратурную прэмію «[[Гліняны Вялес]]» за раман «Мільярд удараў»<ref>{{Спасылка| аўтар = Валянціна Аксак| год = 16 снежня 2008| url = http://news.tut.by/culture/124310.html| загаловак = Названая пяцёрка намінантаў на літпрэмію “Гліняны Вялес”| выдавецтва = [[TUT.BY]]| дата = 8 сакавіка 2011| title = Архіўная копія| access-date = 12 лютага 2013| archive-url = https://web.archive.org/web/20160305015554/http://news.tut.by/culture/124310.html| archive-date = 5 сакавіка 2016| url-status = dead}}</ref> (2008) і раман «[[П'яўка, раман|П’яўка]]»<ref>{{Спасылка | год = 01 сакавіка 2011| url = http://prajdzisvet.org/events/549-laureat-hlinianaha-vialiesa-za-2010-hod-uladzimir-niakliajeu.html| загаловак = Лаўрэат “Глінянага Вялеса” за 2010 год – Уладзімір Някляеў| выдавецтва = [[ПрайдзіСвет]]| дата = 8 сакавіка 2011 }}</ref> (2010). |
||
У 2013 годзе раман «Шал» увайшоў у шорт-ліст [[Літаратурная прэмія імя Ежы Гедройца|прэміі імя Гедройца]]. |
У 2013 годзе раман «Шал» увайшоў у шорт-ліст [[Літаратурная прэмія імя Ежы Гедройца|прэміі імя Гедройца]]. |
||
Пасмяротна ўзнагароджаны прэміяй «Гліняны Вялес»-2023 за агульны ўклад у літаратуру<ref>[https://racyja.com/by/kultura/novy-lauret-hlinjanaha-vjalesa-jury-stankevic/ Новы лаўрэат «Глінянага Вялеса» — Юры Станкевіч]. 6.4.2024</ref>. |
|||
⚫ | |||
== Выбраная бібліяграфія == |
|||
== Літаратура == |
|||
* Любіць ноч — права пацукоў: Раман, аповесці, апавяданні. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2000. ISBN 985-02-0342-0 |
|||
⚫ | * {{артыкул|аўтар=Сяргей Грышкевіч.|загаловак=Несуцяшальны дыягназ, альбо У пошуках страчанай радзімы. Штрыхі да партрэту Юры Станкевіча |
||
⚫ | * {{артыкул |
||
⚫ | |||
{{крыніцы}} |
|||
== Крыніцы == |
|||
⚫ | * {{артыкул|аўтар=Сяргей Грышкевіч.|загаловак=Несуцяшальны дыягназ, альбо У пошуках страчанай радзімы. Штрыхі да партрэту Юры Станкевіча|спасылка=http://www.dziejaslou.by/inter/dzeja/dzeja.nsf/htmlpage/hrysh28?OpenDocument|выданне=[[Дзеяслоў]]|месца=Мінск|год=2007|нумар=28|archive-url=https://web.archive.org/web/20130619065838/http://www.dziejaslou.by/inter/dzeja/dzeja.nsf/htmlpage/hrysh28?OpenDocument|archive-date=19 чэрвеня 2013}} |
||
⚫ | * {{артыкул|загаловак=«Мільярд удараў». Размова пра кнігу Юрыя Станкевіча|спасылка=http://www.dziejaslou.by/inter/dzeja/dzeja.nsf/htmlpage/blic36?OpenDocument|выданне=[[Дзеяслоў]]|месца=Мінск|год=2008|нумар=36|archive-url=https://web.archive.org/web/20130620090220/http://www.dziejaslou.by/inter/dzeja/dzeja.nsf/htmlpage/blic36?OpenDocument|archive-date=20 чэрвеня 2013}} |
||
== Спасылкі == |
== Спасылкі == |
||
Радок 54: | Радок 46: | ||
* [http://knihi.com/Jury_Stankievic/ Юрый Станкевіч] на [[Беларуская Палічка|Беларускай Палічцы]] |
* [http://knihi.com/Jury_Stankievic/ Юрый Станкевіч] на [[Беларуская Палічка|Беларускай Палічцы]] |
||
{{Прэмія Гліняны Вялес}} |
|||
⚫ | |||
{{Бібліяінфармацыя}} |
{{Бібліяінфармацыя}} |
||
⚫ | |||
[[Катэгорыя:Члены Саюза беларускіх пісьменнікаў]] |
[[Катэгорыя:Члены Саюза беларускіх пісьменнікаў]] |
||
[[Катэгорыя:Беларускамоўныя пісьменнікі]] |
[[Катэгорыя:Беларускамоўныя пісьменнікі]] |
Актуальная версія на 22:10, 30 ліпеня 2024
Юрый Станкевіч | |
---|---|
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | Георгій Харытановіч |
Псеўданімы | Юрый Станкевіч |
Дата нараджэння | 21 студзеня 1949 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 22 кастрычніка 2021 (72 гады) |
Грамадзянства | |
Альма-матар | |
Месца працы | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | драматург, пісьменнік, сцэнарыст |
Гады творчасці | 1988 — 2021 |
Мова твораў | беларуская |
Грамадская дзейнасць | |
Член у | |
Прэміі |
Гліняны Вялес (2023) |
Юрый Станкевіч або Юры Станкевіч, сапраўднае Георгій Васільевіч Харытановіч[1] (нар. 21 студзеня 1945 [2], Барысаў — 22 кастрычніка 2021) — беларускі празаік, драматург, сцэнарыст.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся ў Барысаве. Бацька пісьменніка ў 1946 годзе быў рэпрэсаваны па 58-м артыкуле ў Карагандзінскі папраўча-працоўны лагер. Юрый рана кінуў школу і пачаў працаваць. Скончыў факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, працаваў у барысаўскай аб’яднанай газеце. Неўзабаве пераехаў у Мінск. Быў літсупрацоўнікам, загадчыкам аддзела часопіса «Маладосць», загадчыкам аддзела часопіса «Крыніца». З 1990 года — член Саюза беларускіх пісьменнікаў.
Пачаў літаратурную дзейнасць у 1988 годзе. Напісаў некалькі раманаў, шмат аповесцей і апавяданняў, а таксама каля дзясятка п’ес і кінасцэнарыяў.
Памёр 22 кастрычніка 2021 года ў сябе дома. Як паведаміў Леанід Галубовіч, пісьменнік заразіўся COVID-19, яго разам з жонкай забірала хуткая ў бальніцу, але ён адмовіўся ехаць у шпіталь[3].
Творчасць
[правіць | правіць зыходнік]Важнейшымі кнігамі Ю. Станкевіча з’яўляюцца «Любіць ноч — права пацукоў» (2000), «Апладненне ёлупа» (2005), «Мільярд удараў» (2008), «П’яўка» (2010). Творы перакладзены на некалькі моў.
У большасці сваіх твораў выяўляе апакаліптычную карціну рэчаіснасці, што чакае чалавецтва ў недалёкай будучыні[4]. У сваёй творчасці таксама закранае нацыянальную тэматыку. Літаратурны крытык Ірына Шаўлякова адзначае:
Трагічнае светаадчуванне, уласцівае мастацтву fin de siècle, для беларускага літаратара ўзмацняецца стратаю нацыянальнай самасці. Сітуацыя «нацыянальнага чакання» (знікнення, заняпаду, распаду і г.д.), якая абмяркоўваецца ўжо бяз колішняга імпэту, у значнай ступені спрыяе пашырэнню амаль кафкіянскай мадэлі мастацкага асэнсавання рэчаіснасці. Найбольш поўнае і паслядоўнае ўвасабленне гэтая мадэль набывае ў творчасці Юрыя Станкевіча.
Паводле сюжэту рамана «Любіць ноч — права пацукоў» у правінцыйным мястэчку Янаўску, заселеным пераважна расійскамоўнымі вайскоўцамі і ваеннымі пенсіянерамі, раптоўна з’яўляюцца ўцекачы з Усходу. Яны селяцца на ўскрайку, наладжваюць гандаль наркотыкамі і гвалцяць мясцовых дзяўчат. Напужаныя жыхары мястэчка баяцца ўмешвацца. І толькі настаўніца Люба, побач з хатай якой размясціліся бежанцы, спрабуе неяк абараніць сябе і свайго маленькага сына, які нарадзіўся з хваробай Даўна.
Прызнанне
[правіць | правіць зыходнік]Двойчы намінаваны на літаратурную прэмію «Гліняны Вялес» за раман «Мільярд удараў»[5] (2008) і раман «П’яўка»[6] (2010).
У 2013 годзе раман «Шал» увайшоў у шорт-ліст прэміі імя Гедройца.
Пасмяротна ўзнагароджаны прэміяй «Гліняны Вялес»-2023 за агульны ўклад у літаратуру[7].
Выбраная бібліяграфія
[правіць | правіць зыходнік]- Любіць ноч — права пацукоў: Раман, аповесці, апавяданні. — Мн.: Мастацкая літаратура, 2000. ISBN 985-02-0342-0
Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Сяргей Макарэвіч. Культавы ўльтраправы аўтар з Барысава Юрый Станкевіч . Наша Ніва (3 ліпеня 2011).(недаступная спасылка)
- ↑ Писатель Юрий Станкевич отмечает 70-летие (руск.). Наша Ніва. Праверана 10.09.2016.
- ↑ Памёр Юрый Станкевіч
- ↑ Юрый Станкевіч: "Літаратура павінна зазірнуць у космас" . Неаполіс (7 сакавіка 2011).
- ↑ Валянціна Аксак. Названая пяцёрка намінантаў на літпрэмію “Гліняны Вялес”(недаступная спасылка). TUT.BY (8 сакавіка 2011). Архівавана з першакрыніцы 5 сакавіка 2016. Праверана 12 лютага 2013.
- ↑ Лаўрэат “Глінянага Вялеса” за 2010 год – Уладзімір Някляеў . ПрайдзіСвет (8 сакавіка 2011).
- ↑ Новы лаўрэат «Глінянага Вялеса» — Юры Станкевіч. 6.4.2024
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- Сяргей Грышкевіч. Несуцяшальны дыягназ, альбо У пошуках страчанай радзімы. Штрыхі да партрэту Юры Станкевіча // Дзеяслоў. — Мінск: 2007. — № 28. Архівавана з першакрыніцы 19 чэрвеня 2013.
- «Мільярд удараў». Размова пра кнігу Юрыя Станкевіча // Дзеяслоў. — Мінск: 2008. — № 36. Архівавана з першакрыніцы 20 чэрвеня 2013.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Афіцыйны сайт пісьменніка Архівавана 9 мая 2011.
- Юрый Станкевіч на Беларускай Палічцы
- Нарадзіліся 21 студзеня
- Нарадзіліся ў 1949 годзе
- Нарадзіліся ў Барысаве
- Памерлі 22 кастрычніка
- Памерлі ў 2021 годзе
- Выпускнікі Інстытута журналістыкі БДУ
- Супрацоўнікі часопіса «Маладосць»
- Члены Саюза беларускіх пісьменнікаў
- Лаўрэаты прэміі «Гліняны вялес»
- Асобы
- Пісьменнікі паводле алфавіта
- Нарадзіліся ў 1945 годзе
- Беларускамоўныя пісьменнікі
- Сцэнарысты Беларусі
- Драматургі Беларусі
- Пісьменнікі Беларусі
- Памерлі ад каранавіруснай інфекцыі COVID-19